Самоубиство

Да го смениш школото е одлично но во овој случај би било само привремено решение, поготово ако си од помал град, каде и да си ќе биде исто. Штом ситуацијава влече од основно и сега пак е тука...

Вака, тоа психичко малтретирање ќе го решиш само ако го игнорираш, додека тие пробуваат да се нахранат од твојата слабост, ти фино искулирај ги, прави се како да не ги слушаш. И колку повеќе ги игнорираш за некое време ќе им помине, не може да се борат со некој кој не им возвраќа, зар не? А сигурно тоа не го прават сите. Сигурно има други деца попаметни помирни, пробај здружи се со некое. Ти учи си, гледај да се изградиш себеси со добри оценки и да стекнеш убава слика за себе кај професорите. Ќе биде и забава и излегувања и се, ама си треба време за тоа, не брзај

За физичко насилство можеш да пријавиш таму кај педагог директор.
Не дозволувај да ти ствараат депресии разгалени дечишта испуштени од раце. Не се ни они криви, така се воспитани, да понижуваат некој мислејќи така ќе се воздигнат себеси.

Ќе помине ова, само храбро

 

@lions за секоја проблем има решение само што мораш да го пронајдеш.
Викаш те малтретираат соучениците епа разговарај со класниот ако тој не го среди тоа оди кај психологот и кај директорот. И првенственото твоите родители знаат за ова? Мислам дека е време да им кажеш. Смешно е да се убиваш заради тоа што некои соученици не те прифатиле. На тебе како тинејџер и на твојата самодоверба лошо влијае ова знам ама немој да се затвораш во себе и да молчиш, со молчењето значи дека ти ја прифаќаш оваа ситуација таква каква што е, а секогаш може да се подобри. Разговарај со твоите и објасни им се од почеток и нека се појават тие во училиштето. Секаде, секогаш, во секој клас има безобразни дечишта кои навредуваат, понижуваат, исмејуваат ама грешката не е ниту во нив, тие се незрели деца со неизграден карактер затоа така се однесуваат. Биди силен и учи каков човек НЕтреба да бидеш.

Не се согласувам со ова да ја игнорираш ситуацијата дека од лично искуство зборам. Ти може да си игнорираш и да си молчиш ама тие упорно повеќе и повеќе да те навредуваат, понижуваат и слично. Ниту пак ти викам да им возвраќаш дека тогаш ќе бидеш ист како нив.

Спојлер

Бев во иста ситуација ама само во основно постојано добивав коментари грда, проста ваква таква и кога моччев за да не се препирам тие уште повеќе почнуваа демек не сум можела, знаеле да се одбранам, ете така го толкуваа тоа. Ако им вратев бев иста како нив, и после тоа и да се пожалев вината паѓаше на мене дека јас една. тие повеќе. Родител додека не се појави дечиштата нема да се смират.

Родител додека не се појави дечиштата нема да се смират.

 

Ич к*р да не те боли што викаат другите. Тие таквите идиоти едвај чекаат да најдат помирен и послаб од нив за да го зезаат, за да им биде интересно на школо пошто не се дојдени за учење туку да се изживуваат врз другите.
Верувај секаде има такви, во секој град, секое школо. Каде и да се запишеш истото ќе биде.
Мора САМИОТ ТИ да се поставиш ко право машко пред нив, ако те навредуваат и ти навредувај ги без срам или страв. Ако почнат нешто да се закануваат со тепање тогаш појди кај директорот и кажи му го цел проблем.
Битно е да имаш самодоверба. Мора сам да си речеш дека си силен, храбар, дека тие се обични нули за тебе, ништо не вредат. За неколку години нема да се сеќаваш на нив, и ќе ти биде смешно се ова.
Почни за обични работи да зборуваш со некое друго помирно, пофино дете од класот (пример за домашна, или за распоред, или искоментирај за некој професор), така би требало да оствариш некаква комуникација.
Или почни да зборуваш со некои девојчиња од класот. Обично женските се пофини и мислам би те прифатиле покрај нив (само пази да не налеташ на некои тешки шмизли). Ако видиш 2-3 женски (што според тебе се фини) стојат на одмор, појди до нив и нешто прашај ги, следниот ден пак и пак и полека ќе те прифатат.
Само да знаеш дека не заслужуваат тие глупаци да се нервираш за нив, а не пак нешто да си направиш.
Премногу ќе ги повредиш твоите родители. Ти си млад, здрав, способен и нормално дека ќе стекнеш и пријатели и девојка...ама се со свое време.
Секогаш биди со насмевка на лицето и со крената глава

 

Класната можеби ќе среди за мојот клас, ама не вееувам не се работи за деца од прво одд туку за прва средно. Тука се и од другите класови како што напоменав и претходно, проблемот трае од основно, подобро да разговарам со педагогот, или пак да сменам училиште

 

@lions ако си од помал град и да го смениш училиштето ќе нема корист. Ќе отидеш кај класната фино лепо и ќе и кажеш како се чуствуваш, И за други класови да се работи најзина должност е да го среди овој проблем.

 

Лионс верувај ама верувај дека сеуште си мал за да помислуваш за вакво нешто а камоли да размислуваш на овој суров начин.
Ти си сеуште дете од само 15 години, дете што верувам дека ако се потрудиш прво ти самиот ќе можеш да си најдеш вистински пријател, да излегуваш и да се дружиш.

Како за промена на самиот тебе воочи си ги проблемот и каде грешиш најправо, а потоа и со помош на родителите разговарај и потруди се да најдеш вистинско решение.
Сите ние сме имале вакви проблеми и сме ги пребродиле, тоа е детството, трчи па сопни се.
Со помош на родителите и самиот тебе ако дадеш напор да се потрудиш и да се промениш, да го откорнеш стравот од тебе и да се соочиш со вистината сметам дека ќе го надминеш сето ова, пробај да излегуваш и да се соцујализираш сигурна сум дека потојат деца на твоја возраст со кој би се пронашол и би те прифатиле.

А за проблемот што го кажа за во училиште треба и ти да реагираш и да не се пчашиш ако сакаш да промениш нешто кај тебе.... како за почеток разговарај со класната а ако треба и со помош на родителите одете кај педагогот, ќе најдете решение.... за се има решение.

Млад си животот е пред тебе, допрва ќе учиш и ќе се надоградуваш... се повеќе ќе сваќаш дека животот е убав со малку труд и помалку страв и срам... обиди се да се отпуштиш и да живееш.

 

Од ова што го пишуваш можам да ти кажам дека проблемот не е до тебе туку до нив е.
Зошто му дозволуваш тоа да ти го прават?
Ако те навредува некој и ти навреди го ако те тепа врати му. Заради тие ти немаш девојка ниту пак друштво, те оговараат и шират муабети за тебе, те тепаат навредуваат пред сите, никој не сака да се дружи со некој шо јади ќотек секој ден.
Не знам како почнало можеби си посрамежлив тип но знам дека нема да заврши добро за тебе ако му дозволуваш вака да се однесуваат со тебе.
Ако отидеш во друго школо и таму ќе забележиш такви личности оти искрено секаде ги има , во секое училиште и клас секоја година. Не бегај од проблемите . Зацврсти се малку покажи заби.

 

За мене нема ни лек ни спас.
Се уште сум млада, ама годините си одат а јас со години стојам во место.
Таква сум каква што сум и не можам да се променам. А не е лесно да го живеам овој начин на живот. Се што сакам е да умрам, да се спасам. А немам храброст да се самоубијам.
Со години стојам во место, физички растам ама друго ништо не е променето.
Не знам да се социјализирам, затоа и сум сама. Дома со моите и пред моите сум отворена, убаво си правам муабет со нив, сабајле додека пиеме кафе со татко ми убаво разговараме, со мајка ми кога пазариме, се шетаме и сл, кај баба ми и вујко ми и вујна ми идам често и сум блиска со нив, ама толку. Професори, врсници, роднини, соученици е пред нив сум друга, значи надвор од дома јас не знам со никој муабет да направам. Пред професори ми е срам да одговарам, со врсниците не знам да се дружам. И поради тоа не можам да жиеам нормален живот. Дома знам да се изнаплачам на цел глас, а пред други не знам да зборам. Една професорка ме праша за име и презиме, кажав толку тивко и неразбирливо, а и сега има лошо мислење за мене. На неполни 18 г да не можеш да кажеш како се викаш е срамота.

Абе да умрам, да си ги скратам маките, се надевам ќе соберам храброст што поскоро.

 

@theowndemon
Не, не те сфатив погрешно. Фала ти за одвоеното време.

Но, проблемот е многу поголем, а ситуацијата многу потешка од што изгледа.
Ќе наполнам 18, ќе завршам средно, а јас се повеќе и повеќе пропаѓам. Од факултетот се откажав. Што да се запишам кога ќе се откажам. Неспособна сум и факс да завршам. А моите знам дека ќе ги разочарам, ама тоа е.
Не знам дали постои понесреќен човек од мене.

 

А зошто мислиш така?

 

Што пишуваш бре ти дете ?????????
Кои години дете убаво??? НИКОГАШ ЗА НИШТО НЕ Е ДОЦНА, СЕ Е ЗАВРШЕНО САМО КОГА ЧОВЕК ЌЕ ЈА ЗАВРШИ СВОЈАТА ФУНКЦИЈА НА ОВОЈ СВЕТ.
Вака значи сакаш послушај сакаш не, храброст за самоубиство хмммм смртта е противник со кој верувај дека можеби не лесно ама верувам дека ВО ДЛАБОКА СТАРОСТ успешно ќе се справиш со неа.
Вака, тебе ти треба една голема голема доза самодоверба и за да ја постигнеш или оди на некој спорт како карате, кик-бокс или јога, мирно ама себе си ќе се негуваш.
Ти си човечки род дете, најголемата човекова мана и доблест во исто време е ЈАС МОЖАМ ТОА ДА ГО НАПРАВАМ, ЈАС МОЖАМ И КРАЈ!!!!!!!!!!!
ЦЕЛ СВЕТ ДА ТИ ВИКА НЕ МОЖЕШ, ТИ ЌЕ ВИКАШ МОЖАМ!!! карај се, викај, прави нешто било што ама оклоп од типот не ме бива не смееш да си дозволиш да имаш.
И ќе се бориш за тоа што ТИ сакаш, не твоите,не баба, не дедо, ти што сакаш.
Денес се живо и диво факс заврши таа не била способна ајде де, тебе со млеко не те доеа, ма немој.
Ќе си поставиш цели или една цел пред себе и тоа ќе те интересира, пишувај што сакаш, секој ден полека полека ќе видиш како едно по едно ќе реализираш се, ама баш се. И друштво ќе си дојде, се ќе се среди само не смееш така да размислуваш. Нема човек на земјава што не се соочил со некоја криза така да речеме, ќе ти каже дека се му било ок, верувај лаже т.е сам себе се лаже, а ти си сеуште дете што се вика, животот е пред тебе и тек ќе се соочуваш со реални проблеми,а не само егзистенцијални во кои вербата во себе ќе ти опаѓа.
Секогаш постави пред сбе што ти сакаш да постигнеш, себе си да се надоградиш образовно, интелектуално, духовно, на било кое поле. Прво за себе, а потоа ќе можеш и за другите да правиш нешто.
Биди ми поздравена и послушај ако сакаш. Насмеј се, нов ден нова можност, нов ден нова среќа

 

Девојче дали си свесна ти дека другарките, учењето, дружбите и општо сите твои набројани и ненабројани проблеми нивното решение за истите не паѓа од небо а ниту ти доаѓа пред прегот?
Сврсна си дека успехот и среќата не паѓаат одозгора или пред порти па ти да ги зкрапчиш и да живееш како што преферираш?

Не живееме во бајките тоа е фактот, на никој не му е ниту малку најсовршено, и ако седнеме да кукаме и да помислуваме да се убиеме бидејки толку ни е лошо а притоа не знаеме да мрднеме ниту со најмалиот прст, да се потрудиме и да се запотиме во нешто најнормално дека ќе се чуствуваме така.

Премногу очекувања и доза среќа да падне од небото на никој не му е ниту во најмала корист, затоа треба да станеш и да се разбудиш од твојот сон дека за ништо не те бидува и дека животот ти е тежок и наместо тоа да пробаш прво самата себе да се промениш, да ја искорнеш таа негативна енергија во тебе и да собереш сила да се бориш ако сакаш да успееш во нешто.
Прво почни од дружбата, од тоа да излезеш од домашното стаклено ѕвоно и колку и да е тешко да успееш да се социјализираш и да почнеш да дариш позитива, да се вмешуваш во народ и да си го поправиш карактерот и самодовербата, да го искорениш стравот од тебе и колку и да е тешко да пробаш да успееш во тоа. Потоа днаместо да седиш и да тапкаш во место како не си способна да пробаш да ја фатиш книгата и да учиш колку што можеш повеќе, верувај дека многу попаметно ќе го трошиш времето отколку да седиш и да се оплакуваш.
Трето колку и негативноста и сета таа депресивност да те турка кон дното ти толку повеќе стој исправено и спротиставувај се на тоа, биди позитивна и најди бар едно делче мотивација за позитивност и среќа. И не заборавај дека и твоите родители се тука и секогаш можат да ти помогнат доколку им се довериш, а не да се зарвораш во тебе и да не им веруваш и да се првиш како се ти е идеално.

За крај ќе ти кажам дека животот е толку суров и тежок колку што самиот човек може да го преброди тоа и да истрпи, затоа биди од корист и почни со најмали промени биејкки животот е пред тебе а ти си млада и полна со енергија за успех кон иднината, пробај и ќе видиш дека животот е убав доколку се бориме, сееме, трудиме, бидеме силни.. кога доаѓа време да го жнееме нашиот труд всушност сваќаме дека животот е тешка борба, но само од нас зависи дали ќе бидеме победници или губитници од истата.

 

Најмизерни ми се коментариве на темава од типот „мислиш само ти имаш проблеми?“, „дете си немаш појма од животот, седни учи“, „себично е да се самоубиеш“, „на толку и толку години како можеш да имаш проблеми“....

Не знам, ама некако ваквиве коментари не им помагаат на тие што се во депресија и кои што за жал не гледаат светло на крајот на тунелот.
Ко божем, ако кажете некому дека има и полошо, ќе се откаже од намерата да се фрли од кров на зграда.

Депресијата е сериозна ствар, не бира години и луѓе.
Секого, за жал, може да го снајде.
Без разлика дали има некој „реални“ проблеми или не.
Впрочем, ситиот на гладниот не му верува, па така и некој да си ги каже своите проблеми, добива коментари од типот „еј па ти за тоа се секираш, тоа ли те мачи!?“, и демек не е сериозен проблемот што го има.
А забораваме дека на секој своите проблеми му се најтешки.

Познавав девојка која од нигде никаде се самоуби.
Навидум, никакви проблеми. Убав живот, образована, вработена, дома не знаевме дека има некакви проблеми.
Од ведро небо еден ден, трагична вест.
Што ја натерало баш на тој потег и какви мисли и се вртеле низ глава во тие моменти, никој не знае.

Некако јас па тоа не го сфаќам како кукавичлук.
Треба огрооомна храброст да се дрзнеш за нешто такво, за нешто што знаеш дека нема враќање назад.
Нити па мислам дека е себично како што викаат повеќето „не живееш за себе, мисли на другите како ќе им биде.“
Па баш секој за себе живее и решава за својот дали ќе го живее или не.
НО не поддржувам секако, и сметам дека секој кој се нашол во ваква безизлезна ситуација е должен на самиот себеси да си побара стручна помош.
Ама должен е на самиот себе, а не на баба му, мајка му, комшика му...
Никаква срамота не е некој да побара помош и лекарства кои ќе му помогнат со хемиските реакции во мозокот кои предизвикуваат вакви чувства и растројства кај луѓето.

Не дај Боже, секому може да му се случи.

 

Имаш право.

И ова доаѓа од некој што не може да функционира без апчиња, депресија е ужасна работа. Ама во случајот мислам дека девојката може да си помогне сама на себе, затоа што е очигледно дека го препознава проблемот и е свесна дека и треба помош.

 

Точно драга, се согласувам со тебе, и знам дека депресијата е тешка психичка болест..но јас воопшто не разбирам зошто луѓето не бараат помош кога чуствуваат дека им е неопходна, зошто не се отворат бар на родителите да ја доловат нивната ситуација и да се потрудат да дојдат до некакво решение и всушност промена на нив самите.

Еве пример и ако некој отиде на психолог знаеме многу добро дека психологот може да реагира делумно и да даде терапија, но тоа е само дел ..мал дел кој може да потпомогне но не и целост и најважен дел од преостанатото што само ние во главата и во нашата психа треба да бидеме упорни и да се обидеме да си помогнеме, целава ситуација е поттикот во нас самите да пробаме да ги решиме и собориме нашите чуства.
Психологијата и психата кај човекот се мошне тешка ситуација кај сите нас, но што повеќе се обидеме да го потиснеме и пред се да го соочиме стравот тоа повеќе ќе се избориме и излечиме од депресијата и лошите мисли во нас.
Соочувањето со стравот кој што потркнува за оваа состојба и нарушување е всушност клучниот проблем за истата.

Би можела да зборувам до недоглед за оваа тема, и совршено ги разбирам сите луѓе а воедно и деца кои се соочуваат со ова, и да се согласувам дека се нема борба се нема страст се нема решенија во ваква ситуација, но кога ќе видиш дека не оди дека боли тогаш се бара помош и се постапува по правилата и терапијата на соодветното стручно лице. Никој лек не би бил доволно ефикасен за било што ако самиот човек не се поткрене, не пронајде желба за избавување од проблемот.
Тоа ми беше поентата за оваа тема.

 

Депресијата е некој нов модерен термин кога луѓето денес се борат со состојби кои не им се допаѓаат или не знам како поточно да се изразам за тоа, едно време беше мака и е, тешко и е, сега е депресија и оп, апчиња. На детево ни апчиња му требаат ни ништо, хемиска среќа што ќе и е ??? едно време се опиваа и ете среќа, се дрогираат и ете среќа. Дај боже среќата и задоволството од сама себе природно да си го поврати и таа и секој во таква ситуација. Не постои магично апче ни пијалок ни дрога за решавање на нешто сето тоа може само да влоши се. Ќе се избори со немоќтта во себе.

 

Не, не е нов модерен тренд, тоа е вистински проблем и со негирање нема да и стане магично подобро.
"Хемиска среќа" и треба за да почне да функционира нормално и да почне да извршува секојдневни обврски, па малку по малку да оздраве. А можеби и не и треба, тоа треба да процени стручно лице кое секој кој размислува за самоубиство треба да го посети.

 

За посета на лекар ДА, некако вербата во себе да и се крене ама хемија НЕ, со разговор, музика, книга душата се лечи, нема антибиотик за душата во форма на апче.И дајте и подршка малку, не осуда, не строгост, таа е и премногу строга кон себе. Ако е виртуелен свет можеби ќе и помогне.