Се чувствувам осамено

Јас одкако дојдов со мм у Скопјево немам пријателка ниту една цело време сум сама немам со кого кафе да се напијам да му ги кажам маките толку сум осамена инаку сум сум мајка на 20 месечно дете цели време со нејзе сум дома .тука кај што сум под кирија во зградава мајкиве ме одбегнуваат и све си мислам дека мњ одбегнуваат што сум темна кожа и сум слушала коментари преку тераса дека сум ромка и слично а си нема врска христијанка сум и мажми е исто и поради тоаа ме одбегнуваат незнам како да се изборам седум год сме у Ск.ниту една другарка немам тука а у мојот град од кај што сум сите
Другарки ми се далеку во странство се гледаме на две години и така Многу ми е тешко девојки ептен.

 

@gjul излези со детето каде има лулашки најчесто има и мајки со деца .
Јас летово бев во Мк , од април до јуни . Секој ден бевме на лулашки надвор , во паркови . Запознав многу мајки , немој да мислиш така дека те одбегнуваат . Малце позитивно мисли . започни прва муабет со некоја мајка , нешто околу децата ... не се затварај дома . Уште толку ке те дотепа монотонија.

 

Некогаш и јас се чувствувам осамено. Има некои работи за кои никој не ме разбира, дури ни моите родители. Јас и да им кажам они не ме разбираат во тој миг се чувствувам ногу осамено како да нема никој на светот што може да ми помогне

 

Најверојатно имаш проблем околу комуникација и социјализација, не треба да се срамиш да проговориш некому прва, не очекувај секогаш тебе да ти пријдат, пријди и проговори и ти. Насмеј се и пробај да разговараш со луѓето, срамот и повлеченосѕа в џеп треба да ги ставиш бидејки со тоа никогаш нема да успееш во ништо.

 

Нема врска врска душо многу сум комуникативна особа додека беше убаво времето си шетав со бебушот и слично сум го правела јас првиот чекор секогаш истото се дешава а за жениве во зграда има една млада со две машки деца првото време се гледавме пиевме кафе ама одеднаш таа се повлече самата сите луге се различни да не ви биде чудно имало и случај каде што ме потцениле со тоа што сум под кирија и што финансиски не сме си одговарале или друго да не набројувам уште многу ретки се лугето што навистина те ценат тоа што си а зА некој да те омаловажи сите се први .. Благидарам за разбирањето девојки. Се извинувам ако згрешив некаде од мобилен пишувам..

 

Јас потполно те разбирам и го знам народот наоколу, народот секогаш збори дали така или овака, секогаш има тема на муабет да отвори за било кој и било што. Само ми е чудно како никоја да не се нашла во близина за дружба па затоа посочив можен проблем. Размисли подобро можеби имаш некоја грешка што би требало да ја поправиш, незнам можеби и немаш но секако ти треба промена. Сам човек за никаде не е.

 

Ако ти се иде да плачеш, зошто не се исплачиш? Нема ништо лошо во солзите.
Јас имам плачено колку дожд од една недела. А и сега си плачам .

 

Здраво.
Јас имам 21 година.
Морам да кажам дека слично се чувствувам како тебе.
Со таа разлика што јас имам другарки но за жал сите се надвор од мојот град. Минимално две се во Скопје, две во Словенија, една во Германија.. Сите така се разминавме секој по свој пат на факултет.
Е сега имам и тука некои другари познаници итн, но не многу често излегувам со нив. Ги чекам моите стално да се вратат, овие од Скопје почесто идат на 2-3 недели и тоа е тоа...
Пред компјутер и јас сум скапана цела сум здрвена од по цел ден во иста положба.
И јас дечко имам и не сум во многу добри односи, и мислам баш дека поради ова. Оти мене ми е досадно и депресивно, и често сум нервозна и му се дерам несакајќи па се караме, па тој си има и свои другари не може а не ни сакам да е секој ден со мене....
Сфаќам како ти е, посебно и сега бидејќи е доцна есен па уште полошо...
Совет можам да ти дадам да си бараш некакви хобија.
Јас волонтирам во здружение за заштита на животните па ете одам ранам кучиња мачиња итн.. Најди нешто така понекогаш помага.. Или и на компјутер прави нешто што ќе те прави да се осеќаш продуктивно, пред 2 дена започнав онлајн бесплатен курс за шпански па секој ден по малце го пополнувам и ете барем го користам времето да се усовршувам има триста чуда на интернет...
Па ако наминеш накај Битола повели на кафе муабет
Ќе биде се во ред..

 

Najprvo izvinete za latinicava na laptopov me zeza kirilicata :/
Epa i jas stignav do ovaa faza. :/ Imam 18 i sum prva godina na faks, ama privaten koj sto mozam da go ucam od doma na kompjuter. Drugarki imam 3,4 ama site pocnaa na fakultet i si najdoa svoi drustva. Ne e deka ne se druzam so niv vekje, uste sme si bliski ama sepak se osekam osameno. Decko imam i on mi e dobra razonoda i me ispolnuva ama mi treba nesto povekje. Vo posledno vreme sum celo vreme doma i eve poluduvam. Edvaj cekam da se vrati nekoj doma za da imam so kogo da zboram. Naogjam kolku sto mozam zanimacija doma ama ne ide nikako, sepak mi treba nekoja aktivnost za da se cuvstvuvam ispolneto. svarno neznam sto da pravam povekje :/ Nekoja ideja zenski?

 

Запиши некој курс, спорт, мотивација за губење време и во меѓувреме запознавање на нови луѓе и учење нешто ново и поразлично. Јави се некому повикај за кафе за прошетка не чекај секогаш некој да те викне, пробај да се зближиш и со колегите од факултет. Биди малку поактивна и позитивна за да најдеш некоја нова пријателка, сигурна сум дека многу ги има наоколу. Ти сама ако не почнеш да реагираш за да си го исполниш времето верувај дека никој нема да ти помогне околу социјализацијата.

 

Не сум женска, ама ќе пробам да дадам мое мислење, кое можеби ќе ти помогне...
Учи, читај, едуцирај се... Најди си хоби што те интересира и квалитетно исполни си го денот.
На секого му треба и време да биде сам со себе и не верувам дека понатаму во животот често ќе ти се пружа ваква прилика. Научи се да уживаш во тишината и најди го сопствениот мир.
Среќата иде одвнатре, не ја барај надвор.

 

Мислам дека не се осеќаш толку осамено колку што се осеќаш здосадено, не е ништо страшно. Пробај да пронајдеш нови начини да си го поминеш слободното време се разбира зависно од можностите, тоа може да биде некое патување или запознавање нови луѓе. Монотоноста е еден од најголемите непријатели на среќата, пробај да смениш нешто во секојдневната рутина можеби работи за кои само си размислувала, но не си ги направила(танц, играорна, концерти), со тоа ќе запознаеш и нови/различни луѓе. Само гледај тоа да не биде некоја секта или некоја Ш религија, во најмала рака може да те оддалечи од луѓето што веќе ги знаеш, во најголема може да биде погубно.

 

Листав низ форумов и видов дека сум коментирала тука и си реков ајде да видам што, и кога порчитав се насмеав...
Месец и пол пројде и мене животот почна да ми се средуе, за тие шо прочитале ќе сватат а за другите ајде да ве охрабрам малу, со "другарката" која ми се правеше кој знае колку ме сака едно здраво имаме и искрено тешко ми беше на толку годишно другарство да му ставам крај ама сега па колку ми е лесно на душичкава да занете...
Дебилот кој ме повредуваше и бившиот кој го сакав поише од се и на кој секоаш се навраќав се минато..
Сега си имам врска со предобар дечко шо ме цени и сака, веќе 9 месеци заедно, и позаљубена не сум била, имам и друштво шо ми се блиски но не многу од тоа ја се тргнав хаха.
Па девојки, насмевнете се кренете ја главата горе убавите денови доаѓале нависитна..
Тргнете се од лицемерие и дебили, свртете се малу побарајте љубов таму каде што никогаш не сте помислувале да барате, сега најблиска сум со девојчето што го мразев и во врска со некој со кој шо никоаш не се замислував, со хулиган кој зане вистински да сакам и тоа многу поише од овие "џентлмениве".
Позз **

 

Секоја ден исто.

Пфф има со кој да излезам, мада малце на друштвово треба да му се јавувам на секое бидеќи на нив не им текнува да ми се јават сите се со девојки и така некако налагаат условите, мада ајде не е ни важно.
Пак ќе кажам има со кој да излезам, на кој да му се јавам, со кој да пиам кафе, со кого да разговарам ама нема на кој да му се пожалам имам една приателка уствари една ми е најдобра незе можам да и кажам се ама тоа не е тоа.

Кога ја нема Еленка моја која сеуште ми е во срцето а на која можев да се потпрам и во 5 сабајле, да и се јавам на телефон и да и кажам се што ме мачело целиот ден.

И на крајот ке ти кажи: „ТЕ САКАМ НАЈМНОГУ И ЕДВАЈ ЧЕКАМ ДА ТЕ ВИДАМ И ДА ТЕ ИЗНАБАКНУВАМ“.

Незнам девојки секаде одам, излегувам, се шетам, се дружам колку можам и се останато ама за ѓабе, кога ја нема личноста која ја сакав и сеуште ја сакам, да ја слушнам.

Незнам што да кажам понатаму ама прилично празно се чуствувам и ужасно мн пати.

И сакам да кажам дека на FB ми се вртка една личност, нема да откривам инициали.

Незнам дали следи што пишувам или е некоја девојка од оваа страна ама малце е глупаво и некултурно да ти пишува некој а да не враќаш.
.

 

Цел свет се чувствува осамено, а сите сме тука, се групираме, делиме, разминуваме, одбегнуваме и талкаме.

 

Мене ми е топ кога сум сама.
Осамено или така некако, се чувствувам кога сум со луѓе. Затоа што повеќето не ми се по ќеиф.

 

@sjdgo Исто

 

Драги форумџики ,јас најпрвин да ви кажам дека имам 18 години и дека периодов се чуствувам осаменo бидејќи ја немам подршката од моите родители во врска со едно многу важно прашање во врска со мојата иднина. Имено се работи за тоа што моите родители имаат поинаква визија за мене ,не сакаат да се запишам на факултетот на кој јас сакам, туку сакаат на факултетот на кој тие сакаат. Совет некој да ми даде како да постапам?

 

Мислам дека тоа е грешка на твоите родители, не си мала ти треба да одбереш за твојата иднина.
Да сум на твое место, јас би се послушала себе си.

 

да ама јас сакам и тие да се среќни , не знам што да правам