Свекрвите и снаите – проблеми

Пак ќе речам.Свекорот и свекрвата биле одговорни за нивните деца.
За внуците не се.
Треба да бидат оставени да си го живеат животот на раат.И онака се со пола век веќе пројден.
Посебно безобразно е на човек што има проблеми со здравјето или што веќе има обврски да му додаваш уште една.И после да му наоѓаш маани и да мрчиш оти детето рекло дека повеќе ги сака дедо и баба или дека повеќе сака со нив да седи.
За итна ситуација кога нема кај кој да го остави детето, разбирам некој да очекува да му припазат и нахранат дете.
За секојдневно чување и спремање не.
Родителите се одговорни за детето.Дур тие се живи, друг не е одговорен.
Постојат дадилки и градинки за чување деца.Ако некој/а рече дека не може да си ги дозволи тие, тогаш зошто воопшто правел/а дете/деца?
За дете треба да си психички, физички и финансиски спремен/спремна.

 

Мајка ми живее на 15 мин од мене пешки. Што би значело дека секој ден може да ми помага така?
Мајка ми не доаѓа, кога ќе дојде у ретки ситуации седи културни саат два и си оди (никој не и рекол така) дете до сега за овие 7 месеци ми има причувано 3 пати по пола саат макс да одам на забар и еднаш кога веќе стварно не можев немав сили 2 саати да одспијам.
Свекрва ми не живее во мојот град и кога беше тука недела дена седеше во друг стан исто 2 саати ја причува.
Кога ќе отидам кај едната и другата си го тераат денот како што нив им одговара значи ако мајка ми планирала да спие она спие, ако има за работа она работи да ќе ја прифати да пијам кафе да одам до вц или ќе ја поигра малце пола саат и тоа е тоа. Свеки исто.
Не не очекувам поише ни од едната ни од другата пошто на крајот од денот не правеле они деца и нивните фала богу ги исчувале.
Бидете среќни што ви се тука да можете кафето на раат да го испиете.
И не очекувајте дека треба да ви се достапни 24/7.
Ништо нема да му се случи на детето ако 5 мин почека млеко.

 

Премногу незрело размислување. Ништо во животот не е константа. Сега ги имаш сите три, утре ни едно. И што значи тоа психички, физички и финансиски спремна? Колку е доволна сума, колку треба да си здрав и физички и психички? Дали тоа значи, ако добиеш отказ и немаш пари, детето треба во дом да го дадеш? Дали ако имаш депресија или се разболеш истото важи? Можеш да гарантираш за сите три ставки дека ќе останат непроменливи во текот на целиот живот?
Сечива мака има своја тежина. Она што тебе ти изгледа банално, за друг е безизлезна ситуација, врвот на проблемите и обратно.
Не знам како си дозволи да споредиш дадилка и градинка. Дадилката колку ја плаќаш, градинката колку? За дадилка и јас немам пари, а се сметам за средна класа. Според тебе, не треба да имам деца?
Пишано колку да се напише, без воочување на никакви други аспекти.

 

Браво за пишаното од збор до збор ,исто е и кај мене ,и мајка ми довага по потреба и го чува по потреба или ние ке идеме ке и го оставам ке завршам работа . Некогаш се случе да не дојде и по 7 8 дена ни јас да не идам , на свеквата исто и го оставам ептен кога имам потреба да излезам и имам договорено нешто , не ми го никој зима за јас да се шетам ,наспијам или одморам нема ни потреба , ни па очекувам затоа што како што кажа они не правеле деца и тоа е моја и на мажот ми одговорност , тие си имаат свој обврски и си тераат со нив .

 

Баш така е, како може да биде незрело размислување?
Точно дека финансиски ако си добар денес утре може да не бидеш, апсолутно не значи дека не треба да имаш деца и доколку се работи на проблемот, нема да останат децата без јадење на маса сигурно. Секако не значи дека ако не можеш да ги нахраниш децата кои веќе ги имаш, треба да правиш уште.

За физички не навлегувам, но за психички и тоа како треба да бидеш спремен за да гледаш деца. Не зборуваме овде за депресија, тоа не е единствена психичка болест, но дефинитивно овде живеат луѓе со доста нерешени психички фрустрации кои ги истураат на децата. Не мора да ти докажувам за ова, само треба малку да обрнеш внимание по парковите и да видиш како многу родители и баби, дедовци се однесуваат спрема своите деца и внуци. Од погрдни зборови, викање, тресење, тепање до мавање шлаканици дури детето јаде, сѐ сум видела само во последниот месец-два. И тоа на јавни места, не сакам да помислам што се случува зад затворени врати.
Ако мислиш дека тоа е нормално однесување и ствара здрави и исполнети деца, многу си грешка. Живееме во болно општество, а тоа најмногу се познава по децата.

 

Еј вистина лукЧе напишаново не ти е на место , човек треба да искуси некој работи за да знај.. а и животот никогаш не можиш да знајш што може да ти приреди
Зато отворај четири очи

 

Ја да сум на местово на свекрвата со такво понашање ке има еден убав разговор да ми каже шо толку ја фрустрира а после ке и објаснам дете детето не е моја обврска

 

Навлегуваме во една проблематика што местото не и е во темата, а друго јас конкретно пишувам и прашувам што значи да си психички спремен. Никогаш не можеш да бидеш ако се ориентираш според правила и прописи. Може денес ништо немаш, желбата за потомство е огромна, утре имаш се, но времето не е така милосрдно да те чека, за тебе сите овци да ти се на број. Јас не познавам човек без некакви проблеми. На сите нешто ни тежи. И никогаш нема тој круг да престане.
Психичка спремност во смисла да сакаш да имаш деца и да се бориш за подобро утре, да, но постапките кои можат да произлезат од нечиво психичко пореметување поради х фактори не можеш да ги контролираш да не се случат. Не можам да кажам што е нормално или не, ако комотно чекорам само во сопствените чевли. Сите знаеме што е најдобро и најсоодветно, но контрола на иднината апсолутно никој нема и ништо никогаш не излегува според строго зацртани планови.
Да речеме, на 25 години, се вработувам, добра плата, сопруг кој ме сака, сакаме деца. На 30 години, се разведувам, добивам отказ, анксиозност настапува, не сум способна за себе да се грижам, пропаѓам се подоле и подоле. Тоа некој ако можеше да го предвиди, ќе заземев друга животна патека. Бидејќи само во дланките ја имаме сегашноста, ќе мора да живееме во неа.
Те разбирам што пишуваш, но правила на игра нема што се однесува до животот.

 

Јас имам две момички , нема да бидам свекрва, ама како баба секогаш кога ќе имаат потреба од мене секогаш ќе сум на располагање, затоа што знам како е сам да изгледаш две мали деца посебно пак што моите беа мала разлика. Еве големата сега е 7 години досега не сум оставила дете друг да причува јас да шетам или одмарам. На почетокот свекрвата беше со мене меѓутоа правеше се во спротива од тоа јас што мислам од инат, на бебе од 7 месеци смоки даваше и јас си реков јас ќе си ги гледам јас како што сакам и како што мислам бидејќи јас сум мајката, ако не го применува тоа што јас мислам дека е добро за бебето нема ни да ја оставам таа да ја гледа, и си останав на тоа. Мајка ми оди на работа таа немаше можност секој ден да ми помага. И така за да не се лутат ни едната ни другата јас сама си ги одгледав. Кога направија година и два месеца на градинка, кога ќе се разболеа зимав одмор, е во таква ситуација моите многу ми помогнаа тие се менуваа кога немав можност да земам одмор ако некоја е болна. Тешко е сам ама и не е невозможно. Со добра организација се постигнува се. Ќе помагам и нема никогаш на глава да се качам на некој затоа што сум помогнала.

 

Јас исто сама ги гледам исто се мала разлика со тоа што кога ќе се разболат нема кој да истрча на помош.И сега си го поставувам прашањето кога јас ќе поуживам малку.Па си реков кога ќе пораснат и ќе бидам свекрва ја со маж ми ќе си лутам по светот а они нека чуваат деца.Замисли сега сум обврзана со нив па на крај и нивните да ги исчувам.И јас имам право некогаш да поуживам.

 

Да ама сега се мачам и знам колку е тешко сам да исчуваш и од таа причина ќе им се најдам секогаш кога ќе имаат потреба. Моите нивните одмори ги користат за да ги причуват моите деца кога се болни ако јас неможам да земам одмор. Досега бев договор на дело и не ме следуваше боловање, сега сум на определено и ме следува. Преку летото ќе ги носам кај моите бидејќи татко ми останува во пензија и да не плаќам целодневна приватно тие сами се понудија. Мајка ми исто така сама не одгледа мене и сестра ми и вели знам како е кога нема кој да ти помогне па затоа секогаш кога имаш потреба тука сме. Ама и јас не го злоупотребувам тоа, да ги однесам кај нив и јас да одмарам или да шетам.

 

Јас убаво пишав што значи минимум да си психички спремен, значи минимум почит и разбирање кон човечко суштество кое си го донел на свет, а многу не се способни за истото. Никаде не пишав за правила и прописи или дека мора да ти се сите овци на број. А и да не ти се, немаш никакво право да малтретираш некој кој нема механизми да се брани.

Ако не си спремен и свесен за тој минимум, без разлика што и да ти се случило во меѓувреме, тогаш апсолутно не си спремен за да имаш деца.

 

Треба да си спремен психички, физички и финансиски. Психички за да разбереш дека тоа дете ке плаче од грчеви, заби, скокови, регресии, да знаеш да се справиш со умор, настинки, и други предизвици од родителството, да си смирен и да си тука за детето. Физички да си спремен на наспиење и многу обврски. А финансиски да имаш работа и некој денар на страна. И да имаш дом каде нема да имаш нервози од свекрвата.

Некој ден веројатно ке сум свекрва и нема да бидам толку посветена како мојата, да не повторувам колку е само наклонета кон нас. Ама за чување ке сум тука. Да работат и јас 8 часа да чувам внуци не, ама за да излезат и земат оддишка ке сум тука. По себе гледам колку е убаво да имаш некој да ти помогне за ти да излезеш од секојдневието.

 

Свекрвата може да го види детето кога мајката ќе дозволи ама свекрвата мора да го чува детето кога мајката ќе нареди.
Абе ја сум прва за вртење грб на подли свекрви ама некогаш претерувате.

На пример да не правиш деца ако немаш никаква работа и пари на страна и живееш во мизерни услови. Не скромни, мизерни збориме.

 

Јас во друга насока пишувам. Ако подобро прочиташ ќе сфатиш.

 

Никогаш не сум наредила да го чува и нема никогаш и да го направам тоа, ама понекогаш свекрвите си даваат повеќе за право отколку што треба. Пример имав многу млеко, јас се трудев бебе да цица а таа ти стои над главата и вели немаш млеко дај му шише, и тоа секој божји ден. Кога и докажав дека имам млеко можеби не ти е хранливо дај и шише. Дете плаче од грчеви, не ти го бива млекото дај и шише. Отидов во вц после недела ипол да си измијам коса а таа со шишето во рака. Тоа е само дел од работите кои ме вадеа од такт а ги има милион.Има секакви свекрви.

 

Многу голем процент од млади родители кога ке се роди детето отчекуваат нивните родители животот да си го стават на пауза и да бидат на дугме за нивните деца оти они нели не можат сами.
Штом сте решиле да станете родители треба да сте спремни на секое поле, родител да бидеш е нај тешко.
Од друга страна ако свесно сте се ставиле во улогата на родители кои ја имаат целосната одговорност кон детето ни една мајка/свекрва нема да може да допре до вас и вашите одлуки.

 

Јас се согласувам дека многу млади родители очекуваат свекрвата или мајката да им ги гледаат децата а тие да шетаат, меѓутоа има и такви кои што не им бараш ништо а тие се мешаат во се, и доколку нешто не направиш како што тие мислат ти не чиниш и си лоша снаа. Посебно пак ако живеете во заедница.

 

На таквите само игнор, покажи ѝ дека не зависеш од неа, не ја слушај и да видеш како ќе се повлече

 

Така и направив мислеше дека ќе ме начека на тесно да ги носи на училиште. Кога и реков ќе оди во целодневна тие ќе ја носат и зимата од училиште ми вели аааааа и тоа ли го има. Ако треба ќе плаќам градинка и целодневна ама раат имам, мирот со ништо не се купува.