Соочување со сопствената секусална ориентација_Coming Out

Проблемот во нашето општество е што либералноста е сфатена на површен начин.
Ако кажеш дека подржуваш легализација на геј бракови, или значи дека ти самиот си геј, или веднаш во глава си врзуваат крпче дека исто толку одобруваш педофилија или некои други болести од сличен карактер. Ако се произнесеш пак, дека не си комплетно ослободен од друг тип стереотипни видувања, веднаш те етикетираат како подвоен либерал, и те напаѓаат наместо да ти приложат аргументи кои би ја побиле твојата "теза".

Затоа @lonelyheartsclub мое мислење е дека треба да се држиш настрана од вакви дискусии во училиште. Твојата наставничка може да заврши и десет факултети, но тие нема да ѝ помогнат да стане потолерантен човек.

Инаку да, сексуалната ориентација е варијабилна категорија. Не можеш да се декларираш како геј или стрејт на оваа возраст. Точно е дека се раѓаш со таа предиспозиција но нејзиното произнесување бара време. Ти си сеуште во адолесцентна фаза. Во која спознаваш учиш и на тој начин го градиш својот карактер. Затоа мој совет би ти бил да не избрзуваш со предвремени заклучоци додека не бидеш сигурна. Ова ти го кажувам од причина што знаеш во какво општество живееме, и подобро е засега да молчиш отколку еден ден да се каеш што предвремено си се калапирала некаде каде можеби подоцна ќе утврдиш дека не ти е местото.

 

Мене лично не ми смета нешто што не ме тангира, секој во свој кревет што сака нека си прави, се дур тоа си останува таму.
Ама реално дека хомосексуалноста не е природна работа, не е.Не за џабе се создадени два пола со два вида полови органи, кај хомосексуалците секако постои одреден вид нарушување кое ги прави да имаат нагони и желби за ист пол.
А дали е нормална, секој си ја перцепира различно нормалноста, мене лично не ми е нормална толкава експонираност, геј паради, ширење по медиумите, посвојувањето на деца, ама пак на крај краева - секој за себе.

 

Бев прва година средно кога ми се случи нешто чудно, нешто ново за мене. Почна да ми се допаѓа девојче. Размислував околу тоа што ми се случува и сфатив дека сум бисексуалка. Подоцна во тоа веќе бев сигурна и го прифатив тоа и не ми беше проблем тоа да го кажам. Сепак, тоа го знаат само некои поблиски, не дека кријам туку едноставно не сме разговарале на таква тема. А еден бивши заради тоа и на девојки им беше љубоморен.

 

Здраво,

Пред повеќе од една година „се отворив“ (не баш по моја волја) кај моите дома дека сум геј и се уште тие се единствените што знаат за тоа. Мојот личен изглед и однесувањето се „во склоп на она што традиционално се очекува од еден 22 годишен маж“ и ни во најмала рака некој може да се посомнева дека всушност ме привлекуваат мажи - поради што шокот предизвикан кај моите беше голем. (Јас сум жив пример дека изгледот и однесувањето не се никаков индикатор за нечија сексуална ориентација.)

Го сакам моето семејство, дури и повеќе од што треба, и ме боли тоа што се наоѓаа5 во непријатна ситуација. На една страна крајно хомофобичните традиционални убедувања со кои пораснале, а на друга - синот во кого инвестирале толку време, љубов и средства за да го изнесат на „вистинскиот“ пат. Секое нивно убедување вели нивниот син не е човек... Ги разбирам и им имам речено се што мислат да кажат - да не го држат тоа во себе, оти неизустените мисли секогаш стануваат позаплеткани во умот. Сакам да им помогнам во маката...

Но, она што ме плаши е нивниот молк. Во периодот што помина само неколкупати мајка ми ми пристапи со цел да разговара, но најчесто завршуваше на под липтајќи и убедувајќи ме дека сум во забуна. А, татко ми... хмм... со него комуникацијата оди преку мајка ми. Само еднаш ми има пријдено и речено дека треба отворено да разговараме за проблемите... Но, иако реченицата ја почна во иста соба со мене, ја заврши во најоддалечената соба во станот. Ситуацијата не е променета нималку иако поминаа година и нешто дена. Тапкање во место, времето не е решение.

Не сум човек што може да е среќен кога луѓето околу него патат, па да беше избор - сигурно немаше да изберам да бидам геј. Исто така не сакам лаги, та не е ни хумано да фатам женска и да ја лажам цел живот, да ја жртвувам нејзината среќа, поради среќата на моите. Од друга страна, не сакам да сум сам - претпочитам стабилна врска со некој со кого можам да градам иднина, што значи нетајна врска. Прилично зафркнато...

За да го постигнам сето ова, треба да ги подучам родителите како да се „одбранат“ или како да не дозволат зборовите од луѓето да допрат до нив - како да живеат без општеството негативно да влијае врз нив поради нешто за што немаат вина.

Ок, не баш едноставна тема и долга објава - но отприлика ги отсликува нештата низ кои поминувам сега.

Ме интересираат ваши искуства, како се аутиравте или од што се плашите да се отворите пред родителите/блиските, колку време поминало откако дознале за вас - додека најнормално сте почнале да зборувате на вакви теми, како реагирале во случај да сте ги запознале со ваш дечко/девојка и сл. Ако сте родител или познаник - како реагиравте и низ што поминавте по аутирањето. Секој совет или објава се добродојдени, било на форумов, било во приватна порака.

 

Eve i jas da kazam za mene. Jas ne sum bi ili lezbejka no nemam nisto protiv gej ppoulacija. No znaete sto.Vekje edna godina uste malku dve god eden od moite podobri drugari e gej. E sega iako jas ne sum del od takva populacija mi se slucuva da bidam ignorirana i otfrlena od drugi lugje samo poradi mojot drugar koj sto e gej i mislam deka toa ne e pravedno. Osven toa i mojata najdobra drugarka ne sakase da dojde na kafe so nas dvajcata mi kaza deka ne sum tacna zosto se druzam so nego i deka nejze on i e strasen. Kakva glupost strasen zatoa sto stava pudra i ima dolga kosa. Pa fala bogu on barem ne se krie . Ne mi se jasni lugevo duri i so eden decko se skarav radi toa zosto nikogas ne sakase da izlezeme site trojca i sekogas mi velese deka toa ne e normalno i sto bi pravela da imam takvo dete. A jas mozam da kazam iako on e gej mnogu pati iskocil pokorekten i po fer od onie aj da gi kazam "normalini" lugje koi sekogas mi zapoduvale noz. Ako mene nekoj ne me dira i ne mi go narusuva mirot zosto da go mrazam. Navistina ne mi e jasno , a osobeno ete zosto i mene me diskriminiraat na nekoj nacin. Ama ja ne mislam da se otkazam od naseto drugastvo ke mi bide drugar se dodeka ne me povredi.

 

Oni i taka znaat deka si gej taka da ke mora da prifatat i nekoj tvoj partner. Znam deka e tesko da im se kaze so ogled na toa sto jas koga im kazav deka imam drugar gej urlaaa zosto on i na kilometar se primetuva em sto ima dolga kosa tuku em se sminka itd i eve sega go prifakjaat ama majka mi mi kaza deka nema nisto protiv nego tuku se plasi nekoj na. Ulica.da ne ne napadne osobeno nokje zosto tuka.lugjeto se maloumni i se protiv takva orientaccija. Da vo vrska so ova ima pravo zosto cesto se slucuva da go zaadevaat nekoi maski

 

Да, точно е тоа. Но јас немам таков проблем - лично можам да се одбранам и умеам да се поставам во такви ситуации во случај на вербални напади. Не се грижам за себе толку, колку за моите. Не сакам да им ја отежнам ситуацијата повеќе од колку што е отварајќи се јавно, не пред тие, колку толку, да научат да се носат со тоа. Сепак, општествениот притисок врз нив ќе е голем, ќе ги гледаат како да се утка од родители.

Моментално се чувствувам како јас да сум родителот, а тие мои деца и барам начин како да ги насочам во животот за да можат да опстанат во ситуацијата во која се.

 

Морам да ти кажам, дај му време на времето. Родителите не сакаат влакно од коса дс им фали на децата па ова им е тешко за прифаќање. Живеј си го нормално животот, а тие полека ќе се навикнат иако тоа секогаш ќе им биде болна тема. Добро е што си дете кое се грижи за своите родители и нивните чувства. Нивниот молк можеби и значи прифаќање, но не знаат со што и ти, а и они можат да се соочат ако излезеш јавно. Сепак со тек на време се ќе биде добро.

 

Ме интересира само една работа, без никаква лоша намера е ова. Зошто трансексуалците се дел од ЛГБТ заедницата, односно да си лезбејка, геј или би е сексуална ориентација додека транс луѓето се чувствуваат како да се заробени во сопственото тело, односно не се идентификуваат со полот со кој се родиле и најчесто прават операција да го сменат, и пијат хормонска терапија. А сексуалната ориентација нема врска со тоа, тие можат да се и хомо, но и хетеро. (Ако грешам за дефиницијата за трансексуалност, исправете ме.)
И дали се гореспоменатите добро прифатени во ЛГБТ заедницата?

 

пред некое време сватив дека сум би ме привлекуваат и женски и машки. Околината во која што живеам е прилично старомодна не прифајча вакви врски. Моите да разберат дека ме привлекуваат и машки ке ме избркааат од дома. А имам желба да имам секс со машко премногу ме привлекува

 

Мојата објава погоре првично беше ставена во нова тема специјално за реакции на родители, но администраторите сметале дека припаѓа тука и ја преместиле. Нема врска, еве да се вратам на темава за соочување со сопствената сексуална ориентација.

Мене машки отсекогаш ме привлекувале и „(пот)свесен“ сум бил за тоа. Цело детство бев воспитуван дека машко треба да сака женско и обратно, сепак се сеќавам во забавиште развив симпатии кон едно дете и ми се сврте прашањето - а зошто машко да не може да сака машко. И така неколку дена, дури не ми текна да го поставам ова прашање дома по што дознав дека било најголемото зло на свет - немало полошо, тоа го правеле само лоши луѓе и сл.

Сите вакви „лоши“ мисли ги замрзнав дури не ме мавна пубертет кога забележав дека се случува нешто различно во мене па, иако свесен дека реакцијата што машко ја предизвикува кај мене не е ни споредлива со онаа предизвикана од женско, не сакав да си го признаам тоа и некако одлучив дека сум Би. Полека полека си признав дека женски сексуално не ме привлекуваат, но збунувачки беше фактот што напати главата сум ја „изгубил“ по девојки. Па бев свесен за тоа дека женски сексуално не ме привлекуваат - но можам да развијам јаки романтични чувства кон нив. Поради ова и поради фактот што не можев да си се прифатам дека сум геј - си ја зачував етикетата Би.

Кога запишав факултет решив да истражувам за ова. Имав среќа да најдам луѓе со вакви искуства од Западна Европа и САД преку интернет со кои анонимно разговарав на темава најотворено. Во Македонија тешко можеш да најдеш место за разговор за темава - особено ако си во помало место, а ниту ЛГБТ организациите во мк кои ги контактирав не ми вратија на ниту еден мејл. Дојдов до заклучок дека љубовта што се развива кај мене кон женско, всушност не е кон неа како личност - туку е љубов кон ИДЕЈАТА за животот што би го имал со неа, а не би можел да го имам со машко - и тоа можноста за формирање семејство. Се уште негувам силни семејни вредности и не сметам дека тоа ќе се промени. Па, ја скинав етикетата би и конечн се определив како геј. Но, за конечно целосно себеприфаќање - потребно е време и редефинирање на многу нешта на што се уште работам. Во ова најмногу ме кочи реакцијата на родителите за која пишивав во претходната објава.

Низ ваков процес на прифаќање, од стрејт - преку би до геј, поминале многумина и затоа популарна е тезата дека „нема би“ - со време или стануваш стрејт или геј. Но, би-популацијата не може и не е во ред вака да се негира.

 

Ако си од помало место, не би ти советувал таму да експериментираш. Најди нешто надвор некаде, друг град - имаш сега дејтинг сајтови колку сакаш... само памет в глава. Се што лета не се јаде.

Дури се немаш прифатено себеси целосно, многу тешко ќе ти биде да се соочиш ако излезе некоја ваква приказна. Плус, ако не си финансиски осамостоен од своите - зависен си од нивната реакција. Па, сфати го ова како мотивација плус да работиш и да вложуваш во себеси и да се изградиш во успешна независна личност пред да дојде моментот на аутирање пред своите.

 

Родителите наши,претпоставувам дека сме близу со годините,потешко можат да го прифатат тоа,со оглед дека се израснати во едно друго време,во една друга средина,каде имало многу табу теми и се осудувало многу повеќе за разлика од сега...Они со време ќе се помират,сигурна сум,имам братучед исто геј,неговите сакаат,не сакаат го прифатија како таков,додуша со мајка му понекако може да се разбере,а со татко му контакт исто преку мајка му,како тебе...Како што рече членка погоре дај му време на времето.....Нормално не им лесно,сигурно кога си се родил,очекувале да те оженат,да станат баба и дедо,и сега им се руши таа замисла...но ти си нивно дете,секако со време,ако се вистински родители ќе те прифатат онаков каков што си,каков што те створиле..Позз

 

Прво, доколку јас грешам во врска со нешто нека ме поправи некој.

Во LGBT кратенката, Т стои за трансродовите лица, не за транссексуалците. Меѓутоа, иако LGBT е кратенката која најчесто се употребува, таа всушност се состои од многу повеќе букви, нешто како LGBTTIQQA+ (lesbian, gay, bisexual, transgender, transsexual, intersex, queer, questioning, asexual, итн.).
Повеќето (но не сите) од овие личности се разликуваат по сексуалната ориентација, меѓутоа мислам дека сите, без разлика на ориентацијата, се во оваа групна заедница токму поради фактот што сами по себе се малцинства кои најчесто се поразлични и за жал општо неприфатени во општеството.

 

Геј популацијата често ги собира децата кои стрејт луѓето кои природно се репродуцираат ги оставаат.Секој си има право да избере со кого сака да биде.Ако се зборува за тоа дека бог не прифаќа тоа,тогаш исто така бог вели не осудувај.Но зошто ? Зошто некој да си ја земе улогата на бог,да навреди и повреди некого поради начинот на кој живее и да предизвика толку голема психичка болка,и можно физичко повредување? Да геј популацијата биде тепана,вреѓана,омаловажена и напуштена. Не е фер. Постои разлика,како во бојата на луѓето,како во изгледот на телото и лицето,така и во сексуалната ориентација. Секој човек има право да биде различен,секој човек има право да избере кого ќе држи за рака. Хомофобијата ја гледам исто како и расизмот,луѓе кои не прифаќаат нешто различно,се обидуваат да одбијат нешто што е природно,и постои. Не е избор,не е фаза. Зарем стрејт популацијата е напаѓана со прашања како Еј ти си Стрејт,ама немој да се заљубиш у мене,ако си стрејт не значи дека ќе легнеш со цела машка нација.истото е и ако си геј,не значи дека секое женско ти е привлечно.Или можеби стрејт е само фаза? Ќе помине? На светот му е потребна љубов,позитивност,не зло.Како на пример во Србија на геј парадата кога отецот го водеше протестот и беше сведок како тие луѓе се претепани? Извинете но тој човек не го претставува бог,затоа што бог не би дозволил тоа. Никој не заслужува да почуствува такво нешто. Можеби мислите дека вашето мислење не може да смени ништо,но секој збор е потребен за да се направи песна.Верувајте во доброто на луѓето и ширете позитивност,ВЕ МОЛАМ !!!!

 

Мене тоа што ме интересира е дали си имал врски со девојки и си мислел за заеднички живот со девојка. Исто така дали е можно дури и во подоцнежните години од дваесетите се' уште да не знаеш и да се сомневаш во својата сексуална определба? Еве бидејќи ти си поминал низ тоа и си сфатил дека си геј можеби ќе можеш да ми објасниш повеќе што се случува во главата во оној преоден период.

 

И за едното и за другото - да. Дури и сега не би имал ништо против основање заеднички живот и/или семејство со женско - но тоа е некој тип краен случај и не би влегол во таква комбинација без целосно отворени карти. Тоа што сексуално не ме привекува женска физиономија, не значи дека чувствувам одбивност кон истата. Да се вљубам во девојка се случувало и ќе се случува, но кога се работи за секс - тоа е сосема друга приказна. Сексуалната возбуда што ја предизвикува жена кај мене е незначителна (пиши нула) во споредба од онаа што ја доживувам со маж. Па, иако одбивам да се етикетирам или пакувам, најубаво ме „собира“ кутијата „геј“.

Лично сметам дека секој обид да се дефинираат нештата во стандардизирани „кутии“, иако неопходно во одредени ситуации, е проблематично само по себе и тука лежат повеќето компикации. Но, за ова во некоја друга тема.

Назад на прашањето: желбата за секс не е нешто што лесно можеш да го занемариш, па во периодот од влегувањето во пубертет до доцни дваесетти години со самото општење со луѓе забележуваш одредени реакции кај себе и кога тие се појавуваат. Да не знаеш, или ајде поинаку да се изразам, да не си свесен/а за што те привлекува до толку доцна, мислам дека е малку веројатно. Зборувам од машка гледна точка, па ни од женска не сметам дека е ништо поразлично и би сакал да ме коригирате ако грешам. Но, поради општествените норми, да не си признаеш себеси дека те привлекуваат луѓе (и) од ист пол е доста веројатно, та некои поминуваат цел живот без тоа да си го признаат.

Работите несекогаш се црно-бели, па со метод проба-грешка (со памет во глава се разбира) најдобро е да се оцени што лично ти одговара најмногу, но општествените норми тука не се наклонети кон ваков тип експериментирања кога се работи за секс.

Накусо: да не си свесен(а) што те привелкува до доцни дваесетти - не; да не сакаш да си признаеш - да.

Ок, да не се сфатиме погрешно. Преоден период од стрејт во геј или обратно - не се случил кај мене никогаш. Отсекогаш сексуално ме привлекувале машки, но само неколку години има поминато откако тоа си го признав себеси, па по година и нешто оттогаш и на моите дома. Самото признание ниту ја намали ниту ја зголеми сексуалната возбуда што ја доживувам кон жени (остана занемарливо мала - накај ич).

Е сега, прашањето би го преформулирал во - што се случило во мојата глава во периодот пред моментот кога си го признав дека сум геј? - За ова во текстот подолу.

Откога паметам дека сексуално станав активен, секогаш размислувањето ми одеше на машки наместо женски, но никогаш не си го признав тоа зашто го сметав тоа за крајно ненормално и неморално. Баш зад маската на хомофобијата ја криев хомосексуалноста. Па, дури и паметам дека станав премногу религиозен во тоа време (дома не сме биле никогаш многу по религија, повеќе кон традиција).

Воспитан по тие традиционални норми - плус машко, абе мажиште, и по глас и по стас, не си дозволував ниту идејата дека можеби сум геј да ми прелета низ глава. Тоа можеби е најзафркнатиот дел: другите не можат да ти ги читаат мислите, па можеш да сокриеш некои работи - но да сокриеш нешто од себеси е најтешко зашто мислите не се лесни за контрола. Како беше она, ако ти кажам дека во една соба има бела топка и ти дадам задача што и да правиш денес да не мислиш на белата топка - таа ќе е единственото нешто што ќе ти влетува во мислите на секои неколку секунди безразика колку и да ја игнорираш. Е сега, место белата топка, тука е свесноста за фактот дека си геј што го чувствуваш и го бркаш од себеси, а таман заминал и ти си се вратил на секојдневни активности - ете го пак како бумеранг: нешто што те збеснува, а омразата кон таквата појава се зголемува со време зашто ти го загорчува животот и е контра сѐ она што те учеле. Си повторуваш дека кога ќе дојде вистинската женска, ќе ти стопли душа и сето тоа ќе го снема - а тоа никако да се случи.

Со време се акомулираа ваквите мисли до степен што веќе престанав да се трудам да ги сопрам и малку по малку се навикнав. Хомофобијата што долго време растеше, ми остана како штит кој го користев за да ги скријам сите можни сомнежи за мене. Си се убедив дека сум бисекс (као малку ме интересираат машки, но сум ептен ептен по женски) и дека тоа е што е, идам натаму. Тоа одговараше и ги смири работите одреден период - но сепак секс со женско не доаѓаше предвид - немав никаков интерес за таква интима, па секогаш пред „псеудо-врската“ да се загрее дотолку - ја прекинував.

Не доаѓаше предвид за ова да разговарам со никој од мојата околина, па првпат тогаш се решив да побарам низ интернетов да видам што науката има да каже за оваа појава. На македонски, скоро и да не најдов ништо, тогаш само дознав дека имало организации кои се бореле за некакви права, но сајтовите не ми оставија некоја доверба. Па, преку социјална мрежа почнав да разговарам на темава со еден лик од САД. Друго е кога ќе слушнеш различни искуства и некако утешително кога ќе видиш дека некој „нормален“ поминал низ исто нешто.

По долго себеанализирање, сфатив дека всушност љубовта што можам да ја развијам кон девојка без страст, не е кон неа лично - туку кон можностите кои ги имам со неа, можноста за брак, можноста за формирање на семејство, можноста за нешто постабилно и нешто што има иднина и значење - нешто што тука ни во сон не можам да створам со маж - а воедно што е далеку попривлечно од самечки живот.

Сфатив, дека вистинската женска што толку ја чекав и се надевав ќе „ме спаси“ - нема да дојде. Тогаш првпат ја помислив и во чат ја пишав реченицата дека сум геј. Силна паника и страв во совладаа по тој момент чувствувајќи се како најголем криминалец и прашувајќи се што ли направив и што ли ми требаше да истражувам за темава. Испаничив за сето она што би го изгубил ако некој дознае за мене и од незнаењето што понатаму. В мисли ми дојдоа сите оние очекувања што ќе им ги скршам на моите родители, страв од тоа како тие ќе го пребродат тоа и дали се способни тоа да го направат... Јак налив на емоции... па си ветив дека ќе направам што и да е да им ја ублажам болката што би им ја донел моментот на аутирање и ќе ги спремам полека за тоа - чувството на вина, иако неосновано, беше големо.

Имаше доста и депресивни моменти кои ги испуштив во текстов, но тие се неизбежни во вакви ситуации. Сепак, животот е борба - паѓаш, одмораш малку, запнуваш, стануваш и зачекоруваш напред.

По година и нешто, не баш по моја волја, се аутирав кај моите - последниот постресен и подепресивен момент во врска со темава и воопшто што го имам доживеано, тогаш директно се соочив со стравови што ги имав претходно и мислам таа приказна ја имам пишано опширно низ форумов некаде зашто тоа беше и причината зошто отворив профил, ако не е на форумов - немам против да ја побарам и прекопирам тука ако некого го интересира и тој дел. Беше што беше, се нагледавме разноразни драми дома, но работите се смирија многу и одат кон позитива

Ок, да не претерам со пишување зашто за читање доволно оставив тука гледам, но нека. Мислам успеав да го објаснам она што те интересираше колку-толку пообемно, ако не слободно препрашај си најотворено што те интересира. Немам проблем да споделувам вакви приватни нешта зашто сметам дека многумина можат да најдат некоја корист или некој одговор на прашање што ги мачат преку читање на туѓи искуства.

 

@MajklMK Ти благодарам премногу што одвои време да ми одговориш и многу работи да ми разјасниш.
Отсекогаш ме интересирано она што се случува во главата, кои се дилемите и проблемите, и имам близок случај кого сакам да го сфатам и да му помогнам, па твоето искуство навистина ми разјасни многу работи.

 

Нема на што, @kjukli - задоволството е мое.

Само знај дека работите од човек до човек многу можат да се разликуваат и дека постојат бисексуалци (иако многумина не ги признаваат поради искуства како моево, поточно делот кога се користи етикетата бисекс за да се избегне признанието за тоа дека си геј, па бисекс се смета за преодна фаза). Не сметам дека има преодни фази во сексуалноста, но во етикетирањето има - а која етикета ќе се одлучам да си ја залепам нема воопшто да смени што ме привлекува, а што не.

 

David Matheson, former gay conversion therapy advocate comes out as gay

Човеков бил ,,конвертиран" како млад од на него слични мормонски конвертирачи, па и самиот решил да ги ,,лечи" луѓето. Штета за годините кои ги поминал во репресија, навистина. А немаше да има никаков проблем ако сите хомофобични цркви едноставно ги оставеа луѓето на мира без да им создаваат трауми за цел живот.