Самоубиство

Мора да успееш, верувај во себе. Животот сите различно го живеат, но на никој не му е совршено. Не си само ти со такви проблеми за жал има премногу луѓе на светот коишто патат. Ќе видиш дека и ти еден ден ќе бидеш среќна ќе те огрее и тебе сонце, и ќе се радуваш на новиот ден. Помирисе со минатото живеј со сегашноста и гледај како да ја направиш подобра твојата иднина.

 

Веќе две години се борам со таа мисла. Имам веќе 20 начини смислено, до последен детал. И знам дека сите тие приказни дека некој те сака и треба да мислиш на тие луѓе во мојот случај не важи. Јас сум им само товар и вишок, ќе сфатат само дека ќе им олесни без мене. Пријатели и онака немам, дечко немам, роднини немам (по други континенти се). Се обидувам да останам силна, заради себе, никој друг. Секој ден е измачување. Веројатно стравот ќе ме спречи да направам било што. Не знам.

 

Луѓе, ве читам и се чудам, се мислам дали да прокоментирам или да молчам.
Ама еве сепак ќе прокоментирам, како бе вие луѓе немате никого на овој свет, како вас баш сите ве избегнуваат и никого не ве сака, како тоа никого немате во животот, ни родители, ни роднини, ни пријатели ни партнери ни познаници бе луѓе?
Како само вие сте светици и безгрешни души а сите други се лоши околу вас?
Еве пробувам да ве разберам ама не можам, не ми успева.
Зарем еве некогаш сте се запрашале зошто не ве сакаат и ве избегнуваат сите? Ај еден, двојца па и петорица да се, ама сите?
Зарем се потрудивте да размислете дека можеби вие некаде грешите со сите а?
Не може друго да е, не можат сите да ви грешат бе луѓе а вие да сте најпаметни и најбезгрешни.
Не, не и не.
Има разни инстируции и психолози ако не можете самите, разговарајте, потрудете се да промените нешто за себе луѓе, потрудете се да бидете по човечни и по разбирливи, увидете каде грешите вие самите, не ги барајте постојано грешките на другите.

Еве, за да не бидам погрешно сватена ќе се изјаснам дека овој коментар го напишав по некоја си генерализација, не го напишав конкретно за некого овде.

 

Леле бре Витке... Види, обично се слагам со твоите постови и си ми една од омилените тука, најискрено, ама ова сурово бе, као си стаам пиштол на глава он да ти бил празен и ти ми подаваш метакот, еве ти еден, гудбај чарли. Не велам дека не си во право, ама оти го испука баш тука бе, на некој толку му фали...
Туку друго сакам да кажам, никогаш не знаеме со сигурност која е причината зошто некој се осеќа осамено. Има такви ко што кажа, егото ги треснало од земја, но има многу други кои со причина се изолираат од другарите, пријателите, избегнуваат да шират познанства итн. Причини за тоа можат да бидат мал милион, изгорени се или изиграни од некого и доволно е малку да се осетливи, после тешко им станува па дуваат и на матеница, знаеш што сакам да кажам. Таа работа е деликатна, сосема се слагам со делот обавезно да се разговара со стручно лице.
Колку деца има што се имаат пожалено дека ги малтретираат во школо дури ни таму немаат мир, родителите ќе им лупнат некој денар и очи не им гледаат со денови. Не може да судиме, секакви случаи има. А и не може секој да биде цврст до толку и лесно да се справи, значи мора психолог, едноставно мора.
Еве јас ќе се земам за пример, во другарство не верувам. Ни машко ни женско. Порано да, бев наивна и рака во оган ставав но сега веќе одамна не е така. Ме изиграле коа ми требале најмногу, ми фаќале сеир место да помогнат, или барем да те ислушаат кога си во мака некогаш и тоа е доволно. Баш затоа, кога приказните споделени после си ги слушнам од пола град, е такви луѓе не ми требаат во близина, ни за познаници не ги сметам веќе камоли другари. Ама, и тоа е школо. Среќа па пријатели имам колку сакаш, дали се прави лажни вакви онакви, доволни ми се за во секое време. Сума сумарум, помали очекувања помали разочарувања.
Пријатели е друго, секој ги има и тоа е факт. Е сега тоа што некој ги избегнува баш поради некои ситуации кои погоре ги наведов и не е баш за потценување, ама во многу случаи не се ни во право за тоа. Се затвараат, се жалат како немаат никој а кога ќе му пријдеш за помош бега и се затвара. Иди па најди му крајот.
За да не се разочарувате најубаво е да си држите одредена дистанца. Не мора да сте ко сестри браќа се да си споделувате, ама за едно кафе, лаф муабет бидете тука, не бегајте. Ако ви дојде на памет дека некој сака да ве искористи кога ве вика за кафе, помислете обратно, во таа ситуација и вие го искористувате фактички, бидејќи сте излегле од дома и на некој начин ја победувате самотијата. Не го мислам ова злонамерно или себично, туку напротив, со тоа што ќе правите друштво некому си помагате и себеси. Не мора тој пријател/познаник да знае се за вас, доволно е општ муабет, ако треба тупете го и за времето но излезете, не се затварајте дома, така е најлошо.
Значи, во било каква ситуација да сте, самоубиството не е решение, така да за тоа не смеете ни да помислите!

 

Сума сумарум за цела оваа ситуација е тоа што некој не е свесен дека во оваа денешница секој ПРВО за себе си гледа а ВТОРО е дека големите очекувања убиваат.
Се на се, кога ова би го сватиле дел од луѓето што не се среќни верувам дека ќе станат посреќни и поисполнети.
Животот е искуство.. животот е искушение и пред се предизвик, сите нас не предизвикува. Греота е некој да се убие при даден живот и неговата суштина "предизвик".
@MiloMalo .. многу убаво напишано од твоја страна, само што луѓето треба да научат да умеат да читат и да влечат поуки од вакви цитати, ама мрзата и незалагањето за себе си си го прават своето.

 

Не е дека никој не ги сака ваквите луѓе туку ним им се врти во глава дека никому не му требат, дека никој не ги сака и во нивната глава тоа е апсолутна вистина и нема жива сила шти може да им го промени мислењето доколку самите не се освестат...за среќа некои од нив се истажат на некого и побараат стручна помош па некако излезат од тој ќорсокак...но за жал други продолжуваат да тонат и паѓаат во депресија...а верувајте никој не би сакал да биде во депресија...тоа е посилно од нив и навистина треба некој со многу разбирање и пожртвованост да им помогне....затоа кој не искусил не треба ни да осудува....

 

Токму така Вит, ете јас повеќе се насочив на оние деца/млади кои се соочуваат со реални проблеми, додека на некои чија најголема депресија им е што им се скршил ноктот, па тие ни друштво ги трпи ни бутур, што е нормално. Во каква мака и да се најдат таквите се најмалку се способни да сфатат барем дел од ова што пишуваме...

 

Мене апсолутно ми е јасно дека сите ние овде размислуваме и гледаме на работите од поинаков агол.
Ако некој почуствува потреба дека не умее со нервите и со психата во себе треба да се обрати кај стручно лице за да си помогне себеси, тоа е фактот.
И да, останувам на мојот став, не можат сите во животот да ти се криви колку и тоа да личи сурово, ако веќе почуствуваш дека цел свет е против тебе (што не е нормално) треба да реагираш, или да се промениш самата себе, или да побараш помош за да се промениш ако веќе не можеш сам.

 

Да, веќе 13 години. Порано одев редовно, сега веќе не толку. Сигурно и тоа нешто помогнало штом сеуште сум тука

 

Ето видиш? Супер. Претпоставувам дека си помлада но како и да е, верувај на сите некогаш ни дојде до глава и ни иде усвета да фатиме. Ко што кажа Витамина животот е едно искушение, борба, не мисли дека си терет на некого, исфрли го тоа од главата, оти тоа не го знаеш сигурно туку само го претпоставуваш, и тоа е тоа што те притиска. Значи не е реално туку само твоја претпоставка. А сите сме имале по некоја жута минута верувај, на никој не му е све пуно и рамно.
Туку, гледај посвети се на нешто што те прави среќна, што те исполнува, било што, некое хоби, куче маче папагал рибички... Само пробај позитивно сврти ги работите ќе видиш како само од себе ќе си дојде се на место

 

Не сум мн млада, 29 год имам. Фала ти за одговоров

 

Ми се случува да ми е подобро и кога не одам, а да ми се влошува кога одам. Нема правило. Тоа е така бидејќи причината е сепак во мене, а стручното лице е тука само како потпора. Се случувало да одам затоа што треба, а не затоа што сум сакала помош во тој момент, па немало позитивен ефект. Сум се обидела кај 3ца до сега во овие 13 години, ниту еден не ми бил нешто wow, односно не сум почувствувала дека успева да допре до сржта за да ми помогне. Зошто те интересира толку? Дали и ти си имала некој ваков проблем или чиста радозналост?

 

Никогаш не би се осмелила да кажам дека самоубиството е кукавички потег. Не сакам ни да замислам колкава била болката на некого што си го одзел животот. Посакувам никој никогаш да нема причина да помисли на вакво нешто, а на сите кои се соочуваат со такви мисли ги советувам да побараат помош , ако не стручна, барем да не остануваат сами со своите црни мисли, да зборуваат со некого.
Животот не е лесен, но вреди да се бориме и да ги издржиме лошите денови за да уживаме во убавите денови, кои верувам дека доаѓаат, за сите!

 

DEČAK ZA KOJIM PLAČE ČITAV REGION: 14-godišnjak se ubio nakon što su ga drugovi SILOVALI OKLAGIJOM!



Со што ги хранат родителите децава дома? Со омраза и злоба? Како може да постои толку злоба во едно дете да му го уништи животот на друго?
И за жал како што има погоре пост, воопшто не се слагам. Има деца што страдаат од што се премногу мирни, воспитани и добри, а не затоа што не се сфатени и односот не им чини!
Многу жално

http://www.srbijadanas.com/clanak/d...njak-se-ubio-nakon-sto-su-ga-drugovi-silovali

 

Imam 15 godini, Odsekogash sum se custvuval sam na svetov,mislam deka ne pripagam tuka, Ushte od mojata 8 godina razmisluvam na samoubisto,vecherta koga doznav deka tatkomi ja izneveril majkami mi se srushi se!! Ushte togash pomisliv na samoubistvo no neshto me zadrzuvashe, nemav i nemam rodiyelska ljubov, takarecheno komshiite gi poznavaat moite roditeli podobo od mene.Sekoja nokj placev i bolkata vo mene rasteshe od den na den,od godina vo godina,sepak do osnovno imav nadez,otkako se zapishav sredno pochna mojot pogolem koshmar,Sekojdnevno me ismejuvaaat i ppovreduvaat,me narekuvaat so najgrdi iminja se zaradi toa sto sum porazlichen i povlechen vo sebe.Sekoj den nashkolo se molam da go preziveam denot i da izdrzam,no povekje nemozam vekje 1,5 godina se obiduvaam da izdrazam na noze no popoleka tonam,