Снаи и золви

Никоја не ти одговорила, кај мене секогаш му била отворена вратата не само на татко ми да седи колку сака туку и на брат ми, снаата, на мм родителите, браќа, снаи, внуци а куќата во која живееме е лично моја, нема моите можат, твоите не можат ама факт е дека и покрај тоа што вложува мм, плаќа сметки итн утре ако се разведиме ништо нема да добие, зошто е стекнато пред брак.

Како е на глава качување чувањето на внуците од ќерката а не е истото чување на внуците од синот?
Зошто секогаш треба ќерката да има осет а никогаш синот?
Колку се внуци од синот толку се и од ќерката или повторно доаѓаме до истото дека синот е повреден од ќерката а со тоа и неговите деца се побитни од на ќерката?

Еве кај мене со снаата и нејзините родители а тие сила добиваат од нејзе е од верувањето дека на женското не му следува ништо, мајка и се откажала од имотот во корист на братот, ќерките ќе го отстапиле нивниот дел на братот а ваму без срам се мешаат во имотот на свекорот на ќерката и во имотот на золвата, мислат дека мене ништо не требало да ми се даде, како да не заслужувам, ќерка им требало се да наследи, не брат ми, ќерка им бидејќи она го “чувала” татко ми.
Мајка и дури се осмели да каже дека не требало татко ми на копилињата ( моите деца) ништо да им остави, требало се да им се даде на брат ми децата, за нејзина несреќа ја слушнав и кажав дека копилиња или не имаат нешто од дедо им а вие на вашите внуци што не се копилиња што ќе им дадете, извини заборавив вие немате ни на децата што да им дадете не па на внуците, клошаришта.
Мислам дека @BoaVista напиша дека ете нека затворат две соби што се за ќерката ама во другите две синот да живее на раат.
Куќата на татко ми е половина моја веќе 25 години уште малку, целата ја користат брат ми, снаата и децата веќе 13 години а снаа ми пред некој ден ми вика дека им стигнала струја $600 и бидејќи е и на мое име на смеење ми вика требало половина да си ја платам, треба да ја платам пола ама после да и побарам и кирија за мојот дел да плаќа ама тогаш јас ќе сум лошата а она сирота снаа што и се сери на главата золвата.
Пред да почина татко ми сите сметки ги плаќаше, сега јас и брат ми делиме сметката за counsel rates, данок, со тоа што он плати повеќе зошто во таа сметка иде и ѓубрарината а јас тоа не го користам и за тоа имаше коментари како требало се пола, пола а станува збор за $200 разлика не за $20.000.

И за станот во Скопје повторно што е мој си кројат планови како ќе го издавале, ќе земале 500 евра кирија и не морале ништо да работат а има и брат ми стан ама тој не ги интересира се што ми е мене дадено мислат како да го присвојат, не можат ама мислат дека можат.

Мојот маж апсолутно ништо не го интересираше околу поделбата со брат ми, кому, колку е оставено, не ме ни праша ништо, единствено го интересираше како да ми биде потпора зошто сум изгубила родител.

 

@bittersweet те имам читано и за поранешни случки и можам да кажам секоја чест за трпението со такви створови.
Знам дека држиш и свое ниво и од почит за брат ти ама снашкава сите граници ги има преминато.
Кај те оговараат секако со нејзините и си лошата барем дај и повод за тоа и биди лоша па спомнувај и ти кирии за користење на куќата и такви работи, исто на шала па сама да посака да се исели и да види дека сите нејзини теории за тоа кој што треба да наследи паѓаат во вода.
Јас одамна би ја спукала со нив, незнам и брат ти како реагира. Не смее да дозволи таа да се меша. Со кое право си мисли дека ќе издава твој стан? И тогаш мајка и и сестра и кога биле и копале по плакарите на мајка ти се наежив. Кој има дал право и клуч да влезат. Зошто не плескаш културно на такви изјави? Мислам редно е и се покаже и нејзе и на нејзините кај им е местото.
Можам да замислам само со кои калкулации се има мажено, кај оди Австралија па и станови, куќи се за неа. Золвата ќе се мажи де секако. Копа тука терени, ништо чудно да спрема се и нејзините да ги довлечка.

 

Tatko mi ne ne deli dvajcata,koga nie se zedovme bevme pod kirija i trebase da zemime stan od kaj mm od rabota,no proektot (sekako drzaven )propadna...
Tatko mi za da ni pomogne se dogovori so brat mi da dadat pari koj kolku moze za da ne plakame kirija a voedno toa i da e moj del od nasledstvoto,zasto imame i kuka vo bt golema,od koja sekako posle toa sto mi pomognaa jas nesakam del od nea,zasto tatko mi mi dade i poveke od dovolno.
Dokolku ostanev da ziveam (hipoteticki) vo bt, kaj soprugot ne bi imale uslovi da ziveeme (mn malo mesto e nemozes da egzistiras,),mm ne bi se soglasil da zivee vo domot so moite roditeli ako kukata e prazna ne sme ni jas ni brat mi tamu.
E sega od negova strana nemame nisto, imame sprat koj ne go koristime,ne ucestvuvaa vo nisto sto gradevme zaedno,i mm se luti na toa mnogu!
Jas ne bi gi ostavila moite deca kako sto go ostavile tie nivnoto.
Od sega zborime da im obezbedime da si imaat site trojca pa makar i garsonjera za da imaat svoe katce ,zivotot ne se znae kade ke te odnese.(edno masko i 2 kerki imame).
Dali ke ostane se na sinot ... ni pod razno!
Znae uste sega deka treba da se pomaga no ne da se prebira.
Da se zadovoli so postoeckoto i deka se se deli na 3 dela,ke vidime kolku ke se realizirame vo idnina,zasega e taka!
Neka se zdravi i zivi,se sto imame ke ostane na niv!
No ne bi sakala zaradi snai zolvi i zetovci da si ja rasturat bliskosta..najmalku poradi imot,no ne znae na koj ke se naleta!

 

Не ми беше тоа поентата на муабетот. Никогаш не сум била за тоа ќерката да се остави без ништо, таман работа. Ниту пак внуците од синот се ценат повеќе од тие на ќерката, тоа никогаш. Мајка ми ги чуваше децата на брат ми секогаш кога имаше потреба од тоа, кога сама, кога заедно со татко ми, а кога се родија моите бев доволно свесна дека не може да ги чува и моите, ни сама ни со татко ми, оти не сакав да им наметнам уште товар во староста, бидејќи гледаа стари луѓе, колку ли ќе било со осет да им ги тупнував секој ден кај нив дома оти јас сакам да шетам и да си дојдам на ручек на готово? За посети и носење на децата секако дека одевме и одиме редовно, ама обврската за чување пак е моја и на мм, без разлика колку долго седиме таму. Куќата е пола мое наследство, ама татко ми е уште жив, живее таму, па според тоа е на негово име. Ич не се замарам со куќи и чуда, побитно ми е да ми се сите на број. Пари се печалат, родители назад не се враќаат, за жал.

Золва ми има врата отворена секогаш кога сака да дојде кај нас, не во куќата кај мајка и и татко и, иако куќата е целосно исплатена и нејзе и на нејзините. Треба ли да и забранам да доаѓа и да седи да си ги гледа внуците пошто куќава е наша?

 

И нашиот дом е отворен, ама со осет. Никој нема право да доаѓа кога сака и да седи колку сака и да ни смета во нашето секојдневие. Исто се однесуваме и ние спрема моите и родителите на маж ми, исто и брат ми се однесува така. Ваљда сѐ зависи од односите. Со брат ми подеднакво ќе добиеме, не сум исклучена од наследство ниту јас, ниту тој, ама двајцата сме со осет дека домот на родителите е нивни дом, а не наш. Тој дом бил некогаш наш, кога сме растеле во него, сега имаме наши домови со наши фамилии. И затоа сметам дека не треба на никого на глава да се качувам пошто ми следи една соба, пола кујна и пола купатило. Не смета ни брат ми, исто така. Ама пак ќе кажам, тоа е така во нашата фамилија. Сум била во ситуација свекорот и свекрвата да сакаат да доаѓаат секој ден кај нас дома, имаа и обид, и знам дека со маж ми да не се согласевме околу тоа дека не може, немаше да бидеме сега заедно. За сѐ треба осет, а ако се нема осет, тогаш другиот ги поставува границите.

 

Кај нас па во фамилија внуците од ќерките (моите тетки) беа ценети повеќе поради тоа што се машки.
Јасно, гласно и бесрамно си го потенцираа тоа и го понижуваа татко ми дека нема "наследник". Покажуваа на дела дека тие внуци им се повредни од нас, две женски. Се дрзнаа да кажат многу безобразни работи кои ми е срам да ги напишам. Многу од тие работи ги дознав по смртта на дедо ми. А тие негови "наследници" не ни дојдоа на неговиот погреб.

 

Nasa rodnina,odamna e pocinata, na cicko mi mu vikala ti nemas dete,imas kerka!
Do denes 40god ima ne e mazena od xxxx pricini i sto vikaat starite ja prokalnala baba i sto ne bila masko... da si ostane doma.. eve doma si e!
Sekakvi setame po svetot,so sekakvi razmisluvanja,no ova pogore e sakako daleku od normalno -dete e cedo(dali e masko ili zensko)pa po Bogu ne moze da bide drugo!
Sekoj ima svoe mesto pod neboto.
Roditelite se roditeli i bez niv ne bi postoele no i niv gi ima sekakvi,dobri losi,vospitani ne vospitani,tradicionalni ili sovremeni,site sme lugje.
Tituli nemozat da ne usrekat ako nemame covecko vo nas.

 

@Annath ама тоа цело време се збори дека ете и без обзир што золвата е исплатена и да не е зошто да не доаѓа как родителите.
Пари се печалат, спомените на моите, твоите деца со баба, дедо кои биле прекратко во нивните животи не се плаќа со ништо па и уште снаата да ти брани да си ги гледаш родителите, твоите деца сметаат, мочките ни се чистеле, глупости на квадрат.
И тука и во снаи/свекрви секогаш золвата ги тупнува децата а децата од братот исто се таму ама тие никогаш не се тупнати, тоа е разликата.

@NarCis@ секое семејство си има различна динамика, не можам јас никому кој не го поминал тоа да му објаснам каква е мојата поврзаност со татко ми, не е исто да останеш без мајка на 30,40, 50, 60 години и на 15, татко ми ни бил и мајка и татко, не се преженил, ни се посветил на нас двајцата и нема сила на земјината топка што ќе ми забрани да одам и да се гледам со него Макар и секој ден додека беше жив.
Еве помина година и кусур од кога е починат јас во куќата кај што живее брат ми а не е сега татко ми таму сум била 10 Тина пати а половина е моја, не одам ред да ставам, не дремам таму, не ми мијат шољите од кафе, не ми чистат мочките, сум одела предходно исклучиво за татко ми зошто сакал да ги види внуците, мене да се напиеме по едно кафе, муабет да си направиме и ако сум и сметала на снаа ми и се карале со брат ми ради моето присуство ич не ми е гајле, снаа ми и нејзиното мислење никогаш нема да ми бидат побитни од татко ми.

На крајот на денот на снаа ми не и е гајле за моите деца, не ја боли ништо за нив зошто реално ништо не и се а мене ме боли за нејзините деца зошто ми се внуци и никогаш нема да ми пречат зошто ми се крв.
И никако не можеме ние золвите да бидеме добри самото име си кажува ЗОЛва мора да сме лоши кога имаме зол =зло.

 

@bittersweet никој не вели да не одат золвите кај родителите и братот. Некако како од една во друга крајност да се оди со муабетите. Мојата поента на целиот муабет е дека нема да бидам поразлична доколку брат ми живееше со моите. И сега се најавуваме, и во тој случај би се најавувала дали се слободни, дали можат да им поминеме на гости, затоа што сепак тоа не е мој дом веќе и јас таму не живеам, иако ми следи дел. Оти секогаш тргнувам од себе, не може да ми засмета никој кој ја почитува мојата приватност и време.

Абе јас лоша сум, не дека не е така, ама само со тие шо заслужуваат Со снаа ми по име се викаме, значи добри си сме изгледа

 

Јас мислев јетрва е исто ко и золва. И цело мислење ми е за јетрви.
Ох леле. Треба да одморам малку.
Золва, јетрва иста работа, истото мислење го имам.

 

Абе Нарциске, ти гарантирам дека 99,99% сите се слушаме со мајка, баба кој да е, пред да одиме. Поентата е дека нема да и' се јавам на вујна ми, живеела или не таа со баба ми.
Нејзиното дете не е повнуче од мене итн.

Ако утре сестра ми донесе домазет, нели хипотетички, сигурно ќе го прашам дали ќе одам кај мајка ми и татко ми. Или сестра ми ќе си најде начин да му објасни дека не е за нив пофамилија од мене, или заедно ќе си бараат начин да "се снајдат" како и сите други снајдени.

Ова што Битерсвит го кажа околу сметки, и ние данок плаќаме т.е. мајка ми на имот во кој живее некој друг, и ред др. работи, па ај ако не да прашаме дали баба ми троши струја да направи ручек за сите пример.

Никако не можам да разберам за моиве скоро 30 години било кога да помислил некој да зуцне да му сметам, чим баба ми и дедо ми сакале да ме чуваат и ме чувале, и јас сум ги барала, во нивно... не може друг - ни вујко ни вујна - да се буни. Ни сум чула такво нешто, ни дошло до мене, а да дошло ќе била на голема работата искрено. Ај јас сум била дете, ама дека прво баба ми и дедо ми ќе дозволеле, а потоа и мајка ми... тешко.

Осет е и да преќутиш и да намалиш со очекувања кога знаеш дека некој ти помогнал, ти дозволил да создаваш семејство и дом во негово.

Имаме тема на форумов што кога золвата не е мажена е "во години" па "смета", е такви глупости овде имам прочитано.

Алишан се шалеше, ама среќна сум брат што немам искрено, моиве не би не поделиле никогаш, ама утре снаа некоја да ми исправа криви дрини
Мада има време, ако братучед ми реши во куќата да остане, можда нема да ја бендиса делбата направена 40 години пред да дојде Па ќе треба превоспитување, да и' кажеме зошто е како што е, куќа полна злобници, секој си знае што е негово и што не е

 

Некој пиша за рамноправност. Не може снаата да е на исто рамниште со золвата/деверот. Кога се дели имотот на неа нема да и дадат дел, туку на нив. Јас сум му жена. Па што ако си му жена? Денес си, утре не си. Ама така се научени од дома. Наместо да ги учат да бидат независни.

 

Јас поинаку размислувам и тоа е тоа Не се работи дека некој е помалку или повеќе внуче, само не гледам потреба и сега да одам секој ден кај моите или неговите и да седам по неколки саати. Особено ако се повеќе луѓе во заедница, чуму таа гужва, зошто секој ден, зошто по неколку саати? Јас многу си го ценам мирот дома, ама јас сум таков човек. Ако сакам да е така кај мене, сакам и кај другиот. Кажав и претходно, друго е ако снаа ми не може да ме поднесе ни пола саат еднаш неделно, а друго е секој ден ако сум кај нив и да правам дополнителни гужви. Искрено, не сакам да сум нечија причина за кавга, а уште помалку развод.

За ова ич не се согласувам, затоа што да требаше јас како снаа да имам осет од благодарност, пошто нели, некои други немаа осет за приватност, сега ќе требаше да бидам во брак кај што ќе бев 100% исфрустрирана и незадоволна, или разведена. Најверојатно ќе бев второто. Затоа не сакам и јас да бидам таков човек.
Не е дека луѓето кои се во заедница, очекуваат сѐ од старите. Колку само случаи има каде снаата готви, чисти и работи за сите, нели од благодарност. Па капак да поќути и кога ѝ треба раат. А верувам дека никоја од вас нема да премолчи на такво нешто доколку се најде во таква ситуација, ни од благодарност, ни од култура.

Плиз не ми отворај дополнителна работа, и вака едвај престигнувам со читање

 

Кога брат ми и снаа ми живееја кај моите привремено поради реновирање на нивниот дом,јас редуцирав одење скроз.
Не ми е во ред да нарушувам комодитет со мое секојденвно одење,без разлика што тука сум се родила и пораснала,и што утре ке имам пола,јас имам свој дом.
Секој има право на мир дома.Немам право да го нарушувам.
Без разлика колку и да сакам да ги видам моите,или тие да ги видат внуците,тоа гледање и не мора да биде во домот.
Ке излеземе на кафе,ке се видиме.

 

Се чудам што золви ќе беа овие секој ден да одат, па и по неколку часа. Јас кога ќе си дојдам од работа, кога ќе завршам по дома работите, никаде не ми се оди, па дури ни кај моите. И да, и јас сум живеела во тој дом, но секогаш се најавувам.
Одам еднаш или два пати неделно, и тоа бидејќи ме викаат и повеќе од час-два не можам да седам Ама таков тип на човек сум, може затоа ми е чудно.

 

Јбг, сите сме различни.
На баба и дедо им чинело да сум таму и ме барале и сега секогаш кога можам сум кај неа.
Јас сум троа осетлива на темата да бидам "оштетена" макар и со внимание, не би ми било ок баба ми да се посвети на други внуци повеќе од на мене
А ако не одам за да не им рушам комодитет на другите внуци, автоматски добивам помалку внимание и љубов од бабЕ Како тинејџерка секој викенд бев кај неа, за НЕА да ја гледам и со неа да седам, навечер во диско и кај неа на спиење.

Никогаш не сум осетила лош вајб од другите, ама и да сум осетела, нивен проблем за решавање, не мој.

 

Абе Каме, ја утнуваш темата. Не е темата баби и внуци
Иако, не е тоа лоша тема. Ама не е тоа оваа тема.

Перспективата е поинаква. Наврати се на муабетов по 10-15 години, ко ќе бидеш во други чевли и со повеќе поминати километри.

 

Види,во ред е да одиш секој викенд кај баба,ама ако баба живее сама.Ако живее заеднички со семејство на чичко,вујко итд..не е,бидејки го рушиш комодитетот на целото друго семејство.
И ти да живееш со свекрвата ,а да ти доаѓаат секој ден девер или золва со нејзините деца, ке ти го наруши комодитетот.
Денеска пр.сакаш да читаш книги во мир,а ти доаѓаат внуци кои цел ден брканица играат во дневна,или тинејџерка која доаѓа во ниедно време од диско.
Или еве да живее брат ми со мали деца кај моите,и да ги праќам моиве тинејџерки секој ден таму.
А тие си имаат рутина на живеење со мали деца ,сите си легнуваат рано ,моиве седат до ниедно време.
Не е баш ок ,нели?
Секој има право на мир.
И секој треба да има осет за туѓиот комодитет.
Имаме пријатели кои се разведоа,двете золви (не една туку две)секој ден одеа кај нив,да ја видат мама со се децата,5 вкупно,секој ден.
Епа и најсилниот брак ке претрпи кризи при ваква ситуација.

 

Одговорив на ова.
Кај свекрва ми и да ми смета некој, јас си одам. Сметам дека е нејзина добра волја што ми отстапила простор на користење, не дека е тоа мое право.
За кај баба ми, такоѓе. Одам за неа, во куќа што таа и маж и' ја поделиле пола на две деца еднакво. Ни баба ми не живее во "нејзино" ако она го градела. Живее во на мајка ми дел. Никогаш не сум осетила да сметам, а и да осетам, тоа не би променило ништо. Комодитет само во свое.

Кај моите родители дома не ми паѓа на памет да се оправам за комодитет, не па кај свекрва ми. На сите добра волја е што не' трпат нас.

Само во она што јас и мажов го ствараме може да се бунам. Спрат ли, стан ли, куќа ли, колиба ли.

Едит: осет губам секундата кога ќе видам дека било кој сака да добие нешто на мала врата. Посебно неснајдени. Секој има право на мир, па и старите родители нели, кои дозволуваат да им се е*е раатот со имање на син дома за сва времена, жена негова и деца. Може поарно ќе им е скроз сами, ама јбг.

 

Оти снаиве овде 15 год постари се
Абе ајде.