И ова е одење во крајности Нормално дека не треба никој никого да избегнува, туку оној момент кога синот (може и ќерка да е, ама најчесто куќа со на мажот семејството се дели) повеќе време поминува со родителите, отколку со жена/деца. Ама тоа е непресечена папочна врвка, што е последица на ваквото живеење и е многу тешко некој кој никогаш не го напуштил родителскиот дом да ја пресече. Секако дека има секакви примери, само ја разбирам иритацијата на членката, може да релативизираме и да се правиме наудрени дека на нас не би ни пречело, ама би ни, ако е вакво секојдневието.
Јас па од загриженост и се јавувам секој ден макар и 2 мин. Иако сум свесна дека ако треба да биде нешто лошо ќе биде и без да ја слушнам ама ете трауми. И не би ми сметало да се слушаат секој ден ако нема полнење глави. Ама ние живееме заедно и порано секоја секунда се користеше за да му збори против мене. Реално тоа е она шо смета а не нивната блискост (или далечност) мм е таков нема да и каже било што ама од шо ја слуша цело време се нервира и се истураше врз мене. Долго време му требаше да согледа.