плачам баш сега во момонтот најмногу заради 2 збора кажани од моја драга особа личност што најмногу на свет ја сакам се тешам бар да се исплчам дами олесне на душава утре нов ден со нови сили се надевам без плачки
одма престанав да плачам.. тешки работи се имаат исподешено кај мене многу патешествија, маки борби сега само плачам кога сум среќна...солзи радосници само кога сум среќна
Да знаете колку солзи досега солзи се истркалале по моите образи и за важни и неважни работи би си помислиле дека сум се изнаплакала за 100 животи. И навистина е така. Од мала бев плачка, до скоро и тоа, ама се променив. no more tears.
Мнoгу сум чувствителнa, и зa секaкви рaбoти плaчaм. Мaлку е пoтребнo зa дa ме рaсплaче некoј. Кoгa се случувa дa дoјде дo некaквa кaрaницa сo мaјкa ми, никoгaш не мoжaм дa гo кaжaм тoa штo гo мислaм, зaтoa штo сoлзите дoaѓaaт и не сaкaм дa ме види кaкo плaчaм, пa oдaм вo сoбa и плaчaм нa рaaт. Нaјчестo не кaжувaм нa никoгo зa прoблемите, се зaтвoрaм вo себе и плaчaм. Не дoзвoлувaм никoј дa гo примети тoa, и зaтoa прoблемoт oбичнo oстaнувa нерешен, бидејќи не сум тoлку силнa дa се сooчaм сo негo.
Во последно време не плачам... Како да немам време за плачење. Секогаш кога ми иде да плачам, моето куче ќе сака да си игра или пак другар ми ќе ме вика да се шетаме низ населба. А, во случај да ми се плаче, а ниедна од тие две опции не е тука, се потсетувам дека плачењето не ја решава ситуацијата и едноставно се прибирам и размислувам како да го решам проблемот. Ова многу ми помага и секогаш сум среќна.
Многу емоционална личност сум.Плачењето кај мене е многу честа појава.Буквално еве веќе подолго време за секоја можна ситница плачам.Мислам дека тое ми е еден вид на последица,бидејќи пред едно година дена поминував низ тежок период и често пати сама си велев а по некогаш и моите најблиски ,,исплачи се полесно ќе ти биде,, Мислам дека поради тоа веќе се навикнав и за секоја потешка работа јас неможам да издржам и одма плачење.Мое мислење е дека сепак понекогаш колку и да е тешко колку и да боли, колку и да ни се навирени очите треба да поголтнеме, да бидеме силни, да не заплачеме.Затоа што токму таа болка што ќе ја почувствуваме тогаш ќе ни донесе многу лекции во животот.Овој еден вид на совет го добив од мојата најсакана особа во животот верувајте почнав да го практикувам и мислам дека е подобро.
Оо да ,да не речам 24/7 . Зошто? Оти сум деген. Никој не ме сеќава ,велам ,престанав да се шминкам за на работа оти имам конјуктивитис ,а јас си наоѓам луфта да си се изнаплачам на раат таму ,кога сум сосем сама. После боли глава ,ама барем ми е полесно на душата.
Не сум воопшто емотивна , не сум чувствителна и многу многу ретко плачам. Кога плачам, обично тоа е заради животните. (бездомни, без храна и вода, напуштени, оние кои ги измачуваат)
Глумам ладнокрвност Душата знае да ми плаче со денови а ликот да не ми покаже. Многу сум осетлива, ама од што некои го злоупотребиле тоа научив да не покажувам
Плачам многу често ама под услов никој да не ме види плачам за се живо најчесто за проблеми во себе си ги чувам проблемите на никого не кажувам
Не плачам често. А кога плачам, тоа е од среќа, од нервоза, кога сум болна и се чувствувам беспомошно, кога некој ќе ми каже нешто што ќе ме повреди, кога гледам некој тажен филм или видео на нет, кога ќе видам дека ТОЈ плаче (иако е машко,плаче кога се нервира)
Кога ќе се најдам сама и кога веќе неможам да издржам некој притисок -тогаш. Пред луѓе НИКАКО. Не давам слабост. Иначе она ,,све за љубав,, знае да ме растажи до даска...незнам ни зошто го гледам кога буди тажни чувства
