Тешка финансиска состојба

Сум се соочила со такви проблеми. Како ми влијаеле? Првиот пат ми влијаеше многу лошо, бев многу разочарана, песимистички гледав на животот. Помина. Јас си ги средив мислите. Повторно дојде таков период (човек не знае што попрво да плати) но веќе бев изменета, порасната, созреана. Сега на таквите состојби не гледам со песимизам. Да, сите сакаме да имаме повеќе, но богатството создава алчност, а тоа не ми се допаѓа. Не барам да имам премногу, само онолку колку што ми е потребно.

 

Охо гледам сте се распишале, еден куп приказни прочитав...
Мојот живот цел беше тешка финансиска состојба, без амбиција ни малку да се сокрие. Откако паметам за себе и откако паметам случки од мојов живот, се сеќавам на еден куп лузерски случувања, што довеле до тоа да израснам во дебил. Колку пати само сум помислила и рекла поарно да не сум се родела, колку пати сум размислувала дека не е секој за родител...
Уште откако нашколо тргнав, тогаш не сум разбирала, ама подоцна кога почнав да разбирам многу работи ми се разјаснија, за многу работи сум помислила дека никогаш нема на своите деца да им ги приредам.
Моите се земале многу млади, мама имала 17, тато 21 година. Ајде што немале каде мртви да паднат, туку и биле тотално незрели, дечишта.
Живееле под кирија со стоногалки во влага. Подоцна татко ми се вработил, па сестра ми се родила, кога мама имала 18 години. Ситуацијата кај татко ми е таква да, он нема никаков контакт со неговиот татко, цел живот со баба ми под кириите оделе, баба ми се мачела по Лозар за да успее да го исшколува, се сама, така што татко ми немал ништо кога се земале.
Подоцна успеале некако да направат во дворот кај баба ми (на мајка ми мајка) една соба, во која ќе живеат за да се тргнат од кириите. Таму сум јас родена.
Цел живот и цело мое детство беше стисни-прдни, се нешто се штедеше, а никогаш ништо на виделина. Ама затоа секогаш се имаше да се пречекаат друштво гости, трпеза, за пиво и за цигари се имаше, а тоа што во прво одделение немав работна тетратка по природа и општество мање више не беше битно.
Тоа што сите деца во одделението земаа храна на училиште, само јас дома појадував млеко стоплено со леб исто така беше небитно. Сите на одморот јадат, на сите храна им делат, само тебе те заобиколуваат.
Во прво одделение сите отидоа на ексурзија во близина на местото од каде баба ми е родум, моите не ме пуштија, со изговорот дека јас таму веќе сум била. Единствено дете кое од одделението не беше на екскурзија, бев јас.
Во петто оделение сите деца имаа по ОТП од тие убавите комплети каде се правеа бродчиња и куќички, само јас имав од ефтините и грозни што ги делеа од школото.
Во седмо одделение одев до декември месец во џемпер затоа што немав јакна. Ветер пробива низ плетеното,а под џемперот 3 пара блузи...
Во осмо на полуматурата, сите си купија нови комплетчиња, јас го носев на сестра ми матурскиот фустан, оти па се погодивме во една година она матура јас полуматура, па на еден трошок. а во тој период, и двајцата мои родители работеа. ама други ствари им беа побитни отколку тоа како детето ќе им се чувствува.
За мајка ми беше луксуз 10 денари да ни даде за сладолед, а не беа луксуз по кутија цигари да дуваат дневно. Цел живот кратеа од мене и од сестра ми, цел живот ко фол нешто штедеа, а ништо на виделина не излезе.
Баба ми подоцна успеа да се дочепа до свој стан, за кој мајка ми и татко ми ја наговорија да го продаде и да купи куќа, а останатите пари нив да им ги даде, за што она ги послуша, и од тие пари јас и сестра ми ништо не видовме. Се профуцкаа за пошто-зошто.
Подоцна ја наговорија и куќата да ја продаде и да дојде да живееме сите заедно, затоа што собата која во младоста ја направија во дворот кај другата баба се ослободи, баба ми и за тоа ги послуша, го продаде единственото што го имаше во животот, и познавајќи ги какви беа и двајцата мои родители им рече парите од куќата што ја продаде мене и на сестра ми на банка да ни ги орочат, затоа што јас и сестра ми сме и единствени внуки. И така, две години баба ми откако продаде куќа и дојде да живее со нас, сестра ми изрази желба дека сака да студира, и дека сака да се исфинансира со парите кои баба ги даде да се орочат. Се запиша на факултет, уште и во друг град да биде по трагична сета ситуација, во меѓувреме дознавме дека тие пари од куќата на баба ми се профуцкале пошто зошто и никогаш не завршиле во банка орочени, сето тоа мајка ми и татко ми вешто го криеле од сите нас.
Уште поголема трагедија настана кога пукна тиквата и се разведоа, пропратено со еден куп скандали имам пишувано на форумов пред едно 5 години, татко ми се иссели и си отиде, а баба ми која дојде да живее со нас остана и без пари и без куќа, од незрелост и глупост ја осудија жената пак да оди под кириите.
Сестра ми продолжи да студира, секоја пара што во куќа влезе одеше на нејзиниот факултет, мајка ми се свести конечно дека би требало да е родител и дека целиот нејзин лузерски живот е промашен, отиде да работи во Црна Гора, па оттаму праќаше пари сестра ми да заврши.
Јас денар ебан не видов.
Татко ми промашен случај откако се разведоа. Многу работи доведоа до тоа да пукне тиквата измеѓу нив двајца, за многу работи мајка ми ја наоѓам виновна, затоа што татко ми со години трпеше и превише, еден ден мораше да се случи куршлус, и ете бомбата експлодира.
Сега и он живее под кирија со баба ми заедно, подработува колку да имаат да се покријат за стан и сметки, во меѓувреме долгови еден куп се натрупаа, камати, и глупости, поради неплаќање му ја одзедоа колата со која возеше такси, а за која на мајка ми мајка беше жирант, сега секој месец стигнува камата и рата за кола која ја немаме, а татко ми несака да ја плаќа, па си ја плаќа жирантот, т.е. на мајка ми мајка.
За еден куп работи им замерувам, ми го упропастија животот, ме претворија во дебил, во идиот, беа ужасни родители, промашај во секоја смисла на зборот, неамбициозни и користољубиви, сега мајка ми као се кае и сака да ги исправи нештата ја гледам дека се труди, ама штетата е нанесена, за некои работи по со време требаше да му ја мислат и двајцата...

И сето тоа помина сега, после сите скандали, после сите нервози, јас ги памтам овие работи, ама избегавам да размислувам за нив, избегавам да се сеќавам на нив, некогаш ќе ми текне одма мислите ги преусмерувам, се помирив дека се случија еден тон срања од кои јас и сестра ми страдавме и од една страна ете среќна сум што се исселив у пичку матер да неморам да бидам дел од тоа секојдневие. Сестра ми знае некогаш да протестира дека не уништија, да бара виновници итн, јас откако се исселив гледам да не размислувам на неубавите работи, а и искрено несакам да знам повеќе за ничии долгови. Си го гледам сега својот живот...

И така... Некогаш размислувам колку ние што сме родени од еве да речам 85/95 имаме родители лузери. Не се водам само по моиве лузери, туку и на едно чудо други, што молчеле како пички додека ги бркале од работа и им ги затварале фирмите. Затоа и ден денес патиме сите од тој синдром на наведната глава сабја не сече.

 

Откако знам за себе секогаш ни е тешка финансиската состојба, ама ете навикната сум на тоа уште од мали нозе. Сега за нијанса е малку подобро бидејки почнав јас да работам, свои пари да си имам без да тражам од своите. Поради финансиската состојба неможев на факултет да се запишам, па почнав на работа, ама воопшто не се жалам кога нема нема се помирив со фактот. Ама затоа се трудам јас да имам повеќе да напредувам на родители им поминало веќе времето сега е ред на мене јас да се трудам, да не бидам и јас како нив.

 

Ова половина како да е за моите дома напишано, баш така се чувствував додека читав. Не секој родител е родител, можеби и повеќето не се родители како што би требало да бидат. Одвратно е да имаш такви родители. Недоговорноста е многу лоша работа и го уништува човека. Еднаш кога требаше да одам на хорски натпревар му реков на татко ми „Ќе треба да ми дадеш пари, ќе одам на хорски натпревар“. И тој на мене „Твоето пеење мене не ми дава ништо“. Замисли каков одговор. Превозот беше платен од школото, ама ми требаа 10 или 20 денари за смоки нели за да купам таму. Да немаше пари за тоа, ама имаше по 80 денари секој ден за цигари. Каков родител и да бидам и да бидам лоша и било што да се случи, нема да бидат такво ѓубре да пушам и пијам, а децата да ми немаат за едно смоки. Милион пати сум се посрамила кога сум отишла кај роднини. Сите ги зборат дека се неработници. Кога ќе слушнам како татко ми се исмева со некој стар ерген или стара мома, ми се повраќа затоа што тој има деца, ама џабе кога ги уништил. Тие што не се омажиле и ожениле не срамат никого, си живеат луѓето, а тој не срамотеше секаде.

 

Не можам да поверувам што прочитав. @Offspring @AngelOfArh @Tanjamm

 

nie segaa se naaaogame Vo teska sostojba mnogu loso. Jas sum nevrabotena mojot soprug praavesse operaacija I eve veke sest meeseco zemaa 70% plata. Imame malo detence patuvame sekoja nedela za Skopje naa kontroli doktori. Vo drzavnaa haos operaaacija .morase Vo privatna bolnoca da odime naaa revizija mnogu plati Sega nekako e podobar pocna malku da se dvizi. No jjas sto napraviv. Naednas za dva Dena mi se pojavi golema grutka na grads odev kaj has Vo bolnica mi dadoa upat za sk oti kaj has nisto ne se vide na eho. Otidov na privatno bidejki mojot soprug nesakase da slusne za drzavna bolnica bidejki go upropastija. Mi najdoa tri tumuri Vo dojkite benigni sekako mi preporacaa operacija sto poskoro bidejki mozele da stanat maligni. Eve Sega povtorno podnesuvame za kresit da go zatvorime stariot da zememe Nov Dali ke Ni odobrat za da odam na operacija. Negovite roditeli imaat pari no ne Ni pomagaat finansiski I dvajcata se vrboteni Koga ke I'm spomnes tie se nemaat. Tatko mi e vraboten Ni dava po dve tri iljadi denari mesecno da imame bar za mleko za deteto. Ah pari. Koga gi nemas dzabe e. Has sum potpolno unistena

 

Моите не беа неработници, туку други работи секогаш им беа приоритет. Јас навистина незнам каде одеа парите, од денешна гледна точка и кредити се дигаа во текот на животот, а никогаш ништо на виделина немаше. Барем кога веќе се задолжуваа и се понашаа неодговорно, барем јас и сестра ми да видевме дел од тоа. Никогаш нема да дозволам моите деца да се почувствуваат одвоено или помалку вредни од други деца. Никогаш не одев на некој курс, или на некаква вон школска активност, за ништо не ми даваа поттик, така и ме осакатија, ме направија да бидам медиокритет.

 

Taa generacija bevme koga gi izbrkaa site od rabota. Site go preziveavme toa osven decata na direktorite od komunizmot koi imaa drzavni stanovi i se iznakradoa pari.

Pomina toa kazete fala sto ne ste stanale spozorushi za pari da imate za leb tuku ste se izmacile da stanete svoi luge i da formirate semejstva.

Da naucime od greskite na nasite i da im dademe na svoite deca poveke otkolku tie nas. Jas zatoa ne pusam i ne pijam i rabotam i ne spijam samo za da ima moeto dete.

 

Стално велам дека нема поубаво време од денешново.Слободата и правото на избор ни дозволува да се изградување онака како сакаме, можеме и умееме.Па сега кој како е спремен и способен да се снајде.
Затоа и не сме сите исти.Некој ќе биде побогат некој посиромав... Или те бива или не те бива.
Од плата не се живее, само се преживува...

 

@Offspring ти честитам што толку трезвено ја согледувач ситуацијата од овој аспект, и пишуваш дека ти не би била таков родител никогаш.

 

Ќе помине, ова е период. Значи ти не си неодговорна,туку ти се погодил лош период. Тоа може секому да се случи. Не се грижи, ќе застанеш на нозе.

 

Ауу па уште коа ке прочитам некој намачен, напатен со толку оптимизам и поддршка. Душичке БРАВО ви завидувам на силата и храброста

 

Се шегуваш или си сериозна? Јас сум сериозна за се што е пишано. Едно е да немаш работа неколку месеци, година, ама па цел живот да не те бива е друго.

 

Seriozna sum be mila, vi se cudam kako i pokraj se, ste tolku pozitivni, a skoro sekoj mesec slusame po nekoj si presudil so skokanje od zgrada. Da ne cue zlo.

 

Ако си од вмро си способен... ако имаш книшка вмро тогаш за се те бива.
Слобода и демократија во денешно време? Хаха, секако...

 

Тешка финансиска ситуација? Од кај да почнам?

Купив кола во август и успеав да исплатам три рати. Пред некое време имав тешка сообраќајка, колата уште не е исплатена, а јас морав да ја дадам за бедни 150 евра бидејќи беше скроз слупана, испогребана, испокршена, еден куп делови не се во ред и не е во возна состојба. Ќе си отплаќам сега непостоечка кола.

Татко ми има болка во колената ама го гледам дека се стиска и си трпи и едвај оди, а мајка ми во државна болница ја зафркаваат веќе со години, нејќат да ја оперираат, изгледа докторот пари сака да му се дадат, па ќе мора да оди на приватно.
Татко ми има 70 години, со операција од кила и еден куп други операции, 100 пати е сечен и сам оди да бере дрва, сам ги качува и ги носи дома. Дома креветот на кој спиеја мајка ми и татко ми имаше дупка и жиците му излегуваа, ама трпеа со години и го сменија лани. Исто и кујната. Се беше испоскапано и дотраено ама со се се справуваа за да ме испратат мене на факултет.

И после тешка ситуација што траеше речиси цел мој живот, си велам имавме добри периоди. Јас застанав на нозе, и работам и студирам и не се жалам дека ми е напорно, сама плаќав некои трошоци на факултет и сметки, им помагав за дрва, за лекари за се што можев и бев среќна за секоја илјадарка што можев да ја одвојам да и ја дадам на мајка ми. Сега не знам што ќе биде.

 

Еве ја мојата приказна, коренот на сите мои проблеми. Моите „родители“ ако можам така да ги наречам се тотални паразити. А, како што пиша една членка погоре со паразити родители ниту еден млад човек не може да се гордее, туку само да се срами. Инаку, моите родители цел живот буквално работа не фатиле, мал семеен бизнис кој пропадна за 2,3 години во кои работеа двајцата. (ова беше пред 20 години). Мајка ми потоа работеше во мала фирма 1 година (можеби и нецела), а последниот работен ангажман на моите родители беше до пред 2 години кога татко ми работеше за плата од 10.000 -12.000 (исто така, тој работеше „цели “ година и пол). Ете го „богатиот“ работен стаж на моите родители. Како дете бев лишуван буквално од се. Јас не се сеќавам татко ми да ми дал ни 20 денари за ужинка (во времето кога бев во основно и средно училиште. За ужинка ми даваа баба ми и дедо ми. (кои двајцата заедно земаа солидни пари).
Кога бев во средно, се идеше на средношколска екскурзија која севкупно чинеше околу 370 евра. Ајде што не ме пуштија, ами јас и крив испаднав што е толку скапа екскурзијата. Баба ми и дедо ми можеа ( и понудија)да ми дадат околу 10 000 денари, а останатото да го платат моите родители (во тоа време работеше едниот мој родител и земаше околу 12000-13000.) Тоа не се случи и според нив требало баба ми и дедо ми да ми ја платат целата екскурзија, а тие 200 евра што тогаш ги печалеа ги трошеа на цигари, кафе-излегувања, забави (каде се собираа млади од 20-25 год, и замислете „специјални гости“ на тие забави беа и моите родители (луѓе блиску 50 години). Изгледа ги имаше фатено вториот пубертет. За сето тоа време јас никаде не излегував и се направив тотално затворена личност која не сака да излегува, не сака да оди по забави, екскурзијата ја пропуштив за места кои реално само тогаш имав единствена можност да ги посетам во животот.
На факултет, веќе двајцата не работеа, бев препуштен на тешка сиромаштија, но успеав некако, завршив факултет и се надевам дека ќе се снајдам во животот. Сега се чудам, кога утре ќе имам свои деца треба ли да ги лишам од се заради тоа што нивните баба и дедо ќе треба цел живот ништо не работеле, а се навикнале на секакви задоволства. Цигари, безработништво, изигрување џекови (сиромашни луѓе кои сакаат да покажат на останатите дека и покрај тоа што цел живот не работат сепак знаат да глумат рокфелери со тоа што друг ќе им ги купи дури и основните животни намирници).
Сето ова придонесе јас да израснам во фрустрирана млада личност, со ниска самодоверба и личност која се обесхрабрува во иднина да стапи во брак токму поради ова.
Се извинувам на долгиот пост, но навлегував во детаљи бидејќи морав за да ме сфатите подобро.

 

На крајот, сите искуства преминуваат во лекција, лоши или добри. Гледај ги работите позитивно, утре ден истите тие доживувања ќе те направат постабилна личност. За што и да се работи, дали пари, љубов, пријатели.

 

Немој да се обесхрабруваш,фрустрираш или да се потценуваш. Веќе си завршил факултет,најди си работа и ќе успееш. Со тоа ќе си ја зголемиш и самодовербата. Значи не се обесхрабрувај,напротив тоа треба да те направи посилен. Мисли позитивно,за да ти се случи позитивно.