@AnakinSkywalker прибери се! Не си единствен на светот што има проблеми, но смртта не е решение. Сите имаме лоши периоди кога ништо не ни е како што треба. Но, се' поминува. Немој да правиш глупости со кои ќе ги повредиш блиските. Знаеш ли дека самоубиството е единствен грев кој Господ никогаш не го простува? Затоа што немаш време да се покаеш.. Сигурно после смртта се случува нешто со душата, а за душите на оние кои си го одзеле животот нема место кај Господ. Биди разумен и побарај стручна помош.
Tri meseci I velam na moite da odime na doktor,tie se sramat I me napagaat mene deka se ova e moja gluma
Зошто чекаш од твоите за да појдеш на доктор? Сега прочитав дека 23 години имаш, па не си мал за САМ да си ја земеш контролата на својот живот, во свои раце. Појди сам кај матичниот и тој ќе те упати. Млад си, животот е пред тебе. Што и да е проблемот има решение. Ќе поразговараш со психолог или психијатар, ако треба и апчиња ќе ти дадат, ќе сфатат и твоите дека си во лоша состојба па ќе ти дадат поддршка. Не чекај веќе. Сигурно си во депресија, па дозволи му на некој да ти помогне... Какво самоубиство, појди и збори со доктор не туку си играј со животот.
Ti kako musliman da si, denes tamam petok e, golem den samo steta samoubistvoto ne e bas sveto nesto. Ti si slaba dusa, nikakva kreativnost, ne se mislis ni za resenie, pisuvas ovde da te sovetuvame i pak ostanuvas picka. Na 23 god se zatvoril doma, ako nemas pari, sigurno imas familija niz EU, pojdi si porabotisi,ke ti se otvorat i ocite malce. Ili snajdise, samoubistvoto e poloso i od spienjeto na ulica, te gledam i angliski znaes. Ne e tesko da se snajdes, ama polesno e filozofiranjeto.
Mislis lesno mi e kolko talent imav I naednas go smena ,nonstop sum nervozen custvuvam kako nesto mi seta po glavata ke izlezam ke vidam nekoj edvaj zdravo mozam da kazam se molam nasabajle sam da stanam da sredam nesto
Никогаш не сум помислила на самоубиство ! Зарем не е себично тоа? Дали некој помислил како ќе им биде на најблиските доколку си го одземе животот? Сите ние имаме лоши и неподносливи денови и што би било ако сите се самоубиваме? Тоа е животот, денес си среќен, утре си тажен..Треба да научиме да се избориме со тоа, а не самоубиството да го гледаме како единствено решение, бидејќи не е решение !
Resenie hmm nz dali nesto moze da mi ja vrati intelegencijata toplinata humorot harmot sigurnosta memorijata energijata zelbata
Ova sto ti go kazuvas mene i ne mi lici na nekoja tezina. Bi ti kazala sam dva primeri a gi ima mnogu zasto ne na site im e sjajno. 1 ke pocnam od mene. imav 20 god koga izlegov nadvor, i toa so majka sto ne znae nikakov jazik. Za mene bese lesno zasto sum mlada i ubava, ama mama, sto so nea, mi bese tovar. kako sto se sprijateluvav i najdov mesto, covek, i sega e se ok, samo sto jas se uste si imam nekoi problemi, stres nervoza i se. Samo sto imam trpenie i znam deka ke bide dobro. 2. Imam drugar, i toj mi kazuvase kako se snaogjal od mal, od 15-16 god, i kako za prv pat vo EU spiel cel mesec vo nekoja livada, i plus vrnelo dozd, samo za nesto da napravi od zivotot. i zamisli samo kako im e i na dr lugje, a ti ovde mi se zalis nepraveki nisto za sebe i za svojot zivot, samo zatoa sto si slab
Studirav rabotev volontirav izleguvav pomagav po 2 satii spiev a imase denovi I voopsto ne spiev I naednas zgasnav kako
Самоубиство? Што после? Ништо, немаш никакви шанси. Вака колку и да е лошо сепак имаш шанси се да подобиш..
Најголема трагедија во животот не е смртта, туку да умреш пред неа. Да ти згаснат емоциите пред згаснување на животот... И тогаш настапува самоубиството, физичко казнување на телото бидејки на душата повеќе не и е потребна куќарка. Душата ја нема а телото е само огледало на внатрешната уништеност
Може и те како, но сега ти се чини невозможна мисија...но со трпение упорност соодветна терапија и психотерапија и работа сам на себе полека но сигурно повторно ќе се родиш...
Многу песимистично и да се согласувам дека најголема трагедија е да умреш жив...но сепак не знаеш што носи денот се додека вистински си овде...никогаш незнаеш кога "кликот" ке се уклучи и ќе те врати во реалноста...и да нема да бидеш како пред тоа..затоа што ќе сватиш дека погрешно си го живеел животот...и знајте дека кога се случува нешто со тебе чудно...тоа телото ти праќа сигнал дека не правиш нешто како што треба...запаѓаш во длабока криза додека еден ден да се разбудиш и го осетиш спектарот на боите и животот околу тебе...
Темава на набљудување ми е ама со месеци ја каснам. Тоа приказна за друг пат. Не е лесно да живееш, не е лесно ни па да умриш. @AnakinSkywalker не се чувстуваш добро и тоа е нормално. И јас не се чувстувам добро секој ден, ама тука сум. Што е битно е, која е таа причина која тебе те променила како да си подигнал рачна? Дали секојдневни проблем или некој поголем проблем? Ако е првото, само си подлегнал на животот, ако е второто можеби е мало посериозно ама во двата случаи ти треба стручна помош. Верувај ми, помага. Дури и да викаш од врвот на зградата дека сакаш да се самоубиш дур сите долу паничат, ќе се премислиш сто пати, за сите работи кои нема да ги видиш, за сите убавини кои ќе ги пропуштиш и за сите лица кои нема да те видат, кои ќе тагуваат за тебе. Кога веќе скокаш - е прекасно, ама додека си таму горе, на врвот на зградата, имаш време да се вратиш назад, да слезиш како шо си се качил и да побараш помош. Јас во темава и твојот проблем конкретно идам покасно. До сега ти треба да имаш побарано помош, за твое добро? Побара помош? Ако не, дали ти недостига љубов? Дали ти недостига внимание? Дали имаш пријатели? Се најдобро!!
Ne ti trebat roditelite za da odish na dr. Pravilen izbor, a oni steta sto ne ja gledaat tvohata napnatost...
