А шо да праи? Да ги чека 20те илјади на сметка и после дома цел ден да лежи? Да поминува шо викаш време со нив а они да немат патики нови, да одат со скинати? И уште еден пример, само прво да кажам за мене. Со бившиот маж ( пред да се промени) многу сакавме дете . Ни се роди едно, после две години пак останав трудна и знаеш шо ми рече? Неможам јас да гледам уште едно и со ова накрај неможам да излезам, оди абортирај го , шо треба јас да одам нонстоп на работа па да не можам да си го гледам дома детето?? А знаеш шо беше најинтересно во таа ситуација? Шо он не работеше, неговиот изговор нонстоп беше дека сакал дома детето да си го гледа, а он дома не се завртуваше по цел ден во казино, знаеше да најде за казино пари а за јадење не. Сакал детето да си го гледа а ниеднаш пелена не му смени, кога плачеше бебето се дереше ми викаше да го замолчам оти ќе не убие. Се беа само изговори за да не работи. Тој имаше еден познаник, на кој му се смееше дека земал грда жена, така вака , нонстоп го омаловажуваше, е тие двајца си имаа две деца и после таа пак остана трудна и тоа со близнаци. Па го сретнавме еднаш човекот и овој мојов му вика лелее абе ти шо праиш, како ќе ги гледаш, ќе треба да скапеш , ништо од животот нема да видиш... и човекот му рече како ги направив така ќе ги гледам. Е тогаш мислам дека стварно видов зрел, возрасен маж шо знае во шо се впушта откако ќе стапи во брак. Работеше една работа после одеше на дрва , градежништво, абе нема кај не бил, кај е парата таму е и тој. Ама затоа дома не му трпат децата за леб, и еве и ден денеска ги гледам нонстоп со слики , шетат заедно со четирите деца, кога има он слпбоден ден. Ни другари му требат ни ништо, живее за фамилијата. Значи ми се гади од луѓе шо ќе праат деца и после кукат дека не стигат парите, дека неможеле да дишат, дека неможат повеќе деца да си дозволат. Можат можат, ама себични се, не сакат нивниот живот да го даат за децата, сакаат да живеат уште како ергени. Едит: јас откако го оставив таму детето кај него, поминав низ многу тежок период за да застанам на нозе за да си го вратам пак назад. Одев на работа плачејќи за детето, и се враќав плачејќи, ама работев 12 саата со месеци мислејќи на него, он да има кога ќе го земам, да не му фали нешто. А он го тупна кај мајкаму детето, и се фалеше на сите дека он го гледал , он бил татко дека он бил до него а не јас, а од нивни блиски дознав дека мајкаму се жалела дека денар за детето не давал, по цели денови пиел. Шо ќе му е на детето родител шо не го ебе два посто, шо е родител само колку да се каже оти е родител.
Не, немаш право да мрчиш зошто некоја мајка зела боледување. Имаш право да мрчиш на директорот или шефот кој ја организира работата. Ти не треба да доработуваш ако фали кадар или е тој на боледување. Зошто си гневна на мајките?! Инаку на темава не е секогаш до парите или до “условите” туку до бегањето од обврски или нарушување на комодитетот. На некој му е голема обврска да чува папагал, а не дете.
Јас мрчам на шефот, не на мајките. На мајките им кажувам само да не се впуштаат во сериозни проекти демек ќе ги завршат за да може да се организира подобро работата. А најинтересно е што мајките мрчат кога пример мене ќе ми се качи платата, нив не, се осеќале дискриминирани оти се мајки. Не си дискриминирана, ништо не работиш. Не може да те планира човек во тим, не може да се потпре на тебе, згора мрчиш малку пари ти биле. А и ок луѓе сме на работа. Не може нови луѓе да се вработуваат за да бидат замена за по една мајка што нема осет никаков. И јас работам во тим. Петкана јас сум ја планирала за 30те посто од работата. Ако Петкана не заебе нас, ние сме тие што ги работиме 30те посто. А петкана може да каже, дај јас ќе работам 10 посто, ми ја знаете ситуацијата па и ние ќе се организираме ко што треба, ќе побараме друг човек итн ама не. Петкана ќе побара и 50 посто да сработи зашто ќе треба да се каче платата, и она мора да се покаже пред шефот, а јас како добра колешка не треба да идам да ја клеветам пред надлежни дека Петкана ни 5 посто нема сработено. Оке
Ама гневна си на нив,велиш ви ја работиме работата за која сте платени. На погрешно место ја лоцираш вината што треба да работиш повеќе. Не им ја работиш нивната работа за која се тие платени. Ја работиш зошто лошо ви е организирана работата. Тие имаат право на боледување имаш и ти,зошто не земаш ?
Си го едитирав постот. Објаснив зашто сум гневна. Инаку земам боледување, ама 2 пати во годината не секој месец по 18 дена
Значи според тебе сите што имаат деца не треба да работат? Плус вашиот шеф е виновен што не знае да организира.
Јас работам во тим што шефот нема потреба да знае како ми е организирана работата, него го интересира крајниот продукт и рокот.
Мислев на работен однос. Не ми врти. Знаеш на колку места не сум ја добила работата оти сум имала мало дете? Срам и арам за таквите менаџери, а нажалост ги има се повеќе и повеќе. И немој многу да се силиш дека нема да ти треба боледување, моја блиска е болна од рак и користи боледување цела година. А другите не ја работат нејзината работа оти директорот знае да организира.
Не требало да се нафаќаат на сериозни проекти, да, баш ја Стојна ќе ја прашам шо нема деца дали да работам на проект или не. Полека со фрустрациите, на крај краева ако сте толку напети работете си фриленс сами, не у тим.
Споредуваш многу безвеза работи. Човек болен од рак и дете што се накашлало. Плус ја зборам за мајки без осет што за секаква глупост седат дома
Морав да ти доловам за да сфатиш дека и да немаш деца/ мало дете може ќе треба почесто да користиш боледување. И ти си имаш фрустрации. Со мали деца е така, секој газда тоа го знае. Пак ќе кажам, жали се кај газдата, тој ви е највиновен.
Не знам во кој свет живееш ти, и до кај сте со развојот на ворп погонот, ама да ти кажам, во цел свет деца се разболуваат и мајки земаат боледување за деца. Децата нивни ќе пораснат многу брзо, може и ти ќе пораснеш еден ден, и нема многу јако да те плесне ова јадење бубрези денес, ама обично плеснува, да знаеш.
Јас немам фрустрации што они не идат на работа, јас имам фрустрации што не се доследни на тоа што го ветуваат во однос на работа.
Живеам во земја каде породилното е година и пол, скоро две, боловање за дете имаш неограничено и за мајката и за таткото, впрочем имам колеги кои од октомври-април секој месец по неколку пати земаат боловање за децата. И се планирани во сериозни проекти и се навистина високи професионалци, и напредуваат во кариерата. На лето кога ќе се спои породилно+одмор ги нема по 2 месеци, па еве фирмите не пропаднаа. Покачување на плата воопшто не ти зависи од тоа колку си бил отсутен, јас цела година сум на породилно и пак ќе ми следува покачување. За сериозни проекти си има менаџер кој знае да работи плански и да ја организира работата, за да не мора личности ко тебе да кодошат дека некој не сработил бидејќи детето му било со 40 температура.
Дали секаде во светот се фаќаат врски за да минеш на конзилијарно и да квачиш дома 2 месеца? Не верувам, не. Дали секаде во светот мрчиш дека ти се малку пари а не идеш на работа?! Исто не верувам. Дали секаде во светот е нормално да се пикаш во големи проекти, притоа си свесен дека само ги заебаваш колегите? Не, не верувам. И иначе, едвај чекам да зимам боловања кога ќе им пораснат децата, па да работат по 12 саата
Благодарение на мене, они се рачунат дека им е сработен делот. И де кажи ми како се сработуваат проекти ако не идат на работа? А и ова малку не е така секаде во светот ко што го кажуваш.
