Ситничарење, злопамтило или осетливост

Imam otezhnato dishenje vekje 1 godina i popovekje mozhebi. Otidov na doktor i i matichniot me prashuvashe kako mi pominuva denot, dali mnogu mislam, dali izlevam... Jas denot go pominuvav doma i premnogu mislev koj shto mi rekol, a ne izleguvav bidejkji vo drushtvo sigurno nekoj kje me navredi i jas mnogu kje se navredam i tie kje pochnat da se zafrkavaat so mene... I mi zboruvashe kako ne treba da se zamaram, mi reche ako ne mi pomogne negobiot razgovor na psiholog kje me prati. Jas mu pobarav upot za na psiholog i mi dade. Upotot beshe za deneska, denaska bev i vo sreda pak kje odam. So srekja neka mi e se nadevam deka kje se upravam. Mislam deka beshe vo pravo za delot za toa shto reche deka od mnogu mislenje kje se razbolish psihichki, kako jas shto imam otezhnato dishenje

 

Lele kako mozhev ova da ne go vidam.... Premnogu ti fala i za dobronamerniot sovet, i za dragocenoto vreme shto si go odvoila za da mi go kazhesh ovoj sovet za da mi pomognesh. Faaaaaaala ti premnogu, sovetniku

 

Ама таа била смирена затоа што станува збор за татко и, може твојата комшика сака тој да и е дечко и се труди околу него, а тој не и возвраќа и ти кога си ја прашала така опуштено и отворено си ја чепнала во болната точка и таа како механизам на одбрана ти вратила со некој облик на навреда. Ова е само претпоставка, не си доживувај премногу лично или ако толку те повредило си требала смирено да и објасниш дека таков одговор те навредил и да и кажеш во иднина да не те навредува на тој начин и треба да и објасниш дека не си имала никаква зла намера со прашањето, само љубопитноста ти била преголема и толку. А ако и понатаму таа во други ситуации си продолжи да те навредува самата ќе си одлучиш каква ќе биде иднината на вашето пријателство.

 

Ti blagodaram za dobronamerniot sovet. Sovetot e super i bi bilo dobro da go primenam i kje go primenam.

 

Isto i jas.

 

@Marija6165 дали посети психолог и како ти иде има ли некоја промена?

 

Posetiv no seushte nema rezultati....

Како се осеќате вие кога на скоро време сте постигнале успех и вашите родители како тоа брзо да го заборавиле? Или после неколку дена ако сте постигнале успех и вашите родители ќе ви се развикат или ќе ве навредат.

 

Камо среќа да бев злопамтило.
Кај мене после некое време проаѓа ко ништо да не било, за жал.

 

Злопамтило сум и тоа тешка категорија.
Дур не вратам не ми е мирна душата макар и 100 години да пројдат

 

Uzhivaj. Pogolemo zlopamtilo od mene ne si...

Kamoli da mozhevme da si gi zamenime osobinite, no ete ne mozhe jbg...

Nekoj da mi odgoviri na prashanjevo?

 

Колку години имаш? Успехот што го постигнуваш (без разлика за што станува збор) е нешто што го правиш најмногу за тебе, и нормално е родителите, пријателите, општо луѓето околу тебе да се радуваат заедно со тебе, ама секако нивната еуфорија ќе спласне побрзо од твојата или пак тие својата полесно ја контролираат затоа што се возрасни. За викањето и навредувањето, пак зависи од ситуацијата, ама може да не им бил денот, да биле оптеретени со проблеми... Немај да си зимаш сѐ при срце, да им се лутиш. Тоа што ти се развикале не значи дека не ти се радуваат или не те ценат. На сите ни се случува да бидеме избувливи.

 

Премногу сум осетлива а и гооолемо злопамтило. Искрено не сум од тие памти па врати, туку ако некој ми згреши очи веќе нема да ми види. Многу размислувам за глупости и секој муабет го враќам по 30 пати во глава и се изнервирам некогаш за нешто што сум кажала или ми кажале. Глупости. Во последно време размислувам и јас за разговор со стручно лице а сепак не знам колку би ми помогнало и тоа, да се отворам пред непознато лице. После и тоа цело време ќе го мислам.

 

И јас размислувам само за глупости по цел ден.... Тој зошто вака ми рече? Оној зошто така ми рече?.... Но јас не се навредува од некои кој што ништо не ми значат, туку од оние кои ми значат.... Не верувам дека си ти поголемо злопамтило и ситничар од мене...

 

Овде се пронаогам не знам зошто ама каква сум таква сум, си се прифакам ваква и најважно не сакам да се променам.
Нешто ке ми текне од пред 5год, кој што ми кажал па ме повредил па само што не заплачам...
И да премногу сум емоционална личност па можеби за тоа е И секогаш си велам "поголемо злопамтило од мене нема"

 

Осетлива спрема најблиските само. Единствено на нив кусур им фаќав, оти за нив ми е грижа. Но после се случи "животот", станав возрасна и сфатив дека тоа е супер непотребно ако сакам да си скратам икс нервози и да имаме искулирани односи, минувајќи квалитетно време заедно. Затоа што сме различни личности со различни карактери. Најмалку што можеме е да покажеме разбирање и да испочитуваме нивен став/мислење. Потоа да си продолжиме со нашето, а тие со нивното, и да си се сакаме без главоболки.

Злопамтило сум, тоа е затоа што сум "памтило" во глобала. Да си се заплувам, пу пу пу, , ама меморијата ме служи перфектно па се сеќавам на се она што ми треба и не ми треба. И кога ми падне некој во рака со кој претходно имаме нерасчистени сметки, враќам со мерка за да дадам до знаење дека се уште сме таму каде што бевме последно.
Ама тоа си го вбројувам во позитивни особини.

И како некој што памти ствари, многу јасно дека ќе има и складирана непотребна информација меѓудругото. Но со животното искуство мозокот филтрира и отфрла инфо, па и тоа се решава со текот на времето. Човек учи како да остане фокусиран на важното и да не обраќа внимание на дистракции.

 

Тефтерот и враќам, па кој ги гледа. Памтев и ме правеа глупа, ене сеа под дата и час - оп, запишано е.

Па врвот е кога ќе мислат дека се зафркавам. Ем не ја тупам, ем чиста сметка.

 

Имам добра меморија за се', па така не заборавам лесно и ако некој ми згреши. Сепак, простувам и продолжувам натаму, а дали таа личност ќе биде и натаму дел од моето секојдневие, зависи од повеќе работи. Морам да кажам дека сега сум станала поголемо злопамтило отколку порано.