Баба ми имаше ми раскажано мене нешто за таа кога била снаа. На нејзината свекрва, не и се обраќала ни со мамо, ни по име. Онака во муабет и се обраќала со ти, или ќе се вмешала во муабетот за да каже што има. Не знаела како да викне по неа. И така седеле свекрви комшивки во дворот кај на баба ми свекрвата и баба ми додека спремала кафе прозорот бил отворен и им го слушала муабетот. Изгледало вака: -Комшивка 1: И како е снаата? Вика ли мамо или како ти се обраќа? -Свекрвата на баба: Не вика уште, ќе видиме кога ќе се ослободи. -Комшивка 2: Море како сака нека вика само нека не е лоша како мојата. Џабе мојата снаа ме пее и ми вика мамо кога со даска ме маваше.
И јас не викам ни мамо, ни на име. Сеа како се роди бебенцето бабо и дедо може. А една комшивка тука се зедоа во јуни, и на св.Никола ( на свекрва и на именден) отишла и рекла јас решив од денеа да ве викам мамо и тато . И ги вика сеа изгледа, ама тоа од корист.
Ххаа снаа ми ги вика мајка ми и татко ми, мамо и тато ама џабе кога почит нема... Само когс има корист нешто мамо тато ова она онака сите и сметаат. А јас не можам да се замислам да ги вика. Мамо тато на маж ми родителите за мене постои само една мајка и еден татко не можам да кажам на друг така. На крајот ствсрно сметам дека е не битно како ги викаш туку колку се почитувате едни со други.
На свекрвчето и дојде срцето на место, после недела ипол ја зема ќерка ми, и ја дадов оти сега е оправена, додуша она рече може ли малку да ја земам ( а некни рече душата ќе ме боли ама ако сами не ми ја дадете не ја земам). Вечер ќе спие мирно жената. Не знам јас лутина да терам, како и да е баба е и греота е заради детето. А и што и да ми рече не ме погодува ( во моментот малку де ) зошто не се замарам и не ја ставам на акл.
Е добро де,нека и помине ќефот да не испадниш ти после пак крива,заради почит кон мт сепак,да се живее некако.
Аман и јас дојдов тука за истиве работи што ги читам да се жалам/посоветувам. Сите ли се исто калибрирани? Во кратки црти немам некоја близина ни со свеки ни со мајка кога е во прашање чување на новото им внуче. Ги оставив првите месеци да се покажат колку што сакаат и паднаа на тест. Мајка ми е бетер од свекрва уште ми труби вода да сум давала на доенелче. И за се е како супер ама дали посташуваш правилно да ти сруши самодоверба. А свеки е психички опседната. Кога ќе го види не ме капира не сум таму. Јас кажувам зборам она по свое. Не ме следи не ме слуша за прашања кои јас би требало да ги одговорам бебето го прашува. И кога бев трудна ќе донесеше нешто и на бебето во стомак се обраќа не мене. Можеби згрешив ама непроспани ноќи скок грчеви заби и 20мин бебе се беше стишало јас да каснам покрај него. Дојде му збори му тропка рацете му ги фаќа. Моево толку му фали тргна да плаче. И подвикнав дека претерува. Се налути излета. Е ај сега. Јас лошата. Била чуствителна. А јас што сум? Ама многу малце ме заболе за нечии чуства ако моето не се почитува. Точка.
И на мене свеки не ми се обраќа, туку на бебето. Тоа уште не знае кај е она му збори на него (уствари тоа на мене се однесува ). На пр. Еее бабе нема да те пуштаат кај мене да доаѓаш, да си поседиш, па и јас да се фалам со внука...или уште кога бев бремена му збореше на мојот стомак, што правиш бабе, што правиш?Па што да прави бебе во стомак??? Скроз откачуваат. Јас имам во предвид, жената е во менопауза и она се радува итн, а мене и мојата психичка состојба никој не ја зема во предвид Затоа сега сум на дистанца, се трудам да не се замарам, ама некогаш не успевам и од такт се вадам. Ако преќутам, продолжува, ако искоментирам се дурли И мајка ми не е поарна, за се има коментар (каснно сме ја успивале, не требало да ја држам исправена...) аман веќе
Скарај се не попуштај зашто ти да трпиш. Не е фер никој да не ја праша мајката во случајот снаата: Како си? Му се обраќала на бебе затоа што колку поише им зборат после гласот ќе им го препознаваат нели и ќе ги сакаат
Да не ја држиш исправена? Добро има ли тема за вакви гафови од стари, да се пррфрлиме таму, многу смеење би било
Да, не требало да ја држам исправена (ова кога беше месец дена), што било тоа такво, она мене не ме држела така никогаш. Исто се крстеше што биле тие мои "бели звуци", ќе ми оглувело детето Среќа што одиме само за викенди и кај моите и кај неговите, еве следниот викенд ќе одиме и уште сега се спремам психички да не експлодирам на некоја глупост. И јас сум како темпирана бомба, не викам не. Поготово што по цел ден сум со малата, они ми се единствени контакти заради пандемијата, а искрено понекогаш си викам поарно и со нив да не комуницирам само се нервирам.
Кај мене и двете се во менопауза . На мајка ми најновиот совет ( секако научно докажан, оти она е магистер на секое поле ) е бебињата ги ваделе со ножињата нагоре, главчето надолу од водата после бањање да не го болело мешето ( не ја разбрав што и како ). Само господ знае овие глупости од кај и се. И зиморлива е, и веќе месец дена ( колку што е бебето ) на секое јавување или доаѓање ми збори дека му е ладно на бебето. Овие остај што зборат на бебето и кројат планови кај ќе ја носат и што како. Уште кога дознаа дека сум бремена ми се обраќаа во множина ( вие гладни сте?, вие како сте?....) баш се чуствував ,,почитувано''
Аааа и мојата викаше ми ти студи бабичка, дај бабичка да те стопли и и трие рачиња и и ги дува.. Иначе дома на 25 степени. На бањање имаше коментари, облакај ја и студи, а она остаила врата од соба отворена, викам ок е, си иам ја ред. Нема жолтица неа да сум ја слушала јас(ова оти мајка ми кажа детево има не е страшно само да си знаете) па се испостави стварно дека има и она абе сеа ја да не ве плашам. Ако нив им е ладно не значи и на друг дека му е. Па прашања какаше, каква и е каката, еве не знам шо ќе и смени мојот одговор, да викам супер е. Као немала да не пушти никаде до 40 дена, ја на 1месец у парк ја шетав, сонце има ај чао... Ама неее јас мислев за по гости, викам па тие кај мене треба да дојдат прво не ја кај нив. Глупости тон, безвезе некои муабети. И врвот ми беше кога ме праша како сум и дала јаболко прв пат. Со лажиче викам. Е такви се прават знаат се. Ма имам пишувано да не се повторувам.
Мајка ми е прелабава особа и од голема помош ми беше со бебето колку што можеше во корона тајм. На почеток живци искинав со неа, мислев дека ми го зима бебето намерно, а после сфатив дека се било до хормоните. Многу бев љубоморна кога го држеше и многу бев лоша со неа, сега многу ми е криво. Во бабини деветини не верува и таков проблем немам. Од друга страна, свекрва ми верува во се. Среќа што не се гледавме со месеци и ги скокнав тие глупости со неа ама и мислам секако ќе немаше храброст да ми дојде со некоја метла зашто ќе ја изметев преку врата. Порано и се смеев во лице на глупостите ама жената е преупорна и почна страшно да ме нервира. На секое гледање уста не затвара како да го хранам детето. Дали ви се верува дека на секое факинг гледање таа ми повторува сол да му ставам во јадењето, животинско царство да му давам зашто греота било благо да не знае што е, тетрапак млеко и џиџи бисквити да му давам зашто биле преполни со витамини итн. И нонстоп и се повторува дека тоа нема да се случи и пак и пак. Вчера кога ми рече пак за сол не ми се веруваше дека уште го млати тоа. Жено разбери се и затни ја устата, 'бљантава ти е кашата затоа не ти ја јаде'. Жими се сакав да ја акнам со тањирот по глава. Маж ми нонстоп и кажува, и се развика неколку пати и не, жената е отров. Крштевка, ахх таа крштевка. Јас лично не би го крстела детето, но му реков на маж ми дека ако има желба нема да направам проблем. Тој прифати дека не сакам венчавка во црква и попушти без проблем ама за детето не сакам да му го скратам тоа. Се договоривме да го крстиме кога ќе заврши короната. Оваа слуша, очите солзи и се наполнија и поцрвене во лицето и ете ја почна со лекциите по веронаука Аргументите зошто треба да се крсти е да си ја прими верата, да биде посмирен, абе глупости. Јас намерно зборев дека мене адетот ми е преглуп, дека не сакам детето да го направам христијанин туку сакам да му оставам право на избор, дека сите религиозни што ги познавам се лоши луѓе и верата не ги менува на подобро за да и вратам за кашата што ме изнервира. А вистината е дека се срами да каже на роднините дека внук и не е крстен, пошо сите со душа го чекаат тој настан. Си се изнакажав малку повеќе ама стварно жената ме мрднува од памет. Што убаво не и зборев со месеци, кој ме тераше да бидам добра и фина
Сите се исти буквално значи. И кај мене свекрвата кога ќе дојде да го види детето со него разговара, као демек не ме прашува дирекно мене преку детето ама чека да и одговорам. Кога го шетам негде и ќе се вратиме одма почнува, каде беше бабичка, каде се шеташе ти, и јас ќутам упорно не одговарам а кна упорно и 100 пати тоа па тоа ќе го блада додека не кажам. Еднаш се погоди детето се искака и го соблекувам и каката му беше зелена, и него му вика бабичка си настинал ти ете зелено какаш ми те боли ли мешето, мајка ти ич не те облекува и цело време на ладното те изнесува, да ја карам ли јас оваа мајка ти. И милион овакви работи што ме вадат од кожа, ама си го прегризувам стално јазикот зошто ако и речам ќе се налути. Поготово како се нервирам со тие планови што си ги прави за кога ќе пораснело детето, цело време му вика ти само порасни и цело време ќе трчаш доле кај баба, ќе бараш сок, благо, баба се ќе ти дава, ако тука не ти дава мајка ти ти ќе си идеш кај баба.
За детето никад не ми се мешале, фала му на господ за тоа. Имало некад мали ситници ама по ова што го читам тоа ништо нее. Али за тоа сега кога почина татко ми мозокот ми го запали. Несмееш да го допираш татко ти бремена си,несмееш да јадеш раздавки од гробишта и да јадеш на гробишта бремена си Маж дојде ја слушна и мислам ќе ја потепаше. Мајка ми па во ништо тоа не верува и појма нема, само се наоѓаат паметни и ја пунат главата.
Lele I mojata sveki pretera veke I sega e nalutena neka se luti zasto sum davala na kerka mi maticen mlec i propolis za deca I med da ne sum davala jas I kazav kratko I jasno babo ti si izgledala dve deca si gi porasnala sega ostavi drugite da si gi gledaat nivnite deca ti mozes samo sovet da dades ama ne i da zapovedas
Исто. Ладно му било. Сум го премрзнала. И куп други работи. Од кожа ме извадила милион пати. Пржеше мекици и му скршна малку. И викам немој не му давај она му дава оти греота било. Се смирив кога видов дека малиот ја плукна мекицата, не ја изеде. Малиот беше во дубак и она му топнала мед на мекицата без јас да видам. И кога ја видов теглата прашав дали случајно мед му дала, се смее и вика не дала. Потоа јатрвата ми кажува дека му дала ама скришно. После некој ден ме прашува дали имал пробано киви, викам искрено не знам. Што се му имаш давано ти знаеш. Ќе се брукам ако кажам дека нешто нема пробано кога ти скришно и мед си му дала. Ама она тоа за проба, ете не бил алергичен, сосема малку, плус тоа здраво било. Порано на сите бебиња цуцлата во мед им ја макале. Синоќа дознав дека и гулаш му има давано и печурки во каша му блендирала. Збеснав. Ама не кажав ништо. Од кожа ме вади тоа што секој си зема право да одлучи за мое дете, а ако биде беља јас треба по болници да трчам. Она е упорна во својот став дека му дава само здраво да јаде, и на бебето стално тоа му го зборува, мајка ти не јаде од моите манџи, не јаде овошје и зеленчук ама затоа ти ќе јадеш, баба ќе ти дава се. Иста е и мојата. Планови. На лето ќе го носела во нејзиното село да се бања во езерото, ќе ги бркал кокошките, ќе го носела да си игра со кокошките. И куп други глупости. Го кажува тоа намерно да ме провоцира и ме погледнува да види што ќе одговорам. Јас од пети земам сила да останам присебна и да не си дозволам да паднам на провокации. Инаку јас не се замарам дали ќе ја налутам со муабет, се би и кажала па нека се налути, порано и кажував и тоа доста остро и директно ама веќе премолчувам за да не си правам поголем пекол дома. Она едвај чека да кажам нешто па да ме пренесе на маж ми и после да се расправаме. И ако еднаш и вратам на провокација и станува интересно и почнува постојано истото да го прави. Глуми жртвичка потоа и си имам јас два проблема, ем неа ќе ја трпам кога на најјако оклучува ем караници со маж ми.
Во кошмар живееш. Особено затоа што не сте на исто мислење со маж ти. Јас вчера можда подвикнав ама одма се јавив и му кажав на мм. А подоцна сама го земав детето и отидов уште еднаш да објаснам и тоа со свекор ми на моја страна. Двајцата и збориме дека е бебе не разбира да не му се пика толку во лице дека е во скок и постојано ќе плаче за внимание и во раце. Свекор ми и вика да не му ветува храна сокови што ќе дава оти нема да и го давам на чување да не и е криво после. Она лично се си свати, вели па јас ли сум им крива ако плаче детето. Јас битно пробав објаснив и стварно нема да го гледа ни често ни долго а богами ни на чување, освем ако не седне и го прифати мојот збор. Истото важи и за мајка ми. Само горе доле гледам она држи страв да не згреши и како да постапи по моја препорака.
