Свекрвите и снаите – проблеми

Не е за зборовите, проблемот е мозокот што ги мисли тие работи и устата што ги изговара. Значи не е нешто во ред со тој човек ако збори, а не мисли што ќе каже. Иначе секој може да каже било што ама нормален човек треба да знае што збори.

 

Некои луѓе зборат некои луѓе прават. Ако збориш си го кажуваш ставот и си го откриваш планот. А изненадување е секогаш тактичка предност

 

Не ми е пријатно на некој од семејството да му играм плански или тактички. Педерски ми е, да ми извинат лгбт. Освен ако не го побара некој тоа од мене на уште попедерски начин, па да морам со иста мера. Мислам дека во семејството треба секој кон секого да изразува почит. Не може мајка ми да ми кажува нешто упорно ако сум и кажала дека ми смета. Или мајка му. Исто е.

 

Таков е животот. Мора да се слуша ако сакаш да имаш корист. Слушаме политичари, шефови, професори, сопруги итн. Битно е да се слуша. Прво ќе им го видиш паметот, второ ќе можеш да се согласуваш со нив ако сакаш да ги придобиеш, трето ќе те сакаат повеќе четврто ќе избегнеш кавги и нервирање пето ќе учиш од нивни грешки или паметни постапки шесто ќе се научиш да не им бидеш шеф и таков на децата седмо добар дел од нив се постари и ќе умрат пред тебе и барем ќе знаеш какви биле осмо ќе се научиш на трпение девето ќе ги манипулираш полесно десето ќе научиш како функционира човековата психа и кој се доблести и кој се мани и ќе можеш да ги примениш кај себе и бонус ќе научиш нешто практично и од корист. Слушање е многу битна и корисна вештина.
А што ќе правиш тоа е твоја одлука.

 

Да имаат средства, да видиш како се порачува одма. Ама кога се нема, ќе се измислува како требало.

Јас правам нешто ако имам време и мерак за тоа. Ако не, ќе си порачам. Мајка ми некни имаше роденден, баба ми одма, ааа мајка то ќе прави торта. Мајка ми и рече, ако имам време кога ќе се вратам од работа, ако не, ќе купам.
Сигурно, ќе дремам у кујна цел ден за нечии очекувања да задоволам.

 

И да имаат средства не порачуваат, да се покажат пред комшиите, како што кажа еден помлад комшија, кога ќе ги прашале за некое јадење "ааа ова ти го правеше, дај рецепт", со тоа се фалат пред народ.
И потоа се жалат "не можам, ова ми е, она ми е".
Јас си правам за нас двајца, мерак ми е и сакам, ама ако имам повеќе гости, ќе си порачам.
Јас не ни славам роденден, одиме со мм негде на вечера, и некогаш ни торта не купувам дека не јадеме благо и не ми ни текнува, од ресторанот некое парче знае мм да ме изненади, и ми се чудат како роденден без торта, како сакам, така правам.
За славата свеки си порача, свекор ми и се дереше дека мрза била зошто ништо не направила, и за роденденот сакаше да порача, свекор ми не и даде, така се научени, ова во последно време свеки така, инаку порано кога и велевме за некој повод да си порача, велеше "ааа не, јас ќе си направам", и од доле само "дај, ова, дај, она, па ај ти направи тоа".

Штом си се нафатила нека прави.

 

Обично светот се менува кога ќе влезеш во посериозна врска.
Јас бев како неа, и кога пишува ме потсетува на мене.
Но, јас сеуште стојам на тое дека не се влегува во брак без позадина финансиска.
Знаеш колку ситуации има не може да замине жената од- нема кај да оди или нема пари.
За овие работи јас сакам пред брак да сум осигурана, и бев и сум сеуште. Не сакам некој со послаба психа да се изживува на мене а јас да немам излез.
Од таму и е муабетот, ја читам и јас и ја разбирам.

 

Да ти кажам и ние сме на различен спрат со различен влез и двор , се посебно.
Но, кога одам на фамлијарен ручек јас сум гостинка исто како и таа кај мене. Нема што да средувам тањири и тенџериња. И нудам да и ги пуштам во машина ме одбива и заврпува приказната. Така функционираме.

 

И мене така ми се кажува, ама ми е незгодно, уствари ради реда ми се кажува, се чека да помогнам. Кај нас не идат на фамилијарен ручек, никогаш.
или дека не ги викаме или мислат дека не готвам убаво. Ама после неколку пререкувања за празници, ич не готвам за нив, на пример за Прочка, кога 3 пати ми се рече "вие треба да ги печете кокошките, јас да одмарам", јас и реков "кога живеев со мајка ми, ние одевме кај дедо ми и баба ми на ручек, не они кај нас". И уште оваа ми вика "се смеам јас, не сфаќај се буквално". Какво е тоа смеење, 3 пати за 2 дена истото да ми го речеш? Еден празник без мрчење не е поминат. Ама јас во чест на празниците, подголтнувам и ај барем тањирите си ги мијам.
А јас да им речам ќе си правам за нас,сами ќе си ручаме, носот до небо ќе се крене.
Ако ги викнам еднаш на ручек, после многу често ќе се очекува јас да им правам јадење. Вака кога ќе правам нешто пример пица или пита им носам, или нешто благо ако правам и готово.

 

Е ваква беше мојата замисла.


Туку дојдов нешто друго да кажам
Значи ,секогаш ко ќе ве ,,осудува" нечисто вакво такво прочитајте си го ова !

 

Исто и јас, додека бевме во заедница правев ручек и миев садови, ама откако се одделивме јас кај нив сум гостинка и не фаќам ништо, исто и тие кај мене, и јас не сакам некој во кујна да ми се плетка, истото важи и за мајка ми, кога правам нешто подобро сама отколку некој да ми се мота пред нозе, зад нозе.

Не дека раце ќе ми се искршат ако измијам садови ама така заслужиле, инаку и кај блиски роднини кога сум одела по слави сум им помагала, сега па сите имаат машини, ама ете ќе помогнам пример да раскренеме.

Ние порано и ретко одевме на ручек кај нив, сега откако седиме во Скопје одевме, ама кога ми пререче последниот пат дека цел ден се бафтала ручек да направи и никој не и помогнал, па не можела, е толку е, јас и кога сум одела само салата јадев, затоа што не јадам толку мрсно, таа за нив си спрема не за нас.

Кога ми пререче јас постев плус, што ќе фаќам месо, правеше ручек за внуците и ќерка и, не специјално за нас, не знам зошто не и кажеше на внука и да и помогне, тука беше, не е мала, има 16-17 години.
И поради неа брзаше за јадење, ќе излегувала, на крај јас виновна што не сум и помогнала, па што не вика тогаш, ај јас сега ќе викнам гости и да се налутам зошто не ми помогнале во спремање.

Ако е за така подобро ќе си направам јас и горе со мм ќе си ручаме, најубаво ми е така, уживам кога готвам, си правам по наш вкус, не дека ми е тешко.

 

Скроз точно, јас и како дете не се замарав кој ме осудува. Затоа многу полесно го помиав процесот снаа-свекрва.
Ама пак и до луѓето е. Ама да , треба да се гледаме себе си најпрво.

 

Јас се сфаќам, и јас сум, и сум 100% за тоа, ама поентата ми беше дека не треба толку многу силење од далеку, оти нели...живот.
Зборувам за свесни луѓе на кои стварно некогаш им се случил живот, па немаат избор во даден момент.
Други кои само сакаат да му/и се насадат на некој/а не се за коментирање.

 

Живот ќе и се случи кога ќе биде во ситуација. Вака уште може да се сили нели?
Ама свесен човек работи на тоа да не остане на силење. Секој со својот мајнсет сме.
Јас уште во врска кажав не сакам заедница ако треба под кирија ќе одам. Тоа е тоа желбите не се менуваат.
Немаше жива сила што ќе ме убеди да бидам во заедница. И дури бевме скоро година заедно ( се средуваше спратот доле за нив) не помислив дете да правам оти мистериозно може да се промени ситуацијата.
Така да пак ќе речам свесен човек работи на случајот, не остава на случајност.

 

Да, ама тоа е друго, сите сакаме сами, не познавам некоја што сака во заедница, и не се работи за свесност или не, членката сакаше да каже дека во животот се може да се случи, на пример не дај Боже болест, или болест на близок.
Некои навистина немале избор, а не познавам мои блиски да не работат и двајцата, и тоа некои и по две работи работат.
Е сега некои и имале избор, ама мажите не сакаат да се одвојат од сукњата на мама, тоа веќе не е случајност, туку избира да живее во заедница, ај посебен спрат со посебни влезови, ама заедно сите на куп, уште има такви, и не само со свекор и свекрва, туку живеат сите заедно и со девер, јатрва и децата нивни, а имаат избор да се одвојат.
Е таквите не ги разбирам.

 

Да да се ми е јасно што сакаше да каже. Се случуваат мн работи. Затоа се отвараат очи уште во врска кога си.
Ако треба и 5 ќе смениш ама ќе најдеш што ти одговара - Поговорка од баба ми.

 

Ова е тоа што ме боли, а од др страна ке се чукаат у гради како се најголеми верници и безгрешни. Јас одкако сум дојдена тука не памтам празник да сум поминала со позитивна енергија на маса и насмеани сите.
Живеев и со баба и дедо долги год, не ми бил односот нај нај со нив, ама за празник со мерак да се разбудиш тој ден, од спремање, до седнување на маса, до раскревање. Секој миг ми бил пријатен и убав.

Знам каде згрешив ама белки ке се изборам.

 

Кога ќе дојде празник, наместо да се радувам, мене коса ми се крева.
Кај од други причини што ги нема тие што ги сакам, па уште тие сол на рана ми ставаат.
Важно празник да слават, а не е важно како, дали ќе се расправаат на маса.
Затоа мене за Бадник ми е подобро јас да си спремам за мене и мм, има некои свекрви спремаат и снаите само ќе седнат.
А не направи ова, направи тоа, не сакам некој да ми наредува, на крај краева спремам што јадеме јас и мм.
Поради нив за Велигден не ми се седи дома, и сме оделе негде, оваа година дома, ама свеки среќа не беше тука, свекор ми го викнавме, терсен е, ама поседе малку и се симна.
А не свеки "вака си требала да го направиш ова, па онака", како јадеме така правам, не јадеме сите исто.

 

Не е до годините. Мојава е млада. Млада го родила мм. За се се прави современа. Со паметот ко тинејџер е. Ама ете некои работи дали дека млада се омажила па не проживеала се, па сега револтот го покажува.
Таа за рекла казала до толку не е. Ама јас ако искоментирам нешто одма цинично одговара пример како да се навредува жената. А ја кажувам реалноста.
Или кога ќе се запне ајде со малата да одиме до џамбо пример, јас и велам не ми се оди сега, и буквално уште десет пати истото значи не се откажува. Или за алишта за малата, секогаш сака она со мене да доаѓа да бира пример за роденден за велигден со изговор она ќе платела. А едноставно може пари да ми даде и да ми рече купи и еве облека од мене.
Секогаш сака да биде облечена во нејзино за да се фали на роднините тој дел ме нервира, како она за ќерка ми да ја слушне некој од страна. Ќе помисли таа ја финансира

 

Јасно ми е. И мојата не е стара. 59 има. Мм на 19 го родила. И стално сака да го користи изразот "стари сме веќе". Ја и викам "а оние од 80/90 години, какви се, ако ти си стара? "Ама некогаш за да не се нервирам, се обидувам да гледам од нејзина гледна точка. Она морала мм да го остави на 3 месеци, за да оди по бавчи. Она морала да го пере свекор и на раце, нејќел во машина перени алишта. Не смеела да се спротивстави на ништо, иначе дома ќе ја врателе. Свекор ми, мама и тато, ко светци си ги бранел. И до негде ја жалам. Ама од друга страна, жено бре треба да си речеш, нејќам снаа ми да живее ко мене, а не да посакуваш мене да ми се понашаш ко тебе што ти се понашале. Комплекси.
И кај мене е исто. Кога ќе му се купи нешто, се удира на фалење. Смоки, соленки и чоколатца. Или му дале 50 еур за роденден, абе тоа сите да дознааат.
Јас на внуките од брат ми, што им немав купено кога беа помали, никогаш нигде не спомнав "ова од мене е".