Совети

Сoвет : Кaкo дa бидaм пoсмиренa? Кaкo дa нaпрaвaм некoи рaбoти вooпштo дa не дoпирaaт дo мене ?
Мислaм ќе пoбудaлaм..незнaм кaкo дa се спрaвaм сo сaмaтa себе.Кaкo дa бидaм пoсилнa личнoст?!

 

Ќе се научиш да кажеш "не" .
Ќе престанеш да трошиш време на луѓе кои и не ти се битни, ќе игнорираш негативни личности.
Ако слушнеш нешто што не ти одговара, нека ти влезе од едно уво , а од друго нека ти излезе.
Јас бев порано таква и сфатив со текот на годините дека не треба да си губам здравје и нерви за небитни работи.
Не дека и ја сум нешто смирена, има работи кои ме вадат од такт, ама тоа трае 30мин.
Освен тебе и твоите најблиски ништо не е важно.
Се додека има човек здравје и мир, никој ништо не му може.
Прави работи кои ги сакаш. Читај, вежбај, ако имаш талент за нешто искористи го, ако си верник моли се почесто, мирот Бог го дава.

 

Тоа е едноставно карактерна особина, посилно од тебе што е тешко за контролирање.
Некои работи за да не допираат до тебе држи се понастрана, ако е тешко да ги одбегнуваш-најди занимација за да се оттргнеш со мислите. Не се затворај, дружи се, запознавај нови луѓе.
Биди позитивна кон животот, само тој начин го знам што би те направил да бидеш посилна личност

 

Јас за инат ќе го направам тоа нешто што ме кочи и ми создава страв. И нема да се прашувам што би било ако би било и ќе биде се во ред.

 

Абрил јас имам една финта за таквото безпотребно нервирање. Секогаш кога сум во фаза нешто да ме извади од такт си го поставувам прашањето *Дали ова би ми било важно после 10 години? Дали нервозата која сега ја трпам (што секако штети на здравјето) е вредна за причината за која се нервирам?*

И навистина е така. Ај сетете се пред 3 години на истава дата за што сте се изнервирале. Не се сеќавате нели? Сигурно била некоја ситница што е неважна сега за вас. Но од друга страна вачиот организам за жал се секава за нервозите што тогаш сте ги имале, тие стојат некаде запишани, и последици ке има порано или подоцна.

 

Смиреноста е резултат на искускуството или тегобите и радостите кои ги имаш поминато низ животот.Од се се учи и вади поука.Смиреноста е еден вид поинаква перцепција на случувањата.Ако ги гледаш работите од позитивна перспектива, тука ќе се роди и самодовербата и смиреноста.

 

Zenskicki, ve molam nekoja neka mi pise inbox, potrebno mi e kratok sovet

 

Здраво...ја видов оваа тема и си реков да ве прашам за совет затоа што сама неможам да се одлучам. Јас студирам во друг град и имам дечко од истиот град каде што студирам. Во врска сме скоро една година. Јас имам 21 година, а тој има 27 години. Голем дел од времето поминуваме заедно или јас сум кај него или тој е кај мене (кај што седам под ќирија). Знам дека многу ме сака,многу пати ми го докажал тоа дури и сака да ме земи за жена ама му имам кажано дека сеуште сметам дека ми е рано и не сум подготвена за таков чин, најпрво да го завршам факултетот па после ќе мислиме за тоа. Е сега уште пред некој месец ми велеше да седам кај него наместо да плаќам стан за џабе ко и така сме постојано заедно. Тој има цел долен спрат само за него, неговите се на втор спрат со посебен влез. Почнав да размислувам за од другиот семестар да седам кај него т.е од јануари и сега пред да си заминам од тука кај што седам треба да му кажам на газдата да си знае дали ќе седам или не. Но јас сеуште се двоумам и незнам кој е најдобриот избор дали да си останам под ќирија и да си плаќам секој месец по околу 4000 денари или да се преселам кај дечкото а со тоа и ќе заштедам од парите за ќирија, и нема да мора да се малтретираме за видувањето туку секогаш ќе си сме тука кога и да си притребаме. Но од друга страна ме плаши преселувањето кај него ..за ако еден ден се скараме а јас сум живеела кај него исто како венчани да сме. Затоа барам совет од вас да сте на мое место што би постапиле? Извинете за долгиот пост, но сакам да си ја решам дилемата. Секој совет е добредојден. Поздрав

 

Незнмам каде д аго поставам прашањето се решив тука .Дали некој знае дали самите психолози посетуваат психолог ако не можат самите да си го решат проблемот иако се психолози?
Модераторите нека го сместат прашањево во соответна тема пошто темата сакам да прашам е заклучена.

 

Здраво на сите !
Девојки, јас сум многу очајна, разочарана, уништена и тажна. Следам повеќе теми на овој сајт и форум а за проблемов мој барам решение насекаде и под дрво и под камен никако не успеав. Знам дека мојов проблем е ништо во споредба со проблемите на многу луѓе околу мене, можеби и немам право да кажам дека ми е тешко најјјтешко амаа катастрофално се осеќам. Да скратам малку : јас имам 21 година. од 15 годони одам со 1 дечко. Нормално за да не ги повредам моите и да не ги изнервирам (зашо потекнувам од многу строга фамлија можам да кажам селско строга) ништо не им кажав тогаш на на 15 год. потоа тие дознааа за нашата врска по одреден период и воопшто не им се допадна дечко ми, а и тој како секое второ дете на таа возраст стави слики малку интимни од нас односно како се бакнуваме, уште на тие години и родителиве мои уште повеќе го замразија него и ме присилувааа да го оставам. јас многуууу го сакав и денес многу го сакамм и Не се разделивме никако.... поточно 6 годинии со лагиии и криења. сите негови знааат. и тојј сакааа да ја решиме ситуацијатаа а јас немамм како, се што кажав не успеа. поточнооо штом ќе спомнам негово имеее се најлошоо зборат за него, за нас сееее најпогрдно за него несакааат да му го чујат името треперат кога зборат за него го мразат највеќе на целл свет ааааа веќее неможам да се криемее годините свое си барааат.... ДЕВОЈКИ ИАКО НИЕДНА ОД ВАС НЕЗНААМ СИТЕ ВЕЕ ЗАМОЛУВАМ ДА МИ ПОМОГНЕТЕЕ АКО НЕКОЈ МИ НАЈДЕ ЧАРЕ ИЛИ РЕШЕНИЕ БОГАТО ЌЕ ГО НАГРАДАМ, СЕ КОЛНАМ. ПОМАГАЈТЕ МИ ВЕ МОЛАМ

 

Ima nekoja devojka slobodna?
Da mi pise vo poraki.

 

Само со разговор може се да се реши.
Ќе ги седнеш дома ќе разговараш на фин и културен начин. Ќе кажеш дека одиш 6 години(што и не е малку за денешниве деца)
дека се сакате, ти си го одбрала него и дека не планираш за еден ден да урнеш врска која се градела 6 години и дека подобро ќе биде да го прифатат тоа ако не нека живеат со тоа дека вие двајца сте во врска. Верувај на крајот не им останува ништо друго освен да прифатат со помислата дека ако си ти среќна и они ќе бидат. Меѓутоа и вие треба да се покажете пред нив дека сте озбилни и да знаат твоите дека си во добри раце, а не да објавувате имтимни слики на социјални мрежи што и стварно не доликува.

 

Може некоја девојкаа итноо да ми пишее?

 

Може некој/а да ми пише сега во пораче?

 

Тoнaм, се дaвaм oд сoпствените мисли. Немaм кoнтрoлa врз нив, кaкo јaтo бесни птици ме нaпaѓaaт, a јaс се oбидувaм дa ги избркaм. Се случи дa ме фaќa хистеријa и несвеснo пoчнaв дa се сaмoпoвредувaм. Не бев јaс. Не знaм штo дa прaвaм, се oбидувaм дa нaјдaм спoкoј и некoј ќе дoјде дa гo уништи. Премнoгу стрес ми дoaѓa, редoвнo ме бoли глaвa, ми се врти и ми се лoши... Пoстигнувaм дa нaпрaвaм се, мaксимaлнo сум пoсветенa нa кучетo, a сепaк вaдaм мнoгу дoбри и oдлични oцени вo шкoлo, нo ме oбземa бес, стрaв, немир oкoлу мaли причини. Акo некoј знaе кaкo мoже дa се спрaвaм сo сетo oвa, длaбoкo блaгoдaрнa ќе му бидaм.

 

Мое искуство - молитви и религиозност.
Ме смени. Дишам пак.
И книгата Моќта на потсвеста

 

Велиш немаш контрола врз мислите.... дали можеби затоа што многу сили вложуваш во тоа да ги држиш под контрола другите работи?? Сама кажуваш дека постојано имаш обврски, веројатно немаш време да се издишиш, да размислиш, само механички дејствуваш, ги исполнуваш туѓите очекувања па немаш време за сопствениот спокој. Дозволи си да запоставиш нешто, пропушти еден оброк, еден час на школо, една прошетка на кучето. Наместо да го правиш тоа што ТРЕБА направи го тоа што САКАШ. Не значи дека тоа е правилно, но можеби само ти е во моментов потребно. Велиш спокојот некој ти го уништува...кој? Зошто си го дозволила тоа? Многу сили вложуваш да го постигниш, кој е толку вреден за со било каков гест ти го уништи тоа? И ако е вреден и важен би требало да те поддржи, не да те доотепа. Разговарај со родителите. Отворено, емотивно, со солзи, со хистерија... искажи се, но и исслушај ги. Ова ти е период во кој ти треба нечија поддршка, нечија прегратка. И ако ништо оттука не ти помогни, побарај совет од стручно лице. Млада си, ќе преминиш преку ова, дури и посилна ќе излезиш после вакво искуство.

 

Пробај со молитва најчесто на бројаница Исусовата, Некои мисли знаат да бидат надворешни па може да ги игнорираш слободно а особено ако ти го нарушуваат твојот мир. Пробај да идеш во Црква во недела види што се случува. Топло ти препорачувам од старец Пајсиј да си прочиташ некоја книга или Отец Тадеј или Отец Порфириј.