А ја баш очекував дека приказната ќе заврши така што таткото чудесно се излекувал од терминалната болест. Сонот несомнено бил начин нејзината потсвест да се справи со грижата на совеста која ја имала затоа што го оставила татко и' да се мачи, наместо да му ја исполни желбата за еутаназија.
Во хороскоп, бајачи и гатачи не верувам...верувам во исправно донесената одлука на девојчето..Кога јас би била на нејзино место, исто би постапила...а ти тапи глава сега што скав да кажам меѓу редови.
Зборам во смисол дека е добро да постои такво нешто и дека е добро еутаназијата да е секаде дозволена, барем достојно да си умре човек. Кога веќе нема спас за него барем да не минува низ агонија.
Напротив, во еутаназијата нема АМА баш ништо достоинствено, имаш комисија, имаш уплакана фамилија, имаш одреден период, мислам еден месец..и некој ќе размислува дали треба ии не треба да ти го оконча животот..хорор
Малце е оф-топик дискусијава у категорија „Психологија“, ама оние кои ја прочитале Библијата знаат дека @EvAngelos е во право - самоубиството не е осудено никаде во Библијата, а уште помалку е претставено како смртен грев. Тоа е подоцна дефинирано од црковните авотритети - најверојатно од страв дека многу верници на самоубиството ќе гледаат како на shortcut до задгробниот живот, а помислете само на загубата на сите потенцијални приходи на Црквата од еден верник у таков случај - индулгенции, венчавки, крштевки, погреби, пешкири, зејтини и донации.
Па до вчера мислам дека не ни пееја на самоубиен на гроб. Ама изгледа видоа дека мода стана самоубиството па си велат у загуба се па им се пропеа и на такви..
Ако човекот каже: „Убијте ме, затоа што сум во немоќ, затоа што животот повеќе не ми носи радост и наслада, и затоа јас не сакам да живеам“, тогаш тој едноставно ќе добие породилна траума. Зашто смртта – тоа се нови породилни болки, ново раѓање. Породилната траума ќе се одржи сиот живот. Овој пат – во вечниот. Да си спомнеме за зборовите на Гандалф што ги кажа на намесникот Гондор Денетор, којшто реши да се изгори самиот. „Ти немаш право да си го назначиш часот на својата смрт, намеснику Гондор – сурово напомна волшебникот. – Така постапувале само паганските кралеви, над коишто целосно владееле темните сили“. Човекот, којшто намерил доброволно да го напушти животот, тешко дека тоа го прави во радосно расположение. Но, тоа, всушност, е заминување, премин, а не исчезнување. На самоубијците нема да им успее да умрат потполно. Состојбата на душата, со која човекот ја престапува границата, состојбата на очај и ужас тој ќе ја земе со себе во вечноста. Господ кажал за тој премин: Во што ќе најдам, така ќе судам (сп. Ез 33,13.16). Смртта од очајание е пат кон таков ужас, за кој ништо не знаат атеистите и трезвените луѓе. Во петтиот „Хари Потер“ Дамблдор вели дека најлоша од сите заблуди на Темниот Лорд е мислењето, божем нема ништо полошо од смртта. И токму тоа неверие Дамблдор го смета за најслабо место на својот непријател… Сметате дека не е сериозно да се согласите со детска сказна? Епа, тогаш, послушајте го великиот Данте: „Тврдам, дека од сите видови на човечка нискост, најглупо, најподло и најштетно е да се верува, дека после овој живот нема друг“. Телото може засекогаш да се разруши, но душата не може. Во полуразрушена состојба, душата ќе се влече од вечност во вечност, и ниту една од нив нема да ја радува. Кога човекот бега од сопствената болка, не гледајќи смисла да продолжи со животот, тогаш тоа ја означува власта на самракот во неговата душа. Од религиозно гледиште, не е безопасно да му се помогне на човек да ја премине границата на времето и вечноста во такво (не)време. Црквата не ги погребува самоубијците не затоа што сака да им се одмазди или да ги казни. Со таа забрана таа едноставно ги предупредува сè уште живите: „Тоа не е излез!“ извор: http://mistagogia.mk/za-samoubistvoto/
Убиство од милосрдие, колку само морбидно звучи Не сум за еутаназија, никако..нарочито што може да се злоупотреби...уфф..незнам...но кој би можел на свое дете да му исклучи апарати или на свој родител да му го скрати животот. Нема тука ни етика, ниту морал, нема ништо....
@Bender Rodriguez темава ја сместив во психологија бидејќи имаше слична тема за еутаназија и беше сместена во тој подфорум, ако треба модераторите нека ја преместат на соодветно место. Инаку, да споредуваш скршен нокт со она што тие луѓе го доживуваат е трагикомедија. И јас еве сум доживеала неподносливи болки кога правев заби и ми шибаa на отворен живец со она кукастоно што го користат заболекарите неколку пати, до срце ме заболело па никогаш не помислив дека тоа е исто како да си во тешка фаза на рак или што и да е. Во најголем број од случаите, тие луѓе умираат бавно, секој ден, во неподносливи маки. Мислам дека е крајно себично да го оставиш човек да се мачи така кога се знае исходот, чуда не се случуваат во реалноста од нигде никаде. Господ нема да го излечи тоа ако му се помолиш. Сфаќам јас да не сакаш некоја драга личност да си замине, ама во тој момент сигурно на тие луѓе не им е битно кој што рекол за тој начин на умирање, тие сакаат само едно - да завршат нивните маки.
Така е, но никаде во Библијата самоубиството не е експлицитно означено како посебен грев, уште помалку како смртен или непростлив грев. Всушност, единствениот непростлив грев според Библијата е хулењето на Светиот дух и неверувањето во Исус. Марко 3:28-29 „Вистина, ви велам: на човечките синови ќе им се простат сите гревови и хули, какви и да бидат тие; но, кој похули на Светиот Дух, нему нема да му се прости никогаш, а ќе биде виновен пред вечниот суд.” Марко 16:16 „Кој ќе поверува и се крсти, ќе биде спасен; а кој не поверува, ќе биде осуден.“ Не ми пречи мене што темава е во „Психологија“ - само мислам дека кога веќе е тука кај што е, тогаш би требало да се осврнеме на моралните и етичките аспекти на еутаназијата, а не на религиските. П.С. Интересно е свештенствово - кога не им чинат, Хари Потер и Господарот на прстените се ѓаволска работа и нешто што ја расипува младината, а кога сакаат да поентираат на некоја тема, ги цитираат баш нив.
Се разбира дека како христијанин ја подржувам. Прво, еутаназијата не е самоубиство, туку усмртувањето на телото е веќе започнато (пр. терминален канцер), а пациентот само одлучува процесот на смртта да биде помалку болен. Пример царот Саул беше во заседа, знаеше дека непријателите ќе го фатат, измачуваат, изругаат и убијат. И затоа трезвено си размисли: Зошто тие да го измачуваат и убијат, кога тој може да си го направи тоа по кратка постапка. Дали тој изврши убиство? Не. Секако ќе го убиеа. Тој само избра процесот на смртта да биде помалку болен и достоинствен. Нашите херои што ги фатија во заседа кај Вејце, дали знаеш дека пред да ги убијат ги гореле и им откинувале делови од телото додека сеуште биле живи. Дали знаеш колку боли тоа? И што има грешно во тоа ако некој пред да го измачуваат, си застрелал куршум во глава и да не им го дозволи тоа ѕверско измачување на терористите? Зарем грев направил тој што би го напуштил своето тело 10мин пред тоа да му го направат терористите на многу поболен начин? Второ, во Библијата барем мене ми се познати 5-6 примери на самоубиство и пази ниту едно од нив не е осудено од Бог. Веќе го спомнав царот Саул, потоа Самоил, Авимелех со асистирано самоубиство од неговиот слуга, Ахитофел кој се обесил, Зимириј кој се запалил. Ниту едно од овие самоубиства не е експлицитно осудено во Библијата. И предавникот Јуда се обеси, ама дури ни неговото самоубиство не е осудено, туку осудено е неговото предавство на Исус. Оттука не може баш да поставиме еквиваленција помеѓу убиството и самоубиството. Кога човек убива друг човек, тоа го прави од омраза, од нељубов, со грешни цели. Кога човек посегнува по својот живот, тоа е најчесто од силна неиздржлива болка - било да е физичка или психичка. И затоа не можеш да ги ставиш во ист кош овие две дејствија. Првото е сигурно грев, а второто зависи од многу околности. Секако не сакам да го оправдам самоубиството или да пренесам порака дека кога ќе ти дојде преку глава, слободно беси се, ама сакам да покажам дека во Библијата има разлика меѓу убиство и самоубиство и дека своеволната еутаназијата не е баш самоубиство, а најмалку пак убиство. И да, измишљотина е тоа дека самоубиството е „најголемиот“ или „непростливиот“ грев. Со извинение на поповите што учат така, ама би им препорачал помалку да „пеат“, а повеќе да читаат Библија EDIT: @Bender Rodriguez, I am proud of you bro
@EvAngelos многу ме збунуваш сега Во библијата има самоубиства но тие се ЖРВИ дадени во име на Бога. Има и секти кои пропагираат самоубиства во името на Бога. И панихида има за паднатите борци, кои си ги одземале животите давајќи помала жртва него да ги предадат грото партизани итн... Не знам по кое христијанско учење поддржуваш ваков чин!? Дефинитивно не по истото од кафе јас црпам вера!
Барем ти бараше логика во нештата а сега велиш не било експлицитно означено. Има заповед Не убивај. Доволно е кажано. Логика. Друго, точно дека е напишано дека секој грев може да се прости (секако, ако човек се покае за истиот), само хулата на Светиот Дух нема да се прости, но пишано е и дека неправедните нема да го наследат царството Божјо, ниту блудниците, ниту идолопоклониците, мажеложниците, крадците, користољупците, пијаниците, хулниците, разбојниците... Да не речеш дека само хулата е страшна, другото лабаво. Трето, знаеш што е хула на Светиот Дух? Непочитување и негирање на Бог, или Светиот Дух. Терминот хула генерално може да се дефинира како “пркосно непочитување.“ Терминот може да се примени на гревови како што се: пцуење на Бог, или намерно понижување на работите поврзани со Бог. Хулата исто така е препишување некое зло на Бог, или негирање на некое добро кое треба да Му се препише Нему. Конкретниот случај за хула, сепак, се нарекува “хула против Светиот Дух“. Со самоубиството, човекот е сосема оддалечен од Бог, ниту верува во Неговата милост ниту на Него се надева. Значи, хули на Светиот Дух. Логика. Вака е и со еутаназијата. Сепак тоа 3-4 дена има разлика.
Каде во Библијата има самоубиство дадено како жртва во име на Бога? Што точно од Библијата имаш прочитано и кога? Знам дека има секти (иако не на балканот) кои пропагираат самоубиство во име на Бог, но да не мешаме баби и жаби. Еутаназијата е нешто сосема друго и има многу христијани што ја одобруваат, независно дали се католици, протестанти или православни. Се согласувам дека еутаназијата е комплексна етичка дилема и многу зависи од еден до друг индивидуален случај, но еве што би им препорачал на оние кои по никоја цена не ја подржуваат. Доколку не дај Боже се случи да некој ваш близок пријател или роднина поминува во терминална фаза на болест со неиздржливи болки, обезбедете му/и барем морфиум или вештачки индуцирана кома. Ако ја љубите таа личност, барем погрижете се да не поминува низ страшни болки и агонија.
Зошто толку навлегувате во религиски проблеми? Не сите веруваат во исто. Мислам, ок е да нагласиш дека од религиозни причини не поддржуваш еутаназија, ама коа ќе го затупите после со анализи на Библијата, аман. Во еден куп теми, вакви работи се повторуваат.
Чистата логика, без здраворазумско размислување, и не е баш нешто спектакулатно. Со логични следствености може да се „докажат“ работи за кои здравиот разум ќе ти каже дека немаат допирна точка со реалноста. Еве пример: Библијата ни вели Не убивај, но не специфицира што или кој не треба да се убива. Здравиот разум (и антропоцентричноста) ти велат дека тоа се однесува на други луѓе или луѓе во генерала, вклучувајќи те и тебе. Логиката пак вели дека Не убивај, затоа што не е кажано поинаку, се однесува на се’ што е живо. Па така, логички, убивањето на комарец кој ти зуи околу главата е подеднакво голем грев како и убиството на човек. Така да, како што можеш да видиш, во многу аспекти, чистото логичко размислување може да не’ наведе на некои погрешни заклучоци. Ова ти е чист пример за logical fallacy, т.е. грешна логика. Зошто со самоубиството човекот би бил оддалечен од Бога или не би верувал во неговата миолост? Можеби едноставно сака да заврши со земниот живот (кој секако ќе му заврши, со огромни маки) и да замине во небесното царство. Јас не велам дека самоубиството не е никаков грев, но тој грев едноставно ќе биде ставен на кантар со другите гревови и добри дела, неговата верба и љубов кон Бога и истото ќе одлучи дали ќе оди во рајот или во пеколот. Самоубиството, особено самоубиство извршено кога некој се соочува со сигурна смрт, на ниту еден (логичен или нелогичен) начин не укажува дека таа личност не верува во Бога или во Исус или па дека прави некаква хула врз Светиот дух. Од друга страна, Црквата вели дека самоубиството е најголемиот грев, дека душата на самоубиецот не може да биде спасена, дека истиот се откажал од Бога и дека ќе оди во пеколот (Библијата никаде не го вели ова) и одбива да ги погреба самоубијците на христијански гробишта, да им пее опело и сл. Јас тврдам дека сето ова е измислено од страна на Црквата, затоа што во Библијата никаде го нема. Логика. Еутаназијата е нешто сосема поинакво - ако веќе се смета за убиство, тогаш таа е на совеста на оној кој ја извршил, а не на оној врз кого е извршена. И повторно, ова не е грев за кој човек не може да се покае, ниту грев кој Бог не може да го прости, ниту загарантирана карта за во пеколот. Thx, bro!
Бендеру, во Библијата има многу метафори и работи кои не се експлицитно напишани, за кои треба мозоче да се уклучи. Самоубиството е практично хула на Светиот Дух. Затоа и се смета за најголем и неопрoстив грев, ти текнува? За да се самоубие човек, за да посака самиот да си го одземе животот, треба да е ептен издемонизиран, да нема во него ни грам надеж, ни грам светлина, грам верба, грам нешто божјо во него. Не знам како дојдовме до оваа дискусија на темава. Едит: Го имаме тоа Не убивај. Со одлуката да му биде извршена еутаназија на некого, самиот тој прави убиец од оној кој бара да го убие. Хаос. После некој ќе рече зошто имало болести и несреќи меѓу луѓето, Бог бил крив.
