Токсична врска со родител

Ти благодарам многу сум разговарала неколку пати и мене ме правеше мајка ми виновна дека сум ја навредувала со тоа што сум и рекла дека ми создава притисок да одам по патот кој што она мисли дека е добар нема разбирачка.

 

Да се одвоиш најубаво, и така си свој човек. Јас бев преку 7 мориња, мајка ми пак е истата. Сега сум мажена, пак коментира, ама нема што да прави конкретно. Игнорирај.

 

Се уште немам можности за самостоен живот ама после периодов искрено едвај го чекам денот..

 

Ќе ги сослушаш смирено и потоа пак ќе си тераш како што си замислила.

 

Вака сега имам 17 ипол год. и имам проблем кој психички ме нарушува. Татко ми не велам дека не ми дозволува да излегувам, мј дозволува но и јас самата излегувам 1 викендот и толку. Но понекогаш сакам да излезам во мојот крај односно во местото каде живеам и тоа може да представува голем проблем другарките мои се секоја вечер излезени со дечковците и јас и уште една другарка само сме без дечковци. Кога ќе прашам да излезам веднаш почнува пак ли незнаеш дома да си седниш... некако на мајками ја разубедувам и потоа нејзе и вика зошто ми дозволувала да излезам тоа било лошо итн. Да не ја должам. Синоќа пристигна мојот симпатија кој живее во странство и само 1 недела ќе биде овде. За среќа баба му живее една улица од мене и може да преспива кај неа. Но синоќа некако ми дозволи татко ми да излезам и се случи сообраќајка на наши блиски. И кога дознаа почнаа да ми ѕвонат никогаш не се случило да не им кренам. Уште во 9 ипол ми се јави татко ми веднаш дома понекогаш и ме пцуе.. во 10 часот имавме договорено со детето да седиме со негов другар и моја другарка. Само што седнавме почнаа пак да ми се јавуваат и брат ми кој е 20 г. И нрму му преговараат за автомобилот дека многу шетал сме трошеле а тој веќе 2 години работи а и јас во секоја работа им помагам. Како и да е некако издржав до 10:55 да не си одам и ете ги повторно се на линија се јавуваат овој пат мајками за секунда почна да ми се дере да писка каде сум била и и велам еве си идам по пат сум веднаш отидов да ја испратам другарката а децата кои беа со нас си отидоа. Стигнувам дома ме чекаат во дневната и веднаш почнаа да пискат нема да видиш излегување, што правиш ние ти рековмр во коли да не се качуваш а и од кога ми рекоа со школски да не се качувам во коли така и остана го почитував тоа. И сега да нр брше детето од странство до недела овде немаше да излегувам, но би ми било тешко затоа што 2 месеци го чекавме моментот да се врати на одмор овде и вака да се случи. Сакам барем некако оваа недела поврќе време да поминам со него.. ве молам да ми помогнете.. и плус првин и реков на мајками за детето дека си доаѓа овдека и исто така мајками се познава со баба му братучедка му е омажена со негов братучед... и откако и реков дека си доаѓа размислив и пак кај нра мамо мамо фотографијата што ми ја прато детето не е од сега од порано е.. не си доаѓа детето и реков затоа што ако знаеше дека си доаѓа нрмаше да ми дозволи да излегувам со него а пред 1 месец ми збореше за него убаво дете е добри родители а сега ми вели седи си на место...помош молам..

 

Објасни им на твоите дека не правиш ништо лошо,излегуваш како сите нормални деца.
Никогаш не си сама. Секогаш си во друштво. Не се двоиш од друштвото. Секогаш прво тие ќе бидат известени што и да направиш.
Разговарај.

 

Не им кревај слушалка.
Стави го на сајлент и ко ќе ти текне.. на саат-два, јавувај им се да им кажеш дека си добро.

Не објаснувај се' што правиш.

 

Така поише ќе ги загрижи.
Со разговор ќе реши све.

 

Паничари се.
Ништо нема да реши со разговор.
Гледаш.. некој направил сообраќајка, тие одма и' звонат да се вратела дома.

Опседнати се со нејзината безбедност.
Мораат да ја пуштат да си го живее животот, па и' да згреши нешто... така се учи.
Не можат да ја 'заштитат' од животот.

 

Значи акп нр кренам слушалка би било хаос како синоќа двапати што исклучив и на 3тиот пат кренав за тоа многу ме критикуваа вреваа и се плашам како понатаму со ова..

Да паничари се и им реков што сум јас крива за сообраќајката и ми велат дека тие еднаш изгореле по што имам прв братучед на 15 г. Почина со мотор и секогаш тоа е изговорот незнам више што да направам како со нив...

 

Ќе вреват, ќе вреват, ќе вреват... ќе се навикнат.

Уште малку ќе бидеш полнолетна... ако им дозволиш, вечно ќе сакаат да ти го конторлираат животот.
Гледаш на брат ти му кажуваат како да живее, а финансиски не зависи од нив.
Ќе продолжи ова

 

Се плашам нема да ми дозволат да излегувам а најмногу што сакам е да се сложувам со моите родители да има некаков разговор како дете и родител а тие само вреваат... тоа не е ок тоа е лошо така онака не им се докажува ако не им дигнам слушалка може да кренат да ме бараат насекаде и уште да ме избламираат со тоа фали...

 

Абе.. и ти и тие сакаат да се сложувате.
Мислиш неќат тие?

Работата е што за тебе 'сложување' е да мислат и да се однесуваат како тебе, за нив 'сложување' е ти да мислиш и да се однесуваш како нив.

Ама ни тие се ти, ни ти ќе бидеш тие.
Сложувањето значи компромис.
Тие очигледно не се спремни за компромис, а ти немаш со што да ги 'уцениш', за да попуштат за нешто.

*Под 'уцениш' подразбирам: финансиска независност, различни живеалишта...

 

Незнам што да направам навистина знам дека ми мислат најдобро и затоа се такви но не сум 13г. за да се однесуваат така ми треба само изговор за оваа недела барем да излегувам потоа 3 месеци да бидам дома нема да се жалам..

 

Те разбирам.
Имаш право да излегуваш.
Сосема се согласувам со тебе.

Речи им дека повеќе нема да го носиш мобилниот со тебе, заради тоа што те вознемируваат, и тие саат, саат-и пол што излегуваш, низ нос ти излегуваат.
Кажи им: Јас сакам да си поминам убаво наредните саат-два, и никој друг да не ме вознемирува, затоа што сум со другари на кои сакам да им посветам внимание, а не цело време на телефон да висам.

Пример...

Едит: Најбитното.
Ако ти фаќа умот да им речиш ова, мораш да го кажеш тоа смирено и културно, и навистина да го направиш после...
Значи не со дерење, и не да биде закана без последица(односно, навистина да го оставиш дома мобилниот и да излезеш).

 

Ќе се обидам, ви благодарам мнигу за советите.

 

@Winniepu а можеш ли да им објасниш дека деновиве имаш друштво, сакаш секој ден да излегуваш како и сите други врсници и дека нема ништо лошо да направиш или да ти се случи? Или не прифаќаат?

Што и да им кажеш, клучно е да им го кажеш смирено. Би требало да разберат, на речиси 18 години не е во ред така да се однесуваат со тебе.

 

Еве веќе цел ден им се умилкувам разговарам ги прегрнувам татко ми не ме ни регистрира што му зборувам. Му велам остај ја мама на страна јас и ти си се сложуваме брат ми и мајками се сложуваат. Не ме ни погледнува само кога ќе спомнам излегување вели не доста прашуваш..

 

Не така.
Речи им дека со двајцата мораш да разговараш, седни ги на маса и изнеси им го мислењето културно, и без 'те сакам-ме сакаш'.

 

Кај нив со разговор не пали тоа е проблемпт ми велат во кој филм живееш баш им пратив еден скриншот синоќа кога читав овде по фемина и ми велат што се глупираш. Така кога им се умилувам повеќе се разбираме..