И јас се плашам од темница Али да појаснам, не кога сум дома.. Дома навечер ми беше порано страв, али веке не, им имам кажано на моите, и они добро ме советуваа и дека нема причина за никаков страв дома..кога ништо не може да ми се деси.. имам 16 години и се случува за викенди моите да не се дома -петок сабота и недела или сабота и недела, и јас сум дома сама скрос..и не ми е страв си гледам некое филмче вечер, или читам книга, нормално дека филмчето не е страшно..и си легнувам и толку.. а ја па со запалено светло никогаш нема да заспијам..и до навика е тука..само во темница можам да заспијам.. ама на пример надвор кога сум..и кога е темница и кога во околина нема жив човек..е тогаш ми е страв и брзам накај дома ко луда мн ми е страв ко ке се вракам од искачање у петок..и у 10 да се вракам страв ми е камо ли па 12-1.. ке помине и тоа.. немојте само хорори да гледате..можеби на тинејџерска возраст е интересно и гледам популарно..али голема е веројатноста да предизвика и трауми...така да...внимавајте =) јас никогаш не сум сакала ниту гледала хорори.. можда 1-2 само, и тоа незнаев дека се хорори..тоа е веке друга прича
Како помала како и многу деца имав страв од темница,во некои нормални размери.Сега на овие години повеќе го немам ,освен кога ќе изгледам можеби некој хорор филм или кога се враќам доцна навечер сама па во влез на зграда може да ме провее чувство на несигурност и страв. Ако се соочуваш со страв често ,дури и преку ден тогаш мислам дека се работи за проблем кој не е за потценување.Можеби навистина нешто те има преплашено ама не се сеќаваш ако си била многу мала или што знам не можам да ти давам стручни совети,ама нешто има факт е.Ако мислиш дека навистина имаш потреба да се консултираш со стручно лице направи го тоа,не ниту срамно ниту страшно,такви чести испади на паника можат да ти донесат и депресија,ова го кажувам сериозно. Обично кога ќе осетиш таков немир и страв обиди се да мислиш на нешто весело,некоја смешна случка што ти се десила,замислувај си како си некоја позната пејачка на пр и имаш концерт,значи се она што ќе ти го одвлече вниманието.Ако не помага тогаш на консултации кај психијатар и ќе ти биде подобро.
Кога ми е страв си пеам... Ама дефинитивно, кога ќе те гушнат силни машки раце, така да потонеш во нив, стравот исчезува.
како мала порано многу се плашев од темнина, се плашав да затварам очи, зашто ми се чинеше дека штом се затворам очи, и ке отворам-пред мене ке стои некакво чудовиште ! ама тоа ти е дел од детството, сега на темнина можам да се снајдам, можам во потполна темнина да спијам, не ми е проблем веќе
мислам дека е нормално секое мало дете да се плаши од темнина.Но со тек на времето стравот исчезнува.Немам страв од темнина било дома или пак надвор,ниту пак од хорор филмови или слично.Но еве приметувам дека едната ќерка веќе почнува да се плаши од темнината.Има веќе 4 год,и кога ќе снемаме цела населба струја одма ја фаќа страв,среќа што сум пушач па запалката е веднаш до мене
И јас се плашам од темнина, од мала сум била таква и сеуште ми е премногу страв посебно ако сум сама во темна соба, ако е тишина и нема никој дома. Неможам да си објаснам зошто така се чувствувам. Страв ми е дека има некој друг во собата што јас неможам да го видам и целата се испаничувам, некое грозно суштество или духови. Секакви морничави мисли ми доаѓаат и незнам како да се борам против тоа. Понекогаш морам да спијам со запалено светло или уклучен телевизор заради ова.
Jas na primer imam strav da stojam vo agol od sobata svrtena kon zidot, so grb kon sobata...Ne sum imala takvo iskustvo kako mala na pr. kako onie kazni AKO napravis belja pa ke stois vo kos!!!Ama znam deka stravovite se so nesto povrzani, so nekoe iskustvo od detstvoto, mozebi i nesto sto nie ne go pametime, no bilo registrirano vo nasiot mozok...Zboruvanjeto i plasenjeto od nasite babi kako mali ima golemi posledici.Na primer ona deka ke ve jade baba roga od tavanot( moj prijatel i den denes se nema kaceno na tavan od strav ili slezeno vo vizba), isto taka i KE go vikneme cickoto vo bel mantil ( mnogu moi vrsnici nikogas nemaat otideno na lekar, nitu za obicen pregled)Zatoa ne im zboruvajte taka na vasite deca, za da mozat na se vo zivotot da pristapat
еден од моите најголеми стравови .. многу се плашам од темница,неможам да спијам во темна просторија се мислам дека некој е до мене.. пред 3 години неможев да спијам а дојде време за спиење ја плачам ко ненормална не спијам додека не се раздени,ми доаѓаат морничви слики како умирам,цел живот ми поминува низ глава.. и благодарам на жената која тогаш многу ми помогна затоа што мислам дека до сега би била веќе мртва..
Има периоди кога ми е страв а и периоди кога воопшто не ми е страв и во секаква темница си се движам со леснотија. Хорор филмови имам гледано и интересни ми се додека цела сум вкочанета и секој момент исчекувам да вреснам од страв хаха можеби сум луда но многу ми е убаво кога се плашам на филмови. Е стравот доаѓа после изгледаниот филм, кога сум во темно си ги мотам сцените во мозокот и ме фаќа паника. Дури навечер кога не можам да заспијам од толку вртења местења ме удрат филмови. Доста логично ми се виде мислењето понапред дека ова не е вистински страв туку оној предизвикан од некоја случка можеби заборавена можеби не.
Е не знам дали е некоја фобија но многу е плашам да спијам во темно.Ајде кога бев помалечка разбирливо беше ама сега.Многу ми се чудат поради тоа но јас навистина не можам да спијам во мрак некако ме фаќа некоја паника и почнуваат да ме мачат мрачни мисли.Се мислам дека некој ќе ме нападне иако логички знам дека нема шанси да се случи тоа.Сега не знам дали е обичен страв од темнина или фобија но си спијам секогаш со уклучен телевизор .
Мнооогу се плашаам.. Почесто останувам дома сама, ги поминувам ноките сама зошто моите работат на друго место и таму поминуваат некое време па си доагаат. Чудно е тоа што многу се плашам а обожавам хорор филмови, многу ми се вобудливи и се ама потоа страшно мислам на нив, навечер стално нешто ми тропа или нешто мрдне.. дигам паника и одам да видам што е.. ги заклучувам сите врати Кога ќе се најдам во темница паничам и трчам во соба, страв ми е кога одам и по ВЦ .. Сега полека полека се управувам, не сум до толку. Овоа можеби ќе звучи чудно, и можеби некој ќе ме направи луда затоа не сакам на никој да го кажам. Пред неколку недели слушам страшно дишење во собата и станав да видам што е (страшно испаничив ) и беше многу близу до моите уши што излегов надвор и отидов кај баба ми, по неколку дена истото ми се случи само овој пат бев со сестра ми... не се исплашив толку и само ја прашав дали го слуша она и таа ми рече дека ништо не слуша. Пред некој ден, дечко ми ми се јави и ми го кажа истото дека слушал некакво дишење и било многу гласно. После тоа сестра ми едно утро дојде загрижена и ми го кажа сето тоа што и јас го имав доживеано. Мене не ми се случило отткогаш и сега мислам што би можело да биде ... Не сакав никому да кажам, ќе помисли некој дека сум полудела
И јас се плашам да си влезам во темната ми соба, откако така фино ќе се нафурам по некој изгледан језив филм. Еднаш ми беше страв да упалам светло во соба, си замислував дека некоја вештерска испиена рака со огромни нокти ќе ми ја зграпчи раката За филмови сум прва, режисер можам да бидам, имам повеќе сцени исценирано во умчево Инаку гајле немам, во темница спијам од мала. Ме нервира светло доцна навечер и така
И јас го имам истиот проблем. Ме фаќа паника и во светло кога очите ми се затворени. Веднаш помислувам на некој лоши работи, духови, тепање.. A најголем проблем ми е кога треба да заспијам или да отидам до тоалетот. Не можам да се справам со овој проблем не помага ни баење ни ништо.
мојот најголем страв е темнината, мислам дека све се дешава заедно со нејзе.. не спијам во темна соба мора баем една светилка да свети
Секогаш кога е темница и јас така пред спиење размислувам глупости, поврзани со смртта. И ми доаѓаат шлакнати сцени, абе од кревет буквално станувам од страв! Е тогаш нема спиење доека не се стабилизирам! Ах тие луди мисли..
Го имам истиот проблем во последниве 4-5 години, порано немав гајле и немам никаква траума од детството. Колку и да сакам да го игнорирам или поттиснам, неможам.
Како мала многу се плашев од темнина, не само од темнина, нозете мораше да бидат покриени, се плашев да не ме фати некој за нога, и да ме однесе некаде. И се решив да го победам тој страв. И редовно гледав хорор филмови, но бев решена да не ги затворам очите и да гледам, ама сама во собата, ноќе, само телевизорот вклучен... Мислам дека најдобар начин да се победи стравот е да се соочиш со тоа. Сум имала и други стравови, ама единствен начин да се ослободам од нив било да се соочам со нив.
Став ми е од темнина, многу. Какко мала ми се имаат случено свашта, и сега мора да има во собата која спијам барем 1 светилка. Кога и да влезам во темна соба осечам ко да ме гледа нешто и брзо палам светло. Многу е детски ама пусти страв.. Секако комбо ми доживува стравот кога е темнина во комбинација со тишина..
Слаткичка и јас го имав тој страв со години. Не да спијам во темница туку да одам во темно на приземје во куќата во која живеам со моите родители. Стравот беше поради тоа што кога бев малечка долу живеја дедо ми и баба ми. Дедо ми бил лош ( или не знаел како да покаже љубов) и јас сум имала страв како мала од него и тој страв останал потиснат некаде па многу години откако почина тој јас се плашев да слезам долу во темнина а не знаев од што се плашам..дека нешто страшно ќе ми излезе. Fight with your fears ! Најде им ја причината за да уживаш во темнината..Има и таа свои убавини и мир кој може да ти го поуди
Hellen јас ја знам прилината, само што никој жив не е во можност да ми го објасни тоа што се случило таа вечер кога имав 5 години Јасно се сеќавам се, и пак си викам дека сум сонувала.. Тогаш сфатив дека сепак натприродни нешта постојат Да беше нешто материјално од што се плашам ќе поминев преку тоа..
