Свекрвите и снаите – проблеми

Значи најмногу ме нервираат ваквите "мажи", тако звани мамини синчиња.
Нормално е мајка да се грижи, ко и секоја мајка, ама кога веќе синот се решава на таков чекор да створи свое семејство, значи тој е доволно зрел и способен сам да се грижи за себе и да си ги решава проблемите.
Мајката, треба да има осет дека синот веќе има жена покрај него и дека доколку му треба нешто таа ќе му даде или направи.
Мразам вакви мешања од страна на свекрвите, чиниш синот си и го земала и нема враќање. И мора се таа подобро да направи од снаата. Немој случајно тој да каже дека повеќе го сака јадењето од жена му. Одма се јавува натпреварувачкиот дух кај свеки.
Се грижела за него досега. Од сега веќе тој треба да се грижи за себе и за своето семејство. Ама свекрвите тешко да го прифатат тоа.

А за тоа што ти се чини дека те надгледуваат и дека зборуваат за тебе и самата кажа дека не си сигурна туку само така мислиш. Мислам дека нема врска. Така се чувствуваш бидејќи си новодојдена. И јас се чувствував така, ама со тек на време ќе видиш дека не си била во право.

Сега видов дека си пишала. Како реагира таа кога твојов ќе и се развика?
Нека разговара со неа, нека и го каже проблемот и ако и после тоа таа нема да се смени, вакви мали проблемчиња ќе имате стално.

 

Ајде, бар тоа е нешто. Страшно би било да на него тоа му одговара. Остави ја, некогаш кога дозволува приликата можеш да и упатиш суптилно некој саркастичен коментар во врска со нејзиното однесување, а остатокот од времето прави како Џој. Игнорирај ја, она ако сака и на глава нека стои за синето.
Ако планирате да се одделите кога ќе се земете, ќе престанат овие ситуации и раат ќе си.

 

Сите знaеме декa мaјките се грижaт зa децaтa,меѓутoa тoј е веќе МАЖ.Мене тaквите пoтрчкувaњa сo тaњирoт вo рaкa ме нервирaaт.Јaс јa пoстaвувaм мaсaтa aкo му се јaде oкеј aкo не не.Не гo прaшувaм целo време дaли е глaден или жеден.Кoгa имa aлиштa зa пеглaње му пеглaм a не гo мoлaм дa ми дaде дa му пеглaм.Зa вaквo грижење oд мoјa стрaнa збoрувaм.А штo е дo неa рaдo лигaвче би му стaилa

 

Oбичнo ќе престaне дa му дoдевa и тaкa се дo нaреднa "утaкмицa".
Кaкo тoa дa и е некoјa рутинa.А тoa сo нaдгледувaњетo дaј Бoже дa е тaкa,сaмo дa си зaмислувaм.Ептен непријaтнo чуствo е.

 

@Abril
Ne se sekiraj, ostavi ja zenata moze saka samo da se pokaze kako dobra svekrva!
Moze oti si seuste taze dojdena pa ne znae kako da postapi, da ne te maci.

Ako tolku zapnala pa ostavi ja, svirkaj si, sto pa tolku si zapnala da mu ugoduvas na mt.pa ne e malo dete znae sam da si zema sto mu treba.
Ako planirate ponatamu da ziveete sami togas ke si pravis kako ti odgovara tebe!
Olabavi i ne se zamaraj za sitnici

 

А вие откако ќе се земете, во заеднца ќе живеете или одделно?

И не сфаќам, како он тоа на мајка му да ѝ се развика? Ако е навистина возрасен и спремен за свое семејство, по постапките ќе докаже дека нема потреба од тоа мајка му постојано да трча по него. А ако тоа веќе го докажува, самостоен е и знае да се снајде со секојдневните обврски во најмала рака, но мајка му сепак продолжува да се однесува со него како со две годишно дете, тогаш таа нема да се смени и решение е да си живеете одделно и да се гледате поретко со неа.

А за другото, опушти се и уживај во времето поминато со вереникот.

 

Ја би уживала и ич не би се нервирала, нека го рани , пегла, пере... помалку работа за мене

 

A shto koga ke Ja nema na "lager" mamaaa ,shto togash???..Ete taka pochnuvaat zamrsenite kavgi!!!

 

Ех да дојдеше сега свекрва ми да го испеглаше маж ми.

 

Za ednash,dva pati pa I pet pati ne mislam deka nekoj bi se zalel na "nekakva si pomosh",poveke dzeva se diga koga nekoj ti se pletka ko prle pred magare I ti dishe nekoj u vrat za nepotrebni raboti.

 

Мoжеби и мене тoa "дa дoјдеше свекрвa ми дa гo испеглa",еден ден ке ми е тaкa.Нo сегa ме нервирa.А штo се oднесувa дo вереникoт,никoгaш не се лигaвел "пoдaј ми oвa,дaј ми дa јaдaм,нaмести ми хрaнa зa рaбoтa итн" .Сите oбврски сaм си ги зaвршувa.
А зa живеењетo,нaјверoјaтнo ќе бидеме сите зaеднo бидејќи услoвите се тoлку.

 

Не да те плашам, ама цел живот ќе биде така. Додека беше баба ми жива (живеешесо нас), а татко ми мрднеше нешто да направи, или мајка ми му се обратеше со задача, таа скокнуваше "седи ти, јас ќе направам". Едноставно некои жени се така навикнати, особено ако е научена дека мажот дома ништо не треба да работи. Мајка ми се нервираше, ама џабе. Татко ми и самиот ќе и свикаше на баба ми да не прави така, ама исто џабе - прво ќе се навреди, после ќе и пројде па пак истата приказна.
Она што е мој совет е да си тераш како што ти чини, и да не се замараш дали испаднало дека таа повеќе се грижи за него или не. Тој е свесен како стојат работите, а на крај на краиштата се надевам дека не е маж кој вредноста на жената ја гледа во бројот на кошули кои му ги испеглала. Сега ти е ќеф да ги завршуваш тие обврски, утре ќе дојдат деца и со други работи ќе се замараш.

 

Otvori oci dodeka ste vereni a zamisli koga ke se zemete uhuuuu na na nervi da ti ide tuku ke te spobudali imam jas takva doma uste na krevet da mi ripne megju nas da spie i mojov na pocetok pravese se sam ama sega mu godi koga mamma go razgaluva se ligavi a vozrasen covek cccc petar pan de

 

И јас си патам од таква свекрва, по цел ден си вика по мм... СИНЕЕЕ,КОШУЛАТА ДА ЈА ЗАПЕГЛАМ...после половина час...МАМЕ, ЌЕРЕ МАМИМО СОБЛЕЧИ ПАНТАЧОНИТЕ ДА ГИ ИСПЕРАМ.....ај ај цел ден така.... на никој ну го посакувам тоа, на почетокот така а сега фатам да готвам не така вака, да купам нешто не тоа ова..... не го оправдувам таквиот однос на свекрвите, јас сум се омажила знаев дека тоа ме чека, тоае моја обврска. а не да го размазува уште г*азот во ВЦ да му го брише... ИЗВИНЕТЕ на изразот ама мн се вознемирив.

 

Ti neli ke barase rabota,sto bidna?
Maz ti uste li sekade odi so negovite

 

Bas e isto samo so ona ne pere i pegla mi nareduva mene a on poveke se ligavi cccc i bas e 24 so negovote uste vo wc da idat zaedno

 

Да маж ми тргна на работа, но кој и да е на работа не се менуваат работите... Огорчена сум од судбината и од ова што ми се случува, притисната од секоја страна, цел ден со нив да седам не можам, навистина не можам, А појдам ли во соба да се одморам одма муабети се дели од нас, маж ми не ми зборува не сум седела со неговите што да коментирам... што и да кажам не е лесно...

 

Па види сега, кога нејќеш да си заминеш од таму кој ти е крив. Седи си и трпи си луѓе акнати во мозокот.
Мислам оти на денешницава такви луѓе нема други, само како што реков во другата тема, во македонските народни приказни.

 

Сакав да си заминам, секој ден се повеќе сакам да си заминам. Можеби погрешно мислам но верувам дека без него ќе можам да бидам онаа старата, да се снајдам сама во животот и да застанам на свои нозе, ми недостига подршка, било кој да ми каже со тебе сум, не си сама. Пречка ми е и мислата за тоа дека во светот има многу жени кои трпат психички и физички малтетирања сепак остануваат во брак. (за жал и мајка ми е една од тие жени). Лесно е да заминеш знаејќи дека имаш подршка од некој а јас ако заминам од тука на улица треба да останам и без скршена пара, пред мајка ми глумам дека е добро. Тешко е да се објасни дури и сега кога ти пишувам не знам како најлесно да ти објаснам... Пред да стапиме во брак имавме навистина совршена врска, сега се се сруши, сите мои соништа, се се што имав. Од девојка која живееше безгрижно со големо друштво, со љубов, со факултет кој го завршив со одличен просек се претворив во депресивна, затворена личност, осамена... Се од себе давам за овој брак, само на овој брак се посветив, ниту мајка ми често ја посетувам ...ништо... Само тука да биде добро.. На почетокот трпев се, само да бидам добра кон сите, но премногу газење, ме видоа дека премолчувам и гази, гази, гази... Сега почесто се расправаме, навреди, речник кој знам дека и мене не ми доликува, но од внатре јазикот ми зборува... и најмногу поради тоа што не сака ни малку внимание да ми сврти, постојано со неговите, ако не седам со нив цел ден веднаш ми се навикува...НИЕ ТАКА ТУКА ЖИВЕЕМЕ, НАВИКНИ СЕ ЕДНАШ, НИКОГАШ НИШТО НЕМА ДА СЕ ПРОМЕНИ, НИЕ СМЕ ЕДНО... Да има барем половина почит кон мене како што има кон нив, ќе омекнам, но вака тој верува дека е доволно што живееме заедно, останатото за него е лигавење, со мене нема теми за муабет, а со нив забите ги крши зборувајќи...
Извинете што многу изнапишав, но ете така ми дојде да се испразнам...

 

Јас неможам да сфатам што ти уште очекуваш од тој брак.
И друго, како бе ти се фрла сопствениот живот на буниште? Како може до толку да несакате да бидете среќни?