Совети

Ако си на Јустинијан Први, тогаш за да запишеш втора година мора да имаш положено 5-6 мислам предмети од прва година. Значи повеќе од пола треба да ти се положени за да запишеш нова година. Сесии имаш почесто само со цел да положиш и да не пишеш иста година. Таков услов имаат на овој факултет, и затоа често им бегаат студенти па воведија казнени сесии за преполагање на предметите. Од кога ќе запишеш втора година си ја слушаш втора а по завршувањето на додипломските студии, ги презапишуваш старите предмети со казна околу 4000 ден (не ме фаќај за збор). Ако немаш доволно за да запишеш втора, изгледа пак запишуваш иста година. А за слушање не ги слушаш старите предмети, т.е не мора на предавање да идеш туку само на полагање исто како редовните предмети . Колоквиуми два па испит... Така нешто , распрашај се пак ова вака беше до пред 2-3 години, сега може има измени .

 

fala mn na odgovort inaku sum na pravnio bitola so disperziranite studii sv kliment ohridcki

 

Почни да се цениш себе си повеќе,најважната личност за тебе си ТИ и никој не е вреден до толку за да му дозволиш да те повредува

 

Ќе ги избришеш од животот, никаков контакт, а ако мораш да ги гледаш не разговарај, врти ја главата на друга страна.

 

Ignoriranjeto e najlosa covecka osobina.
Nikoj ne saka da bide ignoriran.Ajde zamislete si kako bi vi bilo vas nekoj da ve ignorira.
Znaci toa ne e resenie za nisto.
Koga ke pomislite da ignorirate, potsetetese deka taka ke vi vratat, toa ne bi trebalo da bide resenie.
Tie sto davaat takvi soveti, vo sekoj slucaj nemaat nikakvo zivotno iskustvo. Slusajki go toj sovet i primenuvajki go sami sebe se stavate vo zacaraniot svet na mrskosti.

Zatoa najvazno e da se odnesuvate spored normite na kulturno i dostojno odnesuvanje.
Sto e kulturo i dostojno, prosrcajte na internet, ima tamu kako treba i sto treba, ama IGNORIRANJE ne posegajte po toa. Najbolno zavrsuva i toa po toj sto ignorira.Pa ke ve ima posle tuka , sega sto da pravam, poloso e od sto bese.
Ni zivotnite vo suma ne se ignoriraat tuku priogaat na bilo koj nacin.

Mladi dami, trenirajte kultura, maniri, odgovornost, razbiranje i ostanati dostojni odnesuvanja, zaboravete ednas za sekogas resenie ignoriraj.
Koga i da e toa ignoriranje ke ve udri po glava i skapo ke go platite.

 

Јас не се сложувам, некој што ме повредил на овој или оној начин (освен ако не е несвесно или ненамерно) не треба да биде дел од мојот живот и нема зошто да му обрнувам внимание бидејќи повторно во даден момент може истото да го стори и тоа сигурно ќе го стори затоа што се простило па, ќе ми простат пак ОД ИСКУСТВО КАЖУВАМ.Култура си е за култура ама за нечиј атер или од култура само да си товараш гнев и болка не вреди и јас да сум немам намера постојано и постојано да се објаснувам затоа што некому игнорирањето ќе му пречи или ќе го боли ТРЕБАЛО НА ТОА ПОРАНО ДА МИСЛИ.

 

Во право си за сето ова, подобро е кога ќе се оди докрај, но не затоа што е поправилно, туку затоа што ќе ти биде полесно на душата, барем знаеш, на чисто си. Сепак, игнорирањето иако не прави да ти биде полесно, е дамска особина. Не смееш да им придаваш значење на некои личности и работи во одредени ситуации, треба тие да помолат малку за да и ти им посветиш внимание малку. Како и да е, тоа е ептен кога ќе навлеземе во филозофии Сепак, нека бидат разгледани и двете страни - внимание или игнорирање, па кој како мисли дека е правилно кај него, така нека си одбере. Јас почесто го одбирам вниманието, а мноооогуу би сакала да можам да спијам мирно откако би го одбрала игнорирањето Понекогаш стварно така и им треба на некои.

 

Jas sum ziveela vo zemja kade sekoj eden ignorira, a sega ziveam tamu kade ignoriranjeto e najnizok i ne prifatliv predizvik.
Mnogu e poubavo tamu kade toa e za osuda i se tretira kako nesposoben covek da se spravi so sprotivnoto.
Nikogas ne bi odbrala ignoriranje.
Stvor sum na svetov koj ima mozok i moze i umee da se objasni, NEMA POTREBA OD IGNORIRANJE.
Ignorirajki gi drugite dokazuvam deka neumeam i nemozam. Od skolo bi bila oznacena kako crna ovca, na rabota isto, megu priateli isto. Ke bidam istisnata od masata.
Sam na svetot nikoj nemoze, zatoa pridrzuvajte se kon kulturnite normi za da ostanete megu svojot rod.

 

Блазе си ти штом живееш во таква средина, штом такви се нормите таму, значи и луѓето се некои со коишто можеш да се разбереш. Не е со секого така, јас сум била во ситуации во коишто сум морала да одберам игнорирање за да не се зезнам, меѓутоа да сум била малку попаметна, сигурно ќе сум одела до крај бидејќи ќе сум знаела како.

 

Девојче лудо, зошто не сватиш од твоите грешки дека се што лета не се јаде?!
Си направила доста сериозен проблем, и си се освестила и си прифатила дека грешиш што тоа е доброто во оваа ситуација.
Сега седни со мајкати и пробај најсмирено и искрено да и објасниш се, па заедно да пронајдете решение. Искрено се извини и покај за твојата грешка и пробај да надокнадиш со тоа што ќе почнеш да бидеш корисна во нешто, но не со збор туку со дело.
Крај краева не е крај света, сите грешат и учат од своите грешки низ животот, што побрзо објасни ја ситуацијата дома на мајка ти и почни да правиш дела за кои што ќе почнеш да стануваш горда и самоуверена и малку посозреана.
Не си воопшто мала и воопшто не ти доликуваат вакви несозреани глупости да правиш што притоа коштаат пари и време на тебе и на твоите. Затоа фати се за некоја работа и почни од некаде да си го подобриш животот и исправиш грешката.

 

здраво.. ве молам за помош..јас сум без родители првин почина мајками кога имав 15 години а на 20 почина и татко ми. сега живеам со чичко ми но не е како со татко ми. моногу ми е тешко. сакамм да се самоубијам никој не ме разбира дека ми е тешко. секој ден само кавги има ве молам кажете ми дали психолог би ми помогнал или едноставно да се самоубија и проблемот е решен?

 

Драга, во никој случај самоубиството не е решение. И јас сум без еден родител, во животот сум поминала низ најразлични ситуации, но никогаш не сум помислила на самоубиство. Потребна ти е само поддршка. Барем една личност со која ќе можеш да испиеш кафе, да си направиш муабет, да си ги споделуваш маките. За почекот, гледав и јас што е можно поголем дел од денот да поминувам со позитивни луѓе. Почни да се занимаваш со нешто, да склопиш нови пријателства...Брзо ќе ти поминува времето, нема многу да мислиш на лоши нешта и можеби на тој начин ќе ја запознаеш својата сродна душа (доколку се' уште не си ја пронашла). Не знам колку години имаш моментално, но никогаш не е доцна за промени. Доколку си во можност, можеш да посетиш и психолог или едноставно да поразговараш со некоја од нас. Верувам дека не ти е лесно и некои работи не се забораваат само те молам немој да размислуваш на самоубиство. Бори се... еден ден ќе ти се исплати

 

Имам 21 година татко ми почина пред 9 месеци.. пробав секако но не можам одам и на факултет и на работа по некој сат но едноставно не можам многу ми е тешко ми фали посебно татко ми затоа што од како мајка ми почина тој ми беше и татко и мајка..

 

А опкружена си со позитивни луѓе? Излегуваш ? И мене ми беше премногу тешно, но едноставно времето лечи се... Само треба да се избориш со тоа, да правиш нови работи, мене тоа ми помогна... Се пронајдов себеси. Немав волја за ништо, се' уште ми се случува да пуштам некоја солза иако поминале 5 години ама поголемиот дел од времето пробувам да не мислам. Ако ти е потребно разговор, тука сум во секое време

 

Не воопшто немам желба за излегување.. сакам само дома да седам и да мислам.. многу сум затворена мислам дека разговор со психолог би ми помогнал само не знам дали можам да најдам во прилеп бидејќе сум од таму. исто така спомена за сродна душа.. и од тоа сум многу разочарана.. за сите досега што ми се допаѓале џабе само си сум давала лажна надеж.. еве сега на пример кад што одма на работа ми се допаѓа едно момче постаро е од мене и се распрашав за него но џабе ми зборува во живо ама ништо фазла.. понекогаш едноставно стана лек за мојата душа кога ќе го видам стално сум насмеана ама знам дека џабе е се...

 

Имаш ли брат или сестра? на форумов можеби познава некој психолог со кој ќе си ја олесниш душата ... јас едно нешто можам да ти кажам, ако студираш почни да бараш работа и не кажувај како ти е, кавги или не, ситуацијата со родителите, едноставно соцјалка си и бараш работа, толку. Очите и на тилот стави ги, спаѓаш во ранлива, лесно заводлива социјална категорија и додека не зајакнеш внимавај кому се доверуваш и на нет и надвор, кој ти помага и зошто ти помага, ќе биде ќе зајакнеш, стисни заби и викај ќе помине и ова и од ова сум појака !!!

 

Немам ни брат ни сестра сама сум.. веќе имам и работа но џабе е се многу ми е тешко..

 

Не е џабе, тогаш си финанскиски самостојна, не зависиш од никого значи можеш психолог да си дозволиш, имаш што времето да ти го исполнува, зацртај цел, дете си уште ќе си дојде и љубов и се, само пази со кого си имаш работа, се што лета не се јаде, од една дупка во друга не оди. Не сакам да знам колку ти е тешко ама мораш да издржиш и се што твоите не доживеале со тебе ти да доживееш со твоите деца.Најди си психолог да ти биде поддршка и пиши ни една убава разгледница кога ќе почнеш животот од ведрата страна да го гледаш.

 

Јас сум од Прилеп дали познаваш можеби некој што може да ми помогне мислам психолог?

 

Не знам ,да знаев ќе ти пишев порака, а зш Прилеп мора да биде и Битола ти е блиску и мислам поопуштена ќе бидеш таму, а овде сепак ќе се стегаш. Види во Златна Книга ако вака не можеш да најдеш и главата горе, се ќе помине, има и луѓе на земјава ама има и ...