Еднаш се сака.... и после тоа ти е памет за друг пат. Шала. Нашите „љубови“ е невозможно да се споредуваат затоа што се различни. Не е само интензитетот различен туку и самите чувства. Тоа зависи од поврзаноста со личноста, од возраста, ставовите и принципите (кои се менуваат како што растеме) и тн.
зависи за какво сакање правиме муабет...имаш заљубување, имаш заљубување со ептен затрескување ...после па имаш заљубување...ама веќе претходно си ја научил лекцијата! Мислам дека не се сака само еднаш, туку човекот односно личноста, со текот на времето созрева и на секоја следна романса поинаку и пристапува. Ако некогаш, како помлад и позелен, си се затрескал, до преку глава, со многу многу страст, понатаму знаеш дека тоа нема да се повроти..па и самиот не би си дозволил до толку пак да се изгориш, но тоа не значи и дека не сакаш некого. Spoiler И мислам дека е многу добро, секој еднаш во животот така да се заљуби, тоа е драгоцено животно искуство и „памет“ за понатаму.
Зборот „љубов“ е преценет, односно, треба да се укине зашто не означува ништо конкретно. Она кое го познаваме како љубов, а се случува меѓу 15 и 25 години, уствари е таков страотен коктел од хормони, што создава вистински хаос во умот. После тоа почиња да отупува мозок, па веќе „младичот“ нема сила за исти заљубувања, не дека е неспособен, него старост е у прашање, како што откажуваат бубрези, успоруе метаболизам, белат влакна, така си одат тие работи. На крајот, завршуваш (надежно) во врска со некој кој ти е многу драг, многу мил, многу ти е битен, сè би направила за него и тоа исто така го викаш љубов. Затоа зборот е преценет, зашто различни чувства се поврзуваат со ист збор. Не дека не го сакаш, напротив, повеќе го сакаш, само различен е односот кон врската. Во првиот пример за љубов, задоволувањето на чувствата се насочени кон себе, односно, заљубен си, ама ако почувствуваш дека се заљубуваш во некој друг, онда автоматски втората љубов е посилна, повистинска и пооправдана, а првичниот партнер - кој го ебе. Во вториот случај за љубов, насоченоста е кон партнерот, па своите чувства и потреби се директно поврзани со оние на партнерот. Битна ти е неговата љубов, исто колку и твојата, неговите чувства исто колку и твоите.
Само еднаш се доживува тоа чувство за прв пат, па веројатно затоа првата љубов никогаш не се заборава. Секогаш е интересно кога ќе ни се случи нешто на емотивна основа, што претходно не сме го искусиле. Но, тоа не значи дека љубовта се случува само еднаш и никогаш повеќе. Луѓето се вљубуваат и одљубуваат, нема тука никаква потреба од водење статистика. Некого сакаме повеќе, некого помалку, некого на еден, некого на друг начин. Ама ако го затвориш срцето под изговор дека вистинската љубов веќе ти се случила, тогаш никогаш повеќе и нема да ја доживееш.
Само еднаш се сака вистински и тоа првпат, се понатаму е copy/paste. Еднаш се љуби и глава се губи и после доаѓа паметот.
Се сака толку колку што си спремен да сакаш,ако тргнам од фактот дека секој сака да прими и да возврати емоции,мислам дека само една размена на чувства не би задоволила едно срце,се додека не надминеш некое искуство,не можеш да знаеш што те очекува во наредното,и кое ќе биде со посилен интензитет,нема потреба човек сам себе да се оградува од искуствата кои се неопходни за емоционално созревање и сознавање на сопствените потреби.
Често пати кога се разговара на оваа тема знам да кажам дека срцето е како автобус, има место за повеќе Кога ќе се вратам наназад и сум мислела во некој момент дека сум сакала некој, ондак сум сакала повеќе пати. Секогаш со секој било различно и посебно на свој начин. Кога знаеме дека некој е вистинскиот? Јас мислам дека не знаеме се додека не созрееме вистински, се додека не помине добар дел од животот, па ќе си речеме- Имав среќа, останав со вистинскиот или се би дала да се вратам назад и да останев со Петко или Трајко... Не, не мислам дека се сака еднаш, верувам дека еднаш љубиме некого вистински, но дали знаеме во моментот дека тоа е она правото?
Што би било ако само еднаш се сака? Не, животот знае секогаш да даде нова шанса, да не потсети дека колку големо срце имаме, толку во него има место за непресушниот извор кој го движи светот -љубовта. Ако се затвориме во оклопот и велиме дека само еднаш се сака, а сме ја изгубиле таа љубов, тогаш самите се осудуваме на празен живот.Гледај напред, утре нов ден се раѓа!
Само еднаш лудо се сака, а другите љубови се приземни и ако не ни е возвратено се трудиме да што побрзо да преболиме.
Значи тврдам дека еднаш се сака нај нај вистински , ако сакате и отепајте ме на тоа ќе си останам 10 год сакам иста личност, не ми суфлирајте да млади се допрва ќе запознаваш други НЕ не е така, сум запознала и пробала и со други ама не е тоа тоа
Јас 5 год лудо сакав еден дечко. После сфатив дека тој никогаш нема да ме сака како јас него. Имаше и други потоа со кои сум била во врска, ми се допаѓале, ама штом ќе згрешат нешто, штом ќе им видам една лоша особина ми стануваат одбивни. А за дечкото што го сакав 5 год имав некако толеранција и сите мани негови со други очи ги гледав.
Мислам само еднаш. Кога ќе доживееш еднаш преубава љубов, сите други некако "избледуваат". (сега за сега сум со овој став, ама никогаш не се знае... )
Според мене еднаш се сака вистински и силно, сите други можеби би ги сакале понатаму доколку не сме со првата веќе ,но не со тој интезитет,начин исто како првата љубов Прва љубов си е прва љубов
Ако од прв пат се сретне вистинскиот, тогаш еднаш се сака. Се зависи и од човекот - јас сакав некој и кога видов дека не е за мене, си отидов и никогаш не се свртев назад. Тоа мислам дека ми отвори простор за да се заљубам повторно и да видам каква е љубовта навистина - несебична и која ти дава простор да се развиваш.
Сметам дека повеќе пати се сака. Ретки се тие што можат веднаш да најдат соодветен партнер. Другите,по неколку врски,мењање партнери,се додека да најдат компатибилен. Повеќе пати се сака,само со различен интензитет.
