Здрава и права сум, имам семејство коа ме сака и безусловно поддржува. Имам љубов, имам пријатели кои се тука за мене. Материјалната состојба ми е прилично задоволителна, имам за основните потреби и чат пат за некој луксуз. Да, среќна сум. Среќна сум затоа што и најмалите ситници може да ме усреќат, кога ќе ги видам верверичките на факултет како скокаат по дрвата, кога ќе видам убаво цвеќе, кога ќе погалам куче скитник, кога ќе ја видам месечината точно над мојот прозор, кога некој без причина ќе ми се насмее или кога странец ќе ми посака убав ден. Во тие ситници е среќата. Среќна сум затоа што несебично давам љубов па и ми се враќа. Среќна сум затоа што ги правам луѓето околу мене среќни. Штом го имам сето тоа не се сомневам дека и понатаму ќе бидам среќна, па со сето ова ќе си ги овозможам и работите кои ми недостасуваат, а се од материјален карактер
Среќна сум! Нормално како секој човек имам моменти кога сум тажна, разочарана, лута али има една порака која што вели " Кога животот ти дава 100 причини за да заплачеш, покажи му дека ти имаш 1000 причини за да се насмевнеш " чиста вистина! и уште една : Многу често мислиме на работите што ги немаме, а многу ретко на оние што ги имаме, можеби тоа е причината за нашата несреќа!
Не сум среќна,ПРЕСРЕЌНА СУМ! А зошто да не бидам среќна?Бог ми дарил две очи за да гледам,две уши за да слушам,две раце,две нозе итн.Ми дарил семејство кое ме сака и ме поддржува во секој мој избор.Ми дарил човек кој ме сака. и најважно ми дарил живот.Јес ај ем хепи!!!
Се' додека здравјето ме служи добро и ги имам оние кои ми значат, среќна сум. Не ми треба многу, прилично сум скромна.
Баш ми е тешко да одговорам на ова,а уште потешко да објаснам зошто. Не барам многу и вака гледано здрава сум,блиските се живи здрави,имам дечко-преубава врска,на факултет ми е тешко,но добро оди,благодарна сум за се што имам,не сум материјалист,логично = среќна сум. Но, под површината на секое поле се наоѓа по една маана,која ме спречува да кажам јасно и гласно ДА,СРЕЌНА СУМ. Баш како што стиснав погоре - Половично.
Сумм, животот е мн убав, имам прекарсно семејство, прекрасни пријатели.. СУМ СРЕЌНА , но може и повеќе...
Грев би било да кажам дека не сум среќна Имам прекрасни родители,сите сме живи,здрави,прави Имам дечко кој што безизмерно ме сака,иако понекогаш јас сум таа која што се двоуми во врска со него.Не можам да се пофалам со огромен број на другарки,но оние што ги имам ми се доволни и знам дека никогаш нема да ме изневерат.На факултет ми е супер немам никакви проблеми така да дефинитивно немам на што да се пожалам.Се надевам дека се ќе продолжи да ми оди по овој пат и вечно да ја чувствувам оваа среќа како во моментов
Сум. И покрај се, жива сум, моите блиски се покрај мене, имам огормен круг на пријатели, имам дом, имам верба и надеж, имам луѓе околу мене на кои можам да им се обратам кога ми е тешко...има уште многу работи кои би ме направиле уште посреќна, но има луѓе кои го немаат ни ова што го имам јас. Затоа мора да зме задоволно со тоа што го имаме, и секоја ситница да не прави среќни.
Еве и јас сакав тоа да прашам.....? Па ја искрено незнам дали сум среќна,не се чувствувам среќно па дури и си мислам дека проблемот е до мене.Имам се што ке посакам...семејство кое во се до сега ме подржало и ке ме подржи,другарки кои ме почитуваат и кои ме немаат разочарано( некои од нив) ,дечко кој го сакам и сум заљубена во него,здрава сум жива сум а сепак не се чувствувам среќно....незнам што ми е луѓето посакуваат да имат барем дел од моиве работи а јас...не дека не сум скромна ама незнам не се чувствувам среќно.....имали некоја феминка како мене ?
акo oва штo гo чувствувам е среќа нека ми трае уште 100 гoдини нека не идат ни пoдoбри ни пoлoши времиња,самo да ми oстане тoа штo гo имам
чудни времиња и чудни сваќања живееме во свет што почнува да бега од реалноста, сите нешто бараат, сите некаде трчаат, се се случува набрзина и неочекувано. кога бев мала ме правеше срекна и одењето кај баба и дедо, подоцна срекна бев кога одев на летување, но како растев така и условите за да бидам среќна беа се поголеми и потешки. во средно ме правеше среќна кога ке го видев симпатијата, кога ке добиев 5ка, кога мајка ми ке ми дадеше 500 денари за излевање. кога бев студент положен испит и пари на сметката ми беа едниствените услови за да бидам срекна и задоволна. Но, што се случува понатаму??? Еве и факултет завршив, и дечко си фатив, и пари имам и се што сакав, но како продолжува животот се појавуваат нови желби. Сите што ми беа блиски, другарки, пријателки се омажија (речиси сите) која има бебе, која е веќе трудна, некои имаат и по две, убаво нека дава господ, но и јас сакам да имам моја фамилија, да имам бебе. Затоа не сум многу срекна, а мислам дека кога ќе го добијам, тогаш ке бидам исполнета, но ние луѓето сме малку тешки за свакање, после секоја исполнета желба имаме нова, но тоа е целта на животот нели секогаш да трагаш за повеќе
Lombardi , па знаеш ли ти колку си млада за толку да посакуваш бебе ? имаш само 22 години, самошто си завршила факултет, девојче уживај во младоста, така никогаш нема да зажалиш. Oстави ти другарките што се имажиле и имаат деца....Sи имаш дечко значи имаш со кого да споделуваш емоции, да сеташ, да уживаш... Jас сум 5години постара од тебе, не сум омажена и не се омажени повеќето од моите другарки од гимназија. Dве другарки од основно се омажија уште кога јас се запишував на факултет и сега имаат по 2- 3 деца..Nе велам дека не се среќни, супер им е ама секој со својата судбина...поздрав
какви судбини имаат луѓево...ВЕРУВАЈТЕ МИ ДЕКА СУМ СРЕЌНА..што се не има надвор..какви се не болести,несреќи,сиромашни што немаат за леб... ..многу нормално дека сум
