Pomosh.... си имала тежок период од животот,што не значи дека ке ти биде таков целиот живот, сите си имаме своја срека и кога тогаш ке си дојде кај сите нас она што е наше ке си дојде без разлика на се ,имам слушнато една добра изрека на слепото пиле господ седелче му прави а во случајот со дечкото ке ти кажам само ова, сите сме поминале низ такви љубовни разочарувања,не дозволувај еден обичен мочкода те порази главата горе и покажи му на него дека ти е мн подобро во животот без него и колку напредуваш без него,не му го давај тоа задоволство да те гледа уништена, секогаш кога ке падниме у кал стануваме ке се затресиме малку кај што е валканото и продолжуваме понатаму кон подобар живот
Нереален свет Нова сум на форумот..имам проблем се што ми се случува во денот ми е нереално,јас можам да зборувам,да работам, да учам,ама не го чуствувам тоа дека е реално,на моменти се исклучувам и се прашувам кај сум,што е со мене,тоа ми се случувало и порано но со тек на време прекина но сега трае повеќе време и се прашувам дали пак ќе биде ко порано..
Нереален свет Знам како е. Кога сегашноста е неподнослива се обидувам да избегам. И сонувам за места на кои сакам да бидам, нешта кои сакам да ги правам (а не можам сега). Ми траеше еден период, и еве сега како да се враќа од време навреме. Јас се извлеков од со помош на некои работи кои почнав да ги правам,а ме правеа среќна. Значи се што треба е ти самата да се пронајдеш во нешто (пишување, читање,излегување со пријатели,момчиња, музика, јазици). Не знам дали имаш некои неостварени желби, па сакаш многуу да ги оствариш,а се чувствуваш немоќна да направиш било што(барем кај мене беше така)..И да имаш, мора да се пронајде начин . Прашај се што е она што навистина го сакаш? Зацртај некоја цел и кажи си дека овде и сега е реалноста, и за да дојдеш до целта треба да поминеш одреден тек од животот работејќи на таа цел. Социјализирај се колку што можеш повеќе, купи си нешто што ќе те израдува. И тоа е тоа. се андевам дека помогнав !Поздрав
Нова сум на форумов.Имам проблем незнам зашто но во последно време сум многу нервозна напната некој ќе ми се обрати со убаво јас одма му викам ко кузнае што да ми е,истото понашање го иам и дома .Незнам како да се справам со ова затоа ве молам дајте ми совет.
Гледај да се смириш, немој да избувнуваш, согледај ја причината за нервоза види кој е причинителот за таквата твоја состојба и гледај да го надминеш тоа. Ако си без причина нервоза нема потреба да бидеш. Ако некој ти се обрати убаво зошто и ти не му вратиш со убаво. Ако ти бил лош денот никој не е приморан тебе да те трпи нервозна. Нервозата е штетна во секоја смисла. Биди позитивна и размислувај на убав и позитивен начин. Вежбај, било какви вежби или јога и медитација за релаксирање и опуштање. Добредојде јаготка123. Истото од погоре важи и за тебе. Согледај ја причината зошто си нервозна. Размисли на кои начини можеш да ја победиш.Немој да се нервирате без причина.Гледајте попозитивно на работите. Слушај релаксирачка музика и вежбај. Најди занимација,рекреација која ќе те опушта.
Совет не знам дали некој има, ако има добредојден е, ако не доволно ми е да си ја испразнам душава. Ситуацијата во моето семејство е катастрофа, огромни количини на негативна енергија кружат од кога памтам за себе. И двајцата мои родители мислам дека повеќе се сожалуваат себе си отколку што им е криво што јас и брат ми сме растеле во таква лоша средина. Брат ми живее посебно, ние тројцата сме сега дома, но тоа не менува ништо. Татко ми е болен веќе со години и години и поради тоа е претежно свртен кон себе, се сожалува на некој начин поради ситуацијата која му се случила. на мајка ми е теретот на семејството, она се сожалува ради тоа. Не сакам да звучам ко пубертетлика, у стил дома никој не ме сака, не сакам да го кажам тоа затоа што не е така, туку едноставно сум порасната во околина каде мирен разговор на прсти се брои кога имало, особено меѓу мајка ми и татко ми. Кога бев малечка ако ги видев дека прават муабет за нешто онака смирено дури се чудев, чудно ми беше што се случува, значи за најбанално прашање, дали има банани дома на пример они урлаат. И морам да признаам дека мајка ми е таа која не го трпи едноставно што и да каже она мора да се развика мора тоа да биде кажано со јачина од 990909034 децибели, не може да се каже фино. Во последно време е уште потешко, како растам се повеќе ме исцрпува домашната атмосфера. Постојано седам во соба, понекогаш ќе се случи да поседам со мајка ми и од 4 разговори ќе завршат со караница и на крај секогаш сум јас таа која нема живци, колку трагично... Денеска веќе ми пукна филм на некој начин повторно ме праша дали сум се смирила пошто прееска ја прашав кај е полицата од дневна, за она да ми одговори да прекинам више на што јас се тргнав. И дали јас сум се смирила.. се мене нешто ми сметало. И реков дека има сериозни проблеми и дека вака не може, и искрено не ми е тешко што и кажав така некако сакам јас да почнам себе да се сожалувам, а не нив двајца. И нормално од неа добив одговор јас можам и да си одам од овде па вие што сакате правете... Едноставно немам сили веќе, јас немам семејство јас имам цимери. Не знам дали некогаш сум кажала дома за некој проблем, само нивните проблеми ги слушам. За школо, за љубовен проблем, не сум осетила дека треба да кажам на некој затоа што секогаш побитни било тоа дека нема пари или дека татко ми е себичен, или дека мајка ми е ненормална нели... Студент сум, истовремено да работам немам услови така ќе губам години на факултет, да ми плаќаат негде кирија немаме пари, да останам овде мислам ќе изгубам здравје. Силна личност сум затоа што не секој може да преживее се што ми се случува дома, а има и потрагични работи кои воопшто нема потреба да ги спомнувам, ама мислам дека едноставно и најсилниот после некое време попушта и психички и физички...
Се наоѓаш во тешка ситуација и она што би можела да го направиш е да ги разгледаш сите можни опции што можеш да ги направиш и од нив да ја избереш најдобрата т.е.онаа што ти сметаш дека е најдобра.Ако пак немаш многу избор или се наоѓаш 'меѓу две зла' ќе пробаш да се приспособиш на ситуацијата таква каква што е.Избегнувај ги несаканите моменти колку што можеш повеќе,фокусирај се на нешто друго што ти го сакаш,на пример ако имаш твоја соба,таму средувај си нешто,викај си другарки или ти оди,гледај филмови и сл.
да ти кажам ова се случува и кај мене,ама само со татко ми....на пример ке го прашам дали да купам леб ке ми се развика и ке ме нарече со нзјгрди зборови,некогаш ме прави крадец и ред други работи (ова веке го кажав),ама да не се нервираш многу,само да си учиш и да гледаш и факултет да завршиш и убава работа да си најдеш,едноставо да си го живеш жиквотот што е можно подобро,а инаку јас за една година ке бидам факултет (сега сум трета година средно),ама и ке си работам и ке учам,а ке најдам и негде да живеам,знам дека е лесно на зборови,ама можеш да успееш,а знам дека и јас ке можам да успеам......затоа многу да не се нервираш и да не губиш здравје....
Можеби каснам со советот , но не можев да не ти одговорам. Значи пред се најважна си ти самата на себе. Знам, си прежвеала многу тешки моменти, но тоа мора да те направи посилна од се. Знам како е сосема те разбирам бидејќи мене ми се починати родителите од 12 годишна возраст живеам со чичко ми и стрина ми. Во две години ги изгубив и двајцата родители, но тоа ме натера да сватам дека морам да живеам за себеси сум се родила за да живеам и да е борам за нив и да го сакам животот. И јас имав момче и слично ми се случи ко тебе значи мислев дека е совршен, но на крајот бев изиграна од него. Мислев дека е крај со мене дека цел свет ми се сруши бидејќи проблемите со него ми донесоа и домашни проблеми. Но не ме обесхрабри тоа. Ете ме сега 5 години подоцна од последната лоша случка имам момче кое ме цени и сака и ме прави најбескрајно најсреќна,со завршен факултет на што се гордеам. Можеби ива изгледа како да се жалам, но сакам да кажам дека животот е суров,тежок,мачен, но ние се најважни во него и мора да го сакаме и самите да се сакаме такви какви што сме. Значи девојко крени глава високо биди горда на самата себеси и имај верба во себе, ќе биде тешко не велам не, ќе имаш уште поголеми искушениа, а ти посакувам се помалку да се но НИКОГАШ не се откажувај од својата зацтана цел и од себеси. Ти посакувам се најдобро
Можеби е долго, но ќе му бидам многу благодарна на оној што ќе го прочита и ќе се обиде да ми даде совет. Значи во последно време незнам што ми се случува, сите мисли ми се испомешани во главата, во конфликт сум со самата себеси повеќе отколку со другите! Иако се надевам дека е само период.. Да почнам од самиот почеток. Прво полугодие, прва година во средно. Неможам да се пожалам на нешто особено, најдов друштво, оцените првото полугодие ми беа супер, поминав 4.00 без многу труд ни сама незнам како, едноставно материјалот ми се гледаше лесен, побрзо учев ли.. Во половината на септември дојде девојче префрлено од друго училиште што ја знаев од порано, ја имав аднато и на фејсбук но не ме прифаќаше, девојчево е поим за совршенство барем за мене, преубава е, има предобар стил на облекување, има строго изграден карактер и ставови за кои цврсто се држи - се она што јас не бев и не сум. Не велам дека сум грда, далеку од тоа, убаво девојче сум, не дека се фалам, ама сепак сум далеку од неа (не ми викајте сега за самодоверба, нели секогаш од убав има поубав, од поубав има уште поубав итн..) А и јас имам мислење што често го менувам, имам карактер подложен на влијанија и промени зашто сум флексибилна и емотивна личност. Е сега, пред ова девојче не се грижев толку за облеката иако сакав да сум фино облечена, се дружев со едно друго девојче од клас но откако дојде таа веднаш се здруживме иако ми изгледаше тешко достапна и не е отворена за секој да, ама со мене се дружеше, постојано бевме и сме заедно незнам.. И првото полугодие се беше супер, но од второво полугодие многу се променив. Успехот ми е спуштен за цела една оцена, иако не ја префрлувам вината на неа.. незнам зашто ама неможам да постигнам скоро ништо, постојано сум уморна а пак оцените ми се лоши, дали е до материјалот или незнам.. А во прво полугодие со девојчево се скапавме од бегање од некои предмети,ете зашто немавме изостаноци ама немавме некои последици од тоа и накрај пак си ги правев јас оценките супер, а ова полугодие не бегав дотолку а оцениве ми се катастрофа. А таа си е стандард добра, и прво полугодие и сега. Ама како што многу на форумов знаат, јас многу го сакам(в)! боксот, што се вика тоа беше некоја опсесивна љубов, за малку како да сакаш човек, го чувствуваш како да говори со тебе..ухх, незнам што емоција беше тоа. И иако се дружев со неа и со други другарки, сум пропуштала излегувања и петоци за тренинг, бев преокупирана со тренинг, и си велев немој, немој толку да се форсираш зашто еден ден сите соништа можат да ти се срушат од што многу ти станало опсесија, наеднаш ќе се оладиш спрема тоа.. Ама не, тоа не се случуваше, сеуште го сакав боксот не пропуштав тренинг за ништо, се усовршував. Но од март годинава мислам дека немам отидено на ниеден тренинг ,наеднаш се оладив кон боксот а планирав професионално да се занимавам, сакав на 18 години да влезам во ринг, незнам што се случи со мене. Ќе речете тинејџер си ти се менуваат интересите, но никогаш не сум се приврзала за нешто олку и не сум го сакала волку, еве точно една година и три месеци! А и тренирав едно 8-9 месеци. Незнам, но девојчево многу ме промени искрено, мислам дека е до неа. А добра е, секогаш била тука за мене, да ме сослуша и да ми даде совет, да направи да ми биде поубаво, и сама ме прашувала што ми е ми средувала со дечки и слично.. Иако изгледа понекогаш ладно и дистанцирано, ко да не сака да се приврзе за тебе сепак на свој начин го прикажува другарството со тебе, не мора да ти пишува срциња на фејсбук за да ти е другарка,нели.. Ама, го запоставив боксот, станав опседната со мода и како ќе се облечам, ги следам сите последни модни трендови, сакам во некои работи да сум како неа, да бидам облечена убаво како неа, правам немогучи комбинации само да ме види она во школо и среќна сум кога знам дека ќе ме пофали дека кошулата ми е лудило и слично.. Секако, не се облекувам јас убаво само за неа, и за мене за да се чувствувам убаво и се тоа.. Но о боже опрости ми,ама ова не сум јас!! Дури сум се растажувала бре кога не дошла во школо, се осеќам осамено ,сакам да сум со неа околу неа да се дружиме,иако имам другарки други нормално. Мислам дека развив еден вид опсесија кон девојчево, искрено многу ја засакав (другарски секако) ама на некој чуден начин, чувствувам дека ја сакам повеќе отколку мојата најдобра другарка, иако секако таа си има посебно место во моето срце. Дури и таа ми вика дека се имам променето откако отидов во ЈБТ, што јас мислам дека нема врска со ЈБТ ..некако стварно со стилот на облекување,што посветувам внимание на шминката (дури во последно време не си дозволувам во школо да отидам несредена без римел..) ,и во однесувањето, не како шмизла ама некако незнам.. Ама кога сум со старава другарка си се опуштам со неа и кажувам се, си се однесувам како порано како со неа што се однесувам обично, секако со сите неможеш да имаш ист начин на однесување, неможеш со сите да бидеш СОСЕМ ист. Пред новово девојче некогаш се однесувам поинаку, дали да и се допаднам, гледам да делам нејзини ставови, да се согласам понекогаш со неа.. да размислувам на повисоко ниво, не дека сум глупа де али мислам на она на дечки ова она зашто јас сум послободна во однос на тоа, она се има мувано само со еден и не сака со друг, мене ми се допаѓаат повеќе, си се зезам.. И незнам друго што да кажам,стварно испадна реферат ова. Ама ете, намалив со оценките, не го сакам веќе боксот, едноставно променета сум и незнам што ми е, што да превземам околу ова, а нема шанси да престанам да се дружам со неа кога можда она не е ни причината за тоа. А и незнам, во последно време ми се допаѓа еден дечко (турчин,од Јбт де ) , што веќе ми мавна корпа, се обидов индиректно преку другар кај него што исто го запознав преку девојчево, дури и порано ми се допаѓал и тогаш ми мавнал корпа хахаха, аман бе .Дури почнав да се прашувам што е проблемот, а дечково не е нешто особено, не е толку убав или фраер да трчаат многу по него, си викам јас да не не сум убава, што не му се допаѓа кај мене, што и онака барем за едно мување.. Почнав да се средувам уште повеќе за него, да ме види, сите ме приметуваат ми даваат комплименти ама тој едноставно не ме забележува. Почнав да кројам планови како да ме забележи, пак да се обидам некако, па и да се посрамотам не ми е гајле, онаква си викам магија ќе му направам жими се, незнам излегувам на секој мал одмор да го видам. Можеби на некој му изгледам и малоумно, но сватете ме, незнам имам еден кризен период што ме држи ова време и незнам што да направам, но променета сум, и ме мачат тие проблеми, и плус што ми се допаѓа дечково, па проблеми со оцени, школо, дома, старите другарки, промените во однесувањето.. Ако некој има било каков совет или ете ако може ,знае некој психолог да ми препорача,колку пари е една сесија и слично ако треба да отидам еднаш да поразговарам па да видам како ќе се одвиваат работите.. БЛАГОДАРАМ МНОГУ!
Според тоа што си го напишала, јасно е дека си се променила од кога си почнала да се дружиш со таа девојка. Не можеме ние секогаш да сме најдобри, но треба секогаш самодовербата да ти е горе! Ти си опседната со таа девојка. Ако навистина сакаш да се врати старата ти, мораш повеќе да се потрудиш за тоа. Сконцентрирај се малку повеќе на школото, тоа ќе ти треба, а не облеката. Во ред е да се облекуваш убаво, но да се облекуваш убаво за таа да те фали? Тоа никако не ми се допаѓа. Можеби ќе биде најдобро да поразговараш со твоите дома или да го намалиш дружењето со неа, но не да престанеш. А можеби и сето оваа е само период, бидејќи си во пубертет и секакви работи се случуваат во тој пусти пубертет. Запомни дека ТИ си најдобра, нема никој подобар од тебе! Некогаш не е важна облеката, или тоа што те одбил некој дечко, важна е внатрешноста на човекот и карактерот. Ако порано си била подобра личност, дај се од себе да се врати таа личност и тогаш другарка ти нека те фали за тоа што си, а не за тоа што сакаш да бидеш поради неа.
^Фала ти. Инаку можеби и јас малку претерав, навлегов премногу длабоко, ама не би рекла дека сум опседната со неа. Пре би рекла дека ми се допаѓа и сакам да се дружам со неа малку повеќе отколку со други, но опседната е преголем збор.. Пре би рекла дека бев опседната со боксот, а сега со модата но што е тука е. И сега не дека јас се облекувам за да таа ме пофали, ама сакам да се облечам убаво и секако ми годи кога таа ќе ми даде комплимент зашто ми се допаѓа како личност и нормално од тој што ни се допаѓа ни годи кога ќе ни каже нешто позитивно за нас. А дали бев подобра личност.. во однос на оцените, да. Но нив ќе ги поправам, зашто со неа се дружев и порано па имав добри оцени. (не ја бранам но навистина беше така) А во однос на боксот, јесда ми беше голема пасија ама заради него го запоставував мојот социјален и друштвен живот, ми страдаа другарствата заради него, пропуштив многу излегувања и лудории заради тренинзи.. Така што од таа страна ми е подобро. За самодовербата сметам дека ми е на добро ниво,барем сега сум самоуверена дека добро изгледам а со тоа и подобро се чувствувам, но чувствата навистина ми се испомешани во последно време. Изгледа е до пубертетот, се ќе помине..
blueeparadise до некаде се пронаоѓам во твојот огромен пост кој со задоволство го прочитав. Јас и ти сме на иста воздраст и до некаде исто размислуваме. Се пронајдов во делот со оценките, и јас ги за*ебав сега, но тоа не е битно. А тоа со девојчето знам како ти е, и јас кога бев на еден натпревар се дружевме 4 девојчиња, но јас највеќе бев приврзана со неа. Незнам зашто, поубава беше, убаво беше облечена, убав апарат имаше и така натаму. Но мислам дека она не ме гледаше така. Ја адднав на фб и не ме прифати. И си реков, гајле ми е. И ја заборавив. Ја видов пред некој месец и само и се насмевнав и си продолжив. Кај тебе е потешка ситуацијава, бидејќи заедно учите. Гледај да се одалечиш од неа. Ти заради неа си се сменила, тоа е факт. Но смени го, биди ти, биди таа што си била до сега. Не дозволувај други да те сменат. Од кај знаеш што ќе биде утре, може ќе те за*ебе. Да не ќе сечеш вени ради неа? Не се приврзувај многу со такви што не изразуваат чувства. Тешки луѓе се веруј. А за психолог добра идеа ти е, нормално е тоа. Оди, убаво ќе ти дојде. Едит: Врати му се на боксот подитно!
Да, тука сме некаде на иста возраст, си се сваќаме. Инаку те следам некое време на форумов, и ни се совпаѓаат некои размислувања, мило ми е заради тоа. А инаку изгледа мноогу лошо ви ја претставив, ама не е баш таква. Она е Шкорпија по хороскоп, и иако јас сум риба се држев подалеку од нив зашто не ми се допаѓаа како луѓе, мислев дека се злобни и безчувствителни. Но од неа сватив дека не е така. Значи она ретко засакува и се приврзува за некој, ама кога ќе се приврзе за некој тоа е готово веќе. И знам дека и јас неа и значам и ме сака, ми помага, ме сослушува ама не е таква ептен да ти вика лелеее срценце мое, многу те сакуфкам! Има и такви актови на нежност некогаш ама ете таков тип на човек е, нема да ја судам јас, немора да се лигави на крај краева. Сега изгледа дека се ви одам контра, ама или јас ја претставив многу лошо или вие лошо сте ме сватиле. А инаку, сакам да разговарам со психолог но незнам каде да најдам добар.. А за боксот незнам искрено.. не ја чувствувам веќе таа љубов кон него како порано. И да не правам веќе оф-топици, само да ви враќам, ако има нешто ќе пишам по ЛП ,нормално ако не ви сметам. Поздрав и ви благодарам.
blueeparadise многу добро те разбирам. На иста возраст сме и двете и знаеме колку на моменти е тежок пубертетов. Те сфаќам во врска со другарка ти иако мислам дека си премногу па, да не речам "опседната" со неа. Ама знам како е да сакаш да се дружиш со некои девојчиња што убаво се облекуваат, нели водат грижа за себе и мене ми се случило истото. Само дистанцирај се малку, сети се дека ти си најдобра, прекрасна и дека не ти треба некој да ти каже дека си преубаво облечена (мада сите ние го сакаме тоа, ego boost шо да праиш ). Не се менувај никогаш, посебно не заради некој што еден ден сигурно ќе ти згреши нешто. Биди тоа што си, ако сметаш дека сега си подобра личност од порано остани ваква, ама ако не направи се за да бидеш како порано. Сигурно е дека таа девојка те сменила, ама на подобро или полошо.. тоа треба ти сама да го увидиш. Во врска со оценките ич да не се секираш, ќе ги поправиш, верувам во тебе Дечковци ќе дојдат и пројдат, нема потреба да се секираш толку ради нив, па млади сме уште мајко му стара. За неколку години ќе ни биде се ова смешно, ама тоа е. Уште за боксот.. Доколку сеуште чувствуваш некаква љубов кон него, не се откажувај, може после ќе зажалиш. Ама нели нормално е да се оладиме за нешто извесен период, затоа ти викам почекај, види како ќе се одвиваат работите, може ова е само фаза што ќе помине, па не прави ништо големо, за да не се каеш подоцна. Ова е мојот став, мојот искрен совет, ако ти затреба некогаш нешто пиши ми ЛП, ќе бидам тука секогаш да ти дадам совет, знам низ што минуваш. Се надевам дека до некаде и ти помогнав
Примарниот проблем е што најверојатно ова ти е прва драстична промена што ти се случува. Во средно веќе почнуваш да ги гледаш другите како се дотеруваат и доаѓаат скоцкани во школо, па тоа ти е стимуланс за истото да го напраиш за себе. Исто така машките ќе се загледаат во некоја која е тип топ, а не онаа што доаѓа неуредно simple as that. Боксот ти бил некад љубов, а си очекувала дека ќе трае до крајот на животот па еве ти плус уште едно разочарување. Штом си оладила и желбата ти спласапнала не се напињај пак за боксот. И за година две ќе се навратиш на темава, ама знаеш со каков совет? Дека другарка ти те разочарала. Премногу си се приврзала со неа. Не треба така да се постапува за некого кого го знаеш неколку месеци, каде ти е дозата на резерва? Премногу очекувања имаш од неа дека ќе ти помогне секад, тука ќе биде за тебе.. а после првото нејзино одбивање ќе тажиш по неа. Веруј, подобро имај некоја дистанца со неа и ИЗГРАДИ СИ СВОЈ СТАВ. Тоа е единствено нешто што ти недостига. Не климај со главата на секоја нејзина заповед, мислење или што и да е. Знај да каже не, не ми се допаѓа, не се согласувам. Од тука потекнува и твојата потајна љубомора кон неа, нејзиниот физички изглед и карактер.
Zdravo Mojot problem e sto se sobra naednas i veke ne sum istata licnost sto bila vo sredno. Togas imav poveke samodoverba bev poveke ambiciozna.Se zapisav na fakultet i prva ja iscistiv megutoa nemam viskot prosek za razlika od moite cimerki.Tie sekogas koga zboruvaat za toa za prosekot kazuvaat deka e mnogu biten i go kazuvaat na toj nacin deka oni poveke se sposobni od mene, deka ja ne znam dovolno i koga zboruvaat oni za toa ja sum taa sto e nekompetetna da kaze nesto.I duri i veke samata ne kometiram od strav da ne zgresam nesto.Jas fakultetot si go sakam i cel zivot si imav nekoja zamisla sto sakam da postignam i uste od prvo odd sto se vika znaev sto ke se zapisam.No sega koga se e partiskii so vrski plus i za prosekot nemam veke ambicija nemam motiv da ucam.Eve i vtor pat pagam eden predmet ako ne polozam vo avgust prezapisuvam toa uste tolku me jade odvnatre.Drugo decko mi sekogas e nekade i se nesto pravi kaj nego se e pointeresno vo sporedba so mene odi na pat od rabota makar i na eden den ke zafrsat toa sto im treba i posle toa setaat nego sekogas rabotata mu e na prvo mesto i gazdata negov.Ako treba mene ke mi otkaze bitnoso nego ke otide ako treba i 5 sabajle ke sedat nekade demek sostanok voa noa.Ja nemam neikade mrdnato da otidam nekade da iskuliram i plus sakav nekade da odime na odmor on ne saka demek ne mu se odelo sami nie dvajca , sto ke sme pravele sami,a koga treba da odi na pat nekade so niv nema otkazuvanje.Drugo mnogu opadnavme doma finansiski zaradi fakultetov moj i doma karanje za pari i veke neznam pukam od nervoza.
MiniBrendon Што се замараш со твојте цимерки ти сама велиш дека си го сакаш факултетов значи ќе дадеш се од себе и одиш напред.Нека не те плаши и замара политиката секој човек си има своја среќа можеби твојата е најубава, за дечкото не коментирам.Верувам дека твоите прават се за да обезбедат за тебе ,а кавгите дома опшеството во кое живееме си го сторија своето.Верувај во себе и уживај во летото
