Најнапред мораш да се опуштиш и нема потреба од плашење. Мора да размислуваш реално, бидејки многумина го имаат твојот страв па остануваат бремени. Само опуштено и ке видиш дека е сето тоа најнормална работа која ја поминале многу жени, вклучувајки ги твоите најблиски. Позитивни мисли и се ке биде ок. Пиј си ја терапијата се додека не забремениш.
Тој страв го имаш сега бидејќи сеуште не си бремена, ама ќе видиш дека кога ќе останеш бремена сам по себе стравот ќе го снема. Во текот на бременоста не се менува само телото на жената туку и нејзините размислувања, приоритетите. Ќе се увериш самата за што ти зборувам. Бременоста е еден прекрасен период и треба да е исполнет со среќа, задоволство, љубов. За стравот нема место во тој период. Позз и што побрзо да се израдуваш со две цртички.
Ви Благодарам девојки за поддршката се надевам еден ден ќе се смеам на овие стравови и дека ќе ги дочекам тие две цртички.
И мене ми има влезено некој страв Не можам да издржам претерани болки...од сега се мислам што и како ке биде
A jas se si mislev deka sum ja pogodila temata. (ne se plasam od bremenostva ama onoi zadniot moment ) Strav od poragjaj trebase da e...ako uopce postoi takva tema
Zdravo devojki.Iskreno cuvstvuvam mnogu golem strav od zabremenuvanje I nosenje na plodot posebno poradi pshickite momenti.Dijagnosticirano mi e shizotipno rastrostvo i imam mnogu poteskotii megju koi socijalna fobija I strav od se,golema praznina nevolnost I beznadeznost ne mozam da vidam svetla idnina za deteto koe bi go imala dokolku bi zabremenila.Cuvstvuvam.golem.strav koj sto.lugjeto okolu mene ne go razbiraat.Se cuvstvuvam defektna vo odnos na zaednicarenje so lugje od okolinata so site psihicki momenti koi mozebi se I nerealni.Soprugot saka dete a jas nemam nitu zelba nitu volja nitu Sila I jas bi sakala no koga bi bila vo nekoja druga psihicka I dusevna sostojba.Ne znam Kako da si pomognam. Sekoj sovet za uteha I potkrepa e dobredojden.Pozdrav
Препорака: немој да бидеш таква бременоста е најубав период!!! Барем за мене без разлика на проблемите лежењето боцкањето бидејќи тоа што се мора се мора.. Слушај кога ќе забремениш нема да се плашиш ( сепак се е индивидуално) ... Претпоставувам примаш терапија штом имаш дијагноза барем да држеш под контрола... Мислам да поразговараш до гинеколог, општ матичен, невролог т.е. да земиш повеќе мислења ( доколку примаш терапија мораш бидејќи има некои дијагнози кај кои не смееш да бидеш бремена и да конзумираш тешки лекови како антидепресиви) ова ти го кажувам да немаш некои Недај Боже неубави искуства доколку се решиш да бидеш мајка... Сопругот (а и маж како маж) те разбира да те поддржува ДА меѓутоа кога има тој толкава желба јас мислам не е фер да ги надминеш стравовите и да се остварите во таа улога .. И мислам дека со терапија, редовни контроли, навремени контроли, разговор до стручни лица многу би помогнале и одма времето ќе ти помини верувај .. Јас со две киретажи верувај психички пропаднав секоја солза кога ќе длушнев дека некоја блиска личност е бремена јас пропаѓав во себе... Не дозволував тоа да се види однадвор ама јас знам како ми беше... Кога останав бремена лежев три месеци откриена ми рже тромбофилија се боцкам редовни контроли и стигнав скоро при крај.. Првите три месеци верувај полудев од нерви од страв барав секаква можна занимација да помини и помина без да осетам... Ти посакувам среќа
Типичен dismissive одговор и gaslighting. Секој нормален сопруг ќе ја стави добросостојбата на жената пред желбата да има деца. Жените не се инкубатори и не е за секој бременоста најубав период. Знам дека ова е бодрење и многу ми е жал што си поминала низ тоа, ама ниту една жена не треба да биде изманипулирана да има дете доколку не е физички или психички спремна. А нормален маж ќе сака да и помогне и ќе ја поддржува наместо да ја гледа како инкубатор
Не реков дека мора .. Дадов само објективно мислење дека гледано реално како што жената (во икс случаеви) сака да се оствари како мајка така и мажот сака да основа семејство и да стане татко. Што не е во ред со моето мислење? Не навредив никого само дадов реално мислење...
Сопругот сигурно и ја знаел дијагнозата пред да се земат.Не може да има нереални очекувања . Јас би ти рекла додека не си ја средиш состојбата да не остануваш бремена.Најпрво консултации со сите битни доктори.
И јас го реков истото .... Најпрво консултации после да се планира.. Не само до еден доктор со повеќе и повеќе мислења не се на одмет.. Бидејќи сигурно прима терапија и јас не би била во состојба да планирам доколку примам некаква терапија и имам некоја дијагноза... Погоре другата членка свати малку поинаку меѓутоа и јас го реков истото прво консултации па после планирање..
Пред се треба да правиш тоа што сметаш дека е исправно и со што можеш да се носиш и справиш. Има жени кои по секоја цена гледаат да родат, дали нивна голема желба или повеќе да удоволат на сопругот, но раѓаат и во состојби и услови неприкладни за имање деца, па потоа децата страдаат заради непромислените одлуки на родителите. Ти ми делуваш на високо совесна личност и не се сомневам дека би била добра мајка. Ако некогаш се решиш да се оствариш во оваа улога пред се консултирај се со специјалисти да имаат увид каква терапија примаш за да не делува штетно на бебето.
Каква терапија примаш? Изконсултирај психијатарот дали со тие лекови може да планираш бременост Ако ти е дијагнозата шизофренија не се препорачува дете ради тоа што е наследна болест
Доколку моментално немаш желба за дете - немој. Ти кажале и погоре, консултирај се со психијатар, имај и психотерапија со психолог и немој никако да мислиш дека нешто МОРА да се случи. Најважна си ти и твоето здравје, сѐ друго е помалку важно. Немој да си правиш дополнителен притисок во моментов доколку не се чувствуваш спремно.
И епилепсија е наследна, мој бивши ја има па ене го со дечиња. Затоа и пишав некои по секоја цена прават деца дури и при неприкладни услови, ама потоа децата патат. Иако пак со добро менаџирање на терапија можат да имаат квалитетен живот, неоспорно е тоа, но фер е да известат со што се справуваат. Во нејзинава ситуација мажот ми делува како несвесен со што таа се справува и низ што поминува, а таа е многу совесна личност инаку да била како бившиот мој мува не би ја лазело би раѓала без да му ја мисли многу.
