Свекрвите и снаите – проблеми

Нема да ги гледам внуците, ако не им одговара надвор да се видиме.

 

Moja komsivka ovde prodade stan I otide vo dom... znaete sto rece? Sto ke me pcue snaa ili zet... podobro ke si odam vo dom I koj miluva neka me poseti...eeee ama ovde na 18 god decava ne ziveat so mama ovde mama ne pere sinko do 40 god... ovde mama ne dava 10 evra za kafe...e zatoa ne ocekuva mama sinot da ja gleda...a kaj nas, eeee ostavi mamicka jas ke ti isprzam jajca ( a sinko 38 god) glava puna so beli vlakna,ama najveci fraer u grad... kolku od vas dodeka da se mazat ednas masina ne ste pustile,edna smetka ne ste platile? Kolku od vas znae da gotvat? Se mazite zaneseni ljubov i od " golemata ljubov na svekrvica prema vas" mislite deka zivotot ke vi e ubav kako tie 45min kafe so nea dodeka ste lizni mazni kombinacija...I posle auuu ona vaka ona onaka....
Ako ti rabotis za 20k maz ti za 20k nemate sprat,morate vo zaednica...zosto mislite deka magicno ke se promeni se stom smenis prezime? Ili zosto mislite deka so parite od svadba dobieni ( a svadba vi platile roditeli) renovirate sprat I mislite deka imate pravo na cela kuka? Zatoa I vi pregovarat bidejki I plocki vo kupatilo da smenis treba dokument da si imas prepiseno/podareno kupeno...
Eve jas bev pod kirija I ne mi tekna nisto da renoviram...otkako sum na svoe se nekoi blic idei imam....isto I Mk dodeka nemase dokument na ime na maz mi eden laminat ne smeniv

 

Се е до менаџирањето на парите, искрено. Јас имам експерт станато на таа тема, последниве година две особено. Порано врска немав
Мислам и милион да заработувам месечно, ќе си останам иста, се со план, се испланирано, од готвење пазарење... ем ништо не ни фали, ем најадени, напиени, облечени, ем пари останале. Е сега не купувам по кило млеко и јогурт денот, ко што спомна некој, ама реално не ни треба . Манџа, копирче со мевце, ориз со копани, јајце со пиперка и колбавче.... нормални јадења, ама купени кај што се по најисплатлива цена, пратам намаленија исто... пазарам зеленчук овошје од пазар, каде што со 20-30 денари од кило се поефтини од пиљара или маркет. Научив дека секој заштеден денар, макар и 50 денари, си се собира на подолги стази, така успеавме и да собереме заштеда.
Мора младите повеќе да се едуцираат на оваа тема, цела наука е Бога ми, ама корисно ептен.

 

Дека ќе се омажиш некој ден, ќе се омажиш. Дека дете ќе имаш, ќе имаш.
Полетај уште малку со паметот, те чекаме ние со единствена цел во животот, брак и деца и ништо повеќе.
Баш ме интересира, што е за тебе успех? Дефинирај по субјективност.

Мене еве не ми е срам да кажам дека моето дете е најдоброто нешто што ми се случило во животот. Мојот сопруг исто така. И сум среќна и тоа ме прави среќна, да сме живи и здрави. Материјалното не ме исполнува. Ништо од тоа што може да се купи не е битно, ниту пак успех за мене. Среќна сум и што имам живи и здрави родители и поблиски роднини. Тоа е за мене успех. Да догурам во животот со сите мои овци на број.
Жалам што не можеш тоа да го сфатиш, но ти посакувам еден ден.

 

А ти уствари имаш внуци од брат/сестра? Или и ова е хипотетиЧки?

 

Дали на родителите сум им јас поважна од нивното дете?
Нели, не?

Не ни очекувам да бидам.

Ако ми сметаат пушачи, нема да одам дома кај пушачи.
Ако ми сметаат мачки, нема да одам кај што има дома мачки.
Ако ми сметаат куп деца, нема да одам на детски роденден или да се собирам каде што се собираат.

Пример, реално, не сум дечар и група деца ме вознемируваат, анксиозна станувам многу. Сакам деца, едно по едно ама. Затоа не одам во игротеки кај блискиве, а поклон им давам секако.

За да бараш разбирање, треба да имаш разбирање.
Ако мои блиски не ме прифаќаат вака и не прифаќаат middle ground (на пример за да не се изложи дете на мачки да се видиме надвор, или за да не се изложам јас на паничен напад да не се лутат што не идам во игротека) едноставно, нема зошто да сме си дел од животот, ако единствено фрустрации си создаваме.

 

Секој појдува од моменталните околности во кои е и според тоа го дефинира моменталното мислење. Видете, околностите секогаш се менуваат па така и мислењата.

Еве ќе се земам самата за пример. Ние дома сме невидени мачкари. Со маж ми секој ден земавме храна во кила и одевме да раниме мачки низ островот кај што претходно живеевме. Бркавме 2 мачиња со рибарски мрежи со денови оти решивме да ги вдомиме, оти беа на скроз небезбедна локација. Додека го фативме тоа едно што беше останато пред кола да го изгази како што беше случај со останатите мачиња и нивната мајка. Го донесовме дома во лоша здравствена состојба, кашлаше како куче, искубано, полно вошки. Плус ферално. Го средивме, вакциниравме, прочистивме, избањавме, го припитомувавме со месеци. И ова немаше да биде можно ако веќе имав дете, затоа таа одлука падна пред да имаме деца. На крај од Х причини се преселивме и мачорот отиде кај свекрва ми. Околностите беа такви што налагаа да се собереме за 1 месец и немавме многу избор. Станови со дозволени миленици ретко се наоѓаа, а на ќерка ми дозволеното време за престој во Македонија и изминуваше и мораше брзо да се снаоѓаме. Околностите да беа поинакви и да имавме година дена барем време за селење сигурна сум дека сега мачорот ќе беше со нас.
Од друга страна често си шетавме и редовно го остававме кај свекрва ми на чување на што си беше научен, а тука сме сами и што би праеле и како би се снаоѓале во тие ситуации веројатно би размислувале тогаш за тогаш. Не се работеше за алергија, ама се работеше за подобра иднина на семејството. И кучето и мачето и секое животно, секогаш и во секој случај секогаш ќе си го изберат својот род пред човекот и не гледам зошто детето би го едначела со мачорот. Така функционира природата и тоа е тоа.
Сеуште си го одболуваме ама точно знам дека е во добри раце оставен. Ама беше исклучително тешка одлука за носење.

Пошто решение за се има, не може баба да не си го види внучето ради куче. Не мора да седи месец дена, ќе седи 10 а кучето во пансион.
И јас не би барала од моите да се ослободат од миленик ако се гледаме 2 пати годишно на 10 дена. Ама да го клукам детето со терапии и да го инхалирам со кортико секојдневно и свесно да му го намалувам квалитетот на живот по цена мачка да имам, не сакам да верувам дека некој воопшто би правел така. Моја најголема одговорност како родител меѓу другото, е здравјето на моето дете и да, моја одговорност да најдам и соодветен дом на миленикот ако претставува ризик по здравјето на детето. Тоа се тешки одлуки за носење, меѓутоа во животот не се секогаш е лесно.

Не знам како не сфаќате, Адриан Гаџа е возрасен човек кој може да носи одлуки за себе. Самите можете да се труете со што сакате и колку сакате, не можете таа одлука да ја правите за друго лице. Јас на ќерка ми уши и немам дупнато оти сметам дека тоа треба да е нејзина одлука, исто како што моја обврска и одговорност према моите деца е да им обезбедам сигурно и безбедно детство а не да ги ставам во дополнителни ризици за никој човек ниту животно на светов. Кога ќе пораснат и се доволно возрасни да носат одлуки самостојно може да бираат да се терапираат за да чуваат одредено животно, до тогаш не е моја работа да им намалувам квалитет на живот по ниедна цена. Туку напротив.

 

Имам внуци, среќа фамилијарно сите сме исти околу животниве.
Имам и другарки со деца што не обожаваат мачки, па ми доаѓаат без проблем. До луѓето е

 

Кога?? Сега во 2023?

 

Ако ги вреѓа тоа значи доаѓаме до взаемни фрустрации, така?
Што правиме кога некој не фрустрира?

Екскомуникација е мајка на мирот. Не се дружи со луѓе со кои не вајбаш, 100 пати нека ти се роднини.

За мене моите мачки не се помалку од нивните деца. За нив јас не сум повеќе од нивните деца.

 

Да, пред 10 дена си платив за месецов.

 

Да си жива и здрава за пишаново.

 

Треба да ти објаснам каде ми оди платата за полесно да ти биде?
Зошто во животот не оди секогаш по план како што сакаме.
Будали сме ние што не сакаме да си создадеме свој дом.

 

Очигледно ние јадеме премногу, не знам како поинаку да си објаснам. Јас од маркет не сум излегла без 1200 денари сметка, а пазарам повеќе пати неделно.

Не очекувам никој да батали свој живот ради мене. Не живеам во заедница, живеам со моето семејство без никаква ни финансиска, ни физичка, ни никаква помош.

Никој деца не ми чува, никогаш не сум побарала да ми чува (освен причувување на некој саат додека сме биле на свадба, а тоа е вкупно 4-5 пати заедно од моите и родителите на сопругот). Никогаш не ми било и нема да ми е опција баба, дедо да ми чува дете, ако треба и отказ од работа би дала. Ама тоа е мој став и мое мислење. Поназад членка имаше пишано дека не плаќала приватна градинка додека свекрва го прчела по цел ден дома. Друга дека бара по пола пари од мајка и свекрва за да го носи детето во приватна градинка. Мене тоа не ми е прифатливо, ама не значи дека е погрешно штом нив така им одговара.

За бањање, чување и помош на стари сум кажала на мои родители-ако сум во можност физичка и финансиска би помагала повремено. Од мене никој да не очекува да оставам свој живот или на децата за да одам да ги гледам. Маж ми нека си решава со неговите. Ако можам би помогнала и таму, без обврски.

Мажачката не ти дава никакво ексклузивно право за ништо, ама искуството ти дава и те како. Немој да ми кажиш дека ти, возрасна зрела особа шо ете поминала сито и решето може да даде ист објективен совет со девојче од 20 години шо нема ни потенцијален партнер.

И те молам не ми зборувај за одговорности, живеам сама од 18, студирав со парите на моите родители и тоа е последното материјално нешто шо го "зедов" од нив. Откако завршив, имав среќа па одма се вработив. Додека маж ми, тогашен дечко чекаше работа живеевме заедно, под кирија. И како маж и жена живеевме под кирија додека не купивме нешто наше. Немавме финансиска поддршка од никој, ама, фала му на Бога имаме океј плати и стабилни работи за да си дозволиме големи кредити. Ама да му триеш сол над глата на некој шо не можи месецот да го помини, дека треба да земи станбен кредит е лудост. Или потсмевање на туѓа мака.

 

Не должиш никому објаснување за ништо. Најмалку да се правдаш за својата состојба на лик кој не знае ништо за тебе.
Ти си знаеш како ти одат финансиите и што ти се приоритетите, а тука на темава, освен паметување, добар совет нема да добиеш.

 

Не барам изговор.Под кирија сум три години и првиот пат плаќавме 9.500 за рушевина,во близина ни продавница ни ништо.Сега сме на друго место плаќаме 15.000,еден вработен,со мало детенце и градиме куќа замисли без кредит.Ама дека за 150 евра ќе најдеш стан ко што треба да изгледа а не со ствари што се распаѓаат и се ставени колку да не им сметаат дома тешко.

 

Мислам дека додека не си го земеш детето во раце, не сфаќаш колку небитно е се друго на светов. А исто и внуче. Бабиве што ги имам викаат дека внучето им е помило од детето.

Е сега, ако син ми сум го утнала и мора да живее со мене а со него и невеста и дете, и внучето да ми е алергично и да мора да прима кортико оти јас имам мачка, мачката ќе патува одма.

Прво, сама сум крива што не сум одгледала дете кое само ќе полета, и не е способно да создаде своите гнездо. Затоа и ќе ја плаќам казната со немање мачка. Ако бирам помеѓу здравје на дете и удобност на мачка и ставам знак еднакво, слободно нека ми стават ланата.

Брат, откако ќе се породиш, оди на листата некаде доооооле. Не па домашно животно. Родена мајка не гледаш веќе со исти очи, ни татко ни брат.

Види на линковите, за 200 евра се има наместено. А ако бараш сериозно, има и поевтини. И ти се пример дека ако треба еднаш ќе јадеш, ама под туѓ кров не. ако вие со една плата можете, можат и овие со две. Ама работата е дека им е поубаво друг да им бере гајлето.