Деновиве многу често плачам,и во моментов плачам се изнаплакав,за секоја ситница,многу сум емотивна и се би дала да не е тоа така..
Па јас по природа сум си плачка и многу емотивна личност и скоро за се си плачам.Било од радост или тага не можам да се воздржам.Некогаш ги гушам во себе солзите и се правам дека сум храбра,но единствениот пред кого целосно се препуштам на емоциите и плачам без да се правам дека сум силна е дечкото.
Голема плачка сум са било каква ситница се расплакувам, а посебно кога некој ќе ме повреди со зборови и тука ведаш гледаш солзи се разлеваат како рекаа незнам посилно е од мене, но потоа кога ќе се исплачам полесно ми е за се. Посебно кога мнгоу имам работа да завршам и почнувам со планови и ќе се изгубам негде и почнувам да помислувам дека нема решение и веднаш солзии на моето лице се појавуваат, но потоа кога ќе се исплачам се чувствувам подобро и подобро се организирам хахаххаха
солзи може да пуштам за некој кој ме стварно повредил,за некој кој ми недостига,за нешто знам дека сум во право а сепак не ме почитува
Јас во природа сум плачка.И најмала работа ме расплакува,без разлика дали е за добро или лошо па така да се си плачам.
И јас сум плачка. Плачам и на добро и на лошо А солзите за мене се како издувен вентил. Ќе се изнаплакам и после сум како нова. Тежината ја исфрлам преку нив и после ми е подобро.
Јас буквално за се плачам и во секој момент можам да се расплачам кога ми е тешко,огромна плачка сум, а вака да изглумам нешто да треба да заплачам нема шанси тоа ми дојде од внатре.
Јас сум најголема плачка и емотивец, плачам за се и сешто, леле кога ќе се сетам за што сум плачела.. Најмогу кога јас сум у кола и се возам а гледам стари луѓе, како шетаат со бастун, и сум вриштела зашто да идат пешки, сакав да ги качам у кола и да ги однесам било каде да идат, друго кога ќе ти се набабрат рацете од многу стоење во вода и сум плачела дека не сакам да умрам, ми остареле рацете, сакам 200години да живеам.. Дури и со дечко ми кога треба некој тажен филм да гледаме и ќе ми каже дека нема пошо ќе заплачам. За се сум плачка и убаво ми е кога ќе се исплачам после сум како нова!
Знам да покажам емоции, не сум им ја заклучила вратата но сепак, не е доволно отклучена! Сепак ми е тешко да го правам тоа онолку често колку што би требало, а би требало. Се трудам истата да ја подотворам уште малку, да плачам кога сум тажна, да се смејам кога сум среќна, да ја покажам, искажам лутината кога сум лута.... по се сметам тека подобар и побесплатен лек Н Е М А .... солзите понекогаш вредат исто колку и зборојте...
Се трудам да издржам пред другите, да не покажувам слабост но кога сум сама дома веднаш почнува море од солзи .. Знам да покажам емоции и тоа пречесто..Многу ситни работи ме погодуваат.Само солзите можат да не смират
imam placeno.. i seuste placam koga kje mi dojde tesko. Ne cesto ama imam momenti na slabost. Ne sakam ligavenje bezveza i znam deka se e minlivo pa zatoa i ne obrnuvam vnimanie na sitni raboti ama koga se kje ti se sobere i kje se pocuvstvuvas prazno... ahh loso e toa cuvstvo.. da znaes deka postois, a neznaes za koj kurac. Da gi odbivas lugeto samo zatoa sto mislis deka taka kje bides podobro, kje bides zastiten od nivnata drskost... a ustvari sfakjas deka polosho pravis, deka zivotot ne te ceka... nikoj ne ceka.. i pak ostanuvas sam.. i se vrtis vo krug sam i sam ... i uporno gi odbivas lugjeto, gi odtrguvas od sebe. A za koj kur? Neznaes ni samiot.. Baras nesto, a neznaes ni ti sho baras. Samo talkas i se obiduvas da najdes nesto za da bides konecno srekjen i koga si mislis deka vekje si srekjen, za moment, se isceznuva.. i pak se vrakjas na staroto, pak gi mrazis lugeto, pak se prasuvas zosto postois... kolku tazno...
Никогаш не сакам да ги покажувам пред други, веројатно затоа што тоа ме прави да се чувствувам слаба, сожалувана, затоа плачам само кога сум сама. Најчесто плачам ако сум многу изнервирана зашто само со плачење можам да се опуштам повторно...
Често плачам, но ретко кој ме видел. Голема плачка сум и за мали ситници можам да се расплачам, а најчесто плачам кога сум изнервирана, е тогаш неможам да се контролирам.
Често плачам, најчесто од лутина поради тоа што не можам да ја држам во себе. Плачам и на тажни филмови и на тажни песни.. Типична плачка ама барем после тоа, подобро се чувствувам.. како преродена
Пред други се воздржувам колку што можам најмногу. Но, кога сум сама..си плачам, си плачам и гајле си немам.
Несакам да ме гледаат кога плачам.Тоа е моја болка со кој треба ќе ја поделам,ако нема никој сама ќе тагувам.А ако ми се познаваат очите дека сум плачела донекаде ми е гајле.Моја работа нема што некој друг да го интересира.Така гледам на работите....
