Многу предрасуди од старт имаме. Исто важи и за снаи и за свекрви. Ним треба да им е јасно дека ако нас ни штетат, автоматски и на синот штетат и обратно, ако ние нив им штетите, го повредуваме синот т.е сопруг. Значи мене ми е јасно дека е се ново, различни како ден и ноќ, не може да не сака како родена мајка и.т.н. Само почит и некоја одредена резерва. Не очекувајте да имате однос како со мајка. Просто невозможно е. Лелеее, читајќи тука посакувам ќерки да имам.
Не значи дека ако ти е мајка, дека подобро ќе се согласуваш со нејзе. По карактер сум послична со свекрва ми, него ли со мајка ми.
И јас спаѓам во оваа категорија, задоволна од свекрвата. Јас одам на работа,она не, па така кога сум јас прва смена работните обврски низ дома се на нејзин терет. Кога си одам од работа ручекот ми е готов,садови измиени,алишта испрани/собрани, мое е да си одмарам. Кога сум поручек на работа,јас правам ручек,она чисти или обратно. Во ист двор ама посебни куќи живееме Работата ни е секогаш поделена, и ми е стварно од голема помош особено сега кога сум бремена. Не ми се плетка по дома без потреба, не е напорна, таман сме засега Ќе видиме каква ќе биде кога ќе стигне бебуш. Блиски сме,ама не сме вештачки, не сум и не сакам да сум со неа како со мајка ми, има дистанца. Со свекорот па воопшто не сум блиска, се почитуваме ама ретко комуницираме, напорен е со муабетот дека треба да ги викам мама/тато па го избегнувам колку можам
Леле и мојот свекор е таков. Па сега за да ме пецне ми вика што прави тетка ти за свекрва ми. Ама мојата мајка е почината и ств не можам да разберам како не можи да свати дека за мене е поарно срцево да ми го откорнат отколку др жена да викам мајка. Инаку убаво се слагам и со двајцата. Взаемно се почитуваме, но мисла дека е тоа така затоа што не живееме заедно.
Мене строго со “мајка ти” за свекрва ми ми се обраќа. Јави и се на мајка ти **** прашај тоа и тоа, кажи и на мајка ти **** тоа и тоа, и така со надеж дека ќе ја завикам и јас мамо, што стварно не можам ете. За другото сме супер.
И мене некои роднини на маж ми така зборуваат. Не се нервирам и не замерувам. Јас не можам да ги наречам тато и мама и тоа е тоа. Ни маж ми не ги нарекува моите баба и дедо и нема лутиш тука.
Материјал за постови има ако има проблеми. Вака што? Сите ќе речеме, 'Да убаво ни е' и што можеш да реплицираш на тоа? Ништо.
А што има роднини да се мешаат околу таа проблематика? И на мене едниот девер ми кажуваше дека треба да ги викам свекорот и свекрвата мамо и тато, ама татко ми му го дотера умот. Оттогаш ништо не ми рекол. Јас ќе ги викам како што сакам. Тоа е мое право. Ретки се оние што се задоволни од свекор и свекрва.
Па крај краева и не се венчаваме за нив. Е сега што македноскиот стандарт е таков и многу млади се приморани да живеат со нив тоа е друга проблематика. Затоа јас реков дека супер се слагам затоа што не ги гледам секој ден, а во спротивно сигурно ќе се најде повод за кавга. Само со разум и трпение од двете страни на секој спор ќе се најде решение, ама ако едната страна има „вжештена глава“ ете ти проблеми. А што бара па деверот да ти кажува како да да ги викаш? Сигурно ни тој не ги вика мама и тато. Барем мојот девер и сопруг на име си ги викаат родителите. Не го оправдувам тоа, ама нивно право Ама не можам да разберам кога децата нивни не ги викаат така, зошто очекуваат од мене. Јас барем од деверот сум рајат. На едно здраво и чао сме. Не е многу комуникативен тип.
Заостанат менталитет, кој најзастапен е по селата (особено од внатрешноста). Таму уште го има она - Ако сакаш убаво да си живееш, слушај ги свекорот и свекрвата. Еве одма. Они се свекор и свекрва, а не мои родители. Има нив кој да ги слуша. Јас не трпам некој да ми се меша и затоа од старт сме сами (под кирија). А и сакам да си имам приватност. Има фини свекрви. Не велам не. Ама повеќето што ги знам се ламји.
Еве јас сум од село, имаме супер однос,свекорот и свекрвата иако се пензионери 1 година веќе, и немааат ни најмалку од тој заостанат менталитет.Живееме во заедница иако сме во посебни куќи.Ме почитуваат,ги почитувам.Било од град било од село,свекор свекрва,снаа ,син,золва трба да се има ОСЕТ на кој каде му е местото и како треба да се однесува.
Изгледа не ме разбра на какво село мислев. Сигурно живеееш во некое од помодерните села, каде што условите се ок.
Те разбрав,има и во моето село баш од тие што ги наведе,свекрви со рогови на глава и снаи исто така... се е до човек,21 век сме но некои сеуште се заглавени во 20 ,19 век било да живеат во село или во град верувај. Поззз
Е па во тоа е целиот проблем. Пишав за селата затоа што таму претежно е така. Сум приметила дека во град е така кај постарите граѓани. Треба да се има осет. Ова е 21ви век. Мора да се искорени тоа снаата да ги слуша свекорот и свекрвата.
Сега за сега во оваа тема на задоволна снаа, за оваа нецела година немам никаква замерка, може дека не живееме заедно од старт. Има мегусебна почит, кафе-муабет, не е нападна, не ми досадува, или да се меша во одлуки, може да подрече нешто да даде предлог, ако ни одговара прифакаме ако не велиме само ќе видиме и толку. Не замерувам на ситници и ако некоја идеа не ми е по ќеф ќе си премолчам па ке си одлучам сама како мислам. Ги викам мамо и тато на моја желба не ми е побарано па може и затоа не ми е проблем биејќи морам некако да им се обраќам па ова ми е полесна варијанта од тоа да ги викам на име.
Ајде малку обратно да го свртам муабетот во смисла колку сум јас добраа снаа сборед некои закоравени верувања. Јас од старт се одделив да живеам поаебно, кај неговите едвај 5 пати да имам преспиено за слава и сл, го задржав и моето презиме (покрај тоа што ме предупредуваа дека досега во фамилија немало таква), не ги викам мама и тато(од причини погоре наведени). И по дефолт да бев мажена кај некои закоравени селани ќе бев снаа вештица. Но напротив, како што кажав имам супер однос, тие ни поклонија кујќа и 90 %ни ја средија, а јас за возврат ги слушам и почитувам (секако се во граници и јас имам здрав разум да си размислам), збор лош им немам речено и гледам колку можам да им помогнам.
еве и јас сум тука,Најокеј сум со свекрвата...НО можеби дека не живееме заедно незнам вака се гледаме еднаш два пати неделно на ручек и тоа е тоа,не ми се меша за ништо нема ни зашто нели сами си живееме,и свекор ми е супер.Ама во секој случај јас кога за нешто не се согласувам со нив си кажувам,нели нормално со добри зборови и тон и прифаќаат кога не се согласувам со некое нивно мислење или одлука и тоа ми е многу ок...Е сега обратно е кај нас,бидејки маж ми е дојден кај мене..не живееме со моите ама моите уште одамна ми направија куќа и мм коа ми даде прстен си дојдовме да живееме...Може затоа со сите ни е ок односот на никој не сметаме и никој не ни смета нас (само што никогаш нема да дознаам дали се ок дека не живееме со нив или сварно сварно се ок луѓето) како и да е сега за сега сите сме задоволни ќе видиме понатака кога ќе се роди бебчо
