Некни една баба се жалеше како и било тешко да се грижи за внуците. И викам... крајот не ви се најдува. Ако не ви ги дадат да ги чувате се лутите. Ако ви ги дадат после се жалите дека ви е тешко. Плус кога се жалат, тоа обично го прават на друго место а не пред родителите.
Мислев од Албанија од многу сиромашно семејство дојдена,без никаква потпора од никој и затоа мора да трпи.Таму пак средина кај што е мажена целото место не писмени,една пак од истото место самата свекрва ми кажуваше,невестата не го сакала бебето па таа спиела со него,потоа ја избркале,а сирота мајка сигурно во породилна депресија,ама такво е местото скроз заостанати,на 15 години ги мажат и да, во Македонија иначе ова во 21век.
Јасно ,сакав да кажам дека има луѓе свесно што ги прават тие работи... И никој да немам ,орлови нокти ќе ставам ама таа на местото мое од мајка нема да застане. Така и ми поттикнуваат сите проблеми мене. Она сака да ја мољакам да и го давам бебето што сака да прави ,додека беше бебе зошто не е повиена итн... Имам доста пишувано да не се повтарам ...
Абе мене не ми е толку невообичаена приказнава на Александра. Јас познавам луѓе образовани, на функции, пари не им се проблем, па до ден денес ручаат со свекорот и свекрвата, децата големи им се веќе на факс, ама они двајца секој ден после работа со старите ручаат. Иначе не живеат заедно, во различни населби се, по пат од работа застануваат, ручаат (некогаш ако заглават со тенџере дома ги испраќаат) и си одат дома. Мене мислам не би ми одговарало така, ама ако на некој одговара зошто да не. Ако сите се задоволни од организацијата, одлично. Проблем е кога е наметнато. Што зборевте другиве, да се златни околу мене јас пак ќе сакам сама, дивтар сум и ми значат граници многу.
Една членка пиша, од старт се поставуваш за да си ја знаат границата за понатака.Јас сум директна и уште сега знае дека несакам мешање, кога не сум дома влегување нема ОСВЕН ако не и де јавам дека сум заборавила нешто. Знае дека ненајавени гости несакам ( она си има некои внуки што улетуваат така). Јас сеуште сум на релација таму ваму бидејки спратот не ни е готов , ама ниту и се мешам во нејзиното ниту она коментира или се меша, она додуша си сфати дека сум без пардон јас. Уште сега и објаснив за дете кога ќе дојде дека ќе биде како јас кажам , во спротивно ќе оставам работа за да го чувам и автоматски нема пари, нема рата за кредит и идеме на улица. Подршката си ја имам зад мене во секој поглед. Доколку можете сечете од старт за мирен живот понатака. Мора пред се за тие што имате деца да пресечете зашто верувајте голема траума е за детето да трпите се и секого. Ви збори паталец не гаталец. Ве молам борете се за вашата и среќата за вашите најмили
Тоа е добро зошто мажот ти стои во позадина и си знае и он какви се неговите, а тука има на некои членки што мажите им се мамини и татини и не ги подржуват своите сопруги, па кога ќе дојде и бебе се бетер настанува.
Неговите се супер луѓе. И на свекрвица и кажав фала ти што не си забегана со бабини деветени,бајачки и чуда хахаха вика бегај таму, да ми се смее народ ли сакаш ахахахха А мм си е од моја страна во однос на тоа што е од прва скала нагоре е наше, во иднина наше дете наши правила и растење со воспитување. Ниту и се мешам ( моментално седам привремено тука) , кога јас нешто готвам или чистам собата ни коментар, ни забелешка. За свекор ми и свекрвица е се како јас сакам , но нормално не изведувам или менувам нешто од корен. Најбитно има поштување и секој си го знае местото. Само од старт поставете се и свиркајте по ваше
Да се надоврзам и ја на муабетов, се како ке се поставите од старт , кај мене грешката беше прилагодување голтање ќутење, кога сте воспитан со осет и граници а доаѓаш во куќа со луѓе со прости сфаќања а сака нешо да ти објаснува и така натака, ти пробува да ти крши граници, ама и ја сум дозволила неискусна наивна да не испаднам ваква онаква на крај си го окркав западнав у анксиозност , мој совет бидете си какви што сте, ако ве почитуваат враќајте ако не со иста мера поставете граници и се ќе ви биде подобро, барем нема да се давите секој ден со токсични работи. Игнор.
Фали тема "колку души од дома користите фемина" или "што сурфаат свекрвите на моб. и дали ги проверувате".
Случајно налетав на топиков..По мене и најдобрата да е ,(свекрва е), да не си со неа. Еве јас после 6 години заедништво, ова год кажувам и потпишувам, потпис ставам. И уште нешто , треба веќе кај нас оној американски ситем да дојде, после 18, 20 години, детето на страна од родителите. Помагај го балкански, надгледувај го ајде да кажеме како што знаеме ние, ама посебно, само така ќе може да биде свој на своето. Другото, се тешки компромиси, кои не се во корист ниту на постарите, ниту на помладите. Баба ми беше проста, ама викаше вака : Детото треба да живее толку далеку од мене, да морам да се огрнам (да облече капут де) пред да излезам да го посетам. Во мојот, веројатно и во најголемиот дел од вашите случаи, никогаш не сте биле сами на своето...До пред брак во куќата на родителите, кога ќе влезеш во брак те чекаат родителите на сопругот (населдуваш автоматски други родители) , дур они заминат, твојте деца растат и повторно си на располагање на децата, чекаш снаа или зет и никад раат...Дали сум во право?
Е јас ко тебе ќе бидам т.е сум... Анксиозност имав ,па ми исчезна и сега пополека ми се враќа ,се знае зошто и како ... @Angel_G апсолутно си во право,затоа здравје боже да сум здрава и жива да дочекам ,ако треба јас кирија ќе му плаќам ама заедница за моите деца не.
Знам дека не секој е во можност, ама живеење сам е една од најубавите работи што може да ти се случи во животот. И мислам дека игра голема улога при одлучувањето дали ќе одиш да живееш во заедница или не. Не знам дали постои некој што после живеење сам би прифатил заедница
Да видиш кога ке се стаеш на прво место како се мења све...само постепено дистанца игнорче и анксиозности ке исчезна и све
Баш така мила. Јас после ова да кажам долго поминато време и претходно со родителите, веќе ме фаќа нервоза, можеби таа си оди со годините, некако не ги додржувам нервите под контрола. Нека ми прости Господ ако го има, ама некад викам , а ова коронава заеба работа, да има некоја обеќана земја да фатам у свет, да ме нема едно година дена да се одморам и од куќа и од маж и од свекрва и од обврски , од све комплет. Што даље, то боље. Хехехе.
Кој живеел сам не се враќа кај мајка да живее, па не кај свекрва Special turning point е живеење сам, секој кој има можност треба да го искуси.
По мене грешката кај нас е у погрешни чекори. Моментот е што најдобро е западњачки, ако звучи нели сурово и себично, една млада индивидуа, без разлика, женско , машко, кога ќе заврши школо нели и кога ќе се вработи треба извесно време да живее сам/а. Зошто? Затоа што, кога имаш 25 години и сам треба да платиш сметки , сам да готивиш нема на кој да се потпреш, ја нема мамица и тате да ти носат чинија под носот е друга приказната...Така по мене и позрели одлуки се носат и за брак и за заенички живот...Кој е моментот на одлуката што ти како женско утре треба да заминеш во друга куќа, да имаш свекрви , золви и да се со ред, тоа не е во описот на зедништвото -ко да влегуваш у брак со комплетна фамилија...Вака дури не мора ни да ја напуштата куќата/станот, ако живееш под кирија или си купил/а стан на кредит, партнерот може да дојде кај тебе , не битно сосем -ама праиш договор со 1 човек само со тој што го избираш. Едноставно се договарате двајца луѓе што е најдобро за вас, двајцата. Лошо е што кај нас папочната врвца, не е исечена на време, туку сме врзани за цел живот, и после кукаме , оф леле...
Мислам дека полека се менува и тоа. Се помалце луѓе познавам што прифаќаат било какво живеење во заедница и со право.
Јас живеам далеку од сите и искрено мирна глава. Кога сакам тогаш одам Дефинитивно. Сум рекла стопати дека ни кај моите се враќам, ни кај туѓи родители одам па макар работела 10 работи за да се преранам. Не е ич себично и сурово ко возрасна личност да се гледаш сам, ама ние се лажеме така оти полесно е се да ти е сервирано под нос Мене ми беше ужасно тешко да се навикнам дека морам се сама да правам, до плачење идев. Децата треба да се учат на самостојност од мали.
Јас, кога имав 18 години, едвај чекав да одат моите некаде да уживам на раат, да правам журки, едноставно слобода да имам. Всушност едвај чекав да се отселам. Сега ни ден не сакам да сум сама. Ќе отиде мм на пат, јас кај мама и тато си одам. И сфаќам каков луксуз пропуштам и како ме гледале како кинеска краљица. Да имаа куќа, би си го зела маж ми домазет, ама ќе стаам електрична ограда за сваки случај, не трпам многу многу. Индивидуално е, напротив се дивам на тие што живеат сами, јас искрено не би можела сега ни ден да издржам, а да не ми се шутка некој по дома. Зависи и што подразбираш под сам, скроз сам, ма јок, со партнер, цимер, може. Така да, сум била сама и не ми е воопшто пријатно. Да морам, со плачење ќе се вратам назад. Не знам, социјални битија сме. Си сакам некој да е покрај мене, дал родител, дал партнер.
