Свекрвите и снаите – проблеми

Хахахах пак те снема
Ти ме ду.иш мене на велико

 

Не мислев на тебе најискрено јас потполно разбираш што и збориш.
Јас ја нападнав дека е неписмена но сум ја нападнала и оваа дома што мие.
Зашто?
Зашто детсвото ми помина во гледање пекол,зашто детсвото ми помина спиејки на клупите на неурохирургија а она еднаш не се крена и кажа јас имам две ќерки морам за нив да живеам но она упорно паѓаше психички и скроз откажи со нервите нерви има на нула.
Не она продолжи да трпи и уште трпи,она се научи да биде жртва.
Така ќе биде и со членкава верувај ми.
Жално е за детето навистина жално.

 

Малце подоцна се вклучувам во дискусија. Го прочитав твојот пост во темата: дали да се разведам? Таму ко што разбрав велиш и мт е на нивна страна. Овде викаш си била во болница, сама, потоа тој не ти отварал врата? После прочитав демек сте сакале да се тргнете на страна сами. Исправи ме ако грешам.
Мила, ништо нема да биде подобро. Тој секогаш ќе биде со неговите.
Немој ништо да трпиш. Ете, свесна си дека ти треба помош од психијатар. Одма почни да посетуваш.
Колку побрзо толки подобро за тебе. Ќе ти помогне многу.
Башка трпиш веќе доволно долго. Не собирај во себе, психијатарот ќе те сослуша без да те осуди, а сепак ќе ти каже тоа што и повеќето ти кажуваат. Да пресечеш. Дека нема од што да се плашиш.
Ти кажувам од искуство, зошто и јас одев ради мојата златна свекрва. Среќа проблемот го пресеков од старт, па со бебе од 2 месеци дојдовме кај мајка ми. Се преселив во еден ден, каков ден бре, утрото пред работа ме донесе мм.
Дај си рок, кажи си сега почнувам со терапија, после ќе си најдам хоби(или работа). Нив ќе ги игнорираш. Ако најдеш работа потсобери пари, и без никој да знае изнајми стан.
Они што зборат на едно уво влегло на друго излегло.
Не се секирај, детето не може да ти го земе додека сте во брак.

 

Мислам дека ова е најдобриот пост со совет за конкретниов проблем

 

@zalosna браво на помошта што и ја понуди. Ти испадна многу голем човек, ама секој тоа не знае да цени.

Ја имам читано оваа тема и порано, дојдов до заклучок дека членките кои тука се жалат всушност не ни бараат совет, бидејќи на секој даден совет они наоѓаат некаков изговор.
Снаите пишуваат во оваа тема само за да кукаат, кога немаат проблеми ги нема на форумот, па кога пак ќе се појават проблемите пак се враќаат на форумот да се жалат и така во круг.

 

Јас се согласувам со фактот за депресијата и се согласувам дека треба да посети стручно лице но исто така слободно ќе си дадам за право да кажам дека сите овие совети и те како го дигаат моралот и го поткреваат човека од вакви ситуации
Само се надевам дека членката прочитала се и дека колку толку расмислила за се ова и дека ќе превземе некој чекор.
И покрај фактот депресија и покрај фактот психијатар не е лошо у меѓувреме да си рече себе си "јас можам и морам за моето дете" оти кога настапува фазата мајчинство мораме а не дека некој не прашува оти како што кажа моник децава ужасно страдаат нит криви нит должни сум одела не ваков пат туку даааалеку полош не би да раскажувам и знам од искуство како се ова се одразува врз едно дете. Знаете што значи да дтка дете? Да се треси и да не може воздух да земе од страв и претрпен стрес?
Многу е лошо чуството верувајте..
Да се гушиш и да не можеш воздух да земеш
Е тоа се проблеми
Проблеми кои едно дете не може да ги реши а мајката треба тоа да го спречи оти е мајка оти одлучила дека е доволно возрасна за да се оствари ко мајка а мајчинството е тешко
Али да не навлегувам.
Членката се согласувам дека треба да оди кај стручно лице и паралелно да работи на себе и на своето дете да успее да се издигне од калта оти може, само треба малку труд.
Во спротивно не само што го загрозува својот живот туку го загрозува и животот на едно невино и мало дете поготово кога нема подршка од сопруг/татко на детето.
Куп луѓе успеале да се извлечат од поголеми калови зошто да не и ти?
Побогу.
За жал животот е немилосрден кон сите луѓе не само кој дел, само што сите се справуваат со различни проблеми што не значи дека не се од тежок карактер.
Не е сјајно на никому но што побрзо си признаеме себе си дека треба да се бориме и да гребеме со нокти низ животот тоа подобро за нас.
Таа е вистината

 

Ние го купивме само плацот 14 000 евра, што за Скопје е ефтино Карабина ќе не' кошта околу 25 000 евра. Прозори, врати, мачкање, под, фасада, струја и вода... за да можеме да ја запишеме во катастар, уште едно 10 000 ќе фати. Комуналии 4-5 000 (што е пак ефтино за Скопје). И не сме на фенси место (Аеродром е се' освен фенси, инаку, да речеш Тафталиџе, Бардовци, Водно, Жданец... е друго), инаку не сме ни во Аеродром, иако сме на 4км од Центар.

Во населбата каде што сега живеам, со моите, да купиш барака за рушење со плац, под 100 000 нема а не е ич фенси

Гледавме и готови куќи, 90м2 во Стопански Двор (даааалеку од фенси) со тоа што треба да се реновира од корен, 65 000 бараа.

Кај мене во населба дел од куќа (лепенка), 80м2 90 000 евра.

Гарсоњера во селата накај Илинден, под 25 000 евра нема.

45м2 во сутерен во Ѓорче, 20 000 евра (и цела зграда над твојот двор, кој како оди дома во спална ти гледа)

Во Велес и Тетово немам намера да живеам, искрено. Тука сум родена и мојот живот е тука. Освен ако не морам да работам, тогаш во Берово, Дојран или Охрид ќе се преселам

Инаку, од дома до работа имам 7-8км во еден правец. Со кола стигам за 10-15 мин кога е полабаво, 20-25 мин. максимум во страшна гужва.

Е ако возиш од Ѓорче до Драчево, сигурно повеќе време ќе ти треба

Вака наеднаш неколку мислења...

Прво, судот ќе го додели детето на мајката во 99% од случаите. Иако е невработена и нема свој имот и е депресивна.

Се' додека има кров над глава (некој што ќе ја прибере, не мора кирија...) детето ќе и' се додели на неа.

Потоа.. депресија.
Имам анксиозно-депресивно нарушување, кое е болест, кое се лекува трајно и доживотно, и се живее сосема нормално со истото доколку сакаш да си помогнеш.

Мене никој не ме фати за рака на психијатар да ме носи, сама појдов. Бев вработена, имаше денови кога имав панични напади на пола саат, не можев да спијам, не можев да јадам, не можев да поднесам човечки допир.

Во ниту една секунда не помислив да се откажам, на ум го имав поголемиот плишко (малиот уште не ми беше дел од животот) и што ќе биде со него ако станам јас неспособна да се грижам за себе и за него. Верувале или не, гризев јазик и трпев 8 саати на работа со него во глава. Немам дете, да имам, можеби и поборбена ќе бев.

Депресијата и анксиозноста ИЧ не се играчка, на своја кожа почувствувано и секојдневно чувствувано.

И не мора да е психичка болест - секоја болест, најлесно е да се легне во кревет и да се нема волја.

Се', се' ама мајка на мало дете ми е неразбирливо. Во природа на мајките е да се борат, гризат, убиваат за своите деца. Без раце, без нозе, без се'. Да се занемарат себе и своите чувства за потомството.

Неблагодарно е да се споредуваме едни со други, ама да бидеме реални и искрени, не секогаш е проблем навиката на жртвата, туку безволноста на жртвата да си помогне, просто и' одговара таа улога на напатена и намачена личност.

И човек кој не сака помош - не може со сила да му се помогне. Од многу блиску знам дека постои помош за жртвите на семејно насилство, but, комшиите? Кај ни се тие во муабетов?

Многу луѓе тука и сами како деца биле жртви на семејно насилство, и апој пијат, и со трауми живеат, тоа е, сите сме оштетени на некаков начин, повеќе или помалку.

Така што, иако верувам женава си има проблеми, мене ми е несфатливо мајка да седи мирно и пасивно и да венее додека детето е жртва на тие услови, и повеќе од неа.

Јас лично сум запознала жени кои на свои плеќи свашта ќе истрпат, ама ако само малку насилниците повишат тон пред детето, способни се очи да му ископаат.

Другарка моја која да ја видите ќе помислите дека ветер да дувне ќе ја бутне, изгледа кревко како да ќе се скрши, свашта и' се деси од бебе па навака... трпеше, трпеше, трпеше... мажот ја гурна во ѕид додека го држеше бебето од скоро месец во раце... на него му требаше лекарска помош после.

И да, детето е кај неа, долго беше невработена и живее со мајка и' која пак, живее под кирија.

Затоа ми е чудно што мајки сфаќаат вакво пасивно однесување. За кучето ќе гризам живи луѓе, дете да имам, тешко дека нешто ќе ме скрши до толку за да не си ни барам чаре.

 

Клиничка депресија со психози. - Не сум стигнала до таму (фала му на Бога), ама знам како изледа.
Читам многу за вакви работи. Ме интересира психата на луѓето... многу. Посебно екстремни однесувања.

Чудно изгледаат моите муабети.. но можам и сериски убиец да разберам.
Не да оправдам, ама да разберам, можам..

 

Можам и јас Вајлд, психолог сум по професија.
Затоа мислам дека нејзиното однесување нема толку врска со самата депресија, туку со селскиот менталитет на ова поднебје.

На пракса свашта се изнагледав. Луѓе сами за себе да не им е гајле, ама за децата... други луѓе се кога децата им се во прашање.

 

Можеби грешам и наивна сум, ама секогаш тргнувам со мисла 'сигурно му/и' е многу тешко', и ако мислам за човек дека му е многу тешко, сакам што може нааајблаго да го посоветувам и поттурнам.

Се плашам на луѓе кои ми изгледаат ранливо со нагли и осудувачки муабети да им пристапам. А знаеш дека сум многу способна за такви изјави...

Може грешам, не велам не.. ама така ми иде.. Емпатична сум ужасно.. Затоа и не сум психолог по професија.. Ќе плачам со секој пациент заедно

 

Иако ниту еден ден немам работено како психолог, на пракса си плачев доста. И во болницава, првите три месеци повеќе плачев во веце, него што работев.

Моето мислење е дека на тие кои се залутани, обично им треба нешто да ги "тресне" по глава за да се освестат.

Џабе е сета љубов, нежност и емпатија, тие се добра утеха, ама не ги будат од сонот, не ги вадат од магичниот круг.

Апсолутно се залагам за помош при семејно насилство и психичка поддршка... ама ајде вака.

Колку мајки Сиријки поминаа низ земјава? Што се' тие преживеаа? Како успеаа живи да си ги пренесат децата низ бомби, куршуми, отворени мориња, без храна, вода, кров? Како ги исчуваа низ логори и останаа доволно свесни и прибрани додека не дојдат на сигурно?

Одбранбен механизам - fight or flight.
Тие што ќе го одберат второто најчесто не се во таква ситуација што ќе ги "разбуди" за да се борат. И човек многу лесно се навикнува на сите прилики кога само за себе треба да мисли... но...

Еве ти имаш дете и депресија.
Размисли убаво, кога депресијата била посилна од љубовта и чувството на одговорност и заштита кон ќерката.
Кога твојата депресија е доволно силна за да одбереш flight наместо fight?

Па свекор, свекрва, маж или комшија биле во прашање.

 

Епа вака... имало моменти кога ми идело да избегам некаде на крајот на светот
Ама сум останала оти ја сакам повеќе од себе си

Леле! Ми прескокна срцето

Во право си... треба да не се соживувам толку со сите...

 

Читајќи ви ги проблемите, повеќето си имате проблеми со мажите отколку со свекрвите. Мажот секогаш треба да биде маж во вистинска смисла на зборот, да разграничи некои работи и секој да си го знае местото. Јас имам раскинато на еден дечко од проста причина што неможев тогаш а ни денес да сварам возрасен маж кој заработува на +20 години за се и сешто да се објаснува и правда на мајка му и татко му. Разбирам јас блискост со родителите и се тоа е океј ама буквално за секој наш чекор и постапка тој се објаснуваше на дугачко и на широко со неговите. Бевме со X ваму, бевме онаку, ќе одиме таму, јадевме ова значи не поминуваше една наша активност без тој да се исповеда дома. Рака на срце луѓето пред мене немаа речено ништо ама доста често мајка му галамеше на телефон и му се дереше додека тој се правдаше или се лутеше ако таа за денес имала замислено едно, а тој дошол со мене по друго. Ми пукна филмот кога за една ситница не се сеќавам што точно беше муабетот ми рече дека требал да ги праша неговите за мислење, тогаш ги откачив. Добивав пораки дека сум требала да имам трпение ова било сега за сега, натаму ќе се сменеле работите итн. сепак не благодарам, немам ни време ни нерви за губење на детски глупости.
Мило ми е ако мојот иден сопруг има убав однос со неговите, јас ќе имам уште поубав ама возрасен маж да се објаснува и правда за се, нормално дека ќе си дадат за право да се мешаат ако се до последен збор им се уведува во уши. Сите си имаме фамилија, убаво е да се сакаме и почитуваме ама мислам дека кога веќе сме возрасни и свои луѓе треба да постои и некоја дистанца.

 

@uspesnarabota
каде си ?

 

Секоја чест на упорноста навистина пријатно се изненадив колку помош и е понудена на членката.
Секоја чест на тебе и на сите останати .

 

Raka na srce greota e da si sardisan od site strani ama i ova gi pominuva malce granicite.
Prvo ne e zdravo dete da spie do 12 saatot, preskoknuva pojadok uzina remeti ritam za prespivanje itn. Toa ne e zdrav zivot za edno dete osobeno vo temnica so spusteni roletni i bez soncevi zraci.
Imav edna takva komsika koga bev pod kirija, vo depresija pod lekovi stalno pospana, deteto poradi nejzinoto krevanje race od zivotot siroto najmnogu si go odnese oti ona ne bese sposobna da go zeme sopstveniot zivot vo sopstveni race. Deteto so bronhitis vo stan vo koj se turlaa cigari prozori zatvoreni neizluftano nikogas vo zivotot, slabo nenajadeno... a ona po cel den legnata i kuka vo depresija bila. I zboruvav so nea i objasnuvav i davav pottik da se krene ama ne. Tie lugje uzivaat vo svoeto izigravanje zrtvi.

Prva rabota ko sovet od mene.
Stani nautro porano dodeka e svezo razbudi go i deteto daj mu zeno da pojaduva, pa odete nadvor dodeka ne fanale zestinite neka se istrca i izigra a ne da sedi poradi tebe vo temnica. Moze svekrva ti i ne ti vika za loso, nemora odma na noz da docekuvas se sto ke rece ili predlozi.
Eve mene me interesira kako pominuva eden tvoj obicen i normalen den vo zivotot? Dali si po cel den zatvorena vo soba i lezis? Eve aj objasni ni opisi ni pa moze ke najdeme care. Ne sum sarkasticna, nikoj doma ne saka bilka sto ke ja civa za lepe oci. Mene fikusot koga mi ovena, a go cuvav 4 godini i go preseliv u druga drzava, go iskornav i go frliv, oti so ke mi e ovenata pracka so ne sluzi za nisto? Pa sega ti vidi...

 

Оваа:
1. Не ги пиела апојте за депресија очигледно, кога си пиеш антидепресиви не си поспан и уморен, напротив
2. Ја лечеле од депресија, а е болна од друго нешто

 

Абе уште ли зборите за @uspesnarabota ??

Веќе и ги пронајдовме сите болести и дијагонози, проблеми од детство и све... Остајте ја аман, најарно она си знае што и како да си преземе, и самата тоа го рече и не прифати ни совет ни помош... Џабе дробиме тука за нејзе ...
Дајте идемо даље !!!
Отиде темава оф-топик, 20 страни само за женчево се збори...

 

Vo prevod mi izgleda vaka:
Neproduktivna vo niedna smisla, nevrabotena, po doma nejke da fane oti lezi po cel den so spusteni roletni, deteto da ne se starite neuhraneto ke bide oti ovaa spie do niedno vreme, uste pa site i se krivi. Obicno sum od strana na snaite oti imam averzija prema svekrvi neznam dali subjektivno ili prirodno mi ide, ama eve ke se staam na mesto na svekrvickava. Mi donel sin mi snaa doma so ne raboti saka da spie i da lezi po cel den sama vo soba, finansiski ne pridonesuva imaat ton krediti, nemaat aber da se osamostojat, deteto sedi vo temnica oti i nejze i se sedi... neznam, ic neubavo kje mi bide.

Aj za pocetok pobaraj si go problemot vo sebe @uspesnarabota
Site sme imale sranja i losi epizodi vo zivotot i nemastija i depresija i koga sme mislele deka nisto ne ni odi od raka, ama sme nasle svetlo vo tunelot, ti uste i so dete si a nejkes da se zemes na sebe malce.

Non stop bese pod neznam kakvi dejstvia ko duh se dvizese i uste e takva ja gledam niz grad. I i vikav mori zeno so ti fali u zivotot? Dve deca imas, doma sedis maz ti u Ger raboti ti praka pari ide ednas u 3 meseca nejkes da go mrdnes gazot da mu naprais na deteno da jade. Ima edno cudo zeni so trpat kjotek trpat neverstva trpat alkosi trpat svekrvi ti zivees sama so decata i nemozes? Kjotekot za takvite. Majke mi ic nemam razbiranje za takvi i so samo oni se zrtvi. I majka mi istata bese eeden period samo nekij nejze da ja zali na krajot site obolevme od nea.

 

Таа самата кажа дека била на психијатар и дека има дијагноза депресија.
Нема ништо срамно во тоа...