Требаше да вадам вечерва корен. Таман седнав, таман ја спреми инекцијата и да ми ја стави се откажав,почнав да се тресам, да плачам, срцето ми лупаше.... А треба да вадам корени устата ми е катастрофа. Имам рок до сабота да соберам храброст. Не се плашам од машинките туку од болката, од мала сум таква. Дали ќе ме боли или нема да ме боли. Помош!
Лелее девојкии и јас многу се плашам.. Се ежам кога ќе слушнам стоматолог Сега ќе ви раскажам една колку непријатна толку смешна случка.. Отидов јас да вадам заб пред неколку години и со голем страв седнав на тоа проклето столче и таму докторката ми ги проверуваше забите бла бла.. и кога ја зема инекцијата и ми ја доближи а јас кога и ја удрив раката инекцијата одлета а јас преку врата ххахаха Епа да видиш ти на кој ќе му вадиш заб!
мене самиот мирис ме вади од такт а не па кога ќе го видам столот на стоматолог одам само кога навистина ќе ме заболи заб и кога не ми поминува ќе запнам и ќе отидам инаку вака на преглед ма никогаш не знам од кај тој страв ама никако не ме пушта
од што ви е најмногу страв на заболекар? од плобирање, вадење нерв, заб, камен чистење, инекција? мене најмногу ми е страв од инекција, не знам зашто, ама повеќе би трпела болка од машинките и се, отколку да ми стават игла во уста. ве молам пишете ми дали сум во право или не, дали е страшно од инекцијата? дали боли вадење заб? мислам дека ќе треба да вадам 8, немам место? ќе ме боли?? поздрав феминки
Јас како мала се плашев од вадење заби, кога одевме со мајками по пат и викав мамо сакам ти да ми ги вадиш и мајка ми како јас ќе ти ги вадам јас незнам, и јас ако не ми ги вадиш ти несакам и мама добро ај.Стигнавме таму и јас кога отворив една уста мама да ми ги вади па мама тоа беше крај и денеска кога ке ми текне на тоа ме фаќа смеа
Здраво јас сум нова на форумов.Темава баш како за мене..... Ми се крева косата кога ќе помислам на стоматолог Значи ЕПТЕН МИ Е СТРАВ.Од тој страв 4 години не бев стапната на заболекар и нормално забот што имаше лек, личеше на се освен на заб.УЖАС!!Го извадив после долга расправија со заболекарот (тој сакаше да го поправа) арно ама сега треба да ги правам/вадам умниците (затоа што ме болат иначе нека си стојат арни се никој не ги гледа )...дајте луѓе некој совет како да го надминам овај стравов...самата помисла ме ужаснува....
Нема потреба да ти биде страв, како прво не боли и не е страшно тој страв ние самите го ствараме со нашата психа. Ако болка ни најмала не трпиш можеш да го правиш со анестезија забот. Замисли си само какви заби ќе имаш ако не ги правиш редовно, рутинска контрола на забите е потребна барем 3 пати годишно. Колку навреме одиш толку помалку болка. Тоа е за твое добро, стисни заби и знај дека воопшто не е страшно
Јас многу се плашев од заболекар. Стравот го надминав во четврта година средно. Тогаш ги поправив сите заби. Само 2 заба ме болеа кога ги поправав. Имам вадено 4 заба со анестезија. Само последниот пат ме болеше забот кога го вадев.
Јас како мала многу се плашев од стоматолог. Секогаш кога ќе го слушнев тој збор срцето почнуваше забрзано да ми чука. Но во осмо одделение татко ми ме однесе на стоматолог иако несакав. Од дома почнував да плачам па се додека не седнев на столчето. Сите заби досега ги имам поправено без анестезиа и можам да ја издржам болката. Многу сум мирна додека ми ги поправа забите. Но сепак кога треба да одам на стоматолог ме фаќа паника. Инаку стравот од одење на стоматолог го надминав така што кај мене се појави уште еден страв а тоа е страв од вадење на заб. Така да кога ќе помислам дека ако не го поправам забот на време ќе ми го извадат, веднаш се спремам и одам на стоматолог.
Јас стоматолозите ги викав и сеуште ги викам...бели луѓе (дека цели се во бело облечени)....сеуште се плашам,но ми требаат неколку дена за да соберам храброст и да одам кога треба заб да се поправа,вади...и така
Јас дури пред некој месец се преплашив од стоматолог бидејќи имав неколку заба за средување и среќа забарката ми се погоди фина, инакуууу само од мирисот специфичен што го имаат ординациите фаќав уплав.
И јас како мала многу се плашев од зборот стоматолог, не па да отидев таму . Ама сега некако ми помина стравот за поправање заб. Но никогаш до сега немам вадено заб,а сега треба да ми вадат еден Боли ли ?
И јас ви се придружувам тука! Стравот го имам уште од 4 години и точно се сеќавам, сакаше забарот некоја пломба, нешто такво да ми става и само сакаше да ми стави нешто во устата и јас киднување и патот под нозе. Мајка ми уште цел ден ме бараше во амбулантата (во Јане Сандански) и кога стигнавме дома ќотек ми мавна. Од тогаш немам стапнато на забар. Расипани заби немам си ги мијам секој ден и фала богу проблем немам. А да ми се расипе некој заб и да морам да одам, срцев удар би добила. Нема шанси...трауми имам!
Јас воопшто немам страв Скроз сум опуштена кога треба да одам на забар, било за обичен преглед - контрола, било за поправка. Никогаш не сум се ни плашела - имам носено протези, вадено трајни заби со анестезија, вадено корени, милијарда чуда, никогаш не сум кревала паника околу тоа. Го имав најдобриот забар на светот, ама отиде во пензија. Сега сум кај друга и немам никаков проблем, ептен сум си смирена Многу повеќе се преплашив кога требаше да одам на очно, страв ми беше да не утнам некоја буква
Како мала (тогаш имав 5 години) му го гризнав средниот прст на стоматологот додека ми го поправаше забот. Тоа се случи во поликлиника Букурешт.
и јас имав многу страв,и поради тој страв оставив некои заби да ми се расипат,што после тоа ми беше многу криво си велев д сум појдела на време немаше сега да трпам толкава болка. и земав едно време одев редовно.памтам само уште кога ке ја видев вратата се плашев понатаму како минеше времето стравот исчезнуваше го немаше повеќе сега немам гајле ги направив сите заби (тие неколку што ми беа ) и сега сум рааат сега малку да ми се расипа одма летам не чекам.
od sto moze da boli neplombiran nerasipan zab pri stiskanje na zabite ? ve molam za pomos i nekoj lek ako ima.