@Y Grint ко времето надвор, буквално така однесувај се. Не придавај им многу значење. Кафето в рака на пауза, сега не да ги избегнуваш скроз ама терај си ко што тебе ти одговара. Кога ќе имаш можност да бидеш насамо со барем еден колега, а притоа отворено ти потенцира и укаже авторитет, само сигурно и смирено. Не покажувај никаков страв. Пошто знаат да се гадни, особено ако некој е скроз океј се мотаат ко змии. И запомни, никој таму не ти е пријател/ка без разлика колку фино изгледа. Пс. не се откажувај од работа по струка. Се наоѓа и тоа со упорност..праќај CV, разгледувај огласи..
@Y Grint игнорирај и врши си ја работата, додека во меѓувреме бараш нешто по струка или некаква друга работа со подобри услови. И да, како што ти кажаа и пред мене, никако не покажувај страв, главата горе. Колку повеќе покажуваш страв, толку повеќе им даваш сила да продолжат зашто гледаат дека има ефект.
Zdravo devojki, periodot se custvuvam epten cudno. Imam nova rabota, nova sredina, novi lugje, nov pocetok. I pak ne e toa toa. Svativ deka e do mene. Ete jas neznam, nemozam, da se upikuvam taka. Neznam da bidam prirodna so site i da zboram tolku opusteno za mene i mojot zivot. Nemozam da se dodvoruvam, ni da flertuvam. Kako da sum od strana kako da nadgleduvam samo. Posle loso ljubovno iskustvo kako da izgradiv zid okolu mene. Se custvuvam isplaseno, kako da neznam poveke da flertuvam. Na prv pogled sum nekoj namkor, duri me mislaat za dignata. A jas ete nz kako. Dodeka drugarka mi e za prv pat koleska, i ima vrska dolga. Flertuva so lugjeto, site nejze i se dodvoruvaat, a potoa mi se zali na nekoj nacin zosto i se pustaat i ja zamaraat. A ete taa samata go pravi toa. Ke pomislete deka sum ljubomorna, no naprotiv, premnogu sum zbuneta. Zbuneta i od samata sebe. Zaboraviv kako so lugjeto, zaboraviv da bidam opistena, kako da ne mi odi ednostavno. Se smetam za komunikaticna, no ovie okolu mene se takvi koi na covek mu se upikuvaat na koza. Znaat ednostavno kako, a potoa ogovaraat kako imale stav i slicno, a vrska nema.
Ona shto se slucilo treba da go ostavime pozadi nas, a ne da zhiveeme vo minatoto, da mozhebi vo ovoj moment ne veruvash deka kje se vljubish povtorno, no se e vo tvojata glava, uci od minatoto I taka gradi si ja idninata. Ne se forsiraj da najdesh parter, tuku veruvaj vo spontanosta. Kolku po spontano se odnesuvash, tolku si poprirodna I na toj nacin pozitnivno kje privlekuvash lugje, dali prijateli ili pak parter. Obidi se da bidesh nasmeana I otvorena za komunikacija, bidejki neverbalnata komunikacija ja dopira podsvesta, site onie gestovi kako nasmevka na primer kje te predstavat tebe kako licnost otvorena za komuniciranje. Ne bidi isplashena od promeni, tuku obidi se da sfatish deka zhivotot e minliv I deka zhiveeme vo era kade mozhebi kje nemash shansa da toa shto go sakash denes kje mozhesh da go napravish I utre.
Секоја личност има своја животна приказна базирана на моменти, искуства, периоди, успеси, убави случувања и непријатни ситуации. Личните збиднувања живеј ги во сегашноста и учи од себе. Не прави споредба со ничиј карактер и постапки. Животот е еден и единствен, а промените низ временската хронологија се континуиран процес што треба да се прифати и понесе без оглед на тежината. Среќата и насмевките се израз на позитивни околности и едноставно се споделуваат. Наспроти убавите денови, се моментите што секој ги доживува и преживува на различен начин. Токму различноста ја создава перцепцијата за индивидуалната неповторливост. Биди тоа што си ти ослободена од личен сомнеж и обмислување. Не форсирај ништо без оглед на случувањата во минатото. Желбите се едно, а реалноста е комплексна. Еден ден, ќе му се допаднеш на тој што треба.
Приморана сум да се отпишам од факултет, бидејќи имам 26години, на пола пат сум, не учев знам, но не ми е нешто тежок факултетот само ете , јас касно реагирам за некои работи, сега моите ме убедуваат дека ќе биде правилно да се отпишам и дека факултет се учи од 18год до 23, а не цел живот демек како јас, имам чисти две години, ми фалат уште две, не знам што да правам, они се убедени дека сум само јас стара на факултет а кај мене во група има и 30 и 33, многу се разочарав од нивната поддршка, не знам како да им објаснам дека згрешив на почеток не ми се учеше едноставно, ајде што ги добивам овие коментари од моите, почнав и од некои проф да добивам коментари да се префрлам на приватен, а тие пари искрено не вредат за овој смер многу ме повредуваат овие коментари , се чуствувам како сите да се против мене
Вработи се и финансирај си ги сама студиите. Кога си финансиски независна никој не може да одлучува за тебе.
Не болат толку неположените испити колку што боли неподршката од твоите. Со тоа однесување уште толку те демотивираат. Според мене имаш неколку опции. Опција 1. Да продолжиш со факултетот и да го сфатиш сериозно. Опција 2. Да најдеш работа и паралелно сама да си го плаќаш факултетот и да продолжиш.Така ке им ја затнеш устата на твоите. Ке имаш свои пари и нема да ти се мешаат. Јас на пример дипломирав скоро на 25. Ама од 22 работев и сам си го плаќав факултетот и се околу него(книги, јадење, превоз). Отпишувањето не е опција. Ако не можеш моментално стави го во мирување и продолжи го во подобро време. Со откажувањето тие 2 год ги фрлаш во вода. Размисли дали сакаш тоа да го направиш.
Никогаш не е касно за студирање. Не дозволувај твоите да одлучуваат за твојот живот, 26 години имаш. Доколку сакаш да го продолжиш, а немаш финансии, вработи се. Можеш и вонредно да го запишеш ако не можеш да постасаш со учење. Не се откажувај.
Јас познавам луѓе на 40+што завршиле факултет. Најважно е ти што мислиш на сето тоа,од другите коментарите не се битни. Зошто? Затоа што животот е твој,и ти одлучуваш што е правилно а што не. Се останато е само зборови и мислења на останатите.
Проблемот не се финансиите, бидејќи ми предложија на приватен, ама не вредат тие пари од приватен за учењево на државен каде што сум, кажав реално не ми се учеше на почеток, презапишував години и тоа е, сигурно нема да се самоубијам поради тоа, фала ви ама да учам и да работам не можам, не сум личност која би го постигнала тоа.
Да, но јас не реков да идам до 30год да студирам, би завршила некаде на 28 , но не знам колку ми вреди сега тоа, ми се гади од овој балкански менталитет
Кога се сака се се може, но ќе треба подобар тајм менаџмент и можеби моментално откажување од некои работи. Што велат комшиите: нема паре и јаре, мораш да избереш едно. И колку и да си разочарана од родителите пробај да ги разбереш. Ти дале можност, ти пружиле шанса, а ти не си знаела да го цениш тоа. Жалењето и кукањето нема да ти помогнат, било што било собери се и покажи им на сите, а највеќе себеси, дека не си повеќе неодговорна тинејџерка туку зрела девојка која знае што сака и како да стигне до тоа. Со среќа.
Не ти се работи, ти се студира, може и не, нели не ти вреди, ама крив ти е "балканскиот менталитет". Душичке, па ти СИ балкански менталитет. Жал ми е што мислиш дека немаш подршка од твоите, но биди искрена со себе и одговори си дали ја заслужуваш уште. Очигледно луѓето пореално ја гледат сликата од тебе и свесни се дека не ти се учи, можеби и нив им е доста. Знаеш, малку самокритика нема да ти штети.
Јас ти дадов пример дека и на 40+може да вреди,а ти колку ме разбра незнам. Уствари ти незнаеш што сакаш во животот. Ти сама не се подржуваш па другите сакаш. Извини што сум директен.
@Ta-mara Oткако твоите те принудиле да се отпишаш ти тогаш си се свестила. Не дека ги правдам ама ете си можела да учиш навреме и да постигнеш, не е само пари да се фрлат колку да се рече одам на факс. Е сега штом ти дошло памет, стопли го столчето, учи и положи ги испитите. Никогаш не е доцна. Треба само да имаш воља, мотивација, желба а без тоа ништо. Ајде сега, докажи им на твоите дека можеш.
@Ta-mara И јас не би си го финансирала детето до недоглед. Во право се твоите. Не може само да фрлаат пари, а ти да не учиш. Ако мое дете не заврши во рок, ако сака да продолжи со студиите нека се вработи и нека види колку тешко се заработуваат парите. Па нека си го плаќа студирањето и тогаш колку сака нека студира долго. Ти на 26 години што уште сакаш? До 28 да се влечкаш со студии, а да те издржуваат родителите. Вработи се и не се жали дека немаш поддршка.
