Не беше тоа муабетот кој го мислев. Нема поента ја да го учам бебево во креветче да спие, а она да бара да спие со неа. Ако е така и ја ќе си ја земам со мене у кревет. А за причувување на ден-два, за да излезеш или за кафе муабет секако дека би ја оставила.
Седењето со баба и дедо ,секое дете мислам го сака.И на нив им е мерак.Ама големо ама,ако се придржуваат до тоа што налагат родителите.Не у фазон ,пушти ја мајка ти ,ја ќе праам ,ја ко шо сакам.А за жал голем дел од свекрвите го прават тоа.Ако не можат на друг начин да влијаат ,ги користат децата.А има и такви снааи ,што ги гледаат надмено свекоров и свекрвава и ги користат максимум. Баш сум сакала да бидат разбрани луѓе ,да си живееме убаво,ама јебига.Да биле нормални,ќе го ценеа и тоа ,и искрено ќе можевме да имаме повеќе време со мм.
Да бидам искрена, некои од вас не сфаќаат колку се привилегирани. Многу е потешко кога немаш никого да ти помогне и сте сами со маж ти. Јас сфаќам дека има досадни баби, ама од друга страна и страшно сфаќам што значи кога ги немаш во близина.
Многу значи кога ќе има кој да ти помогне. Посебно додека децата се мали. Голема превилегија е да има некој час два да ве одмени. Не знам зошто како проблем го гледате тоа. Со две мали деца бабите и скоро да не се од помош.За тоа доаѓа жена да ги чува поинаку не би излегла на крај.
Јас еве сум во странство сама со мм и бебе. Не да е тешко, на моменти е претешко. Болни сме месец и пол,мислам дека сите настинки и вируси ги закачивме. Еве баш во моментов сите тројца сме со температура. Би ми значело да имам помош на час-два во овие моменти, да имаш некој да ти испазари, да ти донесе ручек, да ти пушти машина. Дека фали тој систем на поддршка за вакви моменти, апсолутно дека да. Или ете еднаш во месецот да може да излеземе заедно со сопругот на ручек, на кино, на прошетка. Се организираме па секој излегува посебно, па колку толку имаме некој социјален живот. Не е идеално, ама со оглед на околностите е задоволувачки. Од друга страна, тука никој не ме замара на дневна основа и мирот што го имам тука не би го менувала за нишо. Додека бевме на посета во мк во септември, па бев на раб на нерви. Посебно пошо бевме во иста куќа со на мм родителите. Зоши плачело бебето, сме немале ред, да ни помогнеле тие со плачењето, зошо сме го земале со нас на гости, сме можеле да им го оставиме нив ( бебе од 4 месеци ). Во тие 4 недели колку што бевме таму, јас и мм излеговме сами точно ЕДНАШ. Не ми се оставаше детето со други, не сакав. Си го носев со мене на прошетки, на кафе, на ручек. Не ми беше воопшто напорно, уживав. Од друга страна, моја познаничка на 4 месеци го остави бебето со мајка и, таа си замина со сопругот на патување 7 дена. Мене ми е ова вон памет, има некоја црвена линија која не се преминува во апсолутно никој случај, кој како сака нека мисли. На детето му треба ред, му треба систем на функционирање, не носење од една постела во друга за да родителите можат да живеат втора младост. Не сум против повремено оставање кај баби/дедовци, ама се знае дека со дете не може да се живее истото темпо како порано, мислам очигледно може, но се си има цена. Кој е спремен да ја плати, апсолутно нека си тера така.
Види ако се во ред луѓето со кои би требала да ги оставиш, да. Ама со луѓе какви што се повеќево, не. За не дај Боже ситуација ко мојата, твојава,да. За понекогаш на некој саат, да. Ама за повеќе, не. Золва ми пред 2 години скоро, фактички минатото лето, го пушти во Македонија на месец ипол, за да не плаќала 500/600 еур за некаков камп, жената 100 пати се покаја, дури и на крај јас која све и кажував и го карав, излегов крива. Детето за тој месец ипол беше непрепознатливо, се' што она створила овие и го уништија, буквално. И тетка му (золва и) и мајка и и татко и (свекрва ми и свекор ми). Значи дете од 8 години не стануваше чаша вода да си поземе само, нон стоп на брза храна и по цел ден на телефон. Рачунај скоро покрај езеро живееме. Место секој ден на плажа, по планини, со деца на негова возраст, детево по куќи со стари жени го помина. Да се едитирам: Под тоа дека јас излегов крива, се мисли на тоа, кога седел кај мене, седел најмногу со телефон, јас како најмлада сум требала да знам да заиграм деца. Со извинење, ама никој не ме праша дали сакам да го чувам, па и уште крива бев зошто не планирав да си играм со него. Малку беше што го носевме на плажа, што го мешав со други деца. Ама ја сфаќам, најлесно и беше јас да сум крива, не мајка и, не золва и на која не смее да и писне.
Ако под привилегирани се рачуна некој/а што ќе ти ги погази сите принципи во родителството, нека фала, ќе одминам.
Секакви луѓе има. Не по секоја цена. За мене доволно е да го нахрани со тоа што сум зготвила и да го анимира. Многу е од помош да го имаш тоа од најблиските. Јас за таа превилегија плаќам. Не од што имам многу пари. Немам друг излез.
Па и јас тоа зборам де. За причувување на саат,два, па и една вечер да е додека си дојдат родителите. Не зборам за целодневно седење со баба и дедо и спиење со нив во ист кревет
Ниту помош сакам од свекрва за било што, ниту сакам да помогнам. Ако ми помогне во нешто, па на глава да ми се качи, и да ми префрла на секое, па утре за нешто мора и јас да и помогнам, да си го искористи тоа. Не, фала. Секој си знае дома што има, било мајка, било свекрва, кој си има разбрана свекрва или мајка ќе побара помош, кој нема разбрани подобро сам па како знам.
Да, супер е тоа, ако во меѓувреме не му ја полни главата со муабети ко: - Да си спиеш со мене, да си седиш со мене, мајка ти да ти купи бебе, она нека си го чува, ти со мене ќе си седиш, оф кутроо одиш во градинка место да те остават со мене, јас правам поубави јадења од мајка ти, кај знае она вакви, бла бла бла. Сега детево има скоро 5 години и им се понаша, се расправа, нека, не се мешам. Кога им викав карајте го, они му се постилаа да ги гази. Сега веќе си знае со кого и што може. И не се мешам. И сметало детево и се дерело. Јас и се смеам. Не се мешам едноставно. Јас кога ќе го искарам пред нив, они скокаат го бранат,место да ќутат.
Затоа реков доколку имате доверба. Ако знаете дека ќе испоштуваат се што ќе кажете, тогаш нема потреба, жално е за ограничување. Во секој друг случај, како погоре, намерно правење против кажаното, терање по свое, во тој случај е оправдано. И јас лани оставив 2.5 год дете со баба (мајка ми) 5 дена за да прошетам по европа со другарки и не гледам ништо погрешно во тоа. И не не е живеење втора младост. Подобро така додека се помлади и со помали деца него на стари години да ги удри во глава "втората малдост".Среќни и задоволни родители, среќни деца
Од вакви скраја да е. И мене еднаш ми тупнаа дете за чување, ни прашано дали можам, сакам или знам. Нит оставија нешто за јадење за детето, нит ред му знаев. Уплав добив оттогаш за чување деца. И на крај излегов крива што лошо сум му ја сменила пелената, црвено му било газето. А не дека мајката имаше некоја итна работа, туку онака, сакаше да излезе од дома. Нит ти си била должна да го анимираш, нити да му ја мислиш дали детето ќе е со телефон во раце. Ако сакаат анимирање без телефони, нека си ги гледаат сами. Луѓе без осет.
Е која ти е поентата? Штом си во брак и имаш деца да заборавиш на социјалниот живот? Какви искачање, дружби, дискотеки, сопруга и мајка си гледај си дома. Не знам каде со вакво размислување најискрено!
Секогаш кога ќе го бараат пуштајте го детето, јас имам 3 годишто дете на муабет баба и дедо ехеее секаде ќе го водат . А летово ја нудевме 3 дена со нив на одмор низ мк и добивме негативен одговор , стари се , болни се Муабет ми е дека вие им ги браните децата тие се силат и вие сте криви. Операција правев месец дена пповеќе од двор не виде , едноставно никој не сакаше да си губи време.
Не таман работа социјален живот ке имаш, колку што ке имаш време, кога веќе си решила да бидеш родител, децата се одговорност, ке излегуваш ама не како да си тинејџерка. Е не знам каде со твоево размислување, затоа е се отидено у неповрат. Јасно ми е дека повеќето минуваат и низ постпородилен период и фрустрациите им се на најјако, Али никој не ве терал со сила родители да станувате. Децата сакаат внимание и присутни родители, ако тоа е цената да имаш во иднина здраво психофизички дете тогаш еве не знам каде со моево размислување. Јас твоево размислување го имав во средношколските денови, тогаш ми беше тој социјален живот најважен, сега единствено ми е важно здравјето и развојот на моето дете, макар значело дека во следниве две три години мојот социјален живот ке страда.
Каков муабет Време со мали деца, никогаш ќе немаш. Што значи, дека треба дома да се затвориме? Баш твоето размислување е светлосни години во комунизам и барок. Здрави и воспитани деца со вредности се оние кои растат покрај здрави родители. Родител напикан во соба по цел ден со деца, не може да биде нормален, уште повеќе здрав. Не знам зошто асоцираш имање на време за себе и маж ти со неиживеаност. Јас сум иживеана за 100 животи, па ми фали воздух и насамо време со маж ми. Ме прави тоа непосветен родител? Кој тоа вика?
Колкаво ти е бебчето?2 месеци ли? реков јас тазе мамички се Затоа уште ве дрма бебешка еуфорија.Се е ново сега и интересно. Се читаме после година/две дома седење дали истото мислење ке го имаш.
Прво вака кога веќе сте испровоцирани од муабетот читај убаво, и јас излегувам имам време за мене и сопругот ама не секој викенд, и секој ден да оставам деца со баба и дедо, може моево е барокно Али твоево е детско размислување, здрав родител е тој што има ред, и рутина, работи на себе и своите деца а не што е отсутен и си го задоволува своето мизерно его. Така да те молам одмини ме ако си имаш мува на капата.
Што е важно тоа колку е бебето? Добар родител е добар родител, родител по грешка или неспремен родител секогаш се друго ке му е поинтересно од сопственото дете.
