Снаи и золви

Мислам ке мора да се отворам, скоз за да сфатите што е претеризам.Вака . Пред неколку години се разведуваше(сеуште е во брак) почна да плаче, немам каде...морам кај вас и јас и викам па исто е а брат а татко седи додека се среди ситуација.Вечерта се врати од работа и вика имаш ли од она јагнешкото стави да се вари ке имаш гости. Ја прашувам кои гости и ми вика ЕДЕН ПРИЈАТЕЛ.швалер и беше Е тогаш ми пукна филмот и и реков Ти сама може да седиш а ако сакаш пријатели те ти мотели , хотели.. мојата кука не е куплерај Тогаш не рече ни збор и другата ден се отсели кај нејзина тетка.По некое време се скара со швалерот и се смири си мажот.Тој знае дека не ја прифатив со Пријатели , туку сама и сега со цела нејзина фамилија е скаран , само кај нас доага.Јас и ги издржав сите провокацииИ.Нај важно сега не и се реванширам .Таа е за мене сестра на мојот маж , и ја прифакам со сите нејзини мани.Сега се си има граници и ако се претера тогаш се бунам.

 

Ако моја свеки нејзината золва ја третира како гостинка, тогаш и јас нејзината ќерка исто ќе ја третирам.
Значи сестрата на свекор ми кога ќе дојде на гости (да, таа е гостинка) си седнува на кревет/столче си пие кафе, си прави муабет и си оди. Жената дури и до ВЦ не станува (иако нејзиното седење никогаш не било подолго од еден час), а камо ли да вари кафе, прави ручеци и сл. Доаѓа 2-3 пати годишно за празници, за повојници и толку.
Свеки моја не успеала да изгради пријателски однос со неа иако е една прекрасна, софистицирана и модерна жена. За жал обавезно беше предмет на исмевање од страна на свеки со золва ми секогаш кога ќе си отидеше ќе се најдеше нешто на што моја свеки ќе најдеше да прокоментира било за гардероба, било за бонбоњерата која ја донела и сл. баналности.

Ако свеки воспоставила таков однос со золва и`, ако јасно поставила граници кој до каде смее да оди, тогаш нека не очекува дека и јас ќе имам поинаков однос со мојата золва посебно затоа што не оставила место во досегашниве изминати години.

Имаше денови во почетокот на нејзиниот брак, золва ми да дојде и по цел ден да седи кај нас, т.е. да седи кај мајка и во соба, да готви и при секое нејзино такво цело дневно доаѓање, мене ми беше затворана вратата и без тотално исклучена. Ај јас што бев игнорирана и бркана во смисла ако седнам со нив, стануваа одма и излегуваа без да ми кажат каде одат и дали може и јас да дојдам со нив, туку и детето ми беше бркано, демек тригодишно дете ќе им ги слуша муабетите и ќе прекажува.
Со оглед на тоа дека секогаш кога таа вака целодневно доаѓаше се осеќав ко последно гомно, понижена и навредена демек не го заслужувам нивното друштво, кога ќе дојдеше золва ми, јас ја земав торбицата, детето и правец кај мајка ми. Бегав од сопствена куќа.
Се` додека сфатив дека вака само вака и` правам услуга и и` дозволувам да ме исмева, да ми се потсмева и да ме брка на ваков интригантен и подмукол начин.

Затоа сменив тактика. Почнав да се однесувам онака како што всушност и требаше од сам старт да се однесувам. Јас сум си дома и нема да дозволам да бидам бркана.
И да, ќе поставувам граници. Јас нема да си одам од тука, а ако тебе не ти се свиѓа имаш каде да си одиш, оди си дома. И не ја бркам, туку само ја третирам онака како заслужила. Може мајка и` да ја тинтра, ама не и јас.

И може лечиме фрустрации, ама на крај секогаш се сведува на она-тоа што си посеал, тоа и ќе жнееш.

 

Најубаво е кога ќе се мажи золвата ако има снаа дома кога ќе и ја пејат црешна се од корен корнеше да се заврти да си ја баци вратата и веќе таму да не и стапнува ногата, тогаш снаата ќе биде најсреќна

Ако вариме кафе се правиме газдарици ако чекаме да ни сварат кафе тогаш сме уште полоши затоа што снаата не е слугинка па да не служи, ни си води ни се тера работава.

После се што прочитав што им смета на снаите јас сериозно утре ќе ја прашам мојата снаа дали и пречаат сите тие работи набројани тука, затоа што јас ги правам скоро сите работи кои ги набројавте

Кај мене малку поинаква е ситуацијата затоа што родителскиот дом всушност е половина мој, половина на брат ми, мајка ми кога се разболе и влезе во главата мисла дека ако умре, татко ми ќе се прежени и новата жена ќе не исфрлела на улица, татко ми за да ја смири и да не се грижи за непотребни работи ни ја препиша куќата.
Мислам и дека снаата нема појма дека е тоа така затоа што и јас и брат ми сеуште си ја рачунаме куќата како таткова куќа а не наша, кога ќе почине некогаш татко ми тогаш ќе биде наша.

Клуч од дома имам ама имаат и тие од мојата нова дома, не упаѓам како нинџа и не го употребувам кога нема никој освен нормално кога се на одмор а ми кажале да одам да им ги навадам цвеќињата.
И кога живеевме заедно не сум буричкала по стварите на снаата а не пак сега (се случувало таа мене да ми буричка) кафето која е послободна таа го прави и дома кај мене вари снаа ми кафе, никогаш не сум помислела со тоа дека нарушувам некакви односи или да докажувам дека јас сум таму газдарица.
За готвење, готвам таму, зарем треба кога сме поканети на ручек да чекам се од снаата, таа едно прави, јас друго правам, така побрзо завршуваме со работата.
На горниот спрат каде што им се собите за спиење се качувам само кога ги чувам внуците, во спална влегувам само кога ќе ме покани снаата да ми покаже нешто или ако ме викнала нешто да и помогнам.

Кога излегов од дома си го земав само креветот и некои ситници од мајка ми, другото се оставив иако има многу работи кои сум ги купила јас а никогаш не сум и рекла на снаата тие се мои работи да не ги користи Требаше ли фрижидерот затоа што јас сум го купила да си го земам да не се служи снаата со него или кафематот кој го плативме по пола со брат ми да и зборам леле ово е мое и милион други работи.....и да треба осет ама од двете страни.

Не сум исфрустрирана, искомплексирана или врзана за папочната врвка затоа што сум блиска со моите, со кого треба да сум блиска????
Јас се чувствувам слободна во куќата на татко ми, таму сум пораснала и искрено би и се налутила на снаата да ми каже дека треба да се чувствувам како гостинка и таа е слободна и во таа куќа каде создала семејство ама и во мојата куќа си ја има сета слобода како да е дома и во мојата куќа таа никогаш нема да биде гостинка, ако е само гостинка тогаш јас ја третирам како странец а не дел од семејството.

 

Битерсвит, очигледно е дека вашиот однос е сосема коректен и близок и тоа на целата ваша фамилија. Ретки се тие случаи да знаеш.

Искрено мене ми е многу жал што ние се третираме како странци. Кога одиме на гости кај золва ми, свеки е како укочена, седи и не мрда и само вика по ќерка ми случајно да не пипне нешто и да не скрши. Дури и ако му се оди на детето во тоалет, свеки мрчи и коментира-ајде да си одиме, дома ќе мочкаш.

И јас напишав дека ми смета ваквиот однос затоа што тоа се намерно се прави, не со цел да се помогне, да се свари кафе демек ете блиски сме, па ајде јас ќе зготвам, ќе принесам и послужам, туку само за да се покаже доминантноста.

Секое семејство е различно и јас доволно ја познавам мојата золва за да знам какви и` се целите и намерите, а верувај знам дека не се од милосрдие, љубов и добрина, туку само за да се покаже кој се` уште е главниот.
Верувај кога доаѓаат кај нас золва ми и золвеникот, свеки чека да влезат па ја прашува золва ми кои чаши и чинии да ги постави, дури и за салфетките ја прашува.
Е ова иритира. Мислам, мизерна е сликата.
До толку некој да го величаш, ко демек се прави глупа и не знаее кои салфетки да ги постави. И само да го гледаш чепатењето на золва ми, ќе ти се блуе.

Јас кога сум кај нив дома не ми е дозволено ни чашата до мијалник да ја однесам, јасно со поглед золва ми си кажува дека треба да седам и да бидам гостинка.
Бевме поканети на ручек кај нив додека се` уште го доев малиот. Дојде време за подој, золва ми целата се истуфка каде де ме однесе за да го надојам детето, и на крај после 5 мин. туфкање и врткање ме однесе во работната соба за да седнам на работно, канцелариско столче буквално свртена со градата кон прозорот. И не ми дозволи да го помрднам столчето. Па замисли како доев.
Дотолку не дозволи да не и ја нарушам приватноста и територијата.
Toгаш малиот имаше неполни 4 месеци. Сега има скоро 11, немаме отидено таму ниту еднаш цели 7 месеци.
Поканети сме биле, онака ради реда, ама јас не одам. Не сакам да одам некаде каде не се осеќам ниту удобно, ниту добредојдено.
Е толку е работава глупава.

Е па не може секаде да бидам гостинка, ваљда и јас некаде може да се чувствувам како дома и да бидам домаќинка.

 

^Тоа е многу лошо воспитување од страна на свекрва ти, нели сфаќа дека тие се брат и сестра и треба да бидат блиски, таа еден ден ќе го напушти овој свет и треба да настојува децата да и бидат блиски а не да прави раздор, а и золва ти не е мала па да ја води мајка и за узди

Внуците да не ги видам 7 месеци, ќе умрам жими се, мене кога ме прашува постариот внук кого го сакам повеќе него или син ми јас најискрено кажувам дека ги сакам подеднакво, прошлата недела беше ден на мајките и внук ми и за мене и за мајка му на училиште прави честитка, на мојата пишува за тете/мама (aunty-mom) тоа е за мене најголемо богатство- фамилијата, се друго е небитно, ако немаш фамилија немаш ништо, мене така ме воспитувале.

А и да не ме воспитувале така, не сум мала, гледам, мојата снаа го гледа брат ми во очи, му родила три англечиња, татко ми иако јас и брат ми само надимаци му наденуваме го вика тато а мене дадо (никој не го барал тоа од нејзе) би било нечовечки од мене да се однесувам кон нејзе како да е странец, колку што сум јас дел од тоа семејство толку е и таа.

Можеби дека сме растени сами тука без најблиски јас не го сакам тоа за син ми, сакам сите со кои на било каков начин сме крвно поврзани во мојата куќа да се чувствуваат како во своја куќа и не само на брат ми децата да имаат слобода туку и на деверите децата сакам дома кај мене да не се устручаваат, да седат на трње, тоа за мене е недозволиво.

За сите важи истото правило Mi casa e su casa

 

Навистина богата дискусија се развила овде на темава.
Според мене и снаата и золвата треба да ги уживаат истите права и почит во рамките на едно семејство.
Не е фер и коректно само затоа што золвата е во крвно сродство со нив..да го користи тоа како како главен адут за да ја оправда својата доминација и супериорен однос над снаата.Никој нема право да рече дека тој дом не е дом и на снаата иако живее во заедница со свекрвата сепак е тој нејзин дом односно заеднички .Ај да ве прашам во личната карта на снаата која адреса е наведена како дом????И таа има право да го искаже своето мислење и став за некои работи што и пречат и не,не е тоа наметнување на правила во домот за кој некои се изјаснија дека не е нејзин туку бранење на сопствениот став и достоинство кога гледаш дека некој упорно се труди да ти седи над глава,те понижува и омаловажува.
Не е битно на кој начин го прави тоа дали со изигрување на поголема домаќинка од вас или наметнување на чувството дека сте гости во сопствената куќа.
Исто пак ни снаата нема право да и забранува на золвата да ги посетува своите родители но,сепак да биде со усул и културно ,никој не ја тера да се однесува како гостин..ете може и кафе да свари некогаш да се раскомоти но,без претерување,сепак не смее да заборави дека сега има нов дом,маж и деца и тој треба да и биде приоритет а, не да се меша таму каде што не и е место и да упаѓа како гестапо во домот на братот.

 

Навистина богата дискусија се развила овде на темава.
Според мене и снаата и золвата треба да ги уживаат истите права и почит во рамките на едно семејство.
Не е фер и коректно само затоа што золвата е во крвно сродство со нив..да го користи тоа како како главен адут за да ја оправда својата доминација и супериорен однос над снаата.Никој нема право да рече дека тој дом не е дом и на снаата иако живее во заедница со свекрвата сепак е тој нејзин дом односно заеднички .Ај да ве прашам во личната карта на снаата која адреса е наведена како дом????И таа има право да го искаже своето мислење и став за некои работи што и пречат и не,не е тоа наметнување на правила во домот за кој некои се изјаснија дека не е нејзин туку бранење на сопствениот став и достоинство кога гледаш дека некој упорно се труди да ти седи над глава,те понижува и омаловажува.
Не е битно на кој начин го прави тоа дали со изигрување на поголема домаќинка од вас или наметнување на чувството дека сте гости во сопствената куќа.
Исто пак ни снаата нема право да и забранува на золвата да ги посетува своите родители но,сепак да биде со усул и културно ,никој не ја тера да се однесува како гостин..ете може и кафе да свари некогаш да се раскомоти но,без претерување,сепак не смее да заборави дека сега има нов дом,маж и деца и тој треба да и биде приоритет а, не да се меша таму каде што не и е место и да упаѓа како гестапо во домот на братот.

 

ајде и јас да си се искажа... се почна кога вратми и снаами беа верени тогаш си реков ете и јас сег аке си имам сестра ама се се смени кога дојде дома. уште 3 ден бевме на свадаба кај вујкоми и таму направи мешаница затоа што мајками се фатила за оро а таа останала со мене и братми и не играла...леле луѓе значи ја униште цала свадба се затвори внатре во соба и викаше колку што ја држи глас и мајка и беже таму и и викаже јас со овие луге неможам да живеам сакам да се вратам доама....ајде помина некако го доби првото дете кое за жал има бронхитис фала богу сега е добро и лежеше 10 дена во болница и кога дојде дома мајками и вика облечиму блузе за недај боже пак да му се деси истото а оваа се запали и и вика да ти се посерам во главата и братми почна да и вика како не ти е страм за ова и ги викна таткои и мајкаи а финтава била за да излезе од кај нас и таткои да и купи стан ама овај и рече дека такво нешто нема да се десеи никогаш... секој пат прави караници по дома и кога братми ке дојде влегува во соба и му кажува работи што ни на крај на памет не ни текнале да и ги речиме... со мене е друга работа доволно и е секое утро да ме види и да и сум како трн во око... неможам во купатило да си влезам како човек а не пак да го потрошам цела вода тогаш цело мало го крева на нозе... секое утро си станува влегува во кујна си прави кафе и правец во соба со се двете деца јас и мајками како слуги и сме ке направам руцек и пред да стигнат таткоми ибратми ид работа си слегува ке си се најаде од јадењето што сум и го направила и правец во соба без да фати ни трошка истото и за вечера... а најмногу ми е жал за мајками што неможе сопствениот син да си го види како треба а не пак да разговара со него... а и едвај чека да се омажам за да ја направела мојата соба децка а таа има две соби во едната спие лето а во другата зима а мојот помал брат нема своја сопствена соба и секој ден ми како нашега ми вика ај омажисе веке еднаш за да ја земиме твојата соба... фала богу што таткоми е жив пред него се прави ангел ама и тој ја знае тој додека и молчи е добар ама кога ке разлути се и вели во лице...ама ни вика остајтеа нека прави што саака кога нема домашна култура и ми вика гледај и учи... и јас имам золва и сме се налутиле една на друга ама никој пат не сме се навредиле и никој пат нема да се однесувам така со неа ниту пак со фамилијата на мажотми

 

Во повекето случаи може да се дојде до заклучок дека всушност ние самите сме го дозволиле тоа.Прво нашите мажи , после свекрвите кои го поминале тој пат и ТОЧНО знаат што треба а што не, најпосле ние самите.Кога се ке се собере се создаваат тие непријатни атмосфери.Не зависи само од нас, ама ете може да се обидеме да си ги разубавиме животите една на друга.Не ми е тешко да сварам кафе,да направам ручек, да се развеселиме..И сето тоа да личи на една срекна семејна атмосфера, без шепотења, без тајни муабети по заклучени соби, без коментари за храната која ни ја дал Бог.Ако сум прифатена како дел од семејството , така и ке се однесувам.Ако не никому ништо.Ке си гледам семејството, мажот и децата.Секој си има свој кров, и душа ке греши ако рече дека не си гледа прво за дома, а тек после за мама тато , бато.

 

И веројатно навистина е така-како ќе посееш... ама тоа важи и за од двете страни. Обидот снаата да биде изолирана исто така може и да потекнува од ставот на снаата или затоа што веќе изгорела некого со своето однесување, па луѓето не ја чувствуваат блиска ниту веројатно лојална за да ја вмешаат во својата интима. Нормално дека не знам што и како е точно, ама ако одиме по логиката „што ќе посееш...“ има голема веројатност. И пак ќе речам, читам тука деновиве и веќе ми е јасно зошто некои имаат проблеми какви што имаат. Јас искрено утре ако треба да бирам дали снаата да излезе низ врата од мојата куќа или ќерка ми (еве, ако не се трпат) што мислите, кого ќе изберам? И сите вие што имате ќерки, кого би избрале? Своето дете или снаата, која, сѐ има нели на светов, денес може да е снаа, ама утре и не мора... Исто така ќе ја учам ќерка ми дека кај мене е дома, ама дека (кога синот и снаата ќе си купат свој дом) кај брат ѝ е на гости. Ама ако братот и снаата живеат со нас, сигурно нема да ја деградирам сопствената ќерка во нашиот дом. Верувам снаата ќе биде доволно интелигентна да забележи дека нејзиниот иден маж има сестра и дека после свадбата нема да се изненади од тој факт. Јас точно знам дека мене ми е примарно семејство семејството во кое сум се родила, а потоа со сопругот сме создале семејство кое им е примарно семејство на нашите деца. Така функционира тоа. И никој не мора да има само еден дом... На пример, син ми си кажува дека има 3 дома- дома-дома, дома кај едните баба и дедо и дома кај другите баба и дедо. Моето примарно семејство е мојот примарен дом и секогаш ќе остане така, моето стекнато семејство е мојот создаден дом, и тоа ќе си биде така сѐ додека функционираме како семејство. Малку е смешно сега јас како снаа ги бранам золвите, ама тоа е затоа што длабоко и искрено верувам во ова што го кажувам овде. А инаку, ни јас со золва ми немам идеален однос, имаме сосема ОК релација сега, ама градењето на тој однос беше еден долг процес и до тој однос никогаш немаше да дојде ако за мене таа претставуваше проблем од кој треба да се ослободам за да завладеам со „царството“. Двете се трудевме да бидеме коректни (секоја според своето видување за коректност, да напоменам) и некако успеавме да изградиме нормален, коректен однос. Кога пред некое време имаше гооолеми проблеми, јас бев единствената пред која се отвори и јас бев со неа со денови за да разговарам со неа, додека таа не можеше да престане да плаче и да очајува. Веројатно да не сум ја заслужила нејзината доверба вратата ќе ми беше затворена пред нос. Запамтете дека секој однос се гради, а посебно таквите наметнати односи бараат време и трпение, секако и толеранција и мудрост, за да се изградат и да стигнат до некое нормално, цивилизирано ниво. И еден совет од мене-бидете Швајцарија во тие односи. Неутрални. Не е работа на снаата каков е односот на родителите кон золвата и не треба да се меша во тоа, исто како што не е работа на золвата да се меша каков е односот на снаата кон родителите (или на родителите кон снаата). Како да заборавате дека сите тие се возрасни луѓе и самите одговараат за своите постапки. Само така конечно ќе почнеме да функционираме како цивилизирано семејство, и конечно да ги заборавиме племенските односи според кои, гледам, уште се живее.

 

Tочно еLiOnes дека некого не можеш да го натераш да биде едноставно човек.Точно е што ке посееш тоа ке жнееш.Не може како снаа да си лош а како золва добар.Да речеме те посеале на добра почва и никнало добар плод, и обратно, тоа е нема друго...

 

Izvinete za latinica, od mobilen sum.
Lioness dusho, gresis. Te razbiram na koja strana ja vodis diskusijava, verojatno te vadi od takt ona makedonskoto "na maskoto kukja na zenskoto kloca" i veruvaj mi i mene kosa mi kreva koga ke mi recat pa ajde ti ke se omazis, kukjata na brat ti ke bide. E arno ama brat mi si stvori 3 kukji za nego, fala mu na boga i jas za mene, ama sestra mi zivee vo zaednica so svekor i svekrva. I ako na nekoj treba ca mu pripadne kukjata, toa e taa. Megjutoa ako rabotite ne se odvivaa vo taa nasoka i brat mi bese prinuden da donese snaa doma, jas i sestra mi so nasi domovi ( stvoreni vo kukjite na sopruzite ) definitivno nemase da e fer jas da dojdam i gazda da se pravam. Dve zeni vo edna kujna se mnogu, tri se veke panagjur. Na zolvata ( v najgolem broj slucai) i e sekogas dozvoleno na dojdi kaj roditelite i kaj bratot, da se vidat, da si popravat muabet, ako ima za pomaganje da pomogni ako ne da si posedi, i na kraj da si se vrati vo NEJZINOT dom. Oti se nametnuva eden prost fakt koj site go izostavivte. Zolvata finansiski vo taa kukja NEMA da investira, ke si gleda za v nezinata. Snaata ke investira i toa kako. Mozebi od zalakot ke deli za da di go napravi domot poubav. Zolvata smetki NEMA da plaka, snaata ke mora. Zolvata dvorot NEMA da go sreduva, snaata i toa kako. I najvazno, zolvata danok na kukjata NEMA da plaka, snaata da. Ubavo ke bese da mozevme site na dve mesta da pomagame, ama togas nemase da sme Makedonija . Od toj aspekt mislam deka ne e korektno nekoj da dojde i da ti otvora frizideri, fioki, da ti prebaruva niz doma. Treba da i se dade i na snaata nejzin prostor, katce sto ke go oseka kako svoe, intimnost i privatnost, zosto dovolno e tesko toa sto zivee so svekor i svekrva pa uste i zolvata gazda da i bide. A zar ima nekoj budala koj pri moznost da bira,bi ziveel so svekor i svekrva? Za zal poveketo koi se vo takva situacija nemaat izbor, a da imaa denes temava nemase da postoi isto kako ni taa za problemite so svekrvite. Oti neli cista smetka - dolga ljubov. Arno ama, Welcome to the Hotel Macedonia

 

И јас мислам т.е. тврдам дека свеки е крива за доминатноста на золва ми. За жал таа (свеки) не воспопоставила еднаков и близок однос со двете деца, туку од сам старт ги има двоено и дискриминирано.
Тоа јасно го увидов кога не ни дадоа алал за да се вратиме дома после две годишното живеење под кирија иако се ослободи место.
Кога прашавме -како има место за золва ми, а за синот и семејството нема (а реално две соби се ослободија)?, таа рече- што да правам, да ја исфрлам ли на улица (мислејќи на ќерка и`, а при тоа никој не ни бараше таа да биде исфрлена, ќе си ја зачуваше својата соба).
Никој не бараше таа да ја напушти собата, туку баравме да ни се дозволи да се вселиме во другите соби.
На тоа јас одговорив-синот со жена и дете можеш да го бркаш, а ќерката не можеш. Нели двете деца исто се сакаат. Очигледно не. И откако се преселивме, золва ми 2-3 мес. не ни зборуваше, лута ни беше зошто сме се преселиле.

Очигледно беше дека сето масло за непримањето дома доаѓаше токму од золва ми.

За жал, целиот однос на золва ми и до ден денес кон останата наша фамилија е компетитивен и таа има потреба постојано да се докажува, да се натпреварува со секој од нас и да наметнува мислења и ставови, буквално да се меша и онаму каде не и е место.

Неодамна купивме стан, ама немавме кажано се` уште на золва ми, не беа средени некои формалности и немавме прилика да соопштиме. Сосема случајно се погоди золва ми да присуствува на тел. разговор на мм за некои корекции во станот и така дозна и наместо да рече честито, со среќа да се служите, преселите, па ај да частите итн. итн. (барем јас и мм очекувавме честитки), золва ми рече -убаво. И толку, тоа беше се`.

Исто кога дипломирав, сета среќна купив колачи, сокови, грицки мицки, набрзински нешто да почастам.... дојов дома, наместив маса и културно чукнав на врата и ја повикав -ајде дојди да те почастам, дипломирав. Таа ми рече-а не фала, на диета сум. Пак немаше честитки.

Кога го крстевме син ми, после црквената церемонија се упативме кон ресторан кој го носеше името на золва ми. Мм на смеа рече-ајде сега сите кај Софче (рандом избор на име), а золва на тоа -нема проблем изволте, имам за перење, пеглење, чиистење, може да бира кој што сака.
Вака ли се однесува една нормална млада жена?.... башка и тетка на детето кое само што го крстевме.
Демек ние сите собрани не сме достојни како гости да дојдеме кај неа, туку како слуги кои треба да и` чистат. Мислам стварно, ноу комент.

И ред други работи, случки колку сакаш.

А за дома кај нас, ако сака да команда над мајка и`, нека ја, мајка и` и дозволува,слободно нека ја понижува и гази, ама мене и моето дете не може.

Еднаш дојдоа на гости и на ќерка ми и рече да оди да се пресоблече, дека кога гости (во конкретниот случај таа и золвеникот) доаѓаат треба да биде дотерана. Детето се уби од плачење зашто се почувствува навредено.
Мислам од кога тоа дека за обичен, неделен семеен ручек треба да бидеш дотеран. Разбирам да бидеш пристојно и чисто облечен, ама не и во свечен фустан или пак одело.

Истите зборови без упатени и на мајка и`, и до ден денес кога золва ми доаѓа свеки се притресува ко да доаѓа ројал фамили.
За се` си е сама крива и затоа и мм чести и ја зеза-ајде стара брзо, ќерка ти ќе дојде постели црвен тепих и оди пресоблечи се, нашминкај се, тури парфемче, ќе се бациш со ќерка ти и зетот.... а ти стари оди бричи се, не личи да седиш со ќерка ти не бричен.
И сето тоа од мм е кажано на шала, на смеа, затоа што таа ептен се притресува и сака малку да ја опушти. Мм е добар човек, шегаџија, а не мрчатор... за него сите овие работи се смешни.... а за кој маж и не се , само жени со ова се замараат.

За жал, некои луѓе си имаат бубачки и комплекси, кои искрено јас немам намера да ги трпам ниту пак да ги лечам, а немам ни време.

Сето погоре што го напишав во претходните постови е само дел од минати случки, ситници кои мене ми сметале и среќа како така се поправиле и се смениле некои работи.
Со золва ми имам нормален однос, иако некои нејзини испади знаат од такт да ме извадат, ама со тек на време научив да ги игнорирам или пак во соодветна прилика да ги возвратам.

И размислете дека можеби некој овде пишува за да си ја олесни душата и да си ги искаже маките и проблемите кои ги има или имал, а не за да се прави важен и да се фали дека е јака штикла од снашка.

Едит-золва ми си ги гледа нашите деца редовно кога ќе дојде кај нас дома, таман работа да не ги видела 7 мес., пишав дека ние не сме биле кај нив толку време.

 

Кога веќе почнавме со набројување на народни мудрости и поговорки и кои во голем дел ја покажале својата веројатност и вистинитост во контекст на муабетов за снаите и золвите..па и свекрвите бидејќи едното со другото не можат да се исклучат би ја кажала следнава НЕ ПРАВИ ГО ОНА ШТО НЕ САКАШ ДА ТИ ГО НАПРАВАТ ТЕБЕ!
Ни една свекрва не смее да дозволи да биде пристрасна кон сопствената ќерка во однос на снаата..сепак треба да се задржи здравиот разум и објективност во расудувањето на различните ситуации и околности без ќерката да се смета како член со сина крв ,а снаата како член од втор ред.Се додека ова некој убаво не си го разјасни и расчисти во мислите,главата и делувањето убав живот со сите членови во семејството не е возможен.Голем број на свекрви па и золви тргаат од фактот дека снаата е туѓинка..ако не и чини нека си оди... денес снаа утре не....чист БЕЗОБРАЗИЛУК е да ми извините на ваков циничен и нечовевечен начин не се градат конструктивни, здрави и успешни релации во семејството.Така е снаата е туѓа не ги боли за неа..ама животот е тркало еден ден и нив сигурно ќе ги здоболи.
ЗАбораваат дека и снаата е нечие дете.Една мажена жена со свое семејство,маж деца има еден и единствен дом и покрив ,оној кој може да го нарече само свој,оној во кој вложува и гради и таму треба да го минува најголемиот дел од своето време а, не да кисне по цели денови кај мама и тато. За мене тоа е знак за една незрела и неоформена личност која не може да се оддели од сукњата на мама и ни една одлука не може да донесе сама без да се консултира со неа па има потреба за муабети зад затворени врати. Додека родителскиот дом е алтернативен дом за недај боже ситуации.

 

Ги прочитав сите постови,јас не сум золва ,а не ни имам золва,но сакам да ви раскажам нешто.
Една свекрва кажува за своите вници,па се надоврзува за снаата и ќерката.
Кога се пораѓала ќерката се изнамачила,тешко,па сега како се справува со бебето,абе да ја жалиш.А,додека снаата,па колку лесно поминала,како од шала го родила бебето.Па и бебето мирно,само си спиело-снаава не се мачи како ќерката.
Муабетот ми беше,за своето боли повеќе отколку за туѓото.

Здравје и јас еден ден ќе бидам свекрва,па снаата ќе си има и золва(ќерка ми).Никогаш никој не можам да сакам повеќе од моите деца што сум ги родила,НО не значи дека би и дозволила утре на ќерка ми мешање во домот на син ми.Не дај боже да се доведеш во ситуација да бираш.Тоа е како да бираш помеѓу сопствените деца.Нели, снаата е избраничка на синот,со тоа него би го навредила.

Како што кажав,немам брат.Кога одам кај моите во мојот претходен дом,Јас одам на гости.Не дека на некого му сметам,но си имам јас своја куќа.Не значи дека ако сум излегла од домот на моите, вратата ми се отвара само со претходна најава.Никогаш не ми паднало на памет да и чепкам во плакарот на мајка ми,сестра ми без да ги прашам(иако таму има и мои алишта).Кафе знам да сварам,да помогнам ако нешто треба.Јас сум премногу блиска со сите,ама дома си се чувствувам каде што сум сега,заедно со маж ми и децата.

A и многу работи зависат од карактерот на човекот,од воспитувањето,фамилијарни односи кои се градат со меѓусебно почитување пред се.

 

Болдираното посебно го подржувам, ако одите по традиционално се знае како било порано , доаѓа снаа на неа е целиот товар на домаќинството и за старите , а свекрвата ужива и снаата и се обраќа на свекорот и свекрвата со мама и тато .. Секако дека тоа не одговара и сме модерни . А кога се работи золвата да биде гостинка што поретко да седи по саат месечно е тогаш сме традионални Што мајка ќе бара золвата тука
Времињата се менуваат не може да прифатиме да се смени нешто што ни одговара а друго не .

Домот на моите родители ќе биде секогаш мој дом , без разлика на се , никогаш во него нема да се чуствувам како гостинка тоа ми е несватливо , таму сум пораснала и кога ќе се омажам нема одеднаш да ми стане нелагодно да си сварам кафе , а што се работи за бркање по туѓи плакари тоа е веќе прашање на култура , јас не фаќам по работите на брат ми а не пак на некој друг човек .

Читајки вака , какви се не замерки нема ,пресеќна сум што нема да живеам со снаи
Мајка ми цврсто стои на ставот дека нема да живее со снааи ( реално и нема место ) , на времето не живеела со свекрва а имале голема куќа , па платите место да ги трошат на одмори и облека тие штеделе и тргале од залакот за свој дом.
Се што имаат моите ќе делат за сите подеднакво ,дедо ми роден во далечната 1920 на сите ни остави еднаков дел и не не делеше на машки и женски ..

А за тоа дека ако золвата повеќе е дома отколку со маж и , да знак е дека можеби нешто не е во ред со незиниот брак . Па и да е така , си оди кај најблиските да си каже мака и да бара подршка ...

Сигурно сте знаеле дека мажот има сестра , и дека тој дом е и нејзин колку и на вашиот сопруг , и законски има право на нужен дел . Знам за случај каде золвата по долго живење под кирија со маж и се преселија кај неа дома , иако имаше снаа дома ама куќата беше поголема и настанаа големи караници зошто па како , поседоа година -две ,за да заштедат за свое и се преселија , ама мислам дека и ден денес не зборуваат снаата и золвата , демек оваа дошла и и зела на снаата од нејзиното

А пак ако не се омажи золвата или пак се разведе , оф мори мајко , што тогаш
И не дека снаата нема право , тоа е и нејзин дом , ама таа е член плус а не замена .
Па и толкава галама се дигна , во денешно време ретко кој има време за одмор и своите деца , а не да дреми кај мајката .

 

Ај јас уште ова само да кажам, зашто кажав се што имав на темава веќе . За (не)правење разлика меѓу ќерка и снаа, тоа не оди по дифолт, нели, некој ќе заслужи да го засакаш, некој ќе заслужи да не сакаш да го видиш. Ако снаата се постави како главен џандар кој прави раздор во моето потесно семејство, секако дека ќе им советувам (добро де, ќе им кажам ) да си побараат друго место за живеење, за да не дојдеме во уште полоши односи, односно за раат на сите. За да можеме да си се видиме како луѓе и кафе насмеани да се напиеме, а сѐ додека има кавги и сцени по дома, тоа тешко да биде. И ако снаата на која сме и ја отвориле вратата од својот дом почне да прави сцени како на селска чешма за тенџерињата и за слични глупости, и со тоа внесува тензии и немир, јас секако не би сакала да живееме заедно. Ако син ми си ја избрал за сопатник, јас немам против, ама не сум јас должна да страдам заради неговиот избор. Тие нека си се сакааат, ама некаде на страна, ќе си се гледаме без тензии и без нервози која со чие тенџере готвела и толку. За мене тоа е многу ОК. Јас сум многу релаксиран човек, многу лесно остварувам комуникација со луѓе, не сум од оние што напнуваат за глупости ( еве банален пример, одиме 4 пара на одмор заедно, јас бев единствена од женскиот род која не дојде во конфликт ниту со некоја од жените, ниту со мажите, ни со мојот . Дури добив „комплимент“ од еден од мажите додека пиевме кафе наутро, ние надвор, а жените испокарани секоја во своја соба дреме, дека изгледам најопасна, ама најкул од сите жени јас сум испаднала... ова само колку за илустрација) и навистина ако не можеме да се вклопиме како семејство со снаата, не сакам да дојдеме во ситуација да се однесуваме како примитивци, туку поарно секој на своја страна, за да се сакаме повеќе. За жал, има и девојки млади кои со влегување во некое семејство ќе внесат раздор биејќи некои битки кои воопшто нема потреба да ги водат, туку ги прават од пуста патологија да докажат нешто, кое, парадоксално, најлесно ќе го докажат ако воопшто не се напнуваат да го докажуваат.
И се изнапишав овде само за да им дадам друг аспект на идните снаи и на идните золви, зашто најчесто тука читам совети од типот „Ама немој да и ќутиш, сељанка ниедна, таа тебе ќе ти рече ова-она...“ Или „Не ги рецкај, терај по свое, кој ги е...“ Како жена со поголем и животен и брачен стаж, само укажувам дека не мора се да се игра остро и не мора се на прва топка да биде. И дека не е убаво ако снаата стане главното јаболко на раздорот, па сега ќе се делиме на страни, кој на чија страна е и зошто е или не е... И токму затоа што никогаш не им правам на другите тоа што не сакам да ми прават мене, токму затоа не би сакала маж ми да дојде во ситуација да треба да бира меѓу мене и неговите, затоа што јас би била ужасната да треба да бирам меѓу моите родители и маж ми или меѓу сестра ми и маж ми...
Тешко се гради, лесно е да се урива.

 

Јас немам клуч од кај моите, но кога одам кај нив си седам добри 7-8 саати, сама или со мажот сеедно (не многу често, но во недела-две, еднаш).
Не сакам да досаѓам, во тие 7 саати, 3-4 пати станувам да си одам, но моите не ме оставаат па да не ги растажам нив си седам, и` помагам на мајка ми да ја раскрене трпезата, не за да ја нервирам снаа ми, туку да и` помогнам на мојата мајка затоа што заради неа и заради татко ми одам таму. Ни заради брат ми , ни пак заради снаа ми. Ќе го погалам малку внучето и толку од мене за нив. Искрено тие убави мигови не си ги расипувам со мислење на снаа ми.

Снаата еднаш ми приговори за тоа, ама јас и` реков „Да си го надополниме загубеното време поради раздорот меѓу нас кој во голем дел беше масло твое и на мт, има желба и од моја и од страна на мм и од нивна страна. Ако не ти чини, при толкава куќа имаш милион соби, а очигледно се зезнавте кога мислевте сосема да ми ги одземете правата од истата со мт што веќе никогаш нема да го наречам мој брат.“

И оттогаш не смее да коментира. А и нема зашто да коментира. Не и` се ни обраќам, и` викам едно „здраво“ и толку. На брат ми ни тоа. А брат ми од што имаше таква жена што го испокара со сите сестри, братучеди и остала родбина го гледам колку му беше убаво кога на повојница за ќерката од негова страна бевме само јас, мм и моите. Све друго нејзина родбина, дека они фините се.