Imam problem ke ve zamolam za pomos, ako temata ne e soodvetna ke ve zamolam da go premestite postot. Imam problemi so mazot nasilen e, i ne dozvoluva da si otidam pa kamoli sin mi da go Zemam. Da napomenam deka sum vo stranstvo. Planiram da go zemam maliot 6 g. I da izbegam, pritoa da prijavam vo policija deka sum maltretirana i se vrakam nazad kaj roditelite, a deteto mora da dojde so mene. Ima li nekoj da mi kaze dali ke mi sozdade dopolnitelen problem policijata ili uste poloso i deteto da mi go zemi?
Прво ќе пријавиш семејно насилство а после оди кај сакаш.. голема е шансата дека ќе добиеш и помош од државата за да застанеш на свои нозе и да не мора ни да се враќаш во МК.. тоа ако си во некоја нормална дежава како Германија на пример Инаку ти е исто како да си го киднапираш сопственото дете..е тогаш не е ОК ситуација, може и без детето да останеш како неодговорен родител
Vo italija sum i ne znam bas dali e nekoja normalno drzava. Sto ke prijavam toa e obavezno, strabot mi e da ne mi pravi problem policijata deka ne mozam da go oznesam deteto bez soglasnost na tatkoto ili uste poloso da mi ho zemam deteto. Inaku ne sum vencana ama deteto e priznato. Jas sum so dokumenti a deteto e so dvojno drzavjanstvo makedonsko i italijansko. Se sum regularna ama pak imam strav.
Ambasadata mnogu mi e daleku, a i nejkat da zboram mnogu ne gi interesira. Vo slucajot jas nema da se vrakam vo mk tuku imam rodnini vo germanija pa tamu ke odam. Mi velat da kazam vo policija deka se vrakam vo mk, zosto taa izjava ke ha ispratat kaj nego taka nema da znae kaj sum. Taka mi velat. Nemam drug izbor ne me pusta da si odam a kamoli i deteto so mene da go zemam.
Од Италија во Германија би требало да се движиш слободно, без контроли (гранични) од полиција. Со лесно и храбро!
Последиците од семејното насилство носат трајни последици на една личност. Јас за жал цел живот сум жртва на семејно насилство и навистина грозно чувство, чувствувам како се помалку имам самопочит, а повеќе и повеќе страв ама ни самата не сум свесна како да ди помогнам. Израснав во семјствл во кое неретко бев жртва на семејно нсилство. татко ми беше алкохоличар и беше во еден нерешлив конфликт со мајка ми ( од негова страна трпев психичко насилство). Мајка ми од толку проблеми почна да биде агресивна и нејзиниот без да го исфрла на мене ( од нејзина страна бев жртва на физичко насилство) . Сама но се борев, и ден денес ме боли секој ден поминат во такво семејство но им простив, какви такви родители ми се. Едвај чекав да избегам од нивната куќа и среќно да се омажам да имам семејство за какво сонував. Конечно го најдов човекот во кој се вљубив до уши и верував дека има добра душа. За жал погрешив и денес сум жртва на семејно насилство од негова страна.... И најлошо од се немам излез а за жал сега веќе и немам надеж дека нешто ќе се промени. На почетокот кога прв ме урди мм се спротивставив, се трудев со зборови, па се трудев и јас со удари да му вратам, се трудев на секој начин и видов дека се е залудно сатоа сега си ја сведнам главата и си трпам а за психичкото малтетирање да не зборувам. Можеби таква ми била судбината, не знам... Жал ми е само за моето малечко што ќе живее во вакво семејство од кое јас едвај избегав, а еве каде влетав.
Не дозволувај детето да има трауми какви што ти имаш. Те молам, заради детето, но и заради себе, остави го тој твој насилен маж. Работиш ли? Оди под кирија, снајди се, само немој да трпиш. Мисли на детето пред сè. Млада си, не го фрлај животот во вода.
@nina ve судбината не е однапред дадена и секогаш можеш да ја смениш. Можеби не можеш да го смениш претходното, ама сегашното и те како можеш. Не си должна да трпиш никакво насилство и се' додека имаш опции не треба да се помириш со ситуацијава. Детево треба да ти е најголем мотив за да се бориш. Не смееш да дозволиш да израсне во таква средина...
Ич не знам дали можеш да го однесеш детето во друга држава. Пред да направиш потег информирај се убаво. Но пријави во полиција обавезно. Овое од амбасада ако не се заинтересирани да зборниш со некој адвокат да те упати? Детето нема да ти го земе, зошто да ти го земе ако ти не си направила ништо.
Пред недела дена нокаутирав колега на работа... Ми беше прво насилно искуство после мое три годишно тренирање ММА,на последно место го ставам насилството, најкукавичка работа е !!! Не знам како на мене ама ете ми се деси неконтролирано после тоолку години..
Која ти е поентава на постов? Да се пофалиш дека тренираш боречки вештини? Се надевам ќе добиеш кривична пријава и отказ.
Од кога нокаутирање на колега спаѓа у семејно насилство? Или сте у романтична врска па заедно живеете?
Никогаш нема да пипнам некого, испадна паметен/на со тоа што го пиша не викам не.. Сакав само да пишам свое мислење околу насилството, а ти дали како рамбо или херкулес пробуваш да ме наречеш си е твое мада и сам сум крив пошто сам си почнав да пишувам темава али нема везе, нека испадне се по твое
Не си крив сам пошо пиша на темава па таа те нарече насилник. Те нарече насилник пошо си го удрил колегата, а не затоа што си пишал на темава.
Затоа што психички и физички ме малтретираше со месеци, колку си сработил зашто седиш што правиш немаш доволно изработено а додека се жалев на газдата немаше никакви промени и морав се да превземам во свои раце колку и да пробував да бидам смирен... И тебе некој да ти жуљи над к!р со месеци ке ти препукне. Сфаќам дека испаѓате паметни сите што возвраќате со толку интелигентни одговори ама ете
