Најлесно е да се предадеш друже али помисли на твоите пред да напраиш нешто,како ќе им биде нив. Со малку воља и упорност сѐ може да се среди.
probuvav da se boram isto se osekjam vekje 4-5 godini nisto ne se sreduva kako da ziveam isti den odnovo i odnovo. zaebav brat gadno zaebav i go gledam toa kako edinstven izlez
Да беше до мене ќе те ишљакав убаво па потоа ќе те прегрнев.. А сега назад на проблемот... Сите имаме лоши периоди во животот. Ако не си помогнеш сам нема друг да ти помогне. Мислиш дека ќе решиш нешто со тоа што ќе се самоубиеш? Ќе те заборават за некој период, сите ќе си продолжат со животот а ти ќе гниеш во земја. На светот постојат многу полоши проблеми од твоите... Не биди себичен, мисли и на другите малку. Среди ги проблемите со своите, а потооа ако работата не ти е по ќеиф дај отказ, промени ја рутината на животот, шетни некаде, промени нешто кај тебе, после ќе биде подобро. Да се жалиш и да се откажеш е најлесно.
moze sum za sljakanje neznam ama veruvaj ova ne e od sega se boram so ova podolgo vreme i stanuva samo poloso i poloso i dojden sum do stepen kade sto nemozam veke da izdrzam mozebi nema da resam nisto so toa mozebi ke napravam da im bide tesko na nekoi lugje so toa ama barem ke si pomognam nema da ziveam so faktot deka sum izrod i za nisto ne me biva deka sum odvraten kako covek i samo znam da nastetam
Со самото тоа што си свесен дека како што велиш не си на себе, покажува дека се грижиш. Колку и да е тешко ќе помине. Разговарај со некој близок. Сум била депресивна, темно место е. Но со разговор и време се се решава верувај. Не вреде да изгубиш живот. Биди силен
А си разговарал со стручно лице? Нема ништо срамно во тоа да посетиш некого, а може многу да ти помогне.
Не знам на колку повеќе мислиш. Ако мислиш на 10тина онда не..само ќе завршиш на токсико каде ќе јадеш ремет за сите пари зашто си напрајл таква глупост па бетер ќе посакаш да се утепаш.
poentata e vo toa sto probav da zboruvam probav da se otvoram znaes sto odgovor dobiv? "aj be ebi se jas mislev nesto seriozno e" i "aj be ne tresi guposti" a vo vrska so vremeto vaka se osekjam veke podolgo vreme ne e od sega.. ne sakam da zboruvam so strucno lice si stanav tolku odvraten na samiot sebe sto ne gledam spas vo uste edna sansa..
Ама зборувам за стручно лице: психолог, психијатар. Луѓето во денешно време може да бидат многу безобразни и безобцирни, си гледаат само за себе. Додека не почувствуваат на своја кожа, не можат да разберат. А многу значи да се има некој со кого можеш да поразговараш чисто за да ти олесни, да не собираш во себе.
Тоа е така зашто не те разбираат и затоа добиваш таков одговор. Затоа се посетува психолог, финансиски можеш да си дозволиш неколку сеанси и ќе ти помогнат.
Ama ne e za finansiski rabotata nikogas ne sum gi gledal parite kako nesto wow ili nesto sto bi sakal da go imam vo zivotot! sum imal i nekogo samo za da me soslusa i sum se custvuval barem malku podobro ama potoa sto? pak e isto nesonica po celi nokji i tupenje mozok kako da izlezam od ovaa situacija i od licnosta koja pocnuvam da bidam i vo poslednite 2 godini sfativ deka ne sum za tuka deka sum gomno od covek i deka vakvite kako mene treba samo da se utepaat
Ц. Таквите ко тебе треба да се за аплауз. За пример колку човек може да се смени откако ќе се смени . Гитла во лп ти одговорив на пораката.
Не сакаш, ама мораш! Уште вечерва закажи средба.. ќе ти кажам име од психолог! Значи не психијатар, психолог! Баш заради ова! Психологот му е реабота и одговорност, да те исслуша, да не те навреди и да ти помогне!
dobro da receme deka moram a sto ponataka? ne sakam da ziveam zivot kako izrod me sfakjas? ne sakam da ziveam kako losa licnost vo glavata na najbliskite i vo glavata na nekoj sto mi znaci... se odaleciv duri i od najbliskite ednostavno ne uspeav da se dokazam koj sum i sto sum
Ќе те научи да живееш со себе и тие околу тебе. Да се прифаќаш полесно, и да се адаптираш полесно.. Тоа и е она што ти треба.
Штом си свесен, верувај, нема да дојде до тоа. Тие што се решаваат да посегнат по животот, ниту разговараат за тој проблем, ниту споделуваат. Дружи се колку што можеш, прошетки многу помагаат покрај река, и кога е сончево. Да затопли малку, прави прошетки што е можно почесто. Прави нешто што те релаксира, (дали цртање, слушање музика и сл). Многу ми е жал кога читам вакви постови особено од млади. Дај Боже да го прбродиш што побрзо овој период. Минував низ тоа и знам како е. Со успех
Секое чудо за 3 дена. Тоа што сега во моментов некои од најблиските можеби те гледаат како лоша личност, може да се промени за многу брзо. Луѓето се променливи. Ние сме променливи. Не е битно колку долго се наоѓаш во оваа ситуација, туку битно е што си превземал за да излезеш од овој тунел? Човек може да влезе во тунел и да врти кругови внатре и 10 години, а може да излезе и за 3 месеци. Те советуваме да посетиш психолог. Се почнува од главата. Таму е нашата себеперцепција, таму се нашите лоши мисли за себе си, таму е нашата слаба самодоверба, таму е нашиот песимизам за иднината итн. Ако ти треба помош во наоѓање психолог или психијатар, пиши, ќе ти помогнеме.
Јас не сум размисливала за самоубисто. Мислам дека секој човек треба да го цени својот живот, без разлика во каква и ситуација да се наоѓаме во моментот треба да се трудиме да ги поправиме работите и секогаш може да биде подобро треба да го оправдаме своето раѓање и да ја заслужиме смрта. Има многу луѓе за жал што имаат некоја болес и незнаат дали ќе останат во живот а тие сакат да го прпдолжат живот, а ние што сме здрави треба да размислуваме позитивно и да веруваме во себе и да им помагаме на луѓето на кои им е потребна навистина помош.
Јас имам одено на психијатар и верувале или не, едвај чекаше да ме шутне, ми препиша апчиња 2-3 пати се напив како што немав сила уште толку правеа да ми се спие и ги фрлив.Ни му се збореше со мене одма ајде треба апчиња да зимаш, а кај мене беше сериозен проблем.Како што си влегов во ординација седна и вика здраво ајде да видиме апчиња да ти дадам, ни да се замара што ме мачи ни да разглаба ни барем надеж да ми даде.Да знам сигурен психолог одма би отишла ама не знам.Убаво е некоја да сподели искуство како ги надминала проблемите. Он топик-во последно време не можам да спијам заради сеќавања од минатото, се осеќам грозно но не ми е ни за пишување овде. Но додека кај вас мислите се моментални или состојбата ви е или предизвикана од нешто за кое што не сте виновни, кај мене е друг случај, јас се гушам, носам товар, имам вина и осеќам дека немам право да живеам.Се каам за некој неповратни работи што не биле по моја вина и не знам како да продолжам.Кај мене апчиња не помагаат, едноставно немам избор. Ми се случија некој работи што делумно ме обележаа, ме сменија, ме уништија. Секоја вечер седам до касно и си викам зашто мораше, зашто згрешив, зашто ова она..и се така во еден круг, не сум кажала на никого, мислам дека сите ке ги разочарам ако им кажам.Имам семејство што ме сака, имам пријатели, цимерки, колеги и колешки што многу ме засакаа и прифатија, на факултет овој семестар поминав одлична, ме даваа за пример, се снајдов со јазик, не сум во мк на студии но не можам да ги заборавам и не можам некој работи што ми се случија.Сакам да живеам ама сметам дека немам право.Некоја за совет?
