Спремност - тука пред се подразбирам психички да сте спремни да се обврзете на она што го носи бракот, спремност да преминете на следното ниво од животот и да се носите со сите товари, проблеми и обврски но и убавини што тој живот ги носи. Финансиската стабилност е дискутабилна, не може да се планира, но јас сметам дека здрав човек кој е способен да работи, доволно е амбициозен и не чека од другите, може да стекне некоја финансиска стабилност било кога. А за брак сепак мораш да бидеш навистина спремен психички. Не е бракот како во соништата - мора да знаете што сакате, да го прифатите фактот дека ќе живеете со еден партнер до крајот и да се прилагодите на тоа, т.е тој да биде оној со кој се гледате во староста. Да прифатите дека ќе има и убави и лоши работи, дека ќе има подеми и падови, дека љубовта не е доволна да останете заедно и дека, ако решите да имате деца, дека воопшто не е лесно да се биде родител. Кога сето тоа ќе го апсолвирате во главата и ќе сакате да се соочите со сите предизвици што ги носи брачниот живот, тогаш сте спремни (иако не целосно).
Незнаев дали сум или не и кога размислував сватив дека и се да е погодено,јас пак нема да сум спремна. Така да немаше да знам ако не го направев тоа. После се увиде дека сум поспремна од тие што мислеа дека се многу спремни...
