Ич да не ми се извинуваш. Имам во комшии не сакам да пишувам конкретен склоп на двете имиња зошто не постои на планетава уште една таква, ама името мајката и таткото што го сакале, плус името на бабата што е од предисторија (нешто во стилот на Кристина Лилјана Петкова) , само зошто им се заканила ако не го крстат девојчето по неа, немало станот да им го препишат. А второто е машко и е по дедото (свекорот).
Баш вака се осеќав јас, општо. Дур бев трудна, сите околу мене, што ти треба, што ти се јаде бла бла. Одкога се роди детево, еден не се јави да праша, ти како си, што ти треба. Доиш ли, дои, дои, комшики ми идеа, тоа ме прашуваа, зошто АД, кај спие, зошто не му ставаш широк повој блааа блааа блаааа. Нешто ко инкубатори сме ние мајките. Битно внуче ни роди, после некоја година ќе се сетат дека постоиш, не за друго туку сакаат уште еднаш да си инкубатор, да не е сама Кристина Лилјана.
Ја не сакам имиња по баби и дедовци. Се раѓа нов живот треба свој печат да си има. Е сеа од моја страна носат малку постари имиња што не би ги ставила на деца така да ќе видиме. Мене ми се допаѓа српско старо име а на маж ми македонско старо име и ќе биде борба
Си кажала веќе, кој не разбира, не мора, негов проблем. Нема што да објаснуваш дека не ти се свиѓа име. Не ти се свиѓа и тоа е тоа. Како можеш уствари да објасниш дека не ти се свиѓа? Прашање на вкус е. Треба на двајцата родители да ви се допаѓа името на вашето дете, ќе мозгате и ќе си давате предлози еден на друг додека едно не ви се допадне и на двајцата. Добацувања од страна може да ви служат само за инспирација, ништо повеќе.
Леле не. Русомир бе. Децата ќе го утепаат од заебавање. Не ми текнува сега некоја варијација ама Русомир е социјално убиство за детето. На мажот на другарка ми, мајка му е почината уште одамна, се договорија името на ќере да биде по првата буква на името на мајката.
И мојот татко е починат па никогаш не реков така дека ќе го крстам детето, старо име имаше не личи за детето ќе го пукнат од заебавање. Ама и си имам такво размислување што секој за себе си го носи името и си крои судбина, да го крстев по татко ми ќе ме потсеќаше на неговата судбина.
Според мене ова со имињата е чиста глупост. Секоја личност треба да си има уникатно име, уникатно у смисла да не се повторуваат пак едни те исти. Како што пиша членката погоре да не те потсеќа на друг името. Вака ако ја крстам по свекрва рецимо нон стоп на неа би ме потсеќало а мое дете е ,нема шанси тоа.
Името ние си го дадовме со мм, ама си испоштував кум и кум, уствари и они нас. А се од страна како свекрва што коментира за име е крајно некултурно. (Мојата си извади книга со имиња и сама си направи список)
Кратко и јасно: Не ми се допаѓа името Ама уште не капира како се врти светот си тера она по нејзино, ништо не ја интересира освен турски серии (од каде и највеќе учи за понашање )
Ste imale vakov problem. Znaci ne me ostava da kazam nisto. Prasuva zboruva nesto I Sega ti koga ke sakas da vratis ili kazis , da dopolnis nesto na toa so taa go vika ti ja vrti glata, ne te slusa I si prodolzuva so drugo primer vnukot da go igra ili nesto da raboti.. Se cudam so I e.
Да ви раскажам една моја приказна кога веќе имиња се во прашање. Се раѓам јас, татко ми влав. Порано во 80 некоја оделе по името кај и да е кумот. И тоа бил татко ми по 4 дена, не ко сега одма се заведува. Нема врска да не должам. Се враќа со името и шега да направи на мајка ми вели кумот рече Муша. ( влашко име). Замислете кај му текна Муша. И рекол мајка ми ( баба ми ) се вика Маруша па по неа Муша. И мајка ми мртва ладна му рекла, од овој момент мене кум не ми треба јас сама ќе сум си кума. И му рекла во 80 некоја год. на татко ми, ако сакаш да си со мене ќе прифатиш име понормално, ако не слободно оди си кај Маруша. И нормално кажал дека смислил шега по пат, ама не му успеала и и кажал дека ќе сум Тања. Вака се постапува.
Сто пати и веќе се навикнав и јас ко неа реагирам. Чим не ме рецкаш што зборам ( демек јас не кажувам паметни работи нема што да те слушам) и јас почнав така она збори нешто ја на страна гледам
Ако некој сака да испочитува родител или спомен на починат родител, има и други начини. Чест и почит може да се искаже и без да му се даде истото име на внучето. Внучето не треба да пати. Донации се сосема прифатлив и добар начин да се испочитува некој и неговите дела (ако е/бил добар човек).
Вака да ми речи мајка или свекрва, нема да го види детето појќе, па ни мене, верувајте. Ццц.... не е болест се што боли И моите свекори напнуваа за име, ама дури бев трудна, ко се роди после толку, си се помирија. За родено дете да велиш тој за мене не е ..... туку ........., гревови, психопатија.
Ama glupo mi e istoto da go pram, a tamu se forsira da se odi, sedime moze dva tri sati, se jadi se pie, gotvi onadi a vaka za muabeti samo taa zboruva, eve jas so da pram da se pulam vo televizor. A plus taa ko ke se raskazi ko kujznaj so da kazuva treba da ja slusame. Ke me puknat stari luge
Ниедна од внуките не го носи името на свекрвата. Женава не може да се помири со тоа. Знае да рече - Требаше по мене да се вика една од внуките. Она била баба. Не ми е јасно до кога ќе се понижуваат родителите на снаата? Кога на некои ќе им стане јасно дека кога ќе станат свекрви, не се Господ? Снаата требало да ја почитува свекрвата. А треба ли да биде и обратно? Дали снаата заслужува почит?
