Го имам и тоа во поголема мера. Кога бев малечка паднав од тераса и не знам како преживав. Господ ме дочувал со оглед на тоа што паднав на глава и право во една кофа од лим. Толку страшно паднав што имаше шанса да . Ама веднаш ме слушнаа моите и работата се среди. Од тој момент немам мир со височина. Мислам дека земјата под нозе ми се движи и во секој момент дека ќе паднам. Искрено не знам дали ќе го победам тоа во себе некогаш . А знам дека се се може, па и овој страв.
Имам голем страв од височина.Да излезам на тераса која е на пример на 7-8 спрат и да погледнам надоле одма почнуваат да ми се тресат нозете и да ми се вртат 300 филмови во глава.Мислам дека стравов си го имам набиено на жичарата во Маврово,на 1800 метри височина седната на жичара,а таму ни кабина ни ништо .Тогаш ако не умрев од страв мислам никогаш Или па кога беше монтажниот мост на кеј па ко мало дете сум се плашела за да пројдам А најчудното од се е тоа што ич не ми е страв да се возам во авион,можеби зошто не ме фатиле турбуленции
Јас немам некој голем страв од височина. Научив како да го контролирам. Кога се искачувам некаде гледам секогаш нагоре и уживам во тоа. Кога ќе ја стигнам целта ќе седнам и ќе гледам надоле. Обожавам така да правам. Пред повторно да се вратам ги затворам очите, бројам до десет, не гледам надоле повеќе и спремна сум да одам.
И јас да се придружам на темава имам стравче од височина, а како се справувам, ами на лице место со секако комични начини иначе вака не мислам многу, само кога е време за тоа
Me too! Не можам да замислам да живеам во некоја висококатница!Едноставно паника ме фаќа од височина. Пред извесно време бев во Министерство за образование на 12 кат.Луѓе мои, не можев да дочекам да завршам работа и да се приземјам! Можеби смешно звучи,ама паника ме фаќа и кога треба да се симнувам од високи, стрмни скали.Како на пример од OVS дуќанон на плоштад.Таму бев еднаш и не одам веќе, зошто ако погледнам од горе , ми се врти во главава и имам чувство дека ќе се превртам по тоа скалите. Уште посмешно е што во авион воопшто не ми е страв.Не можам да си објаснам зошто, но ете така е...
И јас исто...некогаш пред да заспијамми доаѓа слика како сум на мојата тераса гледам на доле или тресам нешто и како ќебето на пр.ме повлекува надоле и паѓам и се сепнувам моментално.Незнам зошто често тоа ми се случува,мислам дека ова не е нормално.
ПРЕМНОГУ се плашам од височина,не можам воопшто да поднесам ,а како мала тоа ми беше омилено ,само се качував на нешто високо,во дворот имавме многу дрва и беа стварно високи ,јас нонстоп се качував по нив,сега неможам да замислам да стојам на високо не знам шо се случи со мене
Јас пак што повисоко, поубаво се чувствувам. Обожавам да стојам на високи тераси или други високо места и да набљудувам
Немам страв од височина воопшто, напротив се качувам на оградата од балконот некогаш чисто од што ми е тоа интересно иако живеам на 5ти спрат во зграда
Stravot od bilo sto , pa i od visocina e ogranicuvacki faktor vo zivotot . Lesno se resava , nekogas samo so edna terapija. Pogledajte na http://www.preventus.mk/zanimlivosti/al ... noza-fobii [mod-kirilica:30go3y2g][/mod-kirilica:30go3y2g]
Имам и јас страв од височина. Е сега не толку голем да не можам да гледам од тераса или од зграда но на некои понесигурни места и тоа како ми е страв. Чудно а како малечка воопшто немав. Со тек на годините се повеќе и повеќе се плашам од некои работи...
височина не се плашам од водата ..се плашам од патот што е ..! а височина од на плажата колку е јако е за скокање ..само пробајте вие и ќе видете колку е јако ..
Mene ne mi e strav od visocina.....Edno vreme sonnuvav deka idam na nekoi visoki daski e toa vreme mi bese strav
кој страв јас го имам ... мој најголем страв...височина. Недај боже во авион да се качам, незнам дали повторно жива на земјата ќе слетам
Немам страв од височина, напротив обожавам да се качувам на високо и да гледам од високо. А мајка ми има страв од високо само кога други луѓе се во прашање. На неа не и е страв да се качи на пример на кров од некоја кула и да гледа, ама ако има некој до неа, да речеме јас, ќе се препоти од страв. Страв и е за другите, не за себе. И до пред две години кога и да отидам на тераса ќе ме фати за рака и она со мене ќе застане, а немој случајно да се навалам да видам надоле што има... срцето ќе и излезеше. Сега веќе не прави така затоа што знае дека ме нервира, инаку уште се потресува кога гледам надоле.
Не ми збори!Колку имам страв од височина.И да е заградено се мислам дека ќе паднам.Еднаш бевме со Охрид и таму како едно мало манастирче или што беше заборавив одамна беше кога се качувавме во друштво само глеам доле и:ААААААААА МАРИНААААА ДАЈ МИ РАКААААААА ДАЈЈЈЈЈЈ Смешки беше да и кога се качивме ја се стуткав кај камењата и после реков више нема овде А камо ли по скали.Ја и другарка ми се качувавме на таван по скали.Колку ми беше страв да се качам па кога се симнував.Другарка ми лета лета не и е страв воопшто ама ја не го можам
