Свекрвите и снаите – проблеми

Ахаха кај тебе обратна ситуација јас па викам како свекор ми ја трпи свекре

 

Ич ам ич не де замарам. Едно време ептен се нервирав откако сфатив како сум се прелажала за се, ама си ставив во глава дека терам борба за бебе и дека плус стрес не ми треба.
Битно е дека маж ми е подршка за се и дека имаме за нас перфектен брак на кој само му фали врвот на круната бебе. Ама заедно се бориме и ќе успееме.

 

Ако си во Америка по 6 месеци ќе ти седат, ако си во Германија по 3. како сакаш врти го, спас нема

 

Да ама во Америка малце потешко ,на една комшика син и е во Америка она оди седи 6 месеци а сопругот 2пати го одбиле за виза.

 

Ako imaat starite americkji pasosi pak non stop kje se tuka .

 

Nie porano koga sakaa da dojdat,im velevme ili so kombe 20h ( po leto guzvi) ili so avion ama da sletat ili München ili Viena...sakaaa ovaa god koa bevme nie so nas so kola da dojdat ama im rekovme deka posle so kombe ke se vrakat i jok si ostanaa dole....edinstvena sreka so nema let Ak-Szg e samo radi niv

 

Феминки здраво.
Ми треба помош, веќе не знам како да постапам.
Живееме во заедница веќе 2 години. Планот ни беше да бидеме во странство,ама почина деверот и сопругот мој ме натера да се вратам од странство и да живееме овде.
Неговите имаат уште еден стан. Во тој стан живееше девојката на деверот, свекорот и свекрвата не сакаа да и речат да си оди, едноставно ја сакаат повеќе од сопругот мој и и дадоја преголеми права, а ние требаше да ќутиме. Со големи маки и расправии со сила некако и рекоја да си оди за да може ние да се преселиме таму, ама за жал уште сме во заедница.
Сопругот мој уште кога почнавме да бидеме во врска не беше воопшто близок со неговите. Дури и сам ми кажуваше дека цел му е сами да живееме и дека не сака да живее со неговите. Едноставно не ги перцепираше за ништо. Е сега ситуацијата е обратна. Он ништо не може да направи без нив, посебно без мајка му. Караници имаме секој ден. Се што ќе каже мајка му, така е. Еве утрово му се јави да го праша каде е, дека не бил дома, он само и кажа дека спие. Го препраша пак он истото го кажа. А он е кај мене (јас сум веќе 2 недели кај моите,ама не и го кажа тоа, како со страв и дигна слушалка).Порано без проблем и кажувал дека е кај мене и останувал кај мене по 2-3 дена. Дома се јас и сопругот плативме. Од помени, храна.. они едни сметки ги плаќаат и низ глава ни ги извадија. Свадба малечка правевме, ручек со домашните само, подарок ниту денар не ни дадоја. Сега ќе се уселуваме во станот, со ништо не ни помогнаа. Се сами правиме од плати и моите што помагаат како секогаш. А кога брат му се уселувал во тој стан пола стан му го опремиле и парите од сопругот ги чуваја за свадбата на деверот, ама тој почина. Значи за мојов ништо.
А иначе чекаме бебче.. цела бременост ми ја отежнаа. 5ти месец сум, 5 месеци со нервози ги поминав.
Ве молам за некој совет што да правам, во агонија голема сум.
Извинете на долгиот пост.

 

Па чим ќе се вселите во станот кај и да е, ваљда ќе се средат колку толку работите. Маж ти може да е таков зошто брат му починал, а нив дете, па како да речам, ја споделуваат болката, само тој им е останат.
Несакам да те навредам, незнам со кој памет си се вратила за стално... Ама ние женските сме такви, све романтизираме, после глава од ѕид си маваме.

 

Па и ја го препишував тоа на болката што ја имааат ама не е тоа. Значи животов пекол ни го направија заради тој стан и сега ни наговараат ко кој знае што ни дале во животов. За нив маж ми цело време беше неспособен и не го фермаја воопшто, а сега демек ептен го сакаат.
А иначе да, бев голема будала што дојдов, ама маж ми напна како да ги оставам сами и јас ко јас секогаш на прво место ги ставам другите место себе, од жал попуштив.

 

Рече кај тебе сте биле. Значи имаш ти некое место тука каде што може да живеете?
Ако за еден стан толку ви префрлаат, тогаш не се селете таму.

 

Немаме..кај моите доаѓам а брат ми живее со нив. Ама и да имам шанса да дојдеме сопругот сега нема да сака, зошто сигурно мајка му ќе му префрли нешто.

 

Извини вака ама јас да имам каде да одам ни миг не би седела таму.Ама јас навистина немам.И јас ја разбирам болката на луѓето подобро кажано тоа неможе да се разбере само господ да недаде,ама во секој случај мислам дека маж ти мора да мисли и на неговото дете што е на пат.Види разговарај со твоите ако е можно да седите кај нив а за таа свекривата што ќе каже ич уво да не го боли маж ти.Тоа е мое а за понатаму неможам да се мешам зошто секој си знае во својот дом како му е

 

A koga ke se preselite vo stanot?

 

Mene najmnogu vo oci mi izbode momentot kaj sto on se plasi na mamica da kaze deka e so negovata bremena zena... strah mu e da kaze deka spie so zena mu,pritom bremena ozbilno? Svaka ti cast na zivcite,ja stvarno neznam kako bi reagirala da me nekoj taka uspori? A I mamica da zvoni da prasa kaj e sinceto pritom ozeneto i za 4 meseci ke stane roditel... svaka vi cast zeni sto trpite...

I ko da e bitno koga ke se preseli vo stanot,tamu tek sveki ke e 24/7

 

Наредна недела, па тоа ми дава малку надеж дека ќе биде нешто подобро. Да не беше преселувањево мислам дека само развод ќе беше спасот за мене.

 

И мене тоа ме изиритира највеќе, зошто до сега тоа никогаш не го направил.
Искрено живците пробувам да си ги зачувам само за бебчето и мене, зошто од олку нервози ми се искомплицира и бременоста. А да не бев бремена немаше ни 1% да ми е грижа за никого.
А јас кажав од старт дека сами ќе живееме и сите со најава да доаѓаат. Среќа сме едно 5-6км оддалечени па се надевам нема да кисне кај нас.

 

Ако не ви се допаѓа животот со свекрвата најдете си начин, и земете стан, одете под кирија, или нешто слично. Нас не ни се допаѓаше и се преселивме, од тогаш подобро се согласуваме со свекрвата.

 

Не бе?? Стварно така треба?

 

Муабетов со живеење се врти во круг цело време.

 

Ко жениве ограничени во мозок да се. Никогаш до сега не им текнало, треба на форумов да прочитаат