Токсична врска со родител

Леле божеее.
Слушај сега вака.
Родител на дете треба да му кажува сто пати дека не е одговорно за здравјето на родители, не е одговорно ако се разведат, не е одговорно да се грижи за помалото братче/сестриче.
Сите овие работи се одговорност САМО на родителите и никој друг, никогаш на детето.
Јас имав ист проблем, мајка ми - ако си одиш, ќе умрам.
И таа со триста болести.
И јас и реков нејзе дека не е нормална што онака од ракав на сопственото родено дете му наметнува чувство на убиец.
И заминав без да погледнам.
Најдобра одлука на свет пошто да се ослободиш од манипулаторски срања е многу олеснително.
Погоди што, не умре.
Во семејството ми умреа луѓе од рак, од корона, ама уште никој не умрел од моето заминување.
И најдобриот дел - денес со мајка ми имам преубав однос зошто јас ја пресеков папочната врвца што не можеше да ја пресече таа.
Жити мене не си ги поминувај младите години во секирации.
И мене ми викаше не си способна - јас направив работи што таа ни на сон не може да ги направи.
Проекции

 

Нема да се смени ама има денови кога не можам ни на телефон да правам муабет со неа. Иритабилна сум уште кога ме бара. Псоле имам грижа на совест ама брзо ми проаѓа.

Еве ти еден конкретен муабет. Шо праиш? Еве јадам. Што јадеш? Ајвар јадам. Епа затоа крвта ти е слаба, се на сува храна сте дома. Ќе се разболете...

Еве ти втор. Шо праиш? Еве седам. Сакаш сарма да ти пратам? Не. Добро. Прајме 5 мин за др муабет. А сарма да ти пратам, се си на суво не готвиш. Не не сум на суво готвам. Аха добро. Ѕвони сабајлето во 9 саат. Татко ти е у спат, да ти донесе сарма сакаш, да не си без ручек денес.

Како да ти објаснам дека нема муабет некогаш што да правам, од трауми од порано на ваков муабет се губам а тек за поголеми караници.

50 има, јас скоро 30.

 

Речи и пушти сарма и после кажи и ми се одјаде им ја дадов на мачките пред зграда.
Нема да ти досаѓа уште еднаш
Tips and trickѕ, цена инбокс

 

Акцентот е дека сум недомаќинка, на суво сме дома гладуваме.


Ова беше пример дека не можам ни маубет да праам со неа. А тек ако ти кажам дека маж ми не го сакаше, одеше позади мене и ме убедуваше дека грешам ќе се заебам. И еднаш ја кажав на маж ми пред неа за ова за да ја засрамам колку е досадна и се меша, и не признава за жива глава дека вака правела. Нема шанса, само она е во право.

Во 11 сеа притисок ми кревате. Ај чао

 

Мене ме замара манџи да носам кај дечко ми зашо не ќе сме се снашле... нема врска што он година веќе живее одвоено од неговите...

 

Девојко, ти зборувам како врсничка и другарка која до сега сум истрпела многу али токму тоа ме направило силна и стабилна личност, ме научило премногу во животот да знам кои се вистинските вредности и горда сум на себе. Се е до тебе, со бегање од проблемите нема ништо да решиш, само ќе си направиш поголем проблем, ќе живееш дополнително под стрес, ќе бидеш среќна некое време и после што? Ќе им нанесеш ист таков стрес и на твоите. Боли Не е моја работа али уште студираш, сама сигурно нема да си ги плаќаш трошоците, огромен чекор е ова што го правиш ако си свесна, а верувам не си затоа што си многу лута и тоа е океј. Верувај, на мајка ти само ти можеш да и помогнеш, како што реков, пробај и не се откажувај да изградиш убав однос, зборувај по малку со неа секој ден, не и се лути, не ја отфрлувај и не ја одбегнувај затоа што токму тоа ствара такви бујни реакции кај неа, а ни она не го сака тоа. Со години се затворав во соба и не ми се збореше, бегав од неа, не ја погледнував и тоа уште повеќе и влијаеше на нејзината состојба. Не викам дека се треба да и кажуваш, али раскажи и мал детал од твојот ден, прашај ја како е, помини малку време со неа, дозволи и да ти се исповеда, сигурно и она има проблеми и ќе видиш како ќе ја омекнеш. Покажи и блискост и она ќе биде подобра према тебе. Она те има само тебе на светов и сака да те заштити. Можеш да ја смириш и не се откажувај, послушај ја за некои работи, сигурно е во право. Никој подобро не ти мисли и нема да ти мисли. Иначе и јас одвај чекам да завршам факултет и да почнам свој живот али ќе си ги бараме и овие денови и ќе се смееме после за нив, ќе биде се полека и ти ќе завршиш, ќе се преселиш и ќе си го најдеш правилниот пат. Сите луѓе што ги имаш сега во животот, другарки, дечко ќе си отидат, а некои можда и ќе останат да не грешам, но сепак мајка, татко секогаш ќе остане, затоа пази какви одлуки донесуваш и колку тие одлуки можат да те коштаат понатака. Толку од мене и среќно!

 

Не си сама и мајка ми е иста па дури и полоша Плус јас имам 21 год...

 

Исто.
Недомаќинка, не штедите пари...

“Мамо, ми се напрај чир, ќе треба да го сечам“
“Колку пари?“

И затоа се слушам еднаш на 2 недели... и строго со површни муабети.
“Арни сме. Нема ништо ново. Секој со својата работа“

 

Може не замараат толку кога веќе си во брак или имаш деца

 

Секогаш ќе замараат нека се живи и здрави само.

 

Исто замараше, се додека и дозволував.
Односно, додека и' кажував работи.

 

Замараат, ама тогаш имаш шанса да им дозволиш колку сакаш и кога сакаш.
Ако не сакаш ич не мора.
Ништо од животот на мајка ти - здравје, дали те има само тебе, дружба, и така натака - не и должиш.
Децата не ни бараат да ги родиме, ние ги раѓаме пошто ние така сакаме. Децата не ни должат ништо, не се родени за да ни ги пополнуваат дупките во животот.
Ти си имаш свој живот со свои потреби и желби и мајка ти не е дете за кое што треба да се грижиш.
Сте ги ротирале улогите малце.

 

Ако и' бара да и' праќа слики каде е и со кого е, повеќе од страв е.
Сака да има контрола врз нејзе.
Не оти ја мрази, туку оти опсесивно ја сака и опсесивно се грижи.

И без разлика кој е мотивот за поседување на таа контрола, секако тоа не е вина на детето.

 

Без разлика.
Притисокот врз детето е ист.

 

@FroggyLover
Бидејќи се надоврзаа членки кои имале искуство со нарцисоидни родители и ти кажаа какви искуства имале со нив, морам да ти предочам дека секој случај е различен и приказна за себе. Можеби и мајка ти има нарцисоидни тенденции, не викам не, но тоа може да се утврди само од страна на психолог, со примена на соодветни тестови, прашалници, со разговор и сл.

Кај мајка ти е клучен моментот што се бори со рак, што претходно не го знаев, а си го пишала подоцна. Кај неа станува збор дека таа во минатото и сегашноста реално се соочува со смртта. Значи за неа заканата е реална, не таму негде далечна и евентуална. Многу е веројатно тоа чуство на контрола што се обидува да го наметне и што ги надминува границите на нормална, прифатлива некоја контрола, да е предизвикано од искуството со ракот, претрпениот страв и чуството дека нема контрола врз животот и случувањата.

Сосема друго е кога некој има проблем со нарцисоидност, па заради тоа се однесува манипулаторски со блиските. Имам многу пишувано на темата за нарцисоидност, можеш да провериш таму за детали.
Не мора да значи дека е само едното или другото во нејзиниот случај, може да се и двете работи. Ама тоа може само стручњак да одреди, откако ќе работи со неа.. а не вака на форум.

Како и да е, што и да е причината, било да е пациент со рак, било да е нарцисоидна личност, на блиските на ваков човек им е најтешко и им треба поддршка, совет, разговор, за да издржат и да останат психички и физички здрави покрај нив.
Добро е што ќе се дистанцираш физички од неа во иднина, но најверојатно ќе те бара и покрај тоа. Така да ќе имаш предизвик пред себе во тоа да процениш колку треба да дадеш време, енергија, внимание, грижа за другиот. Колку е стварно доволно и здраво и до каде е границата. Слушај си се себе, биди во дослух со твоето тело, мисли и емоции, со своите потреби. Тоа ќе ти биде најдобар водич дали си добро поставена во односот со неа. И ќе научиш како да практикуваш self-care, self-perseverance, self-love, (извинете на анг., ама не ми се соодветни македонските замени) на начин кој не ја повредува мајка ти/другиот а тебе нема да ти ствара чуство на вина, фрустрираност и сл.

Инаку на прашањето дали грижата за детето престанува и откако ќе стапи во брак и ќе има свое семејство одговорот е НЕ. Ова го знаат сите што имаат свое дете. И нормално е да сака родителот, кога мисли дека има потреба, да ти даде совет и ум на детето, сепак се поискусни од нив. А дали детето ќе го прифати е негов избор и тоа треба да им е јасно на родителите, ако веќе не им е. Во здрави врски децата и родителите може да имаат различни мислења, без да е тоа проблем. И немаат потреба да се мешаат во небитните детали од животот на другиот, зошто се свесни дека имаат свој живот. Но каде е границата? Што е небитно, а што е вредно да се сподели? Тоа веќе се учи и се тактизира.

Една крајност е односот родител- дете да е однос на меѓусебна зависност, паразитски однос, а друга крајност да не те боли уво еден за друг и да не комуницирате. Јас искрено како родител не би сакала да имам ваква врска со моите деца. А има врски секакви, па и од двете крајности. Убаво би било да се најде некоја средина која ќе биде прифатлива и за двете страни. Ама биди сигурна дека тоа нема да биде плукни-залепи.

 

@FroggyLover Не можеш да им го менуваш карактерот на луѓето, фамилија или не. Не се напрегај да се убедуваш и докажуваш, едноставно работи на себе да имаш ментална дистанца кон сѐ она што има врска со однесувањето на мајка ти и она што го зборува, затоа што повеќе од јасно е дека таа не гледа проблем во сопствените постапки и затоа нема ни да ги ревидира или промени. Ќе си дозволам да кажам дека тоа што ќе си отидеш од дома или ќе се омажиш само привремено или површно ќе ги реши проблемот, затоа што траумата е таква, секогаш ќе ти остане тригер ако не си го избришеш од сопствената матрица. Кога тоа ќе го направиш, форевер си слободна, и што ѝ да ти каже мајка ти, нема да ти предизвикува турбуленции. И за десет/дваесет години од сега нема да трзаш веќе на муабети за ручек/ништо не знаеш да направиш/ќе ме разболиш и слично. Нема да бидат наелектризирани со негативни емоции. Не е лесно, но делумно се сложувам со @Panicarka21 , привремено решение е игнорирање или дистанцирање.

 

Малце ми го разубави денот со поракава, оти повторно имав расправии со мајка ми, ми го уништи денот. Ја фати некоја паника и ми вртеше на телефон да ми збори дека се плашела полначот сум го заборавила и не ќе сум можела да и се јавувам (а дечко ми и другарка ми шо се со мене имаат исти телефони и полначи) ама нее...битно драми! И сега нервозна отворов фемина и се сжирив малце

Не знам колку има нарцисоидни тенденции, бев многу мала кога она се разболи за да направам некоја проценка. Само памтам дека имаше опсесии со чистење. Некој ќе ја налути, растажи, стресира и она одма крпата. Па ќе преуредува, ќе преместува чаши од едно на друго место, што мислам дека поише е ко OCD симптом, што и самата мислам дека имам, само што уште немам никаква дијагноза.
Само имало моменти кога јас ќе направев некоја утка, ќе ја исплашев со нешто и она одма "ти ми одмагаш со болеста". Порано и поради терапиите еден период стана ко 5 пати по неурптична од што беше обично.
У право си, сакам а и морам да најдам некој начин на self care, self protection за да останам нормална. Сметам дека колку и да е болен некој близок, не треба целиот живот да им го посветиме на нив и живци да губиме, иако е прелесно тоа да се случи бидејќи ни се родители.