Свекрвите и снаите – проблеми

1) - До некаде уште владее примитивизам. Има богати семејства, кои може да си дозволат 3-4 куќи да имаат, но не сакаат синот да се дели од нив, а и синот е диктиран од родителите да остане со нив.
2) - Потполно точно. Не вели, оти не знаеш што те чека и што ти носи животот.
3) - Се сложувам. Само за тоа е потребно време додека се навикниш на таа ситуација. Почетокот е тежок, но човек на се` се навикнува.

 

Се согласувам и со двете.И општеството ни е такво цело заебано,примитивно,но и сиромашно.Никогаш не вели никогаш-не се знае што носи животот,но има мајки кои не сакаат нивните галеничиња да се делат од нив,но има и такви мамини синчина кои за нив секогаш само МАМА знае како да прави јадење,да пери итн.

 

Mozebi ke bidam prvata so ke ja pofalam svekrva mi...Si nemame zamereno nisto osven edna slucka so ja imavme dodeka ne bevme seuste ni registrirani i dvete izbrzavme no od togas navakaj ne sum imala nikakov problem se ubavo si se slozuvame me pocituva ja pocituvam ja deka sum pomala ne gotvam ona gotvi se ja stojam se ucam so znam i pomagam cistam metam brisam sadevi mijam so se mozam rabotam nikogas ne sum ja odbila deneska ako iscistam drugata nedela pa ona ke iscisti i se taka.Postojano mi kupuva alista,pari mi dava,dete mi cuva se.Malce maz mi ko mamino since e stalno gleda majka mu da ne odi peski,dali bila jadena bla bla ama aj sepak gledam so pozitivna strana na toa sepak ona i dete ni gleda i jadenje gotvi mi pomaga cisti sepak zasluzuva edno vnimanie ako ne i obrneme nie nema koj drug.

[mod-kirilica:18crb09x][/mod-kirilica:18crb09x]

 

извини лолита морав да те цитирам бидејќи болдираната реченица ми остана в очи. можеби грешка сум те разбрала но сметам дека секој возрасен човек треба сам да си обезбеди место за живеење а не да чека од татко му да спечали и да му дади кај да живее. Обврската на родителите е да ги пораснат и да ги школуваат децата доколку они сакаат, понатаму родителот нема никаква обврска да го дели и да му обезбеди на децата каде да живеат.

 

извинете што ке се смешам во муабетот али и ја мислам како лолита,денес сите знаеме колку можеме да си обезбедиме пристојно живеалиште сами себе,мн е тешко да астанш на свои нозе,и затоа мислам дека додека не дојде до тоа младите е приморани да останат со родителите макар и да не го сакаат тоа ,секој сака да живее сам и слободен ама за жал денес тоа не ни е баш овозможено

 

Joelle, Лолита не кажала ништо погрешно. Секако дека секој возрасен човек сам треба да си обезбеди место за живеење, ама да бидеме реални, тука кај нас, барем во денешно време е многу тешко некој што работи и заработува колку за пристоен живот да си купи барем една гарсоњера, а да не зборувам за стан. Обврска на родителот е да му овозможи на детето да стане пред се свој човек, значи да му овозможи се што ќе придонесе за тоа, а ако тоа значи и да му помогне при наоѓањето соодветно место за живеење (читај, да му купи стан), зошто да не? Или барем да придонел во купувањето на тој стан. Јас порано размислував како тебе, ама сега, кога имам дете, размислувам поинаку.
Како и да е, факт е дека кај нас ретки се тие што сами си овозможиле место кај што ќе бидат на раат (читај одвоени од родителите).

Назад на тема, дефинитивно луѓето знаат да глумат, и тоа како. Погоре како што пиша barbiegirlll, и јас имав таква свекрва, се супер. Ама некои дешавки пред одреден период ме натераа да го сменам мислењето. Комуницираме најнормално, ама јас веќе не ја гледам жената со исти очи како порано. И почитта спрема неа повеќе не постои, иако таа е мајка на човекот што го сакам. Фала му на Бога, барем тој е разумен, ако таа не е. Нема да ве заморувам, ни себеси, ниту вас, само ќе ви кажам не верувајте на жена. Особено не на свекрва

 

анатх во ред е јас не реков дека лолита рече нешто погрешно туку само дека таа реченица ме потикна да искоментирам, и во ред е јас знам каква е ситуацијата но можеби размислувам вака бидејќи мене и на мојот вереник никој никогаш не ни дал ништо па и не чекаме од никој, и сега немаме ништо живееме под кирија ама барем си имаме прекрасен живот. она што јас сакав да го кажам е дека е во ред родителите да помагаат но не е во ред децата да очекуваат дека родителите имаат обврска да им обезбедат место за живеење. се надевам дека сум по јасна сега

 

Види Жоел, јас поинаку размислувам, не велам дека треба да се согласиш со мене и си стојам на ставот дека родителот треба да спечали за своето потомство. Обврска не родителот е цел живот да биде родител, дури и откако ќе се омажи/ожени неговото чедо тој пак останува родител.....а обврска на родителот е да се грижи за своето чедо и да го помага на секаков можен начин (макар и да дели од себе и од својата уста) и во секој период од неговиот живот.
Не сме ние мачки, па ај ќе родиме мачиња па после кога ќе прогледаат ќе ги оставиме сами да се снаоѓаат.

Еве јас имам ќерка, бремена сум со второ и со мм уште од сега мислиме и планираме како во иднина да им помогнеме на нашите деца, тргаме и штедиме колку што можеме....100-ка, 100-ка (се мисли на денари, а не евра)
Знаеш ли зошто?
Затоа што јас кога влегов во нивната куќа, (уствари не ни влегов, веднаш бевме депортирани под кирија без наша волја) и изговорот беше- нема место за вас. Како бре нема место, нели ќе се направеше
Кога се ослободи место-пак ни рекоа нема место, а фактички се ослободија две соби.

Всушност место имаше, ама господата сакаа сами да си продолжат да си живеат...дури и мојата свеки еднаш при наш разговор (кога се` уште бевме дечко и девојка) ми реше- јас сум им рекла на моите -мажете се, женете се и ауффф, да ве нема ...... мислам WTF кој размислува вака за своето чедо.
ОК, ауффф ама каде бре жено Божја, под кирија цел живот, а ти кога си се омажила си дошла на готово, не си градела ни печалела, па сега некого да бркаш (ејјјјј свое дете си брка од дома). ....Извини ама јас ова ниту го разбирам, ниту го поддржувам.
Како се вративме во семејнава куќа и како бевме пречекани мислам дека веќе имам пишувано па не би да се повторувам. И да, да се врати времето назад пак би се решила да влезам во куќава отколку да живеам под кирија, ама со овој памет сега што го имам.

Можеби и јас сум малку повеќе гневна на ваквиот пречек кој ми го овозможија и не сакам утре здравје ако имама снашка истите чувства да се појават и кај неа.

Сматам дека родителот треба да спечали и за потомство затоа што еве на пр. татко ми дошол во Ск. на 14 год. да се школува и успеал да направи куќа која останува во наследство на мене и сестра ми, а овој мој свекор кој го имам и кој имал син живее во куќата која него му ја оставил неговиот татко. Значи тој цели 25 год (толку имаше мм кога се венчавме) не успеал на никаков начин да обезбеди средства за неговото дете (син единец)....Што и како правел во животот не ме интересира, нивна младост, нивен живот....ама МОРАЛ колку-толку да спечали и за своето дете, а не да го фрли под кирија и да му вика снаоѓај се како знаеш и умееш.

ОК, ете ти и вереникот сами живеете под кирија, ама јас како поранешен кираџија знам колку е тешко да се живее под кирија пре се` поради самиот факт што како кираџија не инвестираш во свој дом, немаш мотив и желба да доградуваш, менуваш, реновираш итн. итн., зошто утре-задутре ќе те избркаат и пак ќе одиш под кирија на друго место кое пак нема да биде твој дом.

Е па мила без да се навредуваме и напаќаме јас не мислам дека тоа е прекрасен живот и дека утре на моето дете не ќе можам ниту пак сакам да му речам -види сине јас имав прекрасен живот, супер ми беше, сега ти си голем па снаоѓај се како знаеш и умееш или пак да му речам-земи си богата жена, па оди си домазет. Јас со тебе завршиш, те школував, сега ај чао.

И јас ако треба ќе скратам многу работи од себе, ама се надевам дека ќе успееме на нашите деца ако немаат свое катче, ние да им го овозможиме т.е. да им го дадеме и тоа со алал (па баш ми е галје што и како би рекол/ла мојата иднаа снаа/зет, битно ми е ние да имаме да им дадеме.)
Тоа е мојот став и не верувам дека некогаш ќе го сменам.
Поздрав и секое добро.

 

јас искрено пак не разбирам како некој сака да живее со старите во зедница... да си под кирија неколку години и не е толку страшно..

во ред е лолита и јас го почитувам твојот став нормално секој размислува различно и си го живее животот како што сака и ги воспитува децата како што мисли дека е најдобро. било каква друга дискусија на темава (мислам на нашата тема ) би била излишна и би дошло само до негодувања.

 

Лолита, преубаво напишано
Станот во кој живеам е купен со пари од родителите и на мајка ми и на татко ми, а средуван со пари од моите. На 25-30 години кога најчесто се мажиш или жениш, не може да ме убедите дека е можно да имаш толку заработено за да можеш сам да си купиш стан, па не знам каква плата и работа да имаш. Да живееш под кирија не е толку страшно, ама не е ни решение на проблемот, а да купиш стан на кредит ќе треба барем 20 години да го исплаќаш, а да не збориме какви се трошоци ќе имаш во меѓувреме.
Затоа е страшно битна тука помошта од родителите, па и да е некоја смешна и минимална сума, сепак ќе значи.

 

Види, киријата може и да не биде толку страшна дури и цел живот да си под кирија, ама тоа зависи од приходите на сопружниците, нели?
Не велам јас дека таа е страшна, одвратна и незамислива, само за нас (мене и мм) е научна фантастика поради нашето искуство....мислам повеќе од 12.000 ден. одат така јабана, во неповрат, без инвестиција, без ништо.
Затоа и реков, попрво со старци, (ама нагласив со овој памет ), отколку под кирија....реков и дека ќе се жртвувам, а под жртва подразбирам и живеење со старци....мислам дека се разбираме
Така што се согласувам дека би отишле до несогласување и ја прифаќам поканата за прекин на нашава дискусија.
Поздрав.

 

Види Жоел, кога ќе ги кажеш неколку години под кирија не изгледаат страшно навистина, но кога ќе размислиш поинаку има една друга поисплатлива математика. 12 месеци по 100 евра, тоа се годишно 1200 евра, неколку години еве 4-5 тоа се 4000-5000 евра, зошто наместо да бидеш кирија, не се согласиш на живот во заедница па после тие неколку години овие пари да ги инвестираш во некое двособно станче, кое ќе го исплаќаш уште долго, но тоа ќе остане и за тебе и за твоето поколение, а вака парите за кирија ги фрлаш во ветер.
Ниту имаш нешто што ќе ти остане тебе, ниту нешто што можеш да им оставиш на твоите деца.

И зошто кога можеш ти да си скратиш малку моментално за после да уживаш без да секој месец му ја мислиш кога некој ќе ти тропне на врата. И уште една статисфакција плус, утре и на своето дете си му обезбедил некаква основа колку-толку, ти можеш да се повлечеш во родителската куќа зошто старите ќе умрат, нема вечни да бидат. И ти мирна и детето мирно.

Нормално сега зборувам фигуративно, доколку си способна да плаќаш кирија, водиш домаќинство и штедиш за идина е друго, но реално според платите во државава ретко кој може тоа да си го дозволи.

По ова прашање во потполност се согласивам со Лолита, кога ќе имам деца максимално ќе се трудам да им обезбедам што подобра иднина, зошто сепак многу значи да имаш некаква основа.

 

Спојлер

99% се согласувам со тебе Лолита ,родителот е родител се додека е жив ,се додека може им помага на своите деца и материјално и морално.Секој родител го сака најдоброто за своите деца ,ама не секој родител гледа подалеку во иднината на своите деца.
Мислам дека и искуството што го имаме со старите -не наведува да размислуваме на иднината на своите деца,првенствено на им обезбедиме кров над глава.
Со мм отплативме стан ,имаме уште некои така помали зафати и проекти така да помирно би требало да спиеме со мм кога ќе дојде време децата да стапат во брак.
Здравје Боже,утре која и да биде сопруга на син ми -најдобрата нека е ,уште подобра ќе ми биде ако не се „гледаме“секој ден како јас со свекрвата на времето.Исто и за зетот-нека има ќерката едно станче,нема да и тражи ни леб ни вода станот,немора да поминуваат низ глупостите низ кои поминавме јас и мм во заедница со неговите.
Здравје Боже ,само нека имаат слога со брачните другари,а за финансиите ако треба леб и сол ќе јадам ,ама децата ќе бидат намирени.
И во право си Лолита и јас сметам дека секој родител треба да стекне нешто плус за да остави на своите деца ,а не она од баба и дедо што се наследило тоа само да остане-мислам јасна бев.


П.С Бевме и под кирија-полошо чувство од тоа дека немаш свој кров над глава ,верувајте дека нема.

Спојлер

Токму така,значи станот од дедо и баба,ама и твоите родители стекнале нешто со што ќе ти помогнат за понатаму.

Па и за стан да купиш,потребен ти е за почеток некој кеш(еве пак тука се родителите како за почеток,потоа пари од свадба и сл),а понатаму ако се сака се се може.Боже мој,сега навистина ќе треба да се оддели од многу работи за да се плати ратата,ама како се намалуваат месеците така и мотивираноста расне.

 

Тука апсолутно се согласувам со овој дел.
Нема ништо подобро од тоа да си спечалиш и створиш нешто сам, ама факт е дека ние живееме во Македонија, а во Македонија условите ги знаат сите.
Нема врска со снаодливоста и трудољубивоста, едноставно барем засега сме се' уште зависни од родителите, апсолутно во секоја доба од животот.
Преправајте се дека не е така, гледам по мене и семејствата на моите другарки и другари, кога не ни стигнале пари за партиципација на факултет, тука ускочиле баба ми и дедо ми, и за ред други работи порано - купување на кола, дипломска, отплаќање на стан... не сме тука да судиме дали е тоа добро или лошо, правилно или погрешно (веќе споменав нема ништо послатко од тоа што ќе го створиш и заработиш сам), но кај нас со ретки исклучоци е практично невозможно.

Мене зборот ми е друго... дали само јас го имам забележано тој феномен, како во Македонија секогаш попожртвувано, поподготвено за помош и поддршка е семејството на девојката / жената?
Само јас ли сум опкружена од вакви примери или генерално е така навистина?
Секогаш се тие кои што се трудат повеќе, позагрижени, потолерантни и колку и да не се финансиски моќни, се трудат од петни жили да помогнат...
тргнувајќи од родителите на мајка ми, сите мои братучетки, другарки, нивните семејства во секој момент ја нудат апсолутно сета помош - дали пари, причувување деца, позајмување итн.
Од друга страна, другово семејство (на мажот) некако е надмено и не се замара многу многу. Во стил - ние ви дадовме маж на куќата, што сакате повеќе? И секогаш го имаат тој ноншалантен, лабилен и индиферентен однос - снаоѓајте се како знаете и умеете.
Како да заборавиле како им било ним на времето.

 

Кој е вистински родител, никогаш нема да го отфрли своето дете, секогаш ќе биде тука за било каква помош, се разбира колку што може.
Ама и децата треба да знаат да ценат.
Кога се двајца во брак, родителите од двете страни треба да гледаат на нив како свои деца, а не да ги делат, зет, невеста...И да им помогнуваат колку можат. (секој со своите можности)

За жал, се` повеќе примери гледам каде им одмогнуваат, па дури и им го загрозуваат опстанокот на бракот.

 

http://www.navalica.com/wp-content/uplo ... dizvik.jpg

Ноу комент

 

Хаха, ама повеќето свекрви вежаат умствено, т.е психички да те отепаат.

 

omg хахаха ахаха како се вежбале свекрвите ,па иди ти биди снаа

 

За моите знам дека дедо ми, на времето изградил куќа, а подоцна кога стасале чичко ми и татко ми за женење уште една. Чичко ми бил постар, и ја добил новата куќа, во ист двор со старата, а татко ми старата со тоа што ќе се грижи за старите, и ќе добие некоја нива плус. Но други времиња биле тогаш.
Поинакви, поскромни биле луѓето, се согласиле така, без рапсправии, денес ваков предлог/решение да им дадеш на двајца браќа и две снаи очи меѓусебно ќе си ископаат кој да ги чува, а кој сам да биде.
Гледаме по амерички филмови, млад брачен пар, живее во огромна куќа, со градина и голден ретривер, имаат 3 деца, а госпожата е 24/7 исфризирана, нашминкана, на штикли. А сопружнициве едвај по 30 години имаат. Семејна идила, ама не и реалност.
Кај нас има друг проблем, а верувам и таму, неможеш преку ноќ, за година две да спечалиш 50, 000 и повеќе евра, да купиш или направиш стан/куќа. Сакале да признаете или не, помош е потребна, и доколку некој е во можност да помогне, добредојдена.

На Петко родителите кога дошле во Македонија, немале една соба, 10-тина години биле под кирија, се селеле неколку пати, и фрлиле пари доволно за да изградат куќа. Ама немале пари во ќеш, ниту постојана работа за да подигнат кредит па биле приморани. Пред 5-6 кога ја граделе куќава, земале неколку кредити, и почнале, па им текнало дека треба да обезбедат живеалиште за синот, зошто не сакале и тој да го поминува истото што и тие, па земале уште еден кредит, направиле два спрата и за една година ја направиле.
Јез да сега враќаат кредити, и ќе враќаат уште неколку години сигурно, ама барем и они се во своја куќа, и за детето обезбедиле. Колку можеле толку, ако нас не ни одговара утре, сами ќе си правиме, они ја завршиле својата обврска како родители, го израснале, школувале и пружиле некаква основа, некој темел, па ако сака понатака сам нека „гради“ на тој темел.
И пари за куќа не се собираат за година, две, три, туку треба цела деценија. И нормално родителот од 25 до 50 години, е поспособен отколку млад човек на 25, па 2-3 години треба да штеди за учество и во нардните 10-20 да исплаќа, а каде се деца и трошоци окулу нив. Ако чека да дојде на 0 на 40-50 ќе треба наместо внуци да думка свои деца.

Не велам дека секој родител мора задолжително да обезбеди, не мора. Но тоа е сепак лично почитување, за 20 и кусур години од раѓање до женидба, по 50 денари дневно да одвојуваш, ќе собереш доволно да купиш или направиш едно гарсоњерче (дневна, кујна и ВЦ) во дворот. Ваков или онаков, 40 или 100 квадрати, ќе бидат само твои или негови на детето.

Е сега кој не направил, не направил, здравје. Стисни ти гзот и забите па напрај за своите, колку се може толку, не мора куќиште, гарсоњерче е доволно, ако му е тесно и мало нека изволи па прави.

Спојлер

Абе Трендафилке и така е, и не е така, кога ќе видиш се е индивидуално.
Има родители и од едната и од другата страна кои помагале и помагаат, но има и такви на кои на денот на свадбата им паѓа товар од плеќи.
„Се омажи, како сака нека тера понатака, јас ќе појдам или ќе ми дојде еднаш неделно на кафе/ручек, имала/немала не ме интересира“- беше коментарот на една комшика, која штотуку си ја омажи ќерката. И низ муабетот понатака, кажа дека нејзи и било обврска да ја воспита, израсне и школкува, после требало сама да се грижи. Само трошоци им отварала, за храна и струја, додека била дома, неможеле да заштедат денар. Башка единка беше.
А од друга страна, нивните сватови, родителите на сопругот им купија кола и уплатија учество за станбен кредит. А госпожава на тоа додаде „Им ја дадов здрава, права, ако ми беше до куќи и станови на овие години ќе раѓав машки деца“, ко божем таа одлучува какво ќе роди, ама ај.

Така да индивидуално е, и двете се мајки, и двете ги боли да го гледаат детето како се мачи, а да не помогнат, сега некој помалку се сочуствува, некој повеќе.

 

Реално, родителите можат да помогнат ако некој претходно нив им помогнал. Моите нема шанси да ми дадат 10 000 евра на пр. како помош да уплатиме стан со маж ми, едноставно, немаат. Цел живот заработувале и стекнувале, ама ниту едниот, ниту другиот од нивните родители не добиле ни лажиче кога се земале. Прво купиле (на кредит) мало станче, потоа и кола. Ја продале таа кола и купиле подобра. Го исплатиле помалиот стан тоа и сфатиле дека со поголеми деца треба поголем простор, ама не можеле да си дозволат да го задржат и малиот стан, па го продале, па пак кредит за голем стан... И тој стан внатре да се опреми цел со мебел... Сега многу убаво сфаќам колкави трошоци имале. Па две деца да школуваш, со факултет и се, и ниту едно лето да не ускратиш одење на одмор, и тоа на море. Мајка ми вика дека има чувство дека цел живот кредити исплаќала, ама стекнале, не пораснале и не школувале, свадби направиле. И немало шанси да тргнат на страна уште 10-15 000 евра. Татко ми вика дека ни дале подобар старт од тој што имал во животот и дека ние барем ќе добиеме нешто во наследство, за разлика од нив двајца. И знам дека и тие би сакале да можат да помогнат, ама свесни сме дека не можат. А од друга страна, не сум тој тип што вика дека родителите на мажот се должни да му купат стан... Ако е тоа така лесно, како што тврдат некои тука, зошто самите не купат?! А во однос на темата, дефинитивно помалку ’рчки би имало ако младите и старите не се заедно, ама и ако не зависат од старите. Имаше случај свекрвата кога се лутеше како мести снаата во станот и преместуваше, па уште и викаше, „јас сум се мачела да гo купам тој стан, а сега таа ќе ми се прави газдарица“. Не велам дека е во право, ама за да си целосно раат, треба целосно да си независен.