Моментално и јас се чувствувам многу грдо, тешко ми е а незнам од што и многу ме страв да не паднам во депресија...
па немој толку негативно да гледаш на работите и мислам дека ти фали дружење, смеење нешто што би ти го одвлекло вниманието од ова непознато лошо чуство
И времево и јас за никаде... Цел вечер го поминав лошо... Бев кај другарка со едни другари... мојот школски и неговиот братучед. Па тој братучед му почна да замара како и обично не го поднасаам брее!! Па уште да ме испрати па зш не го сакам лелеее Многу ми е гајле за него него само да не ми се налути другар ми поради него цел ден ме убедуваше да му дадам шанса. А приметив се налути зш си отидов порано дома не се седи од овој братучед му -.-... Дома мислев подобро ќе ми е се скарав со моите... Така да сега си седам сама у соба и солзи си ронам x))) Толку ми е лошо што имам мачнини во стомак мислам дека ќе повратам :'(
Офф.. И мене ми е вака овие 2 дена..Само одбројувам денови додека да си одам од тука.. Само спијам и дремам на форуми додека помине месецов..Или ако дојде другар ми па седиме и толку.. Ги поминав испитите и сега ми е екстремно досадно Не ми се ни излага тука, бев еднаш до Солун за да се разочарам дека ќе се вратам тука... Но не уште за долго..Иначе се поминува ова се периоди на сите им се случува
Неколку месеци се чувствувам многу немарно,апатично, се повлеков во себе , сите ги мразам околу себе антисоцијална станувам
уууу па добро е не сум била сама, јас мислев само мене ова ми се случува. На факултет не сум била скоро месец дена, само лажам и си наоѓам оправдувања зошто не одам. Или врне па не ми се оди, кај сега на времево ке одам на факс, или сум се успала итн. Обврски само се трупаат една врз друга, а јас абе мува не ме лази, толку смирена никогаш не сум била. Јас која сум една од најхиперактивните луѓе на планетава, сега не излегувам од дома! бев во диско, како влегов така излегов, луѓе премногу, гужва, бутканици, викотници, ме фати паника и излетав надвор, такси и право дома уште да се заклучев во соба кога влегов. Во автобус неможам да се возам, посебно не ако има гужва, ми се лоши наеднаш и морам да се симнам. Вчера се возев бидејќи морав и само се препотував, едвај издржав. Испити имам еден куп, морам да седнам да учам, ама каде ми е желбата, мотивот, инспирација немам, немам нииииишто! Незнам што ке се прави ама вака не иде
Блазе си ти што можеш да си преседиш дома кога си сакаш ја утре морам на пракса како ќе издржам незнам...
wow луѓе колку е убаво кога ги читам овие работи и сваќам дека не сум единствена која се чуствува лошо.Убаво е кога знаеш дека не си сам и дека веројатно секој си има по некој проблем.Се надевам дека на сите нас ке почнат да ни се случуваат убави работи во скоро време па ќе почнеме да пишуваме за "се чуствувам многу добро".Затоа среќно мои пријатели по "лошо чуство"!
Навистина, за да успееш на сите полиња треба да се биде смирен, трпелив, очистен од неубави мисли. Сакам да го применам сето тоа, но понекогаш мора некој да те испровоцира, да те предизвика да избувниш, да се кара со тебе, да ти ја исцица енергијата и да те впушти во депресија.Свесна сум дека јас сум го изгубила смирението и сум дозволила една проста личност да ме изваде од такт.Но, морам да го сфатам тоа како еден тест за тоа дали го имам придобиено смирението.Тестот не го положив, но ќе го положам.Ќе го отргнам негативното влијание од таквите луѓе.Смирението се добива од искуството.Би сакала да им препорачам на сите оние што имале искуство од лошо чувствување за нешто, да не тагуваат, затоа што мора да се случи нешто неубаво, за потоа да се надградиме во она што го немаме.
Ооо Боже толку лошо се чувствувам што ми доаѓа да избегам некаде сама најсама и да откачам се. И мојов нездрав само префрла за глупости и цацко му е крив што на работа му серат за се и сешто и што цела фирма мора сам да ја носи на свој грб што дозволил други да го музат па на крај мене ми се истура за се нешто... па уште и ова што сеуште немаме бебенце и тоа ме убива и мене па и него па само по некои бабини деветини се плеткаме да одиме па крив ни е ѓаволот после што дома како мрднати се издераваме еден на друг кој е крив и дали воопшто некој е крив. и што уште да зборам ма све нека оди во ПМ неможам повеќе да издржам ....ај бар он оди на работа.... уф .....................................
Ivanovicka: Остави да се извика,а кога ќе биде на добрите кажи му дека треба да разговара со тебе воедно кажи му како се чуствуваш ти,дајму до знаење дека со неговото однесување уништува се,па и онаа малку среќа,надеж,во која веруваш ти. Поздрав
Кога сум изнервирана и многу тажна посакувам да умрам, но кога ќе ми помини лутината не се ни сеќавам на тоа затоа DON'T BE SAD! затоа што има луѓе кои многу те сакаат и почитуваат!
Не сме доктори за да ти препишеме антидепресиви девојко. И пробај да се смириш без нив иако се препишуваат без рецепт. Немој да се навикнеш на нив гледај на природна база да ти биде поубаво.
Ivanovicka злато немојте со бабини деветини за да имате детенце. Nе дошол моментот сонце, замисли да имаш бебенце во период низ каков што поминуваш со сопругот. Sета нервоза ќе оди на него. Oбидете се прво да ја надминете кризата, убаво ти пиша една од феминките да разговараш со него кога ќе биде смирен. Dа му кажеш дека и тебе ти е тешко што тој поминува низ сето тоа ама дека едноставно таков е животот денес, ситепорано или подоцна се соочуваме со неправди, проблеми, тешки периоди. Kажи му дека и тебе не ти е лесно и дека секогаш ќе бидеш неговата најголема поддршка само да води сметка да не те повредува затоашто тоа не чини за никого , сепак сте одбрале да живеете заедно. A за бајачки и слични глупости за да имате бебенце уште еднаш те молам, подалеку од тоа зло наречено бајачи, гатачи и слично. Mедицината е на својот врв кога станува збор за тоа и се е можно денес. Pак ќе речам вас само не ви дошол моментот
Miss Waldorf, не смееш да земаш антидепресиви без консултации со лекар. Tој мора да дијагностицира каква ти е состојбата, што точно ти треба и во која доза. Aко ти е лошо правец кај лекар, ќе те упати кај психијатар и ќе си добиеш терапија а може и нема да ти треба фармако терапија туку само психотерапија.
сите имаме таков ериод во животот мислам. И јас сум сакала да ме снема но се е монентално. Се оминува колку и да е лошо еден ден ќе помине.
Ponekogas se cuvstvuvame loso zatoa sto nemozeme da se soocime so nekoi problemi ili ednostavno sakame da gi izbegneme,no zapametete edno sekoj problem koj ni izleguva vo zivotot treba da se soocime so nego i da go reshime sto pobrzo kolku i da e tezok vo sporitivno toj ke ni tezi i sekogas ke ni izleguva pred oci.Jas na primer sekogas se trudam da go resam sekoj problem koj mi izleguva mozi nema da e vo momentot no ke go resam.Nikogas ne se zatvorajte vo sebe zosto da si pomisluvate da ve snema vas neka go snema toj problem toa cuvstvo.koga se osekjam loso sekogas e baram pricinata zosto se osekjam taka,sto me tera da se osekjam loso,sto sum napravila za da se osekjam taka i veruvajte taka pobrzo go menuvam raspolozenieto od loso vo dobro.pozdrav
