Сите стари се такви. Како демек знак на внимание, радозналост било што и да и е намерата доколку не ти се одговара не си должна да даваш исповед , обиди се со што пократки одговори, на смеа иронично и терај си, не се замарај воопшто.
Не ме интересира, ама ме нервира и тоа многу. Не поминува ништо без нив. Посебно мене ми смета што сум со нив и буквално се знаат, тука се, не можеш да побегнеш. Другиве што си се на посебен спрат имаат колку толку приватност и мир. Јас ем од стари ем од млади сум преоптеретена. На кој му текнало дојди си тука, јади си пиј си, па после замини си и заклучи си го спратот. Па се случило нешто, или планираме нешто одма се шета по спратови да се известат сите нема шанси нешто да помине така. Па едни јатрви што имам која од која поголемо боцкало, завидливи...не знам веќе. И како да не се нервираш.
Затоа најубаво што имаш можност направи си на страна и раат глава. Хахахахаххахах, ама си и плеснала Абе и овие прашуваат, дури и јатрвата кај ќе одиме, ама ние кажеме ќе излеземе и толку. Ниту им барам отчет, ниту пак сакам да дадам.
Ќе ги гледаш како пациенти сите околу тебе а ти ќе си во случајов медицинска сестра. И тоа е тоа.Мора да сфатиш дека за никој не вреди да го губиш твоето здравје.
Ме потсетивте кај мене в село кога се враќавме од продавница бабите на чешма гледаат во кесите што има. До тогаш муабетат и само што ќе помине некој престануваат со муабет и се ѕверат. И кога баба ми еднаш плачеше зошто од кај стрина ми никогаш не кажувале кај одат. Фактички не знаела дали за добро или за лошо одат некаде, ако знаела ќе била помирна, нешто во таа смисла. Ние кога се одделивме, не ни бевме никогаш заедно уствари, бремена викаа дека е срамота што не живеам кај нив, а со живееме со маж ми под кирија, па срамота било бебето да не е тука и така попуштивме и ги преживеав моите најпеколни неколку месеци во мојот живот по кои се вративме на старо под кирија. За да плаќаме кирија имавме кредит земено и тоа добар кредит кој се уште го исплаќаме од странство. Да не се одделевме до сега или ќе бев во лудница или ќе сме биле разведени појма немам ама ние газевме по трња и дури сега еве имаме нормален живот. Преку ноќ ништо не може да се смени, долг и трнлив е патот ама подобро да го изодиш отколку цел живот да бидеш несреќен. Јас од тој краток период имам трауми за цел живот, ништо не се заборава, па и кога не сме живееле заедно тука е телефонот на мм и се ќе слушнев нешто што ме вади од такт, сега мм е замолен на телефон да збори што подалеку од мене. Не дека тој се согласува со нешто со нив ама мене од такт ме вадат муабетите и многу се нервирам. Па кога читам некои теми во кои некој изгубил мајка си викам нема да дозволам ни малку да ме изнервира некој, најголемите болести се од стрес и нервоза и ја заради некој да ги зголемував шансите моите деца да останат без мајка, нема шанси. Така како стареам се помалку правам муабет со некој, нека сум луда ама подобро, само на растојание, додека заслужуваш ќе ти кажувам здраво, ако ми ја преминеш линијата ни здраво нема повеќе. Веќе кога испаднало да сте во заедница трудете се од петни жили за живеете сами. Не се лажете на спрат или во ист двор, или двор во двор. Така нема да се спасите. Што подалеку тоа подобро, ненајавен никој не смее да доаѓа ни мајка ни свекрва и крај. Секој си има свој живот. Поуспешни ќе сме сите заедно ако секој посебно си го живее својот живот.
Абе да тоа така е до некаде, што подалеку тоа подобро доколку имаш можности. Ама што ако синот е мамино галениче? Ма кај и да одат, таа ќе им виси на глава пак нон стоп ќе труја ако тоа и е дозволено.
Прашањево е сто пати поставено. Очигледно не. Едно е врска, друго е брак. Едно е брак, друго е брак со деца. Кај нас целиот хорор настана кога се породив. Кај некои можеби првиот ден кога почнале да живеат во куќата на мажот. Некогаш се приметува од километар кога е некое мамино синче ама ете некогаш можеби може и да не се примети. Може да не е мамино синче ама за мајката да е син на мајка па откако ќе дојде снаата дома да започне пеколот. Битно е да се решаваат проблемите и да се оди напред, или двајцата заедно и мажот и жената или само едниот кога веќе е невозможно двајцата.
Се согласувам да ама треба да не си го познаваш воопшто партнерот за да не приметиш ваква сериозна работа или да стапиш во брак по многу кратка врска па да си изненаден
Воопшто не беше ваков , не влегуваше кај неа во соба да ја поздрави значи. А не да вели па послушај ја постара е мене ме чувала ,сестрами внуците од неа итн... Како место мене него да му се пореметиле хормоните....
Да изгледа него го удриле во глава, јас се нервирам коа те читам жено ми се иде да дојдам да ги зашлакам и маж ти и свекрвата.
Кога си во врска, не живееш заедно 24 часа 7 дена во неделата во неговата куќа со неговите па за да ги запознаеш и неговите комплетно. Во мојата ситуација немам проблем со мм туку со нејзините постапки.
Исто, цело време е каде беше, што правеше, кога дојде. Ама овие денови толку ми е дојдена преку глава и веќе 100% пробувам да ја игнорирам. Денеска го заспав детето и излегов да си поседам во двор и еден циигар на раат да испушам, а она доле седеше со свекорот и ме вика дојди седи со нас, јас одозгора и реков не сакам, и одма ауу како така не сакаш да не дружиш зошто, и реков само поубаво ми е кога сум сама и си влегов внатре. Сега примети дека не ми е по ќеиф и кога се качи да го види детето по прибрана беше и она не ми правеше муабет, лута ми е.
Најголема грешка е инвестирањето во спрат кај старите. Ние лупннавме многу пари, земавме кредит но пак не можам да кажам дека е тоа мој дом бидејќи едноставно не ми дозволуваат така да се чувствувам. Среќа што само една година живеевме таму, заминувањето во странство за нас беше спас во секоја смисла. Секоја прилика кога не бевме дома се користеше да се шупнат горе, и свекрва и золва и свекор. Ми влегуваа во спална и сега ми влегуваат иако ја заклучивме кога си отидовме, имаат клуч и по многу знаци/траги знам дека ми имаат пребарано во секоја фиока и плакар. Исто и со кујната, фрижидерот си го користи за неа, ни го исклучивме таа пак го вклучила под изговор дека ако стои и не работи ќе се расипе. Золвата вечерта после нашата свадба си спиела со дечкото на нашата спална. Свекорот си се качува во дневната да гледа тв оти нашиот телевизор бил поголем. Золвата пред да се омажи го користела нашето купатило оти насабајле со татко и не можеле да дојдат на ред еден од друг. Многу ми е криво, уште го плаќаме кредитот а плус спалната и кујната ми се купени од моите. Кажувано и укажувано е многу пати и на различни начини ама нема разбирачка. Не ми останува ништо друго освен да се помирам со тоа, да се правам дека не гледам што се случува и да се тешам со тоа дека сум имала среќа да се спасам од тој пекол. Не можам да замислам како ќе беше да мораше да живеам сеуште таму.
Не се нервирај. Очигледно немаат реазбирачка, само ти се нервираш. Ќе си заминете некогаш во странство, а тогаш на спратот клуч на врата, ќе си ставете надзорни камери за недај Боже и ќе си го користите кога ќе дојдете тука на одмор.
Заминати сме веќе три години. Не можеме целиот спрат да го заклучиме оти е еден влез а скалите се внатре. Ја заклучивме спалната но џабе, пак влегуваат, си имаат обезбедено клуч пред тоа.
Vikendov bevme kaj moite,tatkomi se pravese operacija prethodnata nedela,pa da go vidome malku,samo eden den bevme,no luge, vo kukata vo koja sum izrasnala od moi 2 meseci, ne se cuvstvuvam veke doma, ne mi e toa toa! Sega zivotot za eden mesec mi se prevrti naopacki,sama bev so decata,malata mi bese so alergija tri dena inakcii i stavaa,tatkomi pred svrsen cin mi soopsti den pred operacija deka ke odi...znaci nervoza ogromna! Se prasuvam kako ke bide koga ke podostarime nie,so ovie nervozi, so ova tempo na zivot.,koj ke ni podade casa voda...eve jas za moite sopstevi roditeli ne sum tamu, ne sum do niv! Veruvam site gi sakame i pocituvame no navistina boli koga ke se spojat site losi delovi vo kratok period!poentata vo ovaa tema mi bese druga, neka sme samo zdravi i zivi i site na broj, ne moze site da bideme dobri ili losi,site sme razlicni, nekogas i starite preteruvaat, nekogas i nie, no sekogas treba sme edni za drugi luge! Ne povreduvaat nekogas so nekoi postapki i zborovi,no ne sme ni nie cvekinja za mirisanje, vrakame ubavo! Samo pocit e dovolna!
Мојата свекрва вчера притисокот ми го качи. Беа сите кај нас свекор ми, мм и золвата гледаа фудбал, јас во спална си средував алишта, бебето си играше на земја на подлога и свекрва ми седеше со нас. И наеднаш малата почна да плаче силно, дали се исплаши од нешто или се повреди на прстето уште не знам. Свекрва ми кога почна да лелека, леле леле што се случи, леле готово повредено е, леле нешто го каснало.... дојдоа и мм и золвата и тој и се скара да престане да паничи. И си ја смиривме јас и мм. И поврати малце, тоа оти беше јадена во скоро време. Свекрвата вика леле од мака повраќа... золва ми седнала плаче оти се исплашила, само свекор ми разбран човек почека да се смири бебето и дојде да ја види. И како да и оставам дете на чување како што сака таа. Па сега е бебе и не разбира како паничи, а кога ќе е поголемка и нешто се случи па свекрва ми од памет ќе го остави и детето кога ќе почне така да лелека и да се тресе. И мене прво дете ми е, нели они оти се ,, со искуство" наместо таа да ме смирува, додатен стрес ми прави.
