Свекрвите и снаите – проблеми

Najmnogu od se me nervira koga nekoj od nigde negde ke uleta i ajde sega ke se rasprava dali nekoj se izbanjal ili ne dali zgotvil ili ne, poveketo od nas tuka pisuvame da se ispraznime nemora uvek da sekontrira
Eve i mene sega mi dojde da se ispraznam . Epa vaka koga prv pat otidov kaj mm doma svekrva mi bese zlato , napatena zena, maz pijanica, ja maltretiral i bla bla.Postojano komunicirav so nejze i i davavme pari. Mm mi vikase ajde prekini sto tolku razgovaras so nejze jas ne. Se do svadbata potoa se smeni jas bev losaa snaa , koga i da otidevme kaj niv(vo drug grad ziveat)sum cistela sum sreduvala , sum pravela jadenje , blago i drugo.Za zimnici i pomagav i na kraj jas pak losa. Epa nema pocnav se da i lupam vo lice, mnogu raboti sum gi znaela i sum gi prekutela za mir vo kukata. Da ne spomnuvam dodeka se napravi svadbata sto se preziveavme so mm. Ama i toa pomina. Bev trudna , odev vo skolo, cistev, gotvev, ucev , nikogas ne sum dozvolila da ne bide sredeno ili nesto da ne dostiga se ova na moi 18 godini, za na kraj da slusnam deka jas ni sum znaela jadenje da pravam, non stop mi bilo necisto doma, za na kraj da mi zboruva za bivsite na maz mi i da me provocira. E nece moci, dojde vreme se porodiv i seuste ja nema videno kerkami , svekormi ednas dojde i tolku . Ne deka jas ne dozvoluvam ama ne saka da dojde a da koga stanuva zbor za nas nikogas nemalem nitu 100 denari ni nemaat dadeno posle svadbata, nitu se javila da me prasa kako sum. Sekogas sum imala podrska od majkami i tatko mi (sega tuka ziveeme). I da koga ne dojde da si go vidi vnuceto ona ne e za mene covek zamina vo druga zemja da cuva deca a ne dojde kerkami da ja vidi. Se javuvase nekolku pati deka ke pustela pari da sme kupele nesto za vnuceto mnogu i bilo zal sto ne go videla aha da kako ne. A koga stanuva zbor za jatrvami otkako e rodeno toa dete non stop go pravi bolno , se e bolno se sirupi pie i postojano im davaat pari. Ama jas nikogas nema da si go pravam deteto bolno za da izvlecam pari od nekogo, nitu pak mi trebaat pari od niv. Nie si znaeme kako sme prezivuvale i jas si znam koga sum trebalo da pravam rucek a nemalo nisto vo flizider sto sum pravela.
Zivotot me nauci na mnogu raboti, dojdov da ziveam kaj moite samo za da ne plakam kirii, i den denes majkami i tatko mi mi pomagaat okolu kerkami. Ama oni samite go pravat toa jas nikogas nisto ne sum pobarala od niv, majkami ima specificen karakter 27 godini raboti so bebinja, i ja razbiram i smetam deka koga ke dojde od rabota i treba mir barem 2-3 casa zosto postojano i placat bebinja na rabota. A potoa ako SAKA neka ja zeme.
Konkretno za denes, od 7 saat spremam, mesam, pecam i koga dojdoa moite bev lom celata ispotena izvalkana, ja staviv malata vo kolicka i se istusirav nabrzina,koga me vidoa moite se lutea zosto ne sum ja odnela da ja pricuvaat ama ne sakam na teret da bidam postojano, sekoj takov moment me pravi uste po jaka i po izdrzliva zosto eden den ke treba i sami da ziveeme. Iako sme so moite plakam smetki, kupuvam za doma ednas oni ednas nie, i red drugi raboti zosto nie taka sakame , sakam da mi bide mirna dusata i ne sakam na gotovo. Sekogas jas pravam rucek - vecera , vikend skoro sekogas izleguvame so mm da ja prosetame malata i postojano majkami mi vika izlezete sami ama jas ne sakam , sakam sama da se naucam da se snaogam.

ЕDEN DEN AKO IMAM SIN KE SE GORDEAM AKO IMAM SNAA KAKO Lolita , MNOGU POUKI IMAM IZVLECENO OD NEJZE I JAS I SE VOSHITUVAM , POZDRAV DO TEBE MILA .
Nikogas ne osuduvajte nekogo, site si znaeme kako ni e i sto sve sme preziveale
Edit: i da borbata prodolzuva jas seuste se boram da napravime kuka, sekoe edno denarce go stedam i od 1 pravam 2 , mm od 17 godini pocnal da raboti, uste malku ke zamine vo stranstvo i se sum spremna da izdrzam samo da imame nas dom, kakov takov nas si e i edna soba da e jas ke bidam zadovolna.

 

Ве читам и покрај другите работи, едно исто се провлекува. Дека родителите се должни да му купат на синчето стан. Од каде тоа социјалистичко размислување? Еве јас сум жив пример, се вработив и прво што направив беше подигнав кредит и си купив МОЈ стан! За утре кога ќе се мажам, да не треба да се молам и да чекам од маж ми да има , или па ако не дај боже тој брак заврши неславно да немам кај да си одам. Моите ми помоигнаа со учевство за кредитот, но сега јас ратата си ја плаќам. А можеле да ми купат стан, да не заглавувам во кредити, единица сум, сум можела се што сакам да имам, но моите кочници ставале. За да знам да ги ценам парите.
Така да и вашите мажи пред да се земете зашто (кога веќе си ја знаеле мајка им каков табиет е и дека нема да има мир) не си дигнале кредит? Зашто одење под кирија? Па ратата за кредитот е колку една кирија!!! А барем знаеш дека си е тоа твое!!! Затоа престанете со тоа неговите се криви не му обезбедиле! По чему бе да му обезбедат? Од каде занете вие он како син како се однесувал према нив и зашто неговите не му оставиле ништо? Зрел си да се жениш? Сакаш семејство? Биди МАЖ па обезбеди си а не само да гледаш на бракот како начин за имање редовен секс. А за идеални свекрви нема, нема ни идеални снаи. Само има жени кои можа и умеат да балансираат, а ина жени кои се инатчии. И тоа е тоа.

И друго, гледам се споредувате како вашите свекрви се однесуваат со јатрвите. Зошто?? непотребно трошите нерви, наместо да си уживате. Вие си имате ваш брак, вие сте си единка, и нема зашто да ве интересира како свекрва ви се однесува со јатрвата. Може и е помила, може синот и е галениче. Има многу можи..

 

На крај се ќе се сведе на тоа дека среќата или несреќата во едно семејство зависи од тоа колку мажот и жената меѓусебно се сакаат и почитуваат,а не на тоа дали живеат под кирија,сами или во заедница.Нивната љубов и разбирање е лекот за се.Има милиони примери во кои мажот и жената се малтретираат едни со други ,а живеат сами и имаат солидни примања и ги имаат сите предуслови да бидат среќни.Има и обратни од нив кои живеат во заедница ,па се многу среќни и покрај препреките од свекор/свекрва.Има и такви кои живеат под кирија па се среќни или несреќни.Според мене генерализирање нема,значи ни заедница значи дека ќе бидеш несреќен,а ни свој стан дека ќе бидеш среќен.
Сите сме со различни карактери и можеби она што јас во одредена ситуација би го голтнала ,друга за истото би направила скандал.Она што некоја би ја скршило ,мене можеби ќе ме направи посилна и обратно.

 

Е Карак и мојата е ваква.Значи јадење 5 пати не сум направила,секогаш на маса спремно па дури тогаш ме вика на јадење,јас ќе ставам нешто да си перам таа ќе го испере,садови еднаш не сум фатила,кога ќе земам да мијам трча по мене и ја затвора чешмата да не мијам.
И јас среќна,си велам леле оваа се смени,и дојде паметот.

Али тоа не значи дека ми е добра свекрва.Кога позади грб ми прави сплетки.Колку работи открив ,па и последно се жалела на свекор ми дека не зборувам со неа.Тој сирот пак,од моја страна е.Сака да има мир и ја нападнал неа а таа му рекла да размисли кој заслужува да се окриви(значи јас).
Ако ви се верува-НИЕДНАШ нема свртено на телефон на маж ми ,да го праша дали е жив,здрав.
Али затоа со ќерка и спие на телефон.
И јас веќе не зборувам со неа.Неодамна дознав нешто што многу ме повреди и само што разбрави и се јавив на телефон и не ми се веруваше дека лом ја направив,едноставно зборовите сами ми излегуваа од уста .Обично маж ми го боцкам за тие работи,ама сега сакав јас.И таа упорно се прави наудрена ко да не било ништо,и ми збори-Ели сакаш ова да јадеш,она,ај да сварам кафе,ај да одиме на гости,а упорно не из борувам ,намерно се прави луда.
За да испаднам пред свекор ми јас крива.
Ама,јас кога се деси тоа,прво него го обавестив што направила(зошто веќе не можев да толерирам) и му објаснив фино лепо дека ова не е првпат,и дека веќе нема да трпам навреди.Тој сирот покушаваше да ме смири дека не било намерно,не мислела она така,а уствари и тој знае дека е така,ама сака мир во куќа.И откако и рекол за тоа,она почнала мене да ме обвинува
Али пак си мислам дека свекорот е повеќе накај мене
И ми одговара

 

Е ова ми беше цел муабет,во претходните поста.Дека ако некој сака да е МАЖ,нека биде МАЖ во секоја смисла на зборот,па и обезбедување на поткрив на главата.
А не по секоја цена и должност родителите да му обезбедат стан на синот.
А мене веднаш ме нападнаа со коментари,дека врска немам и дека по секоја цена треба синот да наследи стан,а самиот не е способен.

 

лепадама, друг беше револтот и муабетот - на тебе (како и на мене) фамилијата на мажите ни обезбедила стан уште ПРЕД да се омажиме, што е најголем можен плус во секој поглед, така?

Е сега, тоа не е 100% сигурност дека свекрвата нема да ти се меша, зошто тоа може да го прави и на друг континент да е, не па населба, ама фактот дека од старт направиле напор и го одделиле синот кажува многу нели? Кажува дека таа самата не сака да го држи до себе, го остава да си почни нов живот со жена му сам, како што и треба. ТУКА е нашата предност.

Реално, ниту јас ниту ти можеме да осудуваме, зошто ЗА СРЕЌА, ниту јас ниту ти имаме проблеми од овој тип. Ама има секакви ЛУЃЕ и секакви ситуации, во некои снаата е крива, во некои свекрвата, во повеќето и двете, ама дури не влезиш во тој круг не можеш да знаеш колку ќе ти се „лоши“ од вртежите

 

Искрено јас никогаш не сум размислувала да се мажам за да бидам мажена, а да не ми бидат средени основните услови за живот. Љубов за љубов, ама реалност е друго. Особено во овие времиња. Тешко е во заедница, не велам не. Колку и да се идеални односите сепак , не сте сами. Затоа јас прво што направив купив стан, и тоа на 25 годишна возраст, се оделив на 26 години сама живеам, сама плаќам сметки, сама се. И тоа ме ојача. Не сум она мамино девојче на кое мама се и брка работи. И затоа сега кога запознавам дечко сакам некој кој осетил тежина на животот, за да знам дека е искален и дека е способен да се носи со тешкотиите. А не од кај мама кај жената или па овие во заедница, кои си се сигурни дека и мама и жена му се дома и му одат по ќејф и двете.

 

Женулиња да ми извините ама уопште не се сложувам дека стрикно мажот е тој кој треба да си обезбеди и реши станбено прашање, некако ми е многу закоравено сфаќање исто ко она дека е срамота зетот да оди да биде домазет или целиот имот на родителите (во случај кога се има машки и женски деца) да остане на синовите, со оправдување и надеж дека женското ќе се омажи и ќе "добие" имот од сопругот.
Секоја чест на родителите кои имале можност да обезбедат одделен кров за синовите, но јас многу би се наљутила кога на пример моите би му купиле/направиле на брат ми стан/куќа а мене не. Една пријателка на мајка ми тврдеше дека се ќе му оставеле на син и дека на старост очекувала тој да ги чува, ќерка и сега имала свекор и свекрва па немало што да им се меша. И кога ја прашав што искрено мисли кој повише ќе ја чува ќерка и или снаа и, како и дали би и било сеедно доколку ќерка и и доаѓа еднаш годишно и не се јавува да праша како е или да и помогне, се замисли и натажи. Мене ми е многу дискриминирачки тој момент, зошто само машката страна, зошто не е рамноправно ако се купува или гради нека има за сите деца, не само за мушките.
Еве Петко си има свој одделен спрат, неговите сами се жртвувале и обезбедиле спрат за себе и за него, но јас сепак без разлика на се си имам половина од имотот на татко ми. Се водам според правилото колку му бил татко на брат ми, толку ми е мене, несакам ете утре недај Боже да се најдам на улица па да се надевам на сожалувањето и добрата волја на брат ми да ме прибере, вака си имам една соба, па утре кога сама ќе си створам свое здравје Боже, ќе им ја препишам на децата на брат ми. Ама се до тој момент знам дека имам увек отворена врата каде никој не треба да молам или да ме сожалува за да ме прими.

 

Боже чувај од такви размуслувања. Ама па ниедна снаа не смее да ги окривува свекорот и свекрвата дека не му обезбедиле посебен стан. Кога е веќа така, нека стегне заби па нека спечали, или на кредит било сам било заедно со жената.

 

Најубава, ти начна и друг момент, коментиран чинам во друга тема...

Се согласувам апсолутно дека не треба од никој ништо да се очекува, ама пусто во нашите случаеви (меѓу кои и ти нели ) родителите, вака или така, обезбедиле нешто за машкиот дел.

Е сега, тоа што НЕГОВИТЕ родители обезбедиле не значи дека МОРА и моите (иако лично во мојот случај и тоа го направија, сега мм и јас имаме друг имот благодарение на тие пари што влегуваат од „моја“ страна, ама тоа воопшто не е тема на муабет тука јас мислам).
Што ако моите не можеле да ми обезбедат нешто?
Дали тоа значи дека јас не требаше никогаш да се омажам, само за да докажам дека сум еманципирана, јака и независна жена, која не сака да го прифати придонесот само од негова страна?

Компромисот и отворениот ум чуда прави, ЗАЕДНИЦА во права смисла на зборот, без никакви калкулации и очекувања, од било која страна

 

Moira се соласувам со тебе, но сепак мора да признаеме дека тоа дали има услови да се живее одделно или заедно и тоа како влијае на спокојот и на односите меѓу снаи и свекрви. Е сега има и такви кои по природа се чудни ( да не употребам некој погр збор) па све живо не им чини, но сите овде кои се жалат од свекрвите живеат во заедница!!!

И да нема забуна, јас нема да имам проблем ако утре треба да живееме во мојот стан. Напротив.

 

Nena никој не рече дека родителите се должни да му обезбедат покрив над главата на синот т.е да му купат стан, меѓутоа добро е да се има опции.
Како што и самата викаш дека си имаш свој стан и и со тоа си во предност, така нели.
Имаш опција или кај твојот сопруг, или кај тебе во стан или пак на сосема трето место.

Така и јас размислувам во тој правец....јас сум тука каде што сум, сега за сега, утре задутре не се знае каде ќе бидам со тоа што јас, а и мојот сопруг го немаме луксузот да бираме, немаме опции.
Затоа нашите стремежи се нашите деца да имаат избор-или со нас или сами.
Целта, барем нашата, е да им се помогне на децата, да им се даде една отскочна даска во животот, едно скалило да се погоре и да не си ја акаат главата со нерешено станбено прашање.
И тоа се однесува за двете деца, не само за синот, да се разбереме.
Не се знае каква судбина, па и среќа ќе имаат и двајцата, но јас како родител сакам уште од сега да им помогнам затоа што и не се знае каква ќе биде нашата старост.
Како што и од старо време останало-се печали додека сме млади.
Ако се спечали доволно ќе им се даде на децата, а остатокот би бил за нашата удобна старост.
Јас за нив живеам, нив да им го олеснам животот колку можам повеќе, посебно кога гледам и искусувам како е кога ја немаш помошта од никого и си оставен сам на себе.
Исто е и со мојот сопруг. Тој т.е. животот го направил да биде ваков каков што е и да сака да создава и печали за децата.

Јас неможам однапред да знам ни каква снаа, ни каков зет ќе ми се погодат, но затоа ако ние доволно спечалиме, во секој период од животот би имале каде да ги сместиме децата без притоа да си создаваме дополнителни главоболки и проблеми и да си лечиме фрустрации и комплекси меѓусебе.

Едноставно нека бидат обезбедени. Нека се има стан/куќа...нека стои, никому нема да му шкоди, напротив може само да му користи.
Дали ќе ми релат фала за тоа, воопшто не е ни битно. Битно е ние нашето да си го завршиме па потоа секој со свој памет и среќа.

И воопшто не сметам дека со тоа што ќе го решиме станбеното прашање на децата, еве конкретно на синот дека со тоа однапред создавам предуслови да биде лембек или пак помалку маж.
Реков и пак ќе речам-секој со свој памет и среќа.

И сметам дека ниеден млад дечко кој си ја сака мајката, со која пораснал, која го ранела, чувала, одгледувала, учела со него итн. итн. не ни помислува дека неговата мамичка нема да се согласува со неговата сопруга, затоа што свекрвите секогаш, ама секогаш покасно си ги покажуваат роговите од едноставна причина туѓото дете е туѓо и за него не те боли, за жал.
Како всушност и би можел да знае, таа му е мајка.... кое дете би помислило дека мајката може да биде против него, дека може во одредени ситуации да биде сурова и немилосрдна.
Еве јас за мм конкретно ќе си кажам дека и до ден денес некои постапки на мајка му го изнанадуваат и не му е сеедно кога мене ќе ме види расплакана или пак мајка му надуфлена или пак кога таа или јас сеедно, ќе си кажеме некој коментар кој според него можел да се изостави или премолчи. Во мое присуство и` има кажано-ти се чудам и не можам да верувам каква си станала .
Јас не викам дека јас сум цвеќе за мирисање , но сум далеку поголем човек од неа и имам поголемо срце , за жал нејзиното е стиснато како лешник и никогаш не се ни потруди да направи место за мене. А со тоа само си го бутна и своето дете од себе.

Некои зборови, дела и постапки оставаат белези и тешко се забораваат и јас знам дека еден ден кога ќе си одиме од тука сигурно ќе бидат поканети и неговите родители во нашиот нов дом и ќе ги пречекам со широка насмевка на лицето, но за жал дел од неа ќе биде од култура, дел од лицемерие, дел од желба за мирен понатамошен живот и соживот, но не и од љубов и почит. Тоа е .

Затоа нели добро е да се има опција и ние работиме на случајот за тоа...како што мислам и Даницап кажа-подалеку сме си помили, едно поштовање и тоа е тоа.

Едит-редактирам да се надоврзам на Најубава...точно така.И јас сметам дека треба двете деца да ги земаш во обзир поготово ако се машко и женско и сум против секаква дискриминација по основ син/ќерка. Да му дадам на синот, а на ќерка не зошто се омажила и си има кај момчето е за мене болно и дискриминирачки, исто како да си го фрлил едното дете на улица самото да се снаоѓа, а другото си го обезбедил. Тоа не доаѓа во обзир.

Јас имам сестра и секако си имаме т.е.и двете ќе си добиеме свое наследство од кај моите, барем се надевам дека за едно 20-30-40 год. ќе си го добијам својот дел.
Но, и да не го добијам тоа наследство кое и те како би решило многу понатамошни животни прашања и проблеми да не се лажеме , мое е да работам и печалам додека сум способна.
Ако добијам добро, ако не пак добро, јас да си спечалам, а не да живеам со мислата-што ми е гајле мене тато ќе ми остави.
А ако не ми остави...што тогаш.
Јас барем не сакам да живеам од денес за утре, гледам мноооогу далеку.

 

Еве еден пример и од мене
Ние кога се земавме цели три месеци бевме во заедница,потоа под кирија макотрпно работевме јас
на тезга ,потоа дукан додуша тој има стална работа но секогаш велеше кога плачев и велев готово неможам повеке верувај ми ке успееме не ни треба никој и успеавме,да си наравиме наша кукичка.Сега ми е полесно осум години сум во брак,а нецела година сме во нашата кука.Си ја средивме..сега не велам дека беше лесно и те како беше тешко,но успеавме.Точно е тоа дека наместо тие нервози би било супер да си имаш слога и да живееш во заедница,арно ама реткост е тоа.Ете ние успеавме и верувајте ми јас сум задоволна што конечно имам нешто свое неморам да трпам никој и тоа искрено и во лице им го кажав.Но сепак тоа е животот,никаде не е совршено секаде по нешто чкрипи.Сами се си спечаливме може јас станав роб на дуканот,но бар се исплатеше,нас мене и на мм никој не ни подал се рака се сами.Верувај те
животот не е лесен,но мораш да се бориш за да опстоиш

 

Сакам да искоментирам на ова не дека те осудувам многу ти е добро мислењето и јас сакам да биде така доколку ни биде висок стандардот и можеш да крениш кредит а тука кај нас тешко и наместо кирија, кредитот и мирна ти глава. Но што е со тие деца што му помогнале на својте родители еве конкретно за мојот маж ке дискутирам тој работи од неговите 17 години и се што заработувал му ги давал дома на "мама и тато" за него ке си зачувал само мал дел колку да имал за излегување за да им помогне (во тоа што сите тројца работале и тоа во време кога пак колку толку вредела парата и можеле да се обезбедат работи за живеење, тие немаат ништо заштедено нивна работа не ги осудувам имало ред причини оти не заштедиле) зошто овие небиле родители и му ги трошеле парите, а не му ги тргале настрана за еден ден ко ке се жени да му ги дадат и да си се тргни настрана туку тој свое волно дури и од факултет се откажал за да им помогне во меѓувреме и неговата сестра се мажила за сега мама да не е благодарна на него да му наговорува се и плус да го дели и да му крие работи епа сега вие видете. И да нагласам не дека ние бараме еве конкретно за нас но барем можат да му помогнат како тој нив за јадење, сметки и се друго а неговата плата да оди за кредит ама не затоа мм се лути и вика кога носев арно им беше сега немам нечинам е така ви е тоа ете конкретно за нивниот сен а што останва замене јас да им чинам
Уник и кај нас лизни мазни беше дури не се направи свадбата си ја реновиравме собата свеки одма рогојте ги крена како несум чистела, готвела и се друго не и било чисто само реков срам и арам да и е на муабетите што ги направила и нека и служат на чест

 

Апсолутноооооооо!
Еве пример: Мм и пред да почне со мене да излегува - имаше свој стан, значи тој веќе беше одделен од неговите. Јас студирав надвор од дома, живеев со цимерки, дечко, странство одев, хаос живот, битно не бев со моите заедно.
Сега (обично во недела) кога одиме кај свекор ми и свекрва ми на ручек, МАЖОТ МИ е тој кој не може да издржи подолго од неколку саати кај нив, и сака да си одиме порано дома! Ете, негови родители се, никогаш не сме имале караници, иако нормално имало моменти кои ми сметале, ама тоа е разликата во карактерот и поминатите искуства - мене животот од над 11 години надвор од дома ме направи многу трпелива личност, секогаш спремна за компромис и баланс, со било кој, во било кое време, за разлика од мм, кој иако излезен од дома - не знае да го направи тоа со СВОИТЕ родители.

Ете, лесно можев ЈАС да сум на негово место, па да ги раскажував проблемите со свекрва ми во оваа тема

 

Лолита се согласувам со секој твој збор, но овде на темава имам бааги прочитано реченици од типот Какви родители се тие што не му обезбедиле на синот стан , па мораме да живееме во заедница. А да се запрашаат зашто па и нивните не и обезбедиле неа, или сама да си обезбедела, да загреала г'з да заврши факс, да се вработи па да осети како е, а не на 20 години се омажила со стомак до збаи ( извинете кои ќе се препознаете, ама факт е дека е така ) и сега сакаат живот како во филмовите. Е па нема златна, или ќе си трпиш живот во заедница , како тебе на пример, која голташ се и сеѓто за да заштедиш да се одделиш, или ќе си земеш мило кредитче, нема да одиш неколку години и на одмор ако треба ( како мене ), нема да излегуваш секоја вечер, ама ќе си имаш свое. За се постои жртва. Лагоден живот и све од небо само во бајките.

Anule не знам ти каде си ама јас сум во Македонија, не сум во странство.

 

Апсолутно точно, се согласувам со тебе....затоа мила и имаме веќе кредити (а кој денес нема ), кои се употребуваат и се инвестираат во нешто наше.
Затоа и реков ќе трпам и стискам за подобро утре, верувам и живеам за тоа подобро утре.

 

Да да во Македонија па зарем е висок стандардот епа не сум занела и сето тоа зависино од работата која ја работиш. а нецели 150 евра не е плата за да можиш кредит да крениш и да живееш.

 

Ајде и јас да прокоментирам нешто на ова тема за мојата ‘сакана‘ свеквра..... кога јас и мм се земавме таа апсолутно не гледаше ништо за нас све за горе (односно за другиот син бидејќи она живее горе со него) од кај нас зимаше качуваше нагоре не ми помагаше ништо јас сирота со стомак до заби кревај теписи кревети чисти оваа ништо не мрда ни со прст...само ми префрла нешто јас не сум работела јас ќе и вратам она се лути....и јас глупава се му кажував на мм и само се каравме...ама еве од пред неколку месеци јас не попуштам ни за жива глава се на пола мора она да дели....порано само за спиење доаѓаше кај нас а цел ден горе седи и му реков на мм или јас тука или она и она си отиде и сега е мирна глава...во денот ќе се погоди и ич да не дојде ама најубаво ни е сега....не се ни караме се што сакаме имаме а не јас ќе му кажам на мм да купиме нешто она само не трошете пари штедете едно друго....Односите сега ни се коректни понекад кога ќе и текне да дојде ќе седне ќе пиеме кафе ќе направиме муабет и си иде....затоа колку подалеку од нејзе поубаво!!!

 

nena2010 убаво е тоа што си ги плаќаш ратите за кредитот и утре ќе имаш свој стан...ама не секој може да си дозволи колку и да сака.јас на пример сум дете на разведени родители и мајка ми колку можела ми пружала се трудела и борела за мене тоа и ден денес го прави ама да можела да ми приушти да земам стан не... живеам во скопје и јас многу добро знам како е за работа и по цели месеци сум седела дома ко паразит да се осеќаш а кога ќе најдев работа за плата од 150 евра дали да преживееш или за кредит да ги дадеш а каде е учеството.ти си имала среќа и дај боже секогаш да е така,кој не сака да му е убаво ама не секој може и да си го дозволи тој така наречен луксуз на денешно време кога сите гледаат крај со крај да врзат.