Семејството ме уништува

Сега уште поќе сфаќам колку сум бил среќен со родителите шо ги имав и колку сум несреќен шо ги немам од оваа година натака,многу ме повреди оваа тема.И мене сака да ме уништи фамилијата на татко ми и мајка ми со нивното понашање како да сум од улица ама не им се предавам.
Жал ми е девојче зато шо си вредна но не си се родила во друга држава каде со нивните примања ќе ти беше многу полесно да се осамостоиш од твојот татко пијаница.То е,живееме во скапана држава со скапана влада шо не мисли на проблемите кој обичен човек можи да ги има и фрла минималец трошки.

 

Арно си чекала и ти. Мора некој да те лажел нешто или родителите се малку повеќе ситуирани, па немало потреба да се мачиш да работиш за плата. Знаеш како викаат, не созреваме сите во исто време. Најмногу што ги погоди тие генерации како твојата е системот и сфаќањето. За жал сеуште можат да се видат млади луѓе жртви на стариот систем.Родителите секогаш мислат убаво за своите деца, не секогаш тоа мислење е исправно. Јас би ти кажал дека нема поубаво од фамилија, твои деца и маж. Биди онаму кадешто можеш да си оформиш фамилија. Парите се полесно прават во двојка. Како викаа старите, луѓето се како чевли, секогаш идат во пар.

 

Со маж и 2 деца дојдов тука, ако за мене мислеше)))

 

И јас имав сличен проблем. Таткоми постојано идеше пијан и ја тепаше мајками, тоа многу лошо се одрази на мене.. Бев многу исмејувана поради тоа што бев дебела, не поминуваше ден а јас да не бидам исмејувана. Секогаш бев искористувана немилосрдно од тие што ги сметав за пријатели, поради се тоа јас се повлеков во себе, не бев многу отворена, не бев спремна за нови пријателства, имав дечко кој имаше татко кој постојано пиеше. Бев како во кафез, оценките ми беа катастрофа, не сакав да и се испулам на книгата, а не пак да учам.. Но почнав да читам психолошки книги, и полека почнав да си го градам мојот карактер, и се ми се подобри во животов, од единици на училиште станав девојка за пофалба со сите 5ки, раскинав со дечкото, таткоми се смири иако продолжи со психички малтретирања...
Сакав да ти кажам дека не си сама, има и слични случаеви како твоите, но со оглед на тоа што твојот е пострашен би те советувала да се осамосталиш. Научи јазик, замини некаде, работи. Знам дека не е едноставно, но мора да бидеш храбра, најјтешките лекции им се даваат на оние најхрабрите

 

Онака ја отворив темата од љубопитност и ова ме тотално расплака, како е сега после 3 години се надевам дека си среќна сама или со некој нов човек во животот?

 

I jas iskreno se potresov so ovoj tekst iako slicno pominuvav niz zivotov dodeka ne presekov i ne se otseliv.
Deka mi bese tesko bese epten,prvite godina dve edvaj gi progurav nekako.
Pisi kako si sega,kade si ,podobrena li ti e situacijata ?

 

Имаш некаква можност да земеш бугарски пасош? Во странство сум можам да ти помогнам да дојдеш овде. Пиши ми лп.
Сега видов дека мислењето е оддамна. Небитно девојче ако ја отвориш темата и сеуште бараш помош пиши ми