Свекрвите и снаите – проблеми

Anina batali ja starata.Detenceto sega dobro e? Temperaturata od koja pricina bila,otkrivte?

 

@anina Колку повеќе човек е добар и чувствителен толку повеќе ќе си пати во животот.Игнорирај то свекрвата некои луѓе не заслужуваат ни поглед кон нив а не фина,пожртвована снаа,прекрасна мајка и сопруга.За некои свекрви меѓу кои е и мојата треба снаа-вештица во секоја смисла на зборот.Јас веќе долго време научив да ја игнорирам и подобро ми е.Со неа контакти на минимум а на сопругот убав монолог така долг и сеопфатен да те разбери и свати,верувам дека е добар и разумен човек и нема потреба да ја дивите работата и да се изложувате на дополнителни нервози кога веќе сте поминале ужасни месеци на неизвесност и трауми со малечката.Фала на бога што е добро малото и ти посакувам мирен и хармоничен живот каков што посакуваш и заслужуваш.

 

Ви благодарам на сите.
@stetoskop откривме од што е високата температура и фала му на Бога била од ситница која е банална ама заради недоволно познавање на одредени детали, од страна на докторите, стигнавме до хаотична состојба на крвта и мораше детето да го предадам во раце на професори. Сега сме ок.
@Bridget неколку пати ти го прочитав постот. За прв пат ме натера да размислам подлабоко и откако сталожено и со бистра глава ги отворив сите карти на едно место уште повеќе се разочарав.
Можеби е исправно да се размислува како тебе. Ама прашањето е дали сите живееме во таква средина и дали сите имаме услови да бидеме светици? Да го тргнеме на страна материјалното... Да го оставиме само она суштинското т.е. целата основа на бракот - јас и мојот сопруг.
Израснати сме во различни средини со различни сфаќања ама 7 години градиме заеднички живот. Имаме две деца. Сме поминале низ брда и планини... Се бориме за децата, за куќата, за подобар живот. Кавги и мирни периоди имало и ќе има.
Ама мене не ми е јасно каде е границата на она што било пред и после стапување во брак.
Каде родителите остануваат родители а нивниот син престанува да биде нивно дете?
Ако мојата свекрва целата омраза кон мене ја префрла на моите деца, јас не можам да останам смирена. Дали би било во ред јас целата омраза кон неа да ја префрлам кон мојот сопруг? Тоа би значело дека сум малоумна.
Од друга страна, ете да претпоставиме дека станува збор за таков карактер... Зошто јас и моите деца би требало да ја третираме поинаку?
Зошто јас неа треба да ја третирам како мајка на мојот сопруг кога таа моите деца ги третира како странци?
Пак велам дека го тргаме настрана материјалното...
Да заборавиме кој и што ни дал. Никој не е обврзан...
Пак ќе останам на суштината, односно на човечноста.
Ако таа е ладнокрвна спрема мене зошто сум јас обврзана да ја примам дома. Има некои комшивки кои не ми се допаѓаат па воопшто не се дружиме. Имам само едно „здраво„ и на син ми му забранувам да оди во нивниот двор. Дали би било во ред да му забранам да оди кај својата баба? Кога веќе третманот е ист од едната страна зошто не би бил и од мојата страна.
И сега тука стапува на сила дека јас не би имала право на тоа затоаа што тие се родители на мојот сопруг.
А што сум јас?
Зарем не сум јас таа која ги роди тие две деца? Зарем не сум јас таа со која мм го дели лебот?
Зарем неговите деца се само негови?
Или мене некои работи не ми се јасни или јас сум премногу лоша особа.
Ама сакам или да се истушам и да кажам се што ми лежи на срцево или и мм и децата да се дистанцираат од неа максимално.
Друга средина јас не гледам. Или е мајка и баба или е странец. Едното мора да биде.

 

Анина, па суштинското е дека правиме работи за луѓето кои ги сакаме за да ги усреќиме без да очекуваме репроцитет...

Мажот никогаш нема да престане да биде нивно дете како што и твоите деца еден ќе го посветат животот на своето семјество но ти секогаш ќе останеш нивна мајка.

Споредбата со комшиките и мајката на сопругот со кој го делиш домот е нерелевантна и апсурдна и сама знаеш...

И советот што ти го даде бриџет не е да се однесуваш како светица туку рационално.. А тоа е да го оставиш маж ти да си ги расчисти односите со мајка му, а децата сами да одлучат дали ќе градат однос со нивната баба или ќе бидат дистанцирани оти самите најубаво ќе проценат дали некој ги сака или не. Ми се чини како тебе повеќе да ти смета незаинтересираноста на бабата отколку на маж ти.. Што ќе постигнеш ако и кажеш дека е безосетна кучка? Што мисли маж ти за целата ситуација? Зошто не раговараш со него туку сакаш со неа да се пресметуваш?
Знам дека си гневна и сакаш да ја тргнеш од вашиот живот и да немате никаков контакт, ама како би се чуствувал маж ти по тоа прашање?

 

Откако сум во брак па се досега сметав дека мм ги гледа сите работи и колку толку ми беше мирна душата.
Мислев дека стои цврсто и дека постапува баш како што треба. Балансираше. Секогаш беше со став „Од овде завршуваш ти а почнува Ана„ После толку време, за прв пат се отвараат многу теми каде јас разбирам дека цело време сум била во заблуда. И мм бил една голема балканска мамина маза. Тупење на умот на моите деца, ме боли најмногу. Не знам како до сега тоа не го забележав... Бабичка, дедушко и некакво лигавење пред нив... И така се отворија многу теми и ми се разбистри умот.
И ако подобро размислам, сега уште повеќе ја мразам.
Нека се лигави сам а не да ми ги тера децата да трчаат некој кој ги плукал и тоа зошто?
Заради една праска. Мизерии.
Или му е некој период на мм или ова лошо ќе заврши

 

@anina иако можеби изгледа дека најдобро решение е сосема да ги прекинеш односите со свекрвата верувај тоа е тешко остварливо во нашиов балкански менталитет А и маживе колку да си преправаат или ние да се преправаме дека сме зеле современи маѓи сепак се само големи балканци.Сега си лута и на мажот и на свекрвата што е нормално со такви луќе како свекрвати Одржувај само формални контакти прифати дека е таква и батали ја.А и мажот обиди се да го промениш ако можеш (што ја не успеав) или прифати го таков каков е

 

И после 450 страници во темата, заклучокот е истиот- не се криви свекрвите, криви се сопрузите што им дозволуваат таква слобода да се мешаат таму каде што не треба.
Истото се однесува и за родителите на сопругата, ако имаат такви склоности да кажуваат како мислат дека е најпаметно да се прават нештата и постојано да солат памет, ќе се мешаат се додека нивната ќерка не ги пресече во тоа и не им каже до каде можат да одат, каде е нивната граница.
Немоќта да се направи ова води кон насочување на гневот кон погрешното лице, а не кон брачниот партнер, што е сосема погрешно, но луѓе сме од крв и месо, па во вакви моменти не се размислува рационално и со ладна глава, туку се настапува импулсивно.

Мажот треба да сфати дека сега си има негово семејство, негов нов мал круг, и тој му е приоритет.
Жената истото треба да го направи со нејзините родители, бидејќи не е фер пример да се „пресече„ свекрвата, а мајката стално да се меша со коментари кон зетот и слично.

Тоа што си имаат нивно семејство не значи дека нивните родители не се дел од истото, меѓутоа треба да се знае кое е сега поважно и најважно од сѐ да се има доблест доколку има некаков конфликт да се признае кој бил во право, не секогаш да се брани жената, или секогаш мајката, туку трезвено да се разговара.

Секако сето ова важи доколку се има финансиска независност, меѓутоа тоа се подразбира кога веќе се сака да се стапи во брак и да се има потомство. Само на тој начин би ве сфатиле сериозно, инаку нема логика да им одржите говор, а потоа да им барате пари пример за прашок за перење, значи сте дете што си игра возрасен, ама сепак дете и сите ваши претходни тврдења кон нив ќе паднат во вода.

 

Ах, вие тука многу рационално гледате. Како само толкава самоконтрола некој може да има? Всушност тоа веќе пре би нарекла ладнокрвност неголи разумност. И јас тогаш не сум разумна да сум на место на Анина.

@anina те разбирам. Во потполно иста ситуација бев јас и моите браќа, само во улогата на твоите деца. Само и полоша верзија. Баба ми, на татко ми мајка, беше ужасна жена. А татко ми секогаш ме присилуваше да одам кај неа за викенди, иако мене не ми се одеше. Јас немав слободна волја по тоа прашање, тоа се мораше, оти баба ми е. Уште повеќе така ме одбиваше од неа. Ме присилуваше да ја сакам буквално. Ја фалеше на сва уста а таа никогаш ништо не направи за нас. Таа само лошото носеше во нашето семејство. Мајка ми душа немаше од неа. Иако не живеевме заедно, таа секогаш наоѓаше начин да ни загорча живот. Не ја сакав. Се беше, а најмалку разумна. На крај, таа имаше големо влијание моите да се разведат.
За сите години кога моите беа разделени таа не се интересираше за нас.
Потоа таа умре, поминаа години и години, ете мајка ми и татко ми пак се заедно Ок, нивна одлука.
Но, некои работи пак не се сменија кај татко ми. Се уште знае да зборува за мајка му ко опседнат. Моја (нејзино име) овако правеше, моја (нејзино име) онака... Само го оставиме да зборува и никој не му коментира, го игнорираме бидејќи немаме што да му кажеме.
Тој си ја спомне (те.фали на големо) од време навреме, мајка ми се уште колута со очите
Смешно и жалосно е дури.
Јас не знам како татко ми така неразумно гледа на некои работи и оправдува секоја нејзина постапка, ама ете, веќе се навикнавме. Сега кога е па почината нема смисла да му наметнуваме и коментираме нешто, сепак ајде ја чува успомена на мајка му мада мене ми е тотално нелогично тоа. Мислам дека тој е свесен за се, ама пуста гордост не му дава да отворено зборува за тоа. Можеби и некоја грижа на совест, како да ќе ја изневери мајка му.

Јас не знам каков е тој синдром балкански на таква залепеност на синовите со мајките. Па и не дека тие двајца имаа некој супер однос па да го разбереме, ништо посебно таа не правеше за него, повеќе дури за другиот син, па да може да се оправда таа некаква поврзаност. Бог да ми даде памет само да не се најдам јас таква во идниот живот на син ми.

Анина, сакам да кажам дека ти треба да разговараш со мажот ти.
Јасно и гласно. И смирено колку што е можно тоа.
Дај Боже тој да не е толку неразумен. Инаку тешко е и со него да имаш нормален однос ако тој ги затвора очите на твоите повреди и дури ги толерира, па макар било и на мајка му.
Бидејќи ти си повредена поради односот кон твоите деца и јас разбирам тоа.
Јас мојата свекрва би ја прашала отворено што сака, каква баба е она? Како она гледа на работите? Не би тоа била прашања да чекам одговор, туку јасно кажано моето мислење за нејзе. Зошто да преќутам и да се правам ко ништо да не се случува? Зошто? Само затоа што е мајка на мм па се и е дозволено? Пред се гледам човечност во ситуацијата, ако не прашуваш за нив зошто да ги гушкаш сега. Абе за комшиско дете ќе свртиш ќе прашаш како е, не за твоето. И многу ме гајле дали ќе речат лоша сум била.

Тука маж ти игра најголема улога. Ако тој не ги согледува работите јасно и разумно, да постави граница за неа, да те заштити тебе како своја жена, да покаже разбирање и кон своите деца, вашиот однос ќе трпи.

На крај што ако му е мајка? И јас имам мајка па не ја сметам за совршена. Кога греши кажувам дека греши. Моја е и јас не можам да ја сменам, ама па само оти ми е мајка ќе морат моите деца присилно да ја сакаат ако таа никогаш не била тука за нив?
И во ред е да имаме очекувања, па од кога да очекуваме ако не од најблиските, тешко е само кога очекувања не ни се исполнети од нив. Тоа носи разочарување и боли.
Е тогаш ако тие не се однесуваат како најблиските, зошто понатаму треба да ги третираме како најблиски?
Да сум само јас повредена во ситуацијата би можела да преќутам, да си искулирам. За деца ништо не ќутам, нејќам, не можам!

 

Ајде и јас да го кажам моето мислење, со искрена надеж дека барем малку ќе можам да помогнам на @anina . Размислувајќи со 'трезна' глава, потполноо се сложувам со напишаното на Бриџет и Мими (замисли @Bridget за прв пат се сложувам со тебе и тоа буквално за секој збор што го напиша )...
Анина мила, зошто толкава важност и' даваш на твојата свекрва? Зарем таа го заслужила ова твое внимание и твоите нерви? Јас мислам НЕ. Не знам од кога ви се влошени односите, ниту пак колку сте независни од нив (сами ли живеете или во заедница со нив?), но мој совет ти е да се потрудиш да бидеш максимално независна од неа (не знам финансиски како стоите, бидејќи тоа често знае да ги искомплицира работите). Не очекувај и не барај да направи ништо за вас, дури ни да праша како сте. Потруди се да се посветиш на своето семејство, на децата, на убавината на твојата младост и живот. Воопшто нека не те засега дали ќе се заинтересира што правите/ви треба ли помош или не. Кога ќе успееш да станеш независна од неа, без никакви очекувања, ќе почувствуваш многу голема слобода и нема воопшто да ти е важно што таа мисли за вас. Биди си среќна со сопругот, но отворено зборувај што ти смета и кои се твоите ставови за конкретни работи (по можност смирено, без да избие караница). Во животот имаме и убави и лоши моменти и тоа е нормално. Но, треба да се потрудиме лошите да траат што е можно пократко. Не можеш така да одиш во крајности и да поставуваш услови - или јас или мајка ти. Зошто воопшто маж ти да треба да избира??? (замисли ти така да треба да бираш помеѓу него и твоите родители). Ти се лутиш што не те прашала за детето, но можеби маж ти го прашувала секој ден (ова само теоретски, бидејќи не знам за каква особа станува збор)... Некогаш, ако не се јавиш не значи дека не мислиш на личноста и воопшто не се грижиш за неа.
Во однос на децата - мој став е - никогаш да не им се наметнува што да мислат и како да се однесуваат. Не смееш мила да им забраниш да се гушнат со баба им.. И да е толку негативна личност, сепак не им го скратувај тоа искуство - самите да проценат каква е. Ниту едно дете не може да сака баба/дедо ако тие им прават лоши работи на нивната мајка...
Од срце ти посакувам што побрзо да излезеш од оваа неугодна ситуација. И уште еднаш - труди се со разговор со маж ти да ги подобриш работите...А од неа максимално осамостои се (независно дали живеете заедно или не). Постигни си самоконтрола. Ќе ти биде многу поубаво...

 

^таа не им забранила да се гушкат, тие нејќат, татко им ги бута да се гушнат со неа. Децата не се глупи.

Јас не би можела да прифатам компромис, и мојот маж да има таков став, па таман да биде или она или јас!
Нека си он слободно биде со неа , нека ја гледа и посетува ама сам, ако не знае да го заштити своето семејство дури и од родената мајка. А да ми наметнува мене или на децата нешто на сила, ќе се бунам и тоа како!

Нема тука Анина што да се труди да се подобрат работите, она ли е таа што треба? тој треба да се труди, тој треба да застане на страна на семејството и да каже и да праша зошто не и беше гајле сите претходни месеци?Па нека му е мајка сто пати! А не да ги затвора очите на сето тоа. Што децата ќе ги натера ли, само може да ги одбие и од неа и од себе, да немаат доверба во него и да не се чувствуваат заштитени со него.

И да, грижата се покажува со делата и тука нема дилема.
Ако де, еве детето ми нема ништо да го прашувам, ќе поминувам покрај него ко да не постои, па јас мислам на него, не мора ништо да му кажам, сепак се грижам. :/мислам, што фајде е од таквата "грижа"???
Како можете само да ги оправдувате такви работи, не ми е јасно.

 

Јас ја разбирам @anina потполно. Има такви пречувствителни личности кои секоја ситница ги здоболува, иако не е ова ситница, ама некој може да замижи и да рече ок, некој си зема сѐ при срце.Јас сум една од нив. За какви ситници сум се нервирала, сега не можам да верувам. Често пати и мм не можел да ме сфати зошто се оптоварувам со глупости, зошто замерувам, зошто се лутам. Кај такви лица после толку собрани работи и нервози, нормална реакција е тоа " остави го детето, не оди кај непознати". Дури и тонот можам да и го замислам, зашто и јас така сум реагирала и знам како звучи. Да, после си ти лоша. Не можеш да го смениш мт, ама ако редовно му укажуваш на такви работи со мирен разговор, со тек на време ќе почне сам да забележува. Барем кај мене беше така. Дури и сум се изненадила кога мм почна да фаќа нивни грешки, почна да ме разбира, може не му беше многу мило ама разбираше зошто не сакав никогаш да го пуштам кај нив сам да поседи. Не дека тие не се грижат за него, баш напротив, ама јас сметам дека како родител треба да знам што му се случува на моето дете, а многу работи беа скриени, некажани.
Анина, не можеш многу да направиш освен да разговараш со мт за сѐ, надевајќи се дека еден ден ќе разбере. Децата со тек на време сами ќе сфатат дали некој им пружа љубов или не. И мораш да работиш на себе. Потрудисе да не се оптоваруваш многу со неа, да не си ставаш сѐ при срце заради себе лично. Почни да ја игнорираш и неа и нејзините постапки.Знаеш како викаат, може да те повреди само тој што ти значи, таа тебе не треба да ти значи. Мене многу време ми требаше да сфатам, ама гледам дека сега многу поладно реагирам на сѐ.

 

‘ ‘
Многу е лесно да се расипат односите Скај, мудрост е да овозможиш семејството да живее во хармонија и стабилност... А мудроста е во жената!
Многу е лесно да дотуриш масло во огнот, суштината е да размислиш дали нешто е вредно за твоите нерви и да поставиш граница.
Јас не ги оправдувам ваквите работи, само сакам да дадам најдобронамерен совет за Анина, за нејзино добро...се разбира ако може да го примени. Јас не го познавам маж и', таа си го знае. Таа со него треба тоа да го реши. И повторно ќе речам, за конкретнава ситуација, не е во ред условот јас или она! Изгубеното не се враќа, а каењето отпосле е џабе.
Среќа што не сум имала вакви проблеми, можеби затоа вака поладнокрвно пишувам.
Секој нека прави онака како што мисли дека е најдобро... На крај, затоа има разлики помеѓу семејствата - стабилни и нестабилни...па во тој дух растат и се воспитуваат децата.
И пак ќе повторам...@anina мила, биди МУДРА!!!

 

Браво Анел!
Ете баш за оваа женска мудрост зборувам... Со ум и со тактика, а не со кавги и 'рестрикции'. Секоја чест! Сега сигурно си многу помирна и посреќна од претходно

 

Точно, те разбирам јас што сакаш да кажеш, ама па ова не е една, прва, втора ситуација па сега односите да не се расипувале.
Јас поаѓам од себе, како би јас реагирала и што јас очекувам, еве не мора од неа, и од мојата свекрва сум толку пати била повредена и разочарана, некако се научив да не очекувам, ама пак не сум дојдена до совршенство, ами од мажот ми. Јас од него очекувам!
Не дека советувам или некогаш на моите деца ќе им речам лош збор за баба и пример, децата сами знаат и учат, туку што стабилност ќе имаш во бракот ако знаеш дека мажот ти само мајка му ја гледа.
Не знам, јас не сум таква особа и така не би можела, и јас сум емотивна и далеку од ладнокрвност... ама тоа сум јас, и јас така гледам на работите, се има крај, или-или.

На крај, воопшто не ми се допаѓа таа идеја дека само жената е таа што го држи семејство. Така да мислам никогаш нема ни да се мажам. Подобро ќе бев сама а не да се нервирам за некој друг. :/
Јас искусив ко дете, знам колку е болно, знам колку мајка ми беше трпелива, па што аир видовме.
Секогаш мајка да му е на прво место на татко ми, баш стабилно и хармонично семејство.
Се плашев кога ќе оди од кај неа дома, да не му е нешто наполнила главата дека некој од нас не ја послушал нешто, па ние децата да бидеме дисциплинирани оти забога на баба ни не и дадовме доволно почит!

 

Anina ke ti kazam eden primer pa se nadevam deka i kaj tebe sto pobrzo ke se vrazumi.Vaka kaj nas vo drustvo imase eden mamina maza neviden a majkata od kleta pokleta(jas ne ja znaev zenata no koga ja vidov se zacusiv tolku kleta faca nemam videno do sega).Bevme na spovojnica devojkava koga pocna da se zali kosava mi se krena:ke ima napravela kavgi i si zaminuvala posle ovie svajca oci si vadele,koga doela imala mn mleko i svekrvata na nivno vreme se molzele so stakleno toplo sise ta da fati gradata da i ja izgori eden mesec nemozela da doi od taa grada a ovoj i ponatamu mama i nikoj dr ima uste mn no da ne razlagam.Po nekoe vreme na mazot mu se otvorat oci i i sega ne ja podnesuva ne ja ferma deka postoi,a devojkata isto ne pravi muabet so nea,i plus deleni toa im go pravese.Sega se podobri zaedno so detenceto se srekni,si otvoria i dukan,si rabotat i si go ziveat zivotot a ovaa nema kade na kafe da otide so site e skarana.Anina ne brzaj i ne se zamaraj se ke se sredi samo treba vreme,od loso ima poloso samo dodeka pomine nervizite se golimi ajde so sreka

 

Јас сум сосема свесна дека мојот моментален проблем е мм. До сега имавме ладни односи. Кога сакав ја заклучував вратата и не ја примав дома (делени сме и не зависиме финансиски). Мм 100 пати е дојден до ситуација да посака да одиме под кирија само затоа што куќите ни се лепенки. Постојано се со кавги. Откако сум дојдена мм се расправа со цело негово семејство. Сум го бранела свекор ми... Сум се карала со мм заради лошиот однос со неговиот брат. Ама никогаш не сум рекла дека свекрва ми е во право. Ни еднаш не сум застанала во нејзина одбрана. Сум се нервирала и отворено сум разговарала со мм за сите настани измеѓу мене и неа, додека тој е на работа. Секогаш добивав максимална поддршка.
Иако јас лично со неа не сум се искарала сум слушала како му зборува на мм а тој крвнички ме брани.
Е сега некој период не се караат па си мислиш дека ете раат ќе пиеш едно кафе во дворот и оп те удира нешто по глава.
Поточно мм го удрило нешто по глава. Поминале 7 години со кавги и постојана нетрпелливост измеѓу нив и сега таа пак е мамичка а мене кој ме еб*
Ги боли стап** за мене. Сега јас и моите деца сме небитни. Се заборавило се и ќе глумиме happy family. Е па јас не го дозволувам тоа па макар и да би дошла до ситуација да треба да избира. Ама апсолутно на се сум спремна.
Тие можат да заборават се бидејќи си се најблиски, ама чекај малку, како јас да заборавам и да замижам на се. Како да замижам на тоа дека син ми со брзање ги облекуваше сандалчињата за да оди со баба му а таа (иако и беше кажано дека ќе му дозволам да оди) со трчање ги грабна другите внуци и избега.
После толку долго време одлучил да и го даде клучот од дома за да му ги извадела панталоните да се сушат.
Алоооо
После толку време ми промовираат добри односи?
Е тоа е тоа што мене ме лути. Ипак конците во рацете на мојот сопруг

 

Со години го читам форумов, ама ете денес некако ми дојде да се зачленам читајќи ве тука..
Иако тек сум до 196та страна, дојдов до еден заклучок.

Спојлер

Јас сум во долга врска, 6 ипол години, со родителите на дечко ми сме седели и по дома и сме патувале заедно, исто и со моите, преноќуваме еден кај друг но само кога сме сами, и и двете страни знаат дека нема шанси да живееме ниту со едните ниту со другите, и токму е тоа причината зошто сеуште не живееме ние заедно. Имам коректен однос со неговите и тој со моите, но јас едвај чекам да се осамостојам и да не живеам со моите (имам живеено сосема сама некој период и нема подобро од тоа), и дефинитвно не сакам кај некои други да живеам.
Освен тоа, имаме различни сфаќања општо за животот јас и мајка му, и до сега и е дадено на знаење дека нема да правам како што било кој ќе ми каже, туку јас како што мислам да правам. Имало мал милион такви ситуации.
ДМ не може да ми каже што да правам, не може ни мајка ми, не па некој друг.

Затоа и јас искрено на неговите им имам кажано, не е дека не ми правеле фаци, ми правеле, ама нивно е тоа, што сакаат нека прават, во моја куќа мои правила

Дм има постар брат, оженет, и искрено сите проблеми кои ги имаат тие двајца не се поради свекрвата, ниту поради мајката на невестата (иако и двете се мешаат) туку поради тоа што овие двајца своите проблеми си ги споделуваат со старите.
Ни во еден момент не ја окривувам неа за некои постапки, они двајца сами си бараат, со боринче.

Затоа и јас мислам дека нема толку лоша свекрва, колку што има прост и несозреан маж.

Интересно ми е како кога сте вие золва, снаата не чини, ама кај вас дома золвата не чини. Може и вие не и чините на неа, сепак и нарушувате нејзин мир, па едвај сте чекале да се омажи.
Од кога некој е должен вас да ве прашува дали ќе се мажи, ќе има деца, каде ќе живее?

Ви чинело на вас или не, тој дом не е ваш и никогаш нема да биде, туку е на вашиот сопруг и неговите браќа/сестри. Ако вие утре се разведете, нема да имате право на тој имот, на таа куќа.
А золвата ваша (или деверот) цел живот таму живееле и тоа е нивно, па дали миеле филџани, дали бришеле прашина, дали се грижеле за вашите деца, не е ваш проблем. Може золвата за век и векова немажена да остане (па и да се омажи, да не мислите дека ради вас ќе се откаже од својот дел од наследството, аха) и тоа е сосема во ред, нејзин живот, нејзино право.

Второ, од каде тоа дека старите имаат обврска да ви помогнат со изградба на новото живеалиште? Ем шуто, ем боде ми е муабетов.
Ете јас не сфаќам.
Ако не си кадарен сам да си направиш нешто, не го прави. Никој не е должен према тебе ама баш ништо.

Ако се мажите/раѓате деца, а притоа не сте создале услови предходно, бидете си свесни што правите и дека не, нема тие да го сменат животот ради вас, туку вие ради нив. И живеете под нивен покрив, ви се допаѓало тоа или не. Ај старите можда треба да ви се мислат ради ,,староста,, ама зошто па золвата да си ги смени навиките ради вас?

И уште нешто, прочитав, не сте можеле да користите контрацепција. Абе ајде во кој век живеете? Ако не можете анти беби пилули (кои ни јас не ги користам) има и други начини, а она ,,вадење,, не е контрацепција, не се лажете
Сите знаеме како се прават деца, не може од 10 во 9 да е ,,ненамерно,,.

И бабите и дедовците не се должни да ги чуваат децата кои вие сте ги родиле. Ако сакаат. Не се должни да ги ранат, перат, чуваат, шетаат.

Некоја шетала куче, не шетала внуче. Па кучето сама си го одбрала, да не ја прашале синот и снаата случајно за внучето? Или сами си одлучиле?

Затоа, малку полека.
Не сте ич цвечки за мирисање, некои ситуации што ги прочитав се наежив од тоа што некои девојки поминуваат (физичка и психичка тортура, во секоја смисла на зборот), и не знам како не ви е срам да кажете дека имате ,,проблем,, (готви мрсно, не брише прашина, не ми се свиѓа детергентот, не ми купува бебешки детергент... итн, многу примери се). Смешно е тоа да ти биде проблем, кога сама свесно си влегла во нечиј дом. Не смее да те навредува и понижува, ниту физички да те напаѓа, ама ни ти мораш да готвиш, ни таа мора, ни ти мораш да чистиш, ни таа. Кога ќе сфатите вие дека таму било дом и имало живот и пред вие да дојдете, ќе ви биде полесно. Каква е, таква е, не сте морале со неа да живеете.
Се вашите родители мн. ви помагаат, што не појдете кај нив? Ааа, ама на мажот му е испод чест? Па не ви е крива свекрвата, до мажот ви е.

 

se nadevam ke se opameti samo trpenie treba,sto se golemi golemi se ner ama toa e ,bez navreda ama premetkac e po ova sto go citam period so nea period so tebe.Normalno e majka mu e no sepak povazno e semejstvoto,majkata na edna a semejstvoto na dr strana,toj e zaslepen dali mu kazuva nes pozadi tvoj grb ili nes dr e vo prasanje nez

 

Секоја чест за напишаното, потполно се сложувам од збор до збор со тебе.
Не велам дека нема ситуации и исклучоци нели, ептен апла психичка и физичка тортура и ептен лоши и злобни луѓе секако не оправдувам.
Еве можеби јас поради овој став како твојот што го имам према свекрвата и сите други покрај нас и што воопшто ништо не очекувам од нејзе а нит па се замарам за ситници и тракатанци јас и мојата свекрва си имаме одличен однос.

 

Dokaj nekade si vo pravo.No imam citano i nesum videla nekoi da se zalat za prasina ova ona itn.Nikoj ne e dolzen da pomaga vo izgradba na nov dom no ne e dolzen i da odmaga,nitu pa da se fali deka pomognal a nit so prst ne mrdnal.A babata nikoj ne ja prasal dali da pravat vnuci da tocno e,ne mora ni da cuva,ni da rani ama bas nisto,nit da se javi kako e da prasa da si ja izmie ustata,a posle gorda i naprcena baba bila,ili kako na anina so meseci vo bolnica da ne se javi da prasa kako e batalete go maz i toj sigurno ne i go zemal tell za majkamu da ne se javi.Devojki izgleda ne ste naletale,nemate oseteno sto e maka ili pak ne ste mazeni