Токсична врска со родител

Moras da gradis nevidliv zid Ako negativno ti deluva. Vrskata na majka ti so tatkoto I izneveruvanjeto e niven problem, ne se meshaj.
Glej pobrzo da se osamostojis emocionalno I finansiski I da se trgnes od niv. Baraj rabota Ili raboti I uchi , trgaj nastrana pari.
Kolku si psihichki voznemirana tolku poveke ke deluva taa na tebe. Nejziniot strav, nesreka I cubstvo na vina se prekrshuva vrz tebe. Nauchi lekcija od segashata situacija.
Za toksichni vrski mozam kniga da napisam se sto sum pominala.Najdobro e da se izleze od niv bez mnogu raspravanje I gubenje energija.Si svatila I begaj.

 

A sto ako ti probuvas da izbegas no ne mozes. Se raboti za toksicni roditeli koi ednostavno ne ne ostavaat na mira ni mene ni mojata sestra. Doagame do situacija da ni se zakanuvaat. Kako bi postapile vo vakva situacija?

 

Никогаш нема да имам слобода во мојот живот ниту еден ден.
Морало да студирам медицина, кажувам дека несакам медицина и што сакам да студирам ми вика ќе плачеш после за работа во нашиот град нема за тоа работа. Зарем јас цел живот ќе живеам со вас дома? Нема да имам свој живот? Морам да живеам во овој град? Кога ќе се омажам јас пак со нив треба да живеам нема со мажот?
Остави тоа никогаш што и да сум му побарала не ми дозволил, барав да излегувам во град не може со тие, неможе со оној, неможе со овој.....
Еднаш излегов 100 пати ми се јави внимавај што правиш, пратив луѓе те следат, нема да одите на ова место, таму ќе одите....
Ме викаат на роденден порано ми викаше незнам па подобро не оди, еднаш два пати ќе ми дозволеше и на секоја секунда ќе ми ѕвони, сега изговорот е пандемија е ќе се заразиш, само смеј зарази се...
Никогаш ми нема дозволено нова година, први мај и слично да чекам со друштво морав се дома со домашните и сега воопшто не ми се чека нова година се договорил со некој негов пријател и сега ќе сум имала друштво имал тој дете ама неговото дете е 6-7 години помало од мене што воопшто ќе права со него.
Искрено едвај чекам да си најдам работа да соберам некоја пара и бегам од дом.

 

Седни со родителите на убав разговор дека не си мало дете ,и мене ме контролираат но не е нималку убаво ниту пријатно ,само сакаат да те заштитат од лошо.докажи им дека избираш со кој се дружиш ,дека сакаш да се прошеташ само и бори се за себе и ставовите . решение не е ќе бегам,тоа е неодговорно а последиците ти прва ќе ги осетиш на своја кожа.Само памет во глава ,и разумно донесување одлуки

 

Аууу незнам кој е по токсичен дали татко ми или мајка ми .. и еве ќе излезам дека се жалам а љуѓево со поголеми проблеми се. Ама многу ми удираат на самодовербата. Јас незнам дали попрво сакаат од мене да станам Анштаајн или модел. За татко ми секогаш другите се попаметни и креирале империии а јас сум неспособната а мајка ми абе неможам.... Дебела си намали ... не е свесна дека од нејзините само 3 кг јас во средношколските денови стигнав до анорексија . Одиме денеска да купам нешто и се за мене било преразголено се на мојата градба не чинело, газот паднат ми бил, требала сум ова да скријам тоа, не јади ова она јади, газот ти е паднат, намали ги градите ( народов силикони става за моите гради да ги има). А висока сум 172 и 63 кг имам. И ја отерав у... викам се дебела сум јас за тебе се мене не ми стои. Па од друга страна ми вели не ти реков така ти лажеш, не викам дека си дебела е не бе различно спакувано и ме прави со мозокот дека не сум салам. Од нив самодовербата ми одите испод нула. Сите други се таман само јас не.

 

Боже сачувај па здравјето ли да го расипеш?Не е ова добро ниту во граница на нормала ,бори се за себе .Колку години си?Подобро твоите одведи ги на психијатар најдобро за да сфатат ,и мене моите ме разболуваа за да им угодам беа навикнати да сум слаба или средна тежина а обожавам благо па си јадам и гајле ми е ,живеам за себе не за другите.

 

Жими се да можам да ја напуштам земајва или средства да имам доволно да не морам да седам по ист кров .. веднаш. Многу е лошо што си во тесно да трпиш.

 

Дури и да е така, дури и да не ти стоело нешто, има начин како да се каже. Не може на сите се да ни стои. Јас немам 3 грама цицка. Па сакам деколте да носам се гордеам што ми се такви какви што ми се градите. Научи да се сакаш себеси, научи да носиш она што ти мислиш дека треба да го носиш. Од токсичен родител нема полошо, ќе ти ја убие самодовербата и никогаш нема да направиш ништо за себе. Терај онака како што сакаш во животот, докажи дека можеш и биди среќна со себе.
Не може да сме сите манекенки, ама може да сме среќни во свое тело.

 

Пробај со фино ако не од едно уво влези од друго излези,и води инат,ќе попуштат.кажи им сакате да се разболам ?тоа единствено ќе го постигнат ,не мора друга држава осамостали се некако ако си полнолетна и крај на приказната и не си ставај на срце се , навистина нема потреба.и јас имам гради големи за мојата градба на тело големи се па што да правам природа тоа дала .стегни заби и биди јака не попуштај

 

Работава е што секојдневно е тој муабет и толку се изнервирав и седничи што правеше во кој еден и за мене и го фрлив.. не ми е јасно како некои си ги воздигаат децата се ситница а моивее...

Карактери се во прашање ... едноставно ти го трупаат тоа од мал.. незнам неможам веќе со нив

 

Те разбирам ,но така штетат на тебе која си им дете најмногу.Повтарај им го тоа,инаку ретко дека родителите ги мазнат децата ,реткост е .Но да се оди во крајности е најлошо

 

Од искутво не мислам и дека е реткост, ... еве некои што викам се е генетика се со почудни црти или имаат вишок килограми и родителите ги бодрат и ги терат да се сакаат сами себе си. Едноствно да си дадат вредност. И би разберала да еве имам повеќе килограми и да е поврзано за здравјето па да ми чукаат на глава. Ама 63 жити мене на моја висина. Куса суќна никако ... кога ќе ми предложи некоја ко теткица од 50 години.. а на другите добро стои... татко ми исто .. на се што се имам мачено во животот тој секогаш вели јас сум крива , јас не сум паметна, јас треба да мочам а на глава да ми се качуваат. Некако со годиниве сватив дека анексиозноста највеќе од дома ми прозилегува. И сум се трудела да бидам перфекција од дете и мислам дека почнува со бес да го пласирам тоа. Ного е по комплексно не би сакала да навегувам во детали да не бидам препозанаена на форумов.

И морам и ова да си го допишам дека сум пре изнервирена... не им се верувало дека сум 63 сигурно сум била 80 кг... и сакат да ме облечат вo xl .... незнам со кој ум.. што и да ставам сум тако звана КАФАНСКА ПЕЈАЧКА. да имаа дете со поголем број килограми сигурно во ќебе замотено само ќе му дааваа да шета.

 

Секој проблем заслужува внимание. Односите со родителите не се помалку битни. Она што тие им го зборуваат на своите деца додека растат потоа станува внатрешен говор на децата и со такви зборови на себе ќе си се обраќаат. Забелешките од родителите имаат поголемо влијание од оние на другите луѓе кои ни се блиски. Цел живот си ги чуваме во сеќавање.
Некои родители се критичари, нонстоп држат лекции, многу бараат и ништо не им е доволно, имаат виски очекувања од детето и како никогаш да не се задоволни од неговите постигнувања. Тие овој стил на воспоставување цел живот го практикуваат и мислат дека е за добро на детето. Детето се бори да ги достигне очекувањата и цело време си прави притисок. Тоа за последица има зголемување на анксиозноста кај него и еве како што докажува и твојот случај, многу често води до пореметување во исхраната, до булимија или анорексија. Заради притисокот да се постигне подобар успех на училиште, повисоки оценки децата се под притисок да се трудат над своите граници. Одобрување, признание, задоволство од родителите не добиваат што и да постигнат. Ако цело време негодуваат и ти стојат над тебе, не комуницираат јасно на што се горди, нормално, ќе имаш впечаток дека се што правиш не е доволно. Дека ти никогаш не си доволна. Тоа може да води кон низа проблематични однесувања, зависно каков е карактерот на детето. Може да реагира со повлекување, да личи незаинтересирано, без воља, зошто изгубило надеж дека било што да направи ќе биде признаено од родителите. Па се откажува од трудот и престанува да се обидува. Ова може да води кон депресија. Или може да се јави бунтовност, отпор кон родителите и она што го бараат. Да прават се спротивно на нивните совети и да прават намерно работи што ги нервираат. Деца бегаат од дома, напуштаат училиште, бегаат од часови, стануваат вандали... Како и да е, не е добро.
Последиците по самодовербата веќе ги осеќаш, и може да ти влијае ниската самодоверба врз сите аспекти од животот, и врз учењето и врз работата и професионалните постигнувања и односи со другите.
Мораш да разбереш дека ти не си сето тоа што они го зборат. Дека тоа е нивни проблем, а не твој. Почни да правиш граница до каде се твоите мисли и зборови а до каде нивните. Кога ќе почнат да кажуваат лошо за тебе пушти ги како ветар да поминат околу тебе, а не да ти влезат во тебе и да те повредат. Си имаат некој личен проблем зошто така се однесуваат, и тоа е причината, а не ти. Твоите мисли за себе нека бидат полни љубов, прифаќање и комплименти. И да се отселиш некогаш ќе мора да се гледате или слушате, иако поретко, пак ќе се присутни. Мораш ти да зајакнеш психички и да си стабилна, друг начин нема. Можеш да разговараш со нив, но не очекувај премногу. Може и ќе разберат дека ти штетат со таквото однесување, може и ќе се потрудат ама дали ќе можат да се сменат?

 

Со нив живееш?
Сечи ги веднаш таквите коментари.
Отворено кажи им дека таквите мислења се затуцани, непродуктивни и не постигнуваат ништо со тоа.
Објасни им дека се сакаш себе си и дека си горда на своите постигнувања, а ако имаат проблем со тоа, нека се справат сами, без да те замараат тебе.
Еднаш, два пати, 10 пати секој пат.
И да ти кажам дека треба да се сакаш. Еце таа килажа што ја имаш е апсолутно нормална од здравствен аспект, а за сукњи и такви работи што ги прашуваш за мислење?
Паднат бил газот бе. Какви коментари. Кажи паднат, кренат јас си го носам и да не го мислите газов мој.

 

Многу ми е олеснува што некој ме разбира.. дури и при бесот ти создаваат во писхата дека си виновен ... и затоа постојано и тоа го велам.. јас деца во животот ако не ми се нагодат коцките да живеам нормален и смирен живот не би ни имала. Полесно би ми било да немам отколку да создадам дете и врзнего да лечам комплекси за мои не остварени идеали или трауми.И многу убаво објасни јас трудејки се да бидам перфекција.... овие последниве години.. ко да се изгубив во свмерот... ко да незнам понатаму и ко да се изгубив себе си ...

Сто пати сум пробала... ама човек неможеш да смениш и некои денови мајка ми вели моите немаа многу ама знаев дека ја имам нивната подршка... е тоа и трае еден ден и се враќа на старо... Од друга страна пробувам да терам по мое или ке се изнасмеам и да терам ама анексиозноста кога ме удира секој збор 1000 пати во главата повеќе ми се извртува и беси тензија и се ми се појавуваа....

 

Мислам дека низ твоите мислења се гледа дека си свесна за својата вредност, само нивните коментари ти ја заматуваат таа слика.
Жално е родители да го прават ова.
Со браќа/ сести твои исто се однесуваат?

 

Ќе најдеш баланс и стабилност, верувај. Прво мора да си начисто со себе која си и што си. Да изградиш свој идентитет. И нема никој од надвор да може да те расколеба. Нема да мораш никому ништо да докажуваш.
Не дозволувај бесот да те натера да правиш нешто што би ти одело на твоја штета. Ти иде да излезеш од кожа знам, ама мора да ја канализираш таа негативна енергија во нешто што нема да ти штети. Дали просто ќе се извикаш или ќе истепаш перница, ќе танцуваш или ќе истрчаш и ќе се измориш, само не дозволувај да тлее и да работи во тебе. Не давај да се насочи таа агресија во автоагресија- кон тебе или кон некој друг. Употреби ја за нешто корисно. Нивните стравови се нивен проблем. Кога ќе ти проектираат свои стравови само преќути си, остај ги нека си зборат или кажи аха, да, така, добро..ќе научиш да препознаваш до каде е реален советот или критиката а до каде е ненормален и претеран и ќе го пуштиш тропањето низ другото уво. Не се мачи да се објаснуваш во такви ситуации, уште повеќе ќе се распламтат. Само заврши го муабетот, дистанцирај се и потсети се дека тоа не е така. Размислувај критично што е корисно од муабетот а што не е и сама одлучи што ќе правиш и зошто тоа ќе го правиш.
А за изгледот, стварно сме жените под притисок цел живот. Од мали. И треба да им се кажува на девојчињата почесто од родителите дека се убави. Ко постари девојки и ко жени премногу пати ќе бидат соочени со критики за физичкиот изглед. Споредувани, мерени, оценувани, етикетирани цел живот. А изгледот се менува, никогаш телото нема да ти е исто цело време. Секој период од животот си носи промени во лицето и телото и тоа мора да си го прифатиме како природен процес и да се носиме со нив. Да си најдеме убавина во тој изглед и дур го имаме да си уживаме во него и можностите што ги нуди, зошто после ќе се смени пак нешто.

 

Ист однос ... и истиот притисок и влијание...само што веќе не живеат дома ама константно и на телфон или кога се нагости се тргуби. И ко имаме зборено тоа преку сто пати ... ама што велат кога од мал ке ти се всади едно исто. Сега сум сама и мислам дека потешко ми доаѓа дека на тапет сум цело време.

 

Тогаш најдобро ќе биде да се одвоиш доколку имаш прилика и можност.
Иако, релацијата дете- родител е цврста и нивните мислења секогаш влијаат каде и да си, ти треба да тргнуваш со таа мисла дека твоите имаат некоја искривена слика на реалноста што се случува околу нив и дека имаат нерационални очекувања. Најверојатно излегуваат од некое нивно лично незадоволство/ неисполнетост/ непостигнати очекувања кои ги префрлиле на вас децата. Они за жал не се свесни за последиците од нивното однесување

 

Знам.. ама мислам дека решениево ми е да најдам да избегам ... 24/7 не е лесно. Се додека делиш коров над глава... Додуша кога не споделувам како хиени се уште повеќе ..И еден ден едно зборат друг ден друго. Барем да беа луѓе со став. Ама од сега тотална дистанца решена сум од соба да не излегувам и да сведам контакт на нула и така сум доста затворен човек мислам дека ситуацииве ептен ќе ме одалечат.