Се чувствувам многу лошо

Се чувствувам многу лошо,подолго време...немам со кој да разговарам,ниту пак кој да ме посоветува...се повеке и повеке заглавувам во ситуацијата...секој ден се нервирам...често се тешам ај период е,ке помине...ама за жал не е така....сега кога ми е најпотребно да имам некој покрај мене,нема никој ...никој не ме сфака сериозно...а најчесто советите се дадени само колку да се речи нешто навистина не можам да сфатам како можи ни на еден човек да не му е гајле за мене...и да му кажиш на некој шо ти е тешко,ке го искористи подоцна тоа во своја корист...немам на кој да се потпрам кога ми е најтешко...навистина не можам повеке вака...има ли крај сето ова ?? кога ке бидам повторно срекна?...не ми се ни излегува повеке ,од се' се имам изолирано

 

еasy,не верувам дека до толку на никого не му е гајле за тебе како што велиш,така мислиш пошто се осекаш лошо и депресивно,а човек кога ке го фати депресија некако се улулкува у неа,му станува потребна и сака да се самосожалува себеси.па најверојатно и ти така,сакајки да се самосожалуваш,грижата на другите ја толкуваш како недоволна,а нивните зборови како наместени,вештачки колку да се каже нешто.впрочем некогаш лугето и незнаат што да кажат и како да ти пружат утеха,па нивните зборови звучат како излитени фрази или прекутуваат само.ако не друго претпоставувам дека имаш фамилија,можеш да разговараш со нив,тие секогаш се грижат за тебе и твоето здравје,а ако не те свакаат сериозно укажи им дека работата е сериозна а не нешто безазлезно.
на крај краева ако навистина си опкружена со луге-пријатели роднини итн.кои неможат да те сватат и да ти пружат подршка тогаш најди ја силата и подршката во самата себеси,како што можеш сама да си помогнеш,никој друг неможе толку.речи си-јака сум,можам да надминам се,и сама на себе сум си најдобар пријател....а животот е непредвидлив,може уште утре ке сретнеш пријателка или најдеш дечко кој сосема ке те разбира,кој ке ти ги чита мислите такаречено. со срека.

 

можеби...јас одсекогаш сум верувала дека постои вистинско пријателство и вистинска љубов и секогаш ке верувам,без разлика на тоа колку сум повредена...најлошо е шо не знам да учам од грешките,секогаш кога ке се здружам со нови луге,си мислам дека се поинакви и заборавам на болката од претходните искуства...толку многу се занесувам во тоа дека таа одредена личност е прекрасна и совршена шо после тоа кога ке сфатам дека не е така,запагам во депресија...
секој ден го поминувам онака,без кеф...во последно време,освен тука,на никој друг не му кажувам дека ми е тешко,си чувам во себе си мислам дека сама можам да го решам проблемот и дека сум силна,ама се лажам себе си...длабоко во мене чувствувам тага и болка... а проблемот за жал се повеке се зголемува
п.с.sorry на негативноста која ја пренесувам,ама овде единствено можам да се искажам и фала на вниманието

 

sekoj se pocuvstvual taka barem ednas.a lekot ni jas ne go znam makar sto sekoj na svoj nacin bara izlez dali vo nesto sto go saka nesto sto e ubavo ili vo samiot sebe.eve jas na primer koga ne mi odi zivotot i koga sakam da izbegam od se ednostavno da me snema(kakov sto mi e sea periodov koga ni sama ne se podnesuvam)jas zemam i si pisuvam.onaka za svoja dusa.ne go delam so nikogo i koga mi e tesko si go citam.pisuvam za se i sesto:za zivotot,za ljubovta,za nesto sto mi se slucilo,kako si go zamisluvam zivotot kakov sakam da bide itn.znam deka e lesno da se kaze ne bidi tazen ama mora da se odi ponataka.se nadevam pomognav.poz

 

sekoj se pocuvstvual taka barem ednas.a lekot ni jas ne go znam makar sto sekoj na svoj nacin bara izlez dali vo nesto sto go saka nesto sto e ubavo ili vo samiot sebe.eve jas na primer koga ne mi odi zivotot i koga sakam da izbegam od se ednostavno da me snema(kakov sto mi e sea periodov koga ni sama ne se podnesuvam)jas zemam i si pisuvam.onaka za svoja dusa.ne go delam so nikogo i koga mi e tesko si go citam.pisuvam za se i sesto:za zivotot,za ljubovta,za nesto sto mi se slucilo,kako si go zamisluvam zivotot kakov sakam da bide itn.znam deka e lesno da se kaze ne bidi tazen ama mora da se odi ponataka.se nadevam pomognav.poz

 

.

Opa izvinete na repeat nesakajki bese.

 

Да се чувствувам вака посебно овој месец неккао работите ми стануваат тешки, се ме тера на плачење.... сакам да избегам некаде далекууу кај што никој не ме познава, сакам да почнам нов живот без овие личности сто се до мене.....

 

не се грижи не си сама во оваа ситуација и мене не ми е добро ништо не ми оди да не речам еден костец немам за што да се фатам па многу често пред да заспијам се прашувам каде погрешив ???како се најдов јас во оваа неизбежна ситуација ?кога ќе спомнам за ова мајка ми вели дека вината е во мене дека јас така гледам на животот ама јас најискрено незнам да гледам позитивно на животот неможам да го обојам во розева боја и да се преправам дека енкои работи не се случуваатИскрено чуствувам како сите околумене се излишни ,непотребни дека само додатно ме исцрпуваа.Почнувам да се повлекувам во себе се затворам во мојата соба и седам будна доцна во ноќта и размислувам затоа како би било кога јас би се наоѓала на сосема трето место меѓу сосема непознати луѓе.Мислам дека кога би била сосема сама на сосема друго место преку океани би ми се смирела душата и би успеала во животот сосема сама

 

незнам зосто мислите дека ако заминете далеку ке ви се ресат проблемите?Јас сум многу далеку од дома заминав со цел да избегам од се зосто нервно не ми бегасе но тука мислам дека ми е многу потеско..некако се тоа е период кој поминува верувајте а тазно е тоа сто кога ке помине ги барас сродните дуси од порано но околу вас само странци,да не бегам од темата еве мое ли4но мислење е дека колку и да е теско смени си ги навиките седни и разговарај со самата себе мозеби глупо зву4и но помага и пробај да се сменис самата себе а не светот околу тебе зву4ам како некој поет
Се сто сакам во моментот е да бидам со лугје кои ги сакам и кои зборуваат македонски верувајте се е до психа! и на крај свет да идес ако ги носис проблемите со себе мислам у главата и таму ке ти биде теско

 

Зависи кој од што бега за далеку. Еве јас бегав и тоа ептен далеку од татко алкохоличар, силен тепач, насилник и идиот, и мајка несигурна во себе, слаба и неспособна да ги сама штити своите деца од таков татко. Далеку од очи, далеку од нервно
Со време ми стана сеедно ако сакаат очи нека си вадат меѓу себе, тоа си е нивно гајле, не мое, јас не ги гледав и слушав повеќе. И со време, долго време, престанав да се чувствувам беспомошна, не заспивав веќе со страв. Духовно пораснав и дојде време кога престанав да се сожалувам туку почнав да си го градам животот јас како сакам, без притисоци, заплашувања, кавги, ќотек и страв. Тоа што никој не ме знаеше во новата средина всушност ми дозволи да бидам тоа што секогаш требаше да бидам, своја, здрава и силна жена, независна со свое јас, а не тоа уплашено дете/тинејџер кое се криеше во бавчата и плачеше додека му кажуваше на кучето колку и е тешко оти само тоа ја слушаше како и е.

Јас нема да заборавам никогаш ама многу време требаше да ми се смири душичкава и да ги пребродам траумите, ама верувам немаше да преживеам, буквално немаше да преживеам оти душа трпи само колку може, ако не си ги соберев парталчињата и си ја побарав среќата сама при првата можност.

 

е тоа е веке несто друго во такви слу4аи стварно бегај да не те побркаат и тебе а за глупости и нервози сто сами си ги правиме нема кај да се бега а ова твоето е зално добро е сто си ресила да си го зивеес твојот зивот

 

Јас на пример еве веќе подолг период се чустувам многу лошо... тажна сум секогаш, нервозна, се прашувам што со мене и со мојот живот а сето тоа незнам ни самата зошто мио се случува.. просто мн ми е тешкоо

 

Многу често и мене ми се случува...едноставно доаѓа тој период и сакаш да кренеш раце од се но потоа ти се случува нешто убаво-и минимално да е,и сфакаш дека едноставно има причина за живот...тоа е тоа-живот,подеми и падови,ние сме тука да се бориме.....

 

Постави си дневни цели кои не треба да се некои тешки за остварување, туку напротив, ситници кои сакаш да ги реализираш во текот на денот. Читај книги, слушај релаксирачка, лесна и ведра музика, шетај кога е сончево, дружи се... Или со еден збор, активирај се, прави разни работи, а најмалку од се’ да седиш и размислуваш што е и како ти е во животот, тоа ти е „сигурен“ рецепт за катастрофа. И не заборавај дека си млада девојка, која допрва ја чекаат вистинските предизвици за совладување, и соништата за исполнување. Ајде, поведро, и среќно!

Истото би ти го кажал и тебе, гледај почесто да си се случува нешто „убаво“, макар и минимално... Луѓе, уживајте и во секојдневните ситници, не стремете се само кон облаците!

 

Море да ве прашам вас девојчињата, зошто кога сте разочарани од нешто се затворите во соба, си слушате само некои балади, се однесувате демек светот ви пропаднал? Па кога ќе размислите подобро на вас ви се нема ништо сериозно случено, само понекогаш ги преувеличувате работите. Весела музика, друштво од искрени пријатели и пријателки кои ќе знаат секогаш да те насмеат, некое интересно хоби и ќе немате ни време да мислите на она што ве мачи. Па ако сите така лесно се откажувале до сега народ ќе снемало на земјата

 

јас почесто се чуствувал лошо и мене се некако лошо ми оди ама секогаш велам здравје господ нека му дава на моето семејство( мајками,таткоми и мене ) друго ништо не е битно. Ама никогаш не сум се затборила во соба и не сум се тажела претежно многу сум упорна во нештото голем борец сум и секогаш се борам со животот. Пожелно е да ја прочитате книгата најголем трговец на светот[/color] од огман дино и тој на едно место во нејзе вели:
" успехот секогаш ќе се следи ако твојата желба за да успееш е доволно силна "

 

знам какво е тоа чувство. и се надевам дека во брзо време ке го направам и јас истото што и ти. ако не сакам да полудам ке морам за мое добро нели,навистина такво нешто не се издржува. мило ми е за тебе што си успеала да се средиш и да бидеш тоа што сакаш. поз до тебе

 

Не мора да значи дека се поднесуваме така.
Едноставно можеби во таквите ситуации сме поемотивни некогаш.

Се случува да се затворам во соба и слушам песна во која се пронаоѓам, 24/7. Додека пак некогаш работите одат во друг правец. Не се замарам со личноста/личностите и продолжувам со животот.

Не се потресувам многу во последно време и не паметам од кога не сум плачела. Добро, плачев вчера затоа што ме болеше стомакот, но не од некоја психолошка повреда.
Пред се важно е како ќе се поставиш, затоа што од тука до некаде произлегува и колку ќе те повредат.

 

браво беаво јас кога седев на улица и плаЧев мислев дека само јас сум со таков зивот во хорор филм и секогац пд стрес и страв истото како тебе јас го зивеев.............