Токсична врска со родител

Иако е ова мислење старо неколку месеци јас ќе ти објаснам каде згрешила. Пример: се плаши дека детето ќе се удави во вода. Пробала да и објасни кои се последиците од глупирање во вода? Пробала да најде побезбеден начин детето да научи да плива? На пример со инструктор или во плиток базен со присуство на возразен. Лесно е да кажеш е не може мене ми е страв и чао адио. Тоа е исклучиво себично. Јас разбирам дека родителството носи многу стравови ама немаш право да уништуваш нечиј живот пошто ете ти се плашиш. Барем разгледај ги алтернативите. Да ти рече ќе скокам од зграда нормално дека нема да го оставиш ама за пливање многу голем дел од нас плива па еве сме. Утре кога ќе замине од дома (на факултет или ќе се иссели едноставно) ќе сака да проба се што сте и бранеле и пак ќе проба. Само тогаш ќе нема кој да и објасни што е безбедно, што не и како да се заштити себеси. Проблемот е што да го научиш детето што не е безбедно, да разговараш и да бараш алтернативни решение бара многу повеќе труд од едноставно да кажеш не може. И тоа не пошто постои реална опасност туку пошто ти така си умислила во главата дека ете баш тоа е страшно. Од искуство може само да ти кажам дека тоа остава трајни последици на децата. Тоа што наумиле ќе го направат секако нема шанси вие да ги спречите, можете само да одлучите дали ќе живеат цел живот со трауми или ќе престанете да бидете себични. И да, ако некогаш си во дилема или имаш некаков проблем секогаш можеш да се обратиш на стручно лице да ти помогне (во врска со твојот однос со ќерка ти), ама не ти си одлучила дека едноставно не може и тоа е.

 

Читам една книга и вака вика: „ Прво се раскинува поврзаноста со родителите, а потоа, ако сме родители, ја се сечеме врската и со нашите деца. Тоа не значи дека ќе го прекинеме контактот со своите родители или со децата. Не. Туку, одамна прекинатите врски стануваат се подобри. Нашите стравови и неподготвеност за промени, недостаток на самодоверба и заблудата дека секој мора да ги носи своите синџири - не држат врзани и како возрасни. Научени сме никогаш да не го слушаме својот глас”.
I felt this.

 

Neznam dali gresam i jas imam sin koj ke pravi 11 vo noemvri, premnogu e buntoven no e iskren, znae deka moze se da mi kaze, nema potrrba da mi krie bilo sto, se salime, go zakacam za zenski, se smeeme...
Naogam nacin da izvlecam od nego info sto ne bi mi gi kazal ako sum baba roga.. go galam kako da ima 5 i nekogas mi vika "mamo neli ke ti bidam.sekogas tvoja prva sreka?"...znaci decata pamtat mnogu, vpivaat se vo svoite minijaturni glavcinja...
Roleri... na kerka mi i kupiv na 6.5(lani pred da trgne prvace), i kazav:" ne se plasi site pagaat i da padnes ke stanes,nisto strasno"... odev so nea 3 dena po red vo park da se uci na treva prvo, za 4 5 dena pocna sama da vozi.
Ona:"mamo fala sto doagase so mene i me nauci da vozam,"
- Ne mama sama se nauci jas samo ti pomagav i sekogas ke ti pomagam)...den denes mi povtoruva isto...
Ne sum sovrsena, nemozam 24/7da mislam na opasnostite, neznam sto se moze da se sluci i so mene i bez mene ...Edno znam decata imaat doverba vo mene i toa e ona sto me pravi majka!Pribrezisteto im e mojata pregretka a ne zatvaranjeto vo sobata, se nadevam ke potrae.

 

За ролери ако ти треба 2 години да се одлучиш дали да и купиш на ќеркичката, не чуди се зошто односот не ви е каков што сакаш.
Неверојатно е како некои родители им го прикажуваат светот на своите деца, ко страшно место за живеење

 

Пресовршена си

 

А пак ако токсичен родител ти рече Не си мајка да ми кажуваш било да е твој родител или друг, одма знаеш дека за него детето е некој што само треба да ќути и да му се крои животот.
Пошто вака и на свое дете ќе рече.
Мислам ако не си родител, нечие дете си. А и на двете страни е битен зборот непи?

Не дека одам по рандом родители да им кажам како да си ги воспитуваат децата ама ако се најдам во таков муабет, не штедам зборови.

 

Точно. Психологот на мајка ми и рече исто. Не може ти ја заштитиш од се. Така, ќе треба да ја чуваш само дома затворена да ја изолираш од светот. Мене мајка ми се плашеше да ме пушти да пливам, да возам точак, да излегувам во дискотеки ќе ми ставеле нешто во пијалакот, некој дечко ако ми се пушта сакал само да ме искористи и ќе ме гледал како “канта” за да се испразни. Муабетиве бисери.

 

Ne sym sovrsena, nemozam da bidam..
Znam da viknam,da se nalutam,ama posle kako macinja se vrtkaat da se smirime,neznam dali ke mozam da se spravm koga ke imaat 14 15 18...se nadevam ke mi pomagaat i togas so iskrenosta.

 

Јас искрено да не го доживеев тоа што го доживеав со моите можда порозево ќе го гледав светов и немаше ни сама ете да верувам дека има секакви створења од родители. Можда и самата многу ќе сакав да имам деца.
Сега знаејќи дека свое дете не значи дека под дифолт ќе го сакаш, не сакам да имам.

Либе слична ситуација ко мене. Он и тепан за глупости од типот нешто подистурил, некој предмет случајно оставил каде не му е место, не си го дојал јадењето итн итн
Затоа и јас имам страв од мајка му кога одам кај него. Не може да ме истепа, ама ќе ми се зарчка за нешто и оди извади се. А и немам некој муабет со неа.
И он не сака деца.
А последиците кај него од тоа малтретирање ги гледам добро. Не е самиот насилен како што обично се предвидува кај машки деца, туку баш многу мирен и повлечен и сѐ си зема при срце, и за глупости се осеќа крив.

Си викам некогаш дали треба да сум благодарна што живеев и засега уште живеам во таква средина?

 

Mene ne mi davaa da sedam na primer po kafikji pokasno od 1. Pijam malku, ne pusam, ne se drogiram, sekogas si odev doma so taksi ili (koga ne se pielo ic) me ostavaa so kola do doma. Ne pravev nikakvi problemi i bev poslusna. Toa ogranicuvanje do 1 napravi samo da se cuvstvuvam pomalku od drugite, kao tie mozat a jas ne. A sekako 1 saat plus nemase da im smeni nisto. Ama ete tie taka resile i toa e, ne ni sakaa da slusnat za poinaku. Ova e samo edna situacija, ima mnogu... i uste se cuvstvuvam pomalku vredno zaradi toa..

 

Toa ne e voopsto problem, ne treba da se osekas poinaku zaradi dozvolata za ostanuvanje pokasno.
I jas sum se lutela i sum brzala da se vratam koga ke dojdi saatot, site do pokasno gi pustaa, pa pravev gluposti za koi den denes ne znaat.( imam prekrasni roditeli koi premnogu gi sakam i pocituvam, no sum bila dete)...
Zatoa jas ne postapuvam na toj nacin.iako im zabranuvam da doagaat koga sakaat,(isto kako drugite deca), no momentalno sme vo pomal grad radi situacijava, koga ke si odime sk, e druga politika.
Ne gi osuduvajte, ne zaboravjte deka ste deca..

 

Celo vreme probuvav da razberam ama jas se vodev spored toa deka ako sum primerna moze da pobaram pola saat, saat plus. Sekako nemase da sedam do 6 sabajle, a i nemav 13 imav 17-18. Na 13 ne ni izleguvav. I sekogas se prasuvav zosto na drugite im veruvaat a mene ne.

 

Ne se raboti za dovebata,ti veruvaat so samoto toa sto imas izlez, za toj pola saat sto bi se slucilo..nisto..
Te razbiram znam deka e neprijatno na sred druzenje i smeenje da reces jas moram da si odam..(se znae deka e zabrana vo koja forma i da sakas da go kazes)..
Navistina jasno mi e.
No so toa sto go potenciraat vremeto mislam samo deka sakaat da se pocuvstvuvas deka ima nekoj koj te ceka, koj se grizi dali i koga ke si dojdes, ne sekoj roditel moze da najde nacin da komunicira soodvetno spored karakterot na deteto..

Eve kaj mene tatko mi bese postrog,(mislev i deka me mrzi) ,... na 15 16 god ti kazuvam... denes tatko mi e mojot svetec, svakam sto se me naucil, svakam kako me vospital, se sekavam kolku pati ne spiel od griza dali jas ke si dojdam... mi pomognal na 102274864o2o nacini do sega.
Go obozavam.Nema den da ne mu se javam.
Pred mesec dena mu se javiv i mu kazav, "znaes sto ne sum ti kazala odamna kolku mnogu te sakam"-, mi se nasmea od srce, a jas mu go zamisliv srekniot lik vo sekundata.

Sekakvi roditeli ima, sekakvi karakteri ima, jas samo sakam da kazam deka ne sekoj isto se spravuva so pubertetot na deteto, koe vo tie godini ne moze da go svati roditelot.
Mnogu rabota treba za toj odnos.
I mene mi e strav da ne potfrlam!

 

Се согласувам со се тоа, ама мене не ми сметаше толку да си дојдам во 1 колку целиот однос ние сме родители и ние што ќе кажеме тоа е. Јас ќе се задоволев барем ако разговараа со мене па ми кажеа зошто треба да се вратам, јас ќе кажев зошто не треба и ќе најдевме решение. Или барем да речеа добро ќе размислиме. Вака испаѓа твоето мислење/барање не доаѓа во предвид. Еднаш добив одговор што гласеше „па ние сакаме да спиеме“. А јас никогаш немав многу другарки и ретко излегував, може еднаш на 2 месеци. А и тогаш ми се смееја сите оти си одам дома порано. Тие сето тоа го знаеја ама побитно беше да спијат 1 саат плус.

 

Дома се реновира.
Морам да помагам.
Татко ми му се направи спој у главата пошто се скрши тркало од кревет. Зема тркалото ме гаѓаше.
Јас сум го скршила испадна.
Мајка ми како ненормална се дере.
Не разбираат дека секој повишен тон почна у глава да ми одзвонува кога е тишина.
Али не се откажувам. Не дозволувам да отидам психички.
Еден дел од шкаф сакаа кај мене да го ставаат за секад. Викам нов купете ми. Испаднав разгалена сум била.
Едвај чекам да работам било каде. Да си собарам колку за 2 собен стан. Колку мирот да си го најдам..
На почеток може ѓеврек и јогурт секој ден ќе јадам. Али мирот ќе си го најдам..

Колку пати сме шетале низ центар од продавница у продавница и никад не сум рекла "ееј зашто не ми го купи ова" или со наредба "го сакам ова". Колку пати за искачање ми било незгодно да побарам пари.
Колку пати сум била гладна низ град а не сум барала да ми купат. И на крај јас разгалена..
И ова денес татко ми што ме гаѓаше со 2цм тркало можеби за вас е ништо ама мене ме здоболе тоа што скоро никогаш не ме удрил.
Си зима лекција од жена му како да се однесува со мене.
Ама ако.
Фала им..

 

Znam deka nemoze no napravise gluva na nivnite muabeti.
Ne e lesno,no ne e nevozmozno.
Pomagaj za sto sakas ne za sto moras...edno trkalce e 100den.
Podari mu go za sarkazam na tatko ti, mozebi ke svati.

 

Секад сум помагала од што сакам.
Брат ми колку пати седел јас сум помагала..

 

Znam zatoa ti velam, se ima zosto i zatoa.

 

Постои техника која се користи во психологијата.
https://healthylifeskills.mk/sistem...nje-po-metodot-na-psihologot-filis-kristal-2/

Многу ми е жал кога читам вакви писанија, да нѐ омажат, да не нѐ зборат комшиите и слично. Луѓе на месечината се качија, лек за сида измислија, а државава остана една голема пештера, црна дупка. И не се сите родители такви, напротив, и во моментов сум бескрајно благодарна за тоа.
За ДКвин, прво ти и твојата независност и твојот раат, па сите други. Родителите не те поседуваат, а дечкото, сад га видиш, сад га не видиш. За некоја година може нема ни да ти текнува на него, ама со себе ќе си останеш засекогаш. Жал ми е што читам дека твоите физички се пресметуваат со тебе, не знам што да кажам. Прво ти, без грижа на совест, затоа што и тоа може да те изеде ♥️♥️

 

Мене мајка ми не ми забранувала никогаш ништо, само ми укажувала кога сум правела киксови. Татко ми (10 години постар) цел живот е што ќе речат комшиите. Од тоа неговото што ќе речат комшиите, требаше да си одам порано, да не носам пократко или штикли, да работам во продавницата наша уште од 10 години, до 18 да немам дечко, минус во школо никако - мислам на пет минус како оцена, да не пијам алкохол, да не седам долго во центар на кафе, да не одам бавно по пат и тн и тн. На живци ми одеше, секогаш се карав и карам со него, иако сум веќе 24 и сама си заработувам и во Скопје живеам. Па леле филмови кога кажав дека ќе живеам со дечко ми со кој 7 години сме заедно (на кој тато едвај здраво му вели, ќе пукне од срам), па луѓето што ќе кажеле, не сум била мажена.

Едноставно сфатив дека нема да се промени татко ми. Но не го ставав на ум скоро цело време Јас бев паметна и умна, и се знаев себеси. Само ме нервираше со неговите забрани. Пример, цигари воопшто немам пробено, и нема - гадно и банално ми е, штикли никогаш не сакав да носам, не се опивав, не се глупирав... Другарки мои што пример до 12 ги пуштаа на излегување, ќе се качат во колата на некој и до 12 свашта ќе направат. Ама важно дома на време ќе си одат. Јас ќе си отидев во 2,ама сум се журкала во диско или сум седела на трибини на игралиште со друштвото и сме се зафркавале. Можеби кога ќе бидам родител, ќе го разберам до некаде. Но сепак нема да бидам како него сигурно.

Ќе бидам како мајка ми. Да укажувам, покажувам за сите опасности и убави нешта кои ќе ги чекаат во животот. Ќе сакам на моето дете да му ја будам љубопитноста, и доколку можам да му овозможам да проба се што сака (зборам во нормални граници, не и дрога сигурно или да му купам кола или мотор на 10 години). Сакам да се чувствува детето со мене слободно и да ме гледа како другар на кој ќе може да се довери. Бидејќи од сите, родителот може најискрен совет да ти даде. А не како тато, ми беше страв да му кажам и симпатија дека имам. Тој после година и пол од друго дозна дека имам дечко (мајка ми знаеше уште од првата пат кога излегов со него).