Страв од стоматолог

Многу, многу имав страв од забар.Еднаш имам станато и од столица пред да почнат со работа
Најмногу ме иритира тоа бучењето, си мислам којзнае што ќе ми направат.
Кога веќе потпораснав, конечно ми влезе во глава тоа што дома ми збореа-дека забите се здравје, нивното одржување е дел од култура итн.И така требаше мајка ми да ми купи патики тој период и и реков сама-ако утре не успеам да отидам, не ми ги купувај патиките.Вечерта предтоа си повторував во глава дека ќе помине, после ќе се гордеам што сум издржала...и така и беше.Плус и ми ставија лек тогаш, па требаше брзо пак да отидам и оттогаш не осеќам ама баш никаков страв.Успеав некако сама да се натерам и мотивирам

 

Јас имав страв од стоматолог иако татко ми е стоматолог но стравот со текот на времето се намалува и секогаш кога правам некој заб тој знае како да ме смири и полека полека да ми го направи забот. Фала богу што го имам него инаку кај друг стоматолог не би можела да одам. Вчера ме фатија болки последниот заб односно умникот не можев да го допрам цела вилица ме болеше плус цела ноќ не можев да спијам од него, а бремена сум не смеам анестезија да примам па болките се пренесуваа и на бебето и тоа се вознемири, па кога отидов кај таткоми мислевме дека забот ми се расипал среќа не ми беше расипан туку џеб се направил околу забот па ми го исчисти и лек ми стави и фала богу денес сум добра.

 

Закажав да вадам умник, па ај со Господ напред. Не ми е расипан, до сега немам ниедна пломба, туку едноставно немам место за умниците и од него ме заболе првиот молар, дека умникот ми притиска накај втор молар овој на првиот и си мислев дека ми е расипан се додека не ја видов снимката
До сега немав страв од стоматолог, ама до сега......

 

Јипман, во право си човеку!

Моиве заби - цела енциклопедија да пишам нема да е доволно како ми ги зафркнаа од мала забарите - поздрав до нив, срцки сте!
И секако дека од таму ми потекнуваше и стравот. Боже кој уплав го имав од забари, се додека не дојде денот кога почна за моите заби да се грижи на татко ми пријателот. Млад 40 годишен дечко, симпатичен, страшно добар човек, и пред се стручњак невиден.

Плус му го обожавав она неговоно со сладок битолски акцент кога ќе ми речеше - Е шо, од мене ли се плашиш? И престанав да се плашам
Секогаш си велам - навреме поправање на забите го решава стравот. Плус ако веќе до толку е стигната работата - ставај анестезија и не чуствувам ништо и тогаш нема потреба ниту простор за страв.
Сега дури и одам на забар и заспивам на столчето. Озбилно.

А музиката многу помага. Секогаш кога сум се плашела, сум ја слушала песната која била пуштена и сум си замислувала зумбули, пчелки, бубмарчиња, буба мари, лет лет лет...тинунину...

 

Леле јас колку имам страв од забари И се е тоа ради трауми од детството од неспособна забарка
Сега ради нејзе имам 4 расипани предни заби затоа што ставила пломба која не се става на тие заби , и јас сега можеби ќе морам да одам на операција Кога и да одам на забар коа ќе го слушнам она брмчењето на тоа апаратите леле мислам морници ме лазат од што ми е страв ,до средно секогаш си одев со мајка ми на забар и си ја држев за рака додека ми правеа заби Сега веќе и покрај стравот успевам сама да одам некако и да се изборам со стравот

 

Како мала се плашев, ама мислам мојот тогашен стоматолог кога ќе видеше кој дошол претрпуваше повеќе трауми од мене. Саат време ми требаше додека седнам, а да не зборувам па од кога ќе почнеше да работи, на СЕКОИ 2 секунди го прекинував со изговор дека Срцето ќе ми откаже,бе.
После, поради сплет на околности се префрлив кај сегашната докторка и страв ми помина и се и до толку ја засакав што ме инспирираше, ја засакав струката и еве ме сега, тоа студирам.
Мојот страв помина поради нејзиниот пристап,толку смирено зборување,работење полека-полека..
Само од едно нешто се плашам уште, тоа е анестезијата, ама имам страв од игли, па.. тоа е тоа.

 

И јас имам гооолем страв од стоматолог... абе ко ќе седнам на тој столот душа немам... едвај дишам а иначе... повеќе би дозволила да ми извадат заб отколку да ми прават....

 

Ви благодарам дечки колку толку ме опуштивте па на крај краева не колат таму ама психата ме уби хехехе

 

Јас никогаш не сум имала страв од стоматолог, можеби затоа што имав прекрасна докторка која многу мило се постави кон мене. Имав 5 години кога за прв пат отидов на преглед и оттогаш па наваму редовно одам, безразлика дали имам некој проблем или не. Се сеќавам дека докторката после секој преглед ми црташе прстенчиња на рака, или ми пишуваше петка Беше многу грижлива спрема мене и многу ретко плачев за разлика од другите деца што ја креваа цела државна во вис!

 

Порано имав повеќе страв, како растам се повеќе се опуштам. Што се мора се мора, подобро да издржам малку болка отколку да не спијам со денови заради забоболка или пак да се шетам како петарда да ми пукнала во устата

 

Леле јас си ја имам таа мака моментално.
Прилично имам здрави заби, ама сега забележав како почнал еден малце по малце да ми се расипува и незнааам...Кревам телефон да закажам кај стоматолог и го оставам, така неколку пати!
Како само да појдам! Оф леле...

 

И јас нормално како сите многу се плашев од стоматолог, ама како почнав лани РЕДОВНО да одам се опуштив веќе не се плашам.
Добро ме вади од такт се уште тоа коа ќе почне да зуе.

 

Ти очигледно имаш страв заради тоа што како мала те плашеле од стоматологот или можеби ти поправале заб без анестезија... Оди кај некој стоматолог што е добро препорачан, нема од што да се плашиш денес секоја современа стоматолошка ординација има добра опрема и стоматолози и со анестезија нема да осеќаш болка. Јас обожавам да одам на стоматолог

 

Закажав конечно, утре во 12h одам и ќе поправам со анестезија...ах таа иглата!
Се плашам за 2 секунди работа, ама тоа е!

 

Lepa duso nemoj da se plasis jas plasejki dozvoliv dva zaba da mi se rasipat pa posle koga mi dojde jajce na gz morav na zabolekar,moj sovet misli si na nesto ubavo i nema ni da osetis koga ke zavrsis

 

со анестезија ме работеле и не е страшно
ама последниот пат, со тоа машинката како ми го закачи месото-а 5 пати и велев осеќам осеќам,а таа не не има уште, аууу кога ме закачи,крв на сите страни, и од тогаш (година дена) немам отидено на забар,што се вели во тој момент господ го видов.Иако ми е шуплив отворен забот, не не и не.Неможам да отидам.

 

Само што ќе го слушнам тоа зззззззз паника ме фаќа Да имам страв од стоматолог.
Но и покрај стравот редовно одам.

 

дечки а боле ли заб да се вади другарка ми има проблем си забитее и голем страв од забар ја сум правела а не сум вадела незнам како да и објаснам дека ако и е казано дека мора да ги ваде мора да собере храброст сигурно нема да боли и вадење со анестезија, или па ??

 

ја вадев два заби едно по друго ,и нисто не ме болеше,ни анастезија ни вадење ,мене ми е ама премногу страв од правење